جيڪو انهن سان تلخ لفظ ڳالهائيندو آهي، سو پنهنجي مٿي تي ڪرپن جو ڌڪ کڻندو آهي.
هو مڇن کي اهڙيءَ طرح رکندا آهن (وات چڙهائي) جو انهن تي ليمون لڪي وڃن.
اھي ماڻھو رڳو ڀنگ پيئن ٿا، توھان جھڙا جانور ڪٿي پيئن ٿا. 14.
جيڪي گنجي ويندا آهن اهي هميشه گنجا ماڻهو هوندا آهن.
هٿ ۾ تلوار ڏسي ڊڄندڙن جو غم دور ٿي ويندو آهي.
اهي ڀنگ پيئن ٿا جن کي (دنيا ۾) وڌيڪ جست وٺڻي آهي.
اهي پهريان دنيا کي تلوارون ڏيندا آهن، پوءِ دنيا ڇڏي ويندا آهن. 15.
ٻٽي
اُھي ماڻھو رڳو دوائون کارائيندا آھن، اي اجن! توهان ڪهڙي دوا ڪندا؟
هن هميشه هٿ ۾ تلوار رکي آهي، (ڪڏهن به) هن ڪرپان کي ڪمان سان نه ڪٽيو آهي. 16.
چوويهه:
اهي ڳالهيون ٻڌي شاهه صاحب کي ڪاوڙ اچي وئي
۽ سندس زال کي تلخ لفظ ڳالهايو.
(هن کي) لات ۽ ڌڪ هنيو.
(۽ چيائين ته) تون ائين ڇو ٿو ڳالهائين. 17.
عورت چيو:
اي شاهه! جيڪڏهن تون چوين ته مان توکي سچ ٻڌايان.
تڏهن به (مان) دل ۾ توکان ڏاڍو ڊڄان ٿو.
جيڪا بزرگن جي روايت آهي،
مان توهان کي اهو ٻڌائي رهيو آهيان. 18.
ڇپيل شعر:
برهمڻن کي خيرات ڏيڻ، درجن جي مٿي تي دستڪ ڏيڻ،
بڇڙن کي سزا ڏيڻ، غريبن جي تڪليفن کي دور ڪرڻ لاءِ،
گهڻي وقت تائين پنهنجين زالن سان کيڏندا رهيا،
جنگ جي ميدان ۾ دشمنن کي ٽوڙڻ (وغيره مهارت وارا عمل آهن).
اهي ماڻهو ڇو آيا آهن جيڪي شراب پيئڻ کان پوءِ اهي ڪم نٿا ڪن؟
ديوتا، ديوتا، يڪشا، گنڌار کلڻ لڳا ۽ ان ماڻهوءَ کي ائين چوندا آهن. 19.
آيت:
اهو شخص جيڪو ڀنگ نه ٿو پيئي ۽ جنهن جو ذهن مايا (مايا) تي قائم آهي.
اهو شخص جيڪو شراب نه پيئي ۽ خيرات ڏيڻ ۾ دلچسپي نه رکي.
(اُھي) ڪَنَن سان مشابهت رکندڙ، پاڻ کي عقلمند چوندا آھن.
آخر ۾ هو دنيا ۾ ڪتي وانگر عاجزي سان مرن ٿا ۽ توبه ڪن ٿا. 20.
ٻٽي
(هو) آخر دل ۾ ڪانءَ جي مرڻ تي افسوس ڪري ٿو.
(هن) نه ڪُنڊ کي پڪڙيو آهي ۽ نه دنيا جي ڪا شيءِ ورتي آهي. 21.
شاهه چيو:
چوويهه:
اي شاهاڻي! ٻڌاءِ، توکي ڪا خبر ڪانهي
۽ امل جي صوفين کي ٻڌائي ٿو.
نرڌن صوفي به دولت پيدا ڪري ٿو
۽ عملي بادشاهه به پئسو ڦري ٿو. 22.
عورت چيو
آيت:
جيڪي (ماڻهو) عمل جي پيروي ڪندا آهن، اهي ڪڏهن به غلطي نه ڪندا آهن.
هو ٻين کي ڌوڪو ڏين ٿا، پر پاڻ ٺڳي نه ٿا وڃن.
(اهي) چوري ڪن ٿا هڪ عورت جي تصوير هڪ ئي گرهه ۾.
(اهي) عورتن کي طرح طرح جا تحفا ڏيندا آهن. 23.
ثابت قدم: