شري دسم گرنتھ

صفحو - 296


ਅਥ ਬਲਭਦ੍ਰ ਜਨਮ ॥
ath balabhadr janam |

ھاڻي شروع ٿئي ٿو بلڀدر جي پيدائش جو بيان

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਜੋ ਬਲਭਦ੍ਰ ਭਯੋ ਗਰਭਾਤਰ ਤੌ ਦੁਹੰ ਬੈਠਿ ਕੈ ਮੰਤ੍ਰ ਕਰਿਓ ਹੈ ॥
jo balabhadr bhayo garabhaatar tau duhan baitth kai mantr kario hai |

جڏهن بلڀدر جي پيٽ ۾ داخل ٿيو، تڏهن ديوڪي ۽ باسوديوا ٻئي ويٺا ۽ صلاح ڪرڻ لڳا.

ਤਾ ਹੀ ਤੇ ਮੰਤ੍ਰ ਕੇ ਜੋਰ ਸੋ ਕਾਢਿ ਕੈ ਰੋਹਿਨੀ ਕੇ ਉਰ ਬੀਚ ਧਰਿਓ ਹੈ ॥
taa hee te mantr ke jor so kaadt kai rohinee ke ur beech dhario hai |

جڏهن بلڀدر کي تصور ڪيو ويو ته، ديوڪي ۽ واسوديو صلاح ڪرڻ لاء ويٺا هئا ۽ منتر جي طاقت سان، هن کي ديوڪي جي پيٽ مان روهني جي پيٽ ۾ منتقل ڪيو ويو.

ਕੰਸ ਕਦਾਚ ਹਨੇ ਸਿਸੁ ਕੋ ਤਿਹ ਤੇ ਮਨ ਮੈ ਬਸੁਦੇਵ ਡਰਿਓ ਹੈ ॥
kans kadaach hane sis ko tih te man mai basudev ddario hai |

ائين ڪرڻ سان باسوديو پنهنجي دل ۾ ڊڄي ويو، ڪنس (هن) ٻار کي به نه مارائي.

ਸੇਖ ਮਨੋ ਜਗ ਦੇਖਨ ਕੋ ਜਗ ਭੀਤਰ ਰੂਪ ਨਵੀਨ ਕਰਿਓ ਹੈ ॥੫੫॥
sekh mano jag dekhan ko jag bheetar roop naveen kario hai |55|

اهو سوچي ته ڪنس به کيس ماري سگهي ٿو، واسوديو ڊڄي ويو. ائين لڳي رهيو هو ته شيشناگ دنيا کي ڏسڻ لاءِ هڪ نئون روپ اختيار ڪيو هو.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਕ੍ਰਿਸਨ ਕ੍ਰਿਸਨ ਕਰਿ ਸਾਧ ਦੋ ਬਿਸਨੁ ਕਿਸਨ ਪਤਿ ਜਾਸੁ ॥
krisan krisan kar saadh do bisan kisan pat jaas |

ٻئي بابا (ديوڪي ۽ باسوديوا) مايا پتي (‘ڪسان پتي‘) وشنو کي ’ڪرشنا‘ ڪري پوڄيندا آهن.

ਕ੍ਰਿਸਨ ਬਿਸ੍ਵ ਤਰਬੇ ਨਿਮਿਤ ਤਨ ਮੈ ਕਰਿਯੋ ਪ੍ਰਕਾਸ ॥੫੬॥
krisan bisv tarabe nimit tan mai kariyo prakaas |56|

ديوڪي ۽ واسوديو ٻئي، وشنو، لکشميءَ جي پالڻهار کي، انتهائي سادگيءَ سان ياد ڪرڻ لڳا، ۽ هتي وشنو داخل ٿيو ۽ ديوڪي جي جسم کي روشن ڪيائين، ته جيئن دنيا جي اوندهه کان نجات ڏي.

ਅਥ ਕ੍ਰਿਸਨ ਜਨਮ ॥
ath krisan janam |

ھاڻي شروع ٿئي ٿو ڪرشن جي پيدائش جو بيان

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਸੰਖ ਗਦਾ ਕਰਿ ਅਉਰ ਤ੍ਰਿਸੂਲ ਧਰੇ ਤਨਿ ਕਉਚ ਬਡੇ ਬਡਭਾਗੀ ॥
sankh gadaa kar aaur trisool dhare tan kauch badde baddabhaagee |

هن جي هٿ ۾ هڪ شنخ، گدو ۽ ترشول آهي، هن جي جسم تي هڪ ڍال آهي ۽ وڏي شان وارو آهي.

ਨੰਦ ਗਹੈ ਕਰਿ ਸਾਰੰਗ ਸਾਰੰਗ ਪੀਤ ਧਰੈ ਪਟ ਪੈ ਅਨੁਰਾਗੀ ॥
nand gahai kar saarang saarang peet dharai patt pai anuraagee |

وشنو ننڊ ۾ پيل ديوڪي (ڪرشن جي روپ ۾) جي پيٽ ۾ پيلي لباس ۾ ظاهر ٿيو، جسم تي هٿيار پهريل ۽ هٿن ۾ شنخ، گدا، ترشول، تلوار ۽ ڪمان هو.

ਸੋਈ ਹੁਤੀ ਜਨਮਿਉ ਇਹ ਕੇ ਗ੍ਰਿਹ ਕੈ ਡਰਪੈ ਮਨ ਮੈ ਉਠਿ ਜਾਗੀ ॥
soee hutee janamiau ih ke grih kai ddarapai man mai utth jaagee |

سمايل ديوڪي جي ڌرتيءَ ۾ (اهڙي عظيم انسان جي) جنم سان، هوءَ پنهنجي ذهن ۾ خوف سان جاڳندي بيٺي آهي.

ਦੇਵਕੀ ਪੁਤ੍ਰ ਨ ਜਾਨਿਯੋ ਲਖਿਓ ਹਰਿ ਕੈ ਕੈ ਪ੍ਰਨਾਮ ਸੁ ਪਾਇਨ ਲਾਗੀ ॥੫੭॥
devakee putr na jaaniyo lakhio har kai kai pranaam su paaein laagee |57|

ديوڪي خوفزده ٿي وئي، هوءَ جاڳي ۽ ويهي رهي، هن کي خبر نه هئي ته هن کي پٽ ڄائو آهي، وشنو ظاهري طور تي، هن جي پيرن تي سجدو ڪيو.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਲਖਿਓ ਦੇਵਕੀ ਹਰਿ ਮਨੈ ਲਖਿਓ ਨ ਕਰਿ ਕਰਿ ਤਾਤ ॥
lakhio devakee har manai lakhio na kar kar taat |

ديوڪيءَ کي هري قبول ڪيو آهي، نه پٽ جي.

ਲਖਿਓ ਜਾਨ ਕਰਿ ਮੋਹਿ ਕੀ ਤਾਨੀ ਤਾਨਿ ਕਨਾਤ ॥੫੮॥
lakhio jaan kar mohi kee taanee taan kanaat |58|

ديوڪي کيس پٽ نه سمجهيو، پر کيس خدا جي روپ ۾ ڏٺو، تڏهن به، ماءُ هئڻ ڪري، سندس لاڳاپو وڌيو.

ਕ੍ਰਿਸਨ ਜਨਮ ਜਬ ਹੀ ਭਇਓ ਦੇਵਨ ਭਇਓ ਹੁਲਾਸ ॥
krisan janam jab hee bheio devan bheio hulaas |

جڏهن ڪرشن پيدا ٿيو، تڏهن ديوتائن جون دليون خوش ٿي ويون.

ਸਤ੍ਰ ਸਬੈ ਅਬ ਨਾਸ ਹੋਹਿੰ ਹਮ ਕੋ ਹੋਇ ਬਿਲਾਸ ॥੫੯॥
satr sabai ab naas hohin ham ko hoe bilaas |59|

جيئن ئي ڪرشن جو جنم ٿيو، ته ديوتائن خوشيءَ سان ڀرجي ويا ۽ سوچيو ته پوءِ دشمنن جو ناس ٿي ويندو ۽ هو خوش ٿي ويندا.

ਆਨੰਦ ਸੋ ਸਬ ਦੇਵਤਨ ਸੁਮਨ ਦੀਨ ਬਰਖਾਇ ॥
aanand so sab devatan suman deen barakhaae |

خوش ٿي سڀني ديوتائن گلن جي بارش ڪئي،

ਸੋਕ ਹਰਨ ਦੁਸਟਨ ਦਲਨ ਪ੍ਰਗਟੇ ਜਗ ਮੋ ਆਇ ॥੬੦॥
sok haran dusattan dalan pragatte jag mo aae |60|

خوشين سان ڀريل، ديوتائن گلن جي بارش ڪئي ۽ يقين ڪيو ته وشنو، ڏک ۽ ظالمن کي تباهه ڪندڙ دنيا ۾ پاڻ کي ظاهر ڪيو آهي. 60.

ਜੈ ਜੈ ਕਾਰ ਭਯੋ ਜਬੈ ਸੁਨੀ ਦੇਵਕੀ ਕਾਨਿ ॥
jai jai kaar bhayo jabai sunee devakee kaan |

جڏهن (ديوتائن پاران) جئه جئه ڪار هلي رهي هئي، تڏهن ديوڪي اهو آواز ٻڌو

ਤ੍ਰਾਸਤਿ ਹੁਇ ਮਨ ਮੈ ਕਹਿਯੋ ਸੋਰ ਕਰੈ ਕੋ ਆਨਿ ॥੬੧॥
traasat hue man mai kahiyo sor karai ko aan |61|

جڏهن ديوڪي پنهنجي ڪنن سان هي آواز ٻڌو، تڏهن هوءَ خوف مان سوچڻ لڳي، ته ڪير شور مچائي رهيو آهي.

ਬਾਸੁਦੇਵ ਅਰੁ ਦੇਵਕੀ ਮੰਤ੍ਰ ਕਰੈ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥
baasudev ar devakee mantr karai man maeh |

باسوديو ۽ ديوڪي دل ۾ سوچيو

ਕੰਸ ਕਸਾਈ ਜਾਨ ਕੈ ਹੀਐ ਅਧਿਕ ਡਰਪਾਹਿ ॥੬੨॥
kans kasaaee jaan kai heeai adhik ddarapaeh |62|

واسوديو ۽ ديوڪي پاڻ ۾ سوچڻ لڳا ۽ ڪنس کي قصاب سمجهي سندن دليون وڏي خوف سان ڀرجي ويون.

ਇਤਿ ਕ੍ਰਿਸਨ ਜਨਮ ਬਰਨਨੰ ਸਮਾਪਤੰ ॥
eit krisan janam barananan samaapatan |

ڪرشن جي پيدائش بابت بيان جي آخر ۾.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਮੰਤ੍ਰ ਬਿਚਾਰ ਕਰਿਓ ਦੁਹਹੂੰ ਮਿਲਿ ਮਾਰਿ ਡਰੈ ਇਹ ਕੋ ਮਤਿ ਰਾਜਾ ॥
mantr bichaar kario duhahoon mil maar ddarai ih ko mat raajaa |

انهن ٻنهي (بسوديو ۽ ديوڪي) ملاقات ڪئي ۽ صلاح ڏني (ته) ڪنس کي ڪٿي مرڻ نه گهرجي،

ਨੰਦਹਿ ਕੇ ਘਰਿ ਆਇ ਹਉ ਡਾਰਿ ਕੈ ਠਾਟ ਇਹੀ ਮਨ ਮੈ ਤਿਨ ਸਾਜਾ ॥
nandeh ke ghar aae hau ddaar kai tthaatt ihee man mai tin saajaa |

ٻنهي جو خيال هو ته بادشاهه هن پٽ کي به نه ماريندو، هنن فيصلو ڪيو ته هن کي نند جي گهر ۾ ڇڏي وڃي

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕਹਿਓ ਮਨ ਮੈ ਨ ਡਰੋ ਤੁਮ ਜਾਹੁ ਨਿਸੰਕ ਬਜਾਵਤ ਬਾਜਾ ॥
kaanrah kahio man mai na ddaro tum jaahu nisank bajaavat baajaa |

ڪنڌ چيو، تون ڊڄ نه، چپ ڪر ۽ رڙ ڪر (ڪو به نه ڏسندو).

ਮਾਯਾ ਕੀ ਖੈਂਚਿ ਕਨਾਤ ਲਈ ਧਰ ਬਾਲਕ ਸਊਰਭ ਆਪਿ ਬਿਰਾਜਾ ॥੬੩॥
maayaa kee khainch kanaat lee dhar baalak saoorabh aap biraajaa |63|

ڪرشن چيو ته ”ڊڄ نه وڃ ۽ بنا ڪنهن شڪ جي،“ اهو چئي ڪرشن پنهنجي فريب واري شو (يوگا مايا) کي چئني طرفن ۾ پکيڙيو ۽ پاڻ کي هڪ خوبصورت ٻار جي روپ ۾ بيٺو.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਕ੍ਰਿਸਨ ਜਬੈ ਤਿਨ ਗ੍ਰਿਹਿ ਭਯੋ ਬਾਸੁਦੇਵ ਇਹ ਕੀਨ ॥
krisan jabai tin grihi bhayo baasudev ih keen |

جڏهن ڪرشن (ظاهر) انهن جي گهر ۾، (تڏهن) باسوديو اهو (عمل) ڪيو.

ਦਸ ਹਜਾਰ ਗਾਈ ਭਲੀ ਮਨੈ ਮਨਸਿ ਕਰਿ ਦੀਨ ॥੬੪॥
das hajaar gaaee bhalee manai manas kar deen |64|

ڪرشن جي پيدائش تي، واسوديو، پنهنجي ذهن ۾، ڪرشن جي حفاظت لاء ڏهه هزار ڳئون خيرات ۾ ڏنيون.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਛੂਟਿ ਕਿਵਾਰ ਗਏ ਘਰਿ ਕੇ ਦਰਿ ਕੇ ਨ੍ਰਿਪ ਕੇ ਬਰ ਕੇ ਚਲਤੇ ॥
chhoott kivaar ge ghar ke dar ke nrip ke bar ke chalate |

جيئن ئي باسوديوا روانو ٿيو، راجا جي گهر جا دروازا کلي ويا.

ਹਰਖੇ ਸਰਖੇ ਬਸੁਦੇਵਹਿ ਕੇ ਪਗ ਜਾਇ ਛੁਹਿਓ ਜਮਨਾ ਜਲ ਤੇ ॥
harakhe sarakhe basudeveh ke pag jaae chhuhio jamanaa jal te |

جڏهن واسوديو شروع ٿيو ته گهر جا دروازا کوليا، هن جا پير اڳتي وڌڻ لڳا ۽ جمنا ۾ داخل ٿيڻ لاءِ جمنا جو پاڻي ڪرشن کي ڏسڻ لاءِ اڳتي آيو.

ਹਰਿ ਦੇਖਨ ਕੌ ਹਰਿ ਅਉ ਬਢ ਕੇ ਹਰਿ ਦਉਰ ਗਏ ਤਨ ਕੇ ਬਲ ਤੇ ॥
har dekhan kau har aau badt ke har daur ge tan ke bal te |

ڪرشن کي ڏسڻ لاءِ، جمنا جو پاڻي اڳتي وڌيو (۽ باسديو جي جسم جي طاقت سان) ڪرشن پار ڀڄي ويو.

ਕਾਜ ਇਹੀ ਕਹਿ ਦੋਊ ਗਏ ਜੁ ਖਿਝੈ ਬਹੁ ਪਾਪਨ ਕੀ ਮਲ ਤੇ ॥੬੫॥
kaaj ihee keh doaoo ge ju khijhai bahu paapan kee mal te |65|

شيشناگا زور سان اڳتي وڌيو، هن پنهنجا ڍڳا پکيڙيا ۽ انهن کي مکڻ وانگر جهليو ۽ ان سان گڏ جمنا ۽ شيشناگ جي پاڻيءَ ٻنهي ڪرشن کي دنيا ۾ گناهه جي وڌندڙ گندگي بابت آگاهي ڏني.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਕ੍ਰਿਸਨ ਜਬੈ ਚੜਤੀ ਕਰੀ ਫੇਰਿਓ ਮਾਯਾ ਜਾਲ ॥
krisan jabai charratee karee ferio maayaa jaal |

جڏهن باسوديو (ڪرشن کي وٺي) چالون ڏٺائين، تڏهن (ڪرشن) مايا جا ڄار پکيڙي ڇڏيا.

ਅਸੁਰ ਜਿਤੇ ਚਉਕੀ ਹੁਤੇ ਸੋਇ ਗਏ ਤਤਕਾਲ ॥੬੬॥
asur jite chaukee hute soe ge tatakaal |66|

جڏهن واسوديو ڪرشن کي پاڻ سان گڏ وٺي هلڻ لڳو ته ڪرشن پنهنجو فريب وارو ڏيکاءُ (مايا) پکيڙيو، جنهن جي ڪري ڀوتن، جيڪي اُتي نگران هئا، ننڊ ۾ پئجي ويا.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਕੰਸਹਿ ਕੇ ਡਰ ਤੇ ਬਸੁਦੇਵ ਸੁ ਪਾਇ ਜਬੈ ਜਮੁਨਾ ਮਧਿ ਠਾਨੋ ॥
kanseh ke ddar te basudev su paae jabai jamunaa madh tthaano |

جڏهن باسوديو، ڪنس کان ڊڄي، جمنا ۾ قدم رکيو،

ਮਾਨ ਕੈ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪੁਰਾਤਨ ਕੋ ਜਲ ਪਾਇਨ ਭੇਟਨ ਕਾਜ ਉਠਾਨੋ ॥
maan kai preet puraatan ko jal paaein bhettan kaaj utthaano |

ڪنس جي خوف جي ڪري، جڏهن واسوديو پنهنجا پير جمنا ۾ رکيا ته اهو ڪرشن جي پيرن کي ڇهڻ لاءِ اڳتي وڌيو.

ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਜਸੁ ਉਚ ਮਹਾ ਕਬਿ ਨੇ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਪਹਿਚਾਨੋ ॥
taa chhab ko jas uch mahaa kab ne apane man mai pahichaano |

انهيءَ منظر جي عظيم عظمت کي شاعر پنهنجي ذهن ۾ (اهڙيءَ طرح) سڃاڻي ورتو آهي.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੋ ਜਾਨ ਕਿਧੋ ਪਤਿ ਹੈ ਇਹ ਕੈ ਜਮੁਨਾ ਤਿਹ ਭੇਟਤ ਮਾਨੋ ॥੬੭॥
kaanrah ko jaan kidho pat hai ih kai jamunaa tih bhettat maano |67|

پنهنجي ذهن ۾ ڪنهن پراڻي پيار کي سڃاڻيندي، شاعر انهيءَ خوبصورتيءَ جي اعليٰ ساراهه جي باري ۾ ائين محسوس ڪيو ته ڪرشن کي پنهنجو رب سمجهي، جمنا سندس پيرن کي ڇهڻ لاءِ اٿي کڙو ٿيو.