سويا
هڪ دفعي ڪرشن، ادھو کي ساڻ وٺي ڪبجا جي گھر آيو
ڪبجا ڪرشن کي ايندي ڏسي، اڳتي وڌيو ۽ سندس استقبال ڪيو، ان ڪري ڏاڍي خوشي ٿي
(پوءِ) شري ڪرشن جا ٻه ڪمل پير (هٿن ۾) کڻي، هن (پنهنجي) مٿو رکيو (۽ انهن کي گلي ڏنو).
هوءَ ڪرشن جي پيرن تي جهڪي ۽ دل ۾ ايترو خوش ٿي، جيئن مور ڪڪرن کي ڏسي خوش ٿيندو آهي.
هن جي رهائش انتهائي خوبصورت آهي، جنهن ۾ ڳاڙهي رنگ جون تصويرون آهن
اتي صندل، اگگر، ڪدمب جا وڻ ۽ مٽيءَ جا ڏيئا به نظر آيا
اتي هڪ سهڻو سمهڻ وارو صوفو آهي، جنهن تي هڪ خوبصورت پلنگ پکڙيل آهي
ڪبجا ڪرشن کي هٿ ٻڌي سلام ڪيو ۽ کيس صوفيءَ تي ويهاريو.
DOHRA
پوءِ ڀڳت هڪ پٿر کڻي آيو، جنهن ۾ عقيدت جو اظهار ڪيو ويو.
پوءِ هوءَ زيورن سان جڙيل هڪ سيٽ کڻي آئي ۽ اُڌاوا کي ان تي ويهڻ لاءِ چيو.
سويا
اُدوا ڪُبجا کي چيو ته هُن سندس بيحد عميق پيار ڏٺو آهي
هن وڌيڪ چيو ته هو تمام گهٽ ۽ غريب هو ۽ لارڊ ڪرشن جي سامهون ويهي نه سگهندو هو
پوءِ (سري ڪرشن جي شان ڏيکارڻ لاءِ) هو ان ئي وقت اُٿيو ۽ پيڙهيءَ کي ڏنو.
ڪرشن جي شان کي محسوس ڪندي، ڪرشن کي هڪ طرف رکيائين ۽ ڪرشن جا پير پيار سان هٿن ۾ جهلي، ڌرتيءَ تي ويهي رهيو.
جن کي چرن-ڪمل شيشنگا، سهيش، اندرا، سج ۽ چنڊ ملي نه سگهيا.
اهي پير، جن کي شيشنگا، شيو، سج ۽ چنڊ حاصل نه ڪري سگهيا آهن ۽ جن جي شان جو ذڪر ويد، پراڻن وغيره ۾ ڪيو ويو آهي.
ڪنول جا پير جن کي ساڌ سماڌي ۾ پوکيندا آهن ۽ ساجن خاموشيءَ سان غور ڪندا آهن.
اُهي پير، جن تي پير پاڳل پنهنجي تڙپ ۾ مراقبو ڪندا آهن، هاڻي اُڍو انهن پيرن کي وڏي شفقت سان دٻائي رهيو آهي. 990.
جيڪي اولياءَ روحاني سطح تي بيحد ترقي ڪن ٿا، اهي فقط رب جي پيرن جي شان ۾ آهن.
اهي پير، جن کي مراقبي ۾ بي صبري يوگين جي نظر نه ايندي آهي،
جن برهما وغيره، شيشن ناگا، ديوتا وغيره جي ڳولا ڪئي، پر ان جي ڪا پڄاڻي نه ٿي سگهي.
۽ جن جو اسرار برهما، اندرا، شيشناگا وغيره نه سمجهي سگهيا آهن، اهي ڪمل پيرن کي هاڻي اوڌو پنهنجي هٿن سان دٻائي رهيا آهن.
هن پاسي اُڌاوا ڪرشن جا پير دٻائي رهيو آهي، ته ٻئي طرف باغبان ڪُبجا پاڻ کي سجدو ڪري رهي آهي.
هوءَ آرام ڏيارڻ وارا قيمتي پٿر جهڙوڪ ياقوت، جواهر وغيره.
۽ پيشانيءَ تي نشان لڳائي ۽ وارن جي ورهاست ۾ ڪنور وجهي، هوءَ وڃي ڪرشن جي ڀرسان ويٺي.
هن جي حسن ۽ جمال کي ڏسي ڪرشن دل ۾ ڏاڍو خوش ٿيو.
ملانا شري ڪرشن وٽ آئي، سندس ڄنگهن ۾ سينگاريل ۽ ڏاڍي سهڻي هئي.
پاڻ کي سجدو ڪرڻ کان پوء، عورت باغي ڪبجا ڪرشن ڏانهن وئي ۽ چندرڪالا جو ٻيو مظهر ظاهر ٿيو.
ڪرشن ڪبجا جي ذهن جي تڪليف کي محسوس ڪندي، هن کي پاڻ ڏانهن ڇڪيو
ڪُبجا به ڪرشن جي آڱوٺو ۾ ويٺي شرمائي ڇڏيائين ۽ سندس سڀ جھجھڪون ختم ٿي ويون.
جڏهن ڪرشن ڪبجا جي هٿ کي پڪڙيو، ته هوء ڏاڍي خوشي محسوس ڪئي
هوءَ آواز ۾ چيو، ”اي ڪرشنا! تون مون سان ڪيترن ڏينهن کان پوءِ ملي آهين
جيئن سري ڪرشن اڄ مون کي تنهنجي بدن تي چندن جو مالش ڪري خوش ڪيو آهي.
اي یادون جا هيرو، تنهنجي رضا لاءِ، مون پنهنجي ڄنگهن تي چندن جو مالش ڪيو آهي، ۽ هاڻي توسان ملاقات ڪري، مون پنهنجي ذهن جو مقصد حاصل ڪيو آهي.
”بچتر ناٽڪ“ ۾ ”ڪبجا جي گھر وڃڻ جو مقصد پورو ڪرڻ“ جي بيان جي پڄاڻي.
ھاڻي شروع ٿئي ٿو ڪرشن جي اڪرور جي گھر وڃڻ جو بيان
سويا
ملان کي ڏاڍيون خوشيون ڏيڻ کان پوءِ اهي وري اڪر جي گهر هليا ويا. (ڪرشن جو) حال ٻڌي، پيرن تي پيل،
ڪبجا کي خوش ڪرڻ کان پوءِ ڪرشن اکر جي گهر ويو، سندس اچڻ جو ٻڌي، سندس پيرن تي ڪري پيو.
پوءِ هن سري ڪرشن جا پير پڪڙيا، (اهو منظر) شاعر هن طرح وات مان چيو آهي.
جڏهن هو ڪرشن جي پيرن تي بيٺو هو، تڏهن هن کي ڏسي، هن اوڌوءَ کي چيو ته، ”هن قسم جي بزرگن جي محبت به گهڻي آهي، مون محسوس ڪئي آهي.
ڪرشن جي ڳالهه ٻڌڻ کان پوءِ، ادھو اکرور جي بيحد محبت کي ڏٺو.
ڪرشن اُڌاوا کي چيو، ”اکرور جي محبت ڏسي مون کي ڪبجا جي محبت جي خبر پئجي وئي آهي.
دل ۾ سوچڻ کان پوءِ هن ڪرشن کي چيو ته ائين چوڻ.
اهو ڏسي ۽ ان تي غور ڪندي اوڍو چيو ته، ”هو ايترو پيار ڏيکاري رهيو آهي، جنهن جي اڳيان ڪعبي جي محبت جي ڪابه اهميت نه آهي.