کلندا هئا ۽ ڪيتريون ئي ڳالهيون ڪندا هئا.
(محبوب چوڻ لڳو) اي پريا! توهان جي سيٽ ڇڏي نه ٿي سگهي
۽ ائين چئي هن جي ڳچيءَ کي جهلي رهيو هو. 26.
هن مختلف طريقن سان عورتن سان آسن استعمال ڪرڻ شروع ڪيو
۽ سندس ڳچيءَ ۾ هٿ ويڙهي کيس تسلي ڏيڻ لڳو.
ٻئي کلندا ۽ کلندا هئا
۽ ڪوڪ مڪمل طور تي شاستر جي سڀني شين مان لطف اندوز ٿي رهيو هو. 27.
چوويهه:
هن هڪ وقفو ورتو ۽ ڏاڍو خوش ٿيو
نارائڻ قلعي ۾ ويو.
(پوءِ) ٻي شادي ڪندڙ عورت جو قاصد ڀڄي ويو
پوءِ هو ويو ۽ (ان کي) سڄو راز ٻڌايائين. 28.
ٻٽي
جڏهن ايندڙ شادي شده عورت کي سڄو راز معلوم ٿيو.
شمس جو نالو ٻڌي چت کي ڏاڍي ڪاوڙ آئي. 29.
سوورنامي، جنهن جي پهرين شادي ٿي هئي، ان جي ذهن ۾ ڏاڍي ڪاوڙ هئي
۽ مڙس جي پيءُ بير سين وٽ ويو ۽ ائين چيائين. 30.
اي بادشاهن جا بادشاهه! منهنجي ڳالهه غور سان ٻڌ!
ڍولا اوهان کان ڀڄي ويو آهي ته اوهان جي ملڪ تي قبضو ڪري. 31.
چوويهه:
جيڪڏهن توهان هن کي نه ڄاڻندا آهيو
پوءِ هو توکي ماري ڇڏيندو.
اي راجن! يا ته هن کي ماري،
ٻي صورت ۾، هاڻي جلاوطن. 32.
بادشاهه اها ڳالهه ٻڌي
تنهن ڪري سچ کي پنهنجي ذهن ۾ وٺو.
(اهو سوچي) جيڪڏهن هو عورت کي وٺڻ ويو هجي
سو منهنجي اجازت کان سواءِ نه وڃ. 33.
منهنجي ڌيءَ مون کي سچ چيو آهي.
منهنجو پٽ منهنجي بادشاهي وٺڻ چاهي ٿو.
(هن حڪم ڏنو ته) هن کي چئو ته مون کي پنهنجو منهن نه ڏيکاري
۽ ٻارهن سال هڪ بون ۾ ڪٽيو وڃي. 34.
ٻٽي
(هن) اسٽينڊ هٽايو ۽ هڪ ماڻهو موڪليو.
بادشاھه اھڙي ڳالھ ڪئي ته ھو مون سان ملڻ کانسواءِ بني ھلندو. 35.
بادشاھه جون ڳالھيون ٻڌي نوڪر وڃي سمجھايو
جنهن (بادشاهه) توکي جلاوطن ڪيو آهي (۽ چوي ٿو ته) تون اچي مون سان نه مل. 36.
پوءِ ڍولڪ وڏي ڏک ۾ رڙ ڪئي،
اي نارائڻ ڪوٽ! توهان کي سلام آهي، جيڪڏهن توهان جيئرو رهي، اسين (ٻيهر) ملنداسين. 37.
اهڙي ڳالهه ٻڌي سندري به گڏ هلي وئي.
هن جي دل ڌڙڪي رهي هئي، هن جي دل ڌڙڪي رهي هئي ۽ هن جي اکين مان ڳوڙها وهي رهيا هئا. 38.
ثابت قدم:
(پيءَ جا) اهي ڳالهيون ٻڌي ڍولن نارو ڪوٽ ڇڏي هليو ويو
۽ ٻارهن سال ٻيلي ۾ رهيو.
هو ميوو کائيندي باغن جي وچ ۾ ڦرندو رهيو.
هو اتي ئي پنهنجي زال سان گڏ هرڻ جو شڪار ڪندو رهندو هو. 39.
بير سين تيرهن سالن ۾ وفات ڪيائين
۽ (انهيءَ) مئل ماڻهوءَ کي ڇڏي، هو جنتي ٿي ويو.
پوءِ ڍولن آيو ۽ پنهنجي سلطنت حاصل ڪيائين
۽ ڪيترن ئي سالن تائين راڻي شمس سان خوشيون ماڻيائين. 40.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمواد جو 161 هون باب سري چرتروپاخيان جي تريا چارترا جي، تمام سٺو آهي. 161.3211. هلي ٿو
ٻٽي
تاپيسا ديس ۾ اٺ عورتون چور (چرٽيس) رهنديون هيون.
(اهي) ڏينهن رات چوريون ڪندا هئا، پر (انهن کي) ڪو به سمجهي نه سگهيو. 1.
چترمتي ۽ ٽاسڪر ڪواري ٻئي انهن چورتين جا اڳواڻ هئا.
(اهي) رستي تي ويهندا هئا ۽ هزارين ماڻهن کي ڦريندا هئا. 2.
نارائڻ ۽ دمودرا (لفظ) بندرابن (لفظ) اچار ڪندا هئا.
اهڙيءَ طرح سائينءَ کي (سارت) چوڻ سان، سڀ سمجهي ويا. 3.
نارائن (هن جو مطلب آهي) ’نر آيو آهي‘، ’دامودر‘ (ظاهر ڪري ٿو ته هن جي لٺ (لک) جي قيمت (دولت) آهي.
بندرابن (مطلب آهي ته) ان کي بنڊ ۾ وٺي وڃو ۽ ان کي ماريو. 4.
چوويهه:
جڏهن (باقي) عورتون اهڙي طرح ٻڌن ٿيون
سو هوءَ ان ماڻهوءَ کي ڀاڪر ۾ وٺي ويندي هئي.
پھريائين ھن کي ڦاسائي مارڻ لڳا،
پوءِ اهي سندس پئسا پوئتي کان چوري ڪن ٿا. 5.
اتي هڪ عورت آئي.
(انهن) هن جي ڳچيء ۾ هڪ ڦڙو وجهي ڇڏيو.
پوءِ عورت انھن سان ڳالھائي،
(اي بادشاهه!) اهو (بچن) مان توکي چوان ٿو. 6.
ثابت قدم:
(تو) مون کي ڇا لاءِ ماريو؟ (مان توکي ڏيان ٿو) تمام گهڻو پئسو.
مون تنهنجو ڪو به پيسو چوري نه ڪيو آهي.