شري دسم گرنتھ

صفحو - 396


ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਮਾਧਵ ਊਧਵ ਲੈ ਅਪਨੇ ਸੰਗਿ ਏਕ ਸਮੈ ਕੁਬਿਜਾ ਗ੍ਰਿਹ ਆਏ ॥
maadhav aoodhav lai apane sang ek samai kubijaa grih aae |

هڪ دفعي ڪرشن، ادھو کي ساڻ وٺي ڪبجا جي گھر آيو

ਏ ਸੁਨਿ ਆਗੇ ਹੀ ਆਏ ਲਏ ਮਨ ਭਾਵਤ ਦੇਖਿ ਸਭੈ ਸੁਖ ਪਾਏ ॥
e sun aage hee aae le man bhaavat dekh sabhai sukh paae |

ڪبجا ڪرشن کي ايندي ڏسي، اڳتي وڌيو ۽ سندس استقبال ڪيو، ان ڪري ڏاڍي خوشي ٿي

ਲੈ ਹਰਿ ਕੇ ਜੁਗ ਪੰਕਜ ਪਾਇਨ ਸੀਸ ਢੁਲਾਇ ਰਹੀ ਲਪਟਾਏ ॥
lai har ke jug pankaj paaein sees dtulaae rahee lapattaae |

(پوءِ) شري ڪرشن جا ٻه ڪمل پير (هٿن ۾) کڻي، هن (پنهنجي) مٿو رکيو (۽ انهن کي گلي ڏنو).

ਐਸੋ ਹੁਲਾਸ ਬਢਿਯੋ ਜੀਯ ਮੋ ਜਿਮ ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਮੋਰ ਘਟਾ ਘਹਰਾਏ ॥੯੮੬॥
aaiso hulaas badtiyo jeey mo jim chaatrik mor ghattaa ghaharaae |986|

هوءَ ڪرشن جي پيرن تي جهڪي ۽ دل ۾ ايترو خوش ٿي، جيئن مور ڪڪرن کي ڏسي خوش ٿيندو آهي.

ਊਚ ਅਵਾਸ ਬਨਿਯੋ ਅਤਿ ਸੁਭ੍ਰਮ ਈਗਰ ਰੰਗ ਕੇ ਚਿਤ੍ਰ ਬਨਾਏ ॥
aooch avaas baniyo at subhram eegar rang ke chitr banaae |

هن جي رهائش انتهائي خوبصورت آهي، جنهن ۾ ڳاڙهي رنگ جون تصويرون آهن

ਚੰਦਨ ਧੂਪ ਕਦੰਬ ਕਲੰਬਕ ਦੀਪਕ ਦੀਪ ਤਹਾ ਦਰਸਾਏ ॥
chandan dhoop kadanb kalanbak deepak deep tahaa darasaae |

اتي صندل، اگگر، ڪدمب جا وڻ ۽ مٽيءَ جا ڏيئا به نظر آيا

ਲੈ ਪਰਜੰਕ ਤਹਾ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਸਵਛ ਸੁ ਮਉਰ ਸੁਗੰਧ ਬਿਛਾਏ ॥
lai parajank tahaa at sundar savachh su maur sugandh bichhaae |

اتي هڪ سهڻو سمهڻ وارو صوفو آهي، جنهن تي هڪ خوبصورت پلنگ پکڙيل آهي

ਦੋ ਕਰ ਜੋਰਿ ਪ੍ਰਨਾਮ ਕਰਿਯੋ ਤਬ ਕੇਸਵ ਤਾ ਪਰ ਆਨਿ ਬੈਠਾਏ ॥੯੮੭॥
do kar jor pranaam kariyo tab kesav taa par aan baitthaae |987|

ڪبجا ڪرشن کي هٿ ٻڌي سلام ڪيو ۽ کيس صوفيءَ تي ويهاريو.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਰਤਨ ਖਚਤ ਪੀੜਾ ਬਹੁਰ ਲ੍ਯਾਈ ਭਗਤਿ ਜਨਾਇ ॥
ratan khachat peerraa bahur layaaee bhagat janaae |

پوءِ ڀڳت هڪ پٿر کڻي آيو، جنهن ۾ عقيدت جو اظهار ڪيو ويو.

ਊਧਵ ਜੀ ਸੋ ਯੌ ਕਹਿਯੋ ਬੈਠਹੁ ਯਾ ਪਰ ਆਇ ॥੯੮੮॥
aoodhav jee so yau kahiyo baitthahu yaa par aae |988|

پوءِ هوءَ زيورن سان جڙيل هڪ سيٽ کڻي آئي ۽ اُڌاوا کي ان تي ويهڻ لاءِ چيو.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਊਧਵ ਜੀ ਕੁਬਜਾ ਸੋ ਕਹੈ ਨਿਜੁ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਖੀ ਅਤਿ ਹੀ ਤੁਮਰੀ ਮੈ ॥
aoodhav jee kubajaa so kahai nij preet lakhee at hee tumaree mai |

اُدوا ڪُبجا کي چيو ته هُن سندس بيحد عميق پيار ڏٺو آهي

ਹਉ ਅਤਿ ਦੀਨ ਅਧੀਨ ਅਨਾਥ ਨ ਬੈਠ ਸਕਉ ਸਮੁਹਾਇ ਹਰੀ ਮੈ ॥
hau at deen adheen anaath na baitth skau samuhaae haree mai |

هن وڌيڪ چيو ته هو تمام گهٽ ۽ غريب هو ۽ لارڊ ڪرشن جي سامهون ويهي نه سگهندو هو

ਕਾਨ੍ਰਹ ਪ੍ਰਤਾਪ ਤਬੈ ਉਠਿ ਪੀੜੇ ਕਉ ਦੀਨ ਉਠਾਇ ਕੇ ਵਾਹੀ ਘਰੀ ਮੈ ॥
kaanrah prataap tabai utth peerre kau deen utthaae ke vaahee gharee mai |

پوءِ (سري ڪرشن جي شان ڏيکارڻ لاءِ) هو ان ئي وقت اُٿيو ۽ پيڙهيءَ کي ڏنو.

ਪੈ ਇਤਨੋ ਕਰਿ ਕੈ ਭੂਅ ਬੈਠਿ ਰਹਿਯੋ ਗਹਿ ਪਾਇਨ ਨੇਹ ਛਰੀ ਮੈ ॥੯੮੯॥
pai itano kar kai bhooa baitth rahiyo geh paaein neh chharee mai |989|

ڪرشن جي شان کي محسوس ڪندي، ڪرشن کي هڪ طرف رکيائين ۽ ڪرشن جا پير پيار سان هٿن ۾ جهلي، ڌرتيءَ تي ويهي رهيو.

ਜੇ ਪਦ ਪੰਕਜ ਸੇਸ ਮਹੇਸ ਸੁਰੇਸ ਦਿਨੇਸ ਨਿਸੇਸ ਨ ਪਾਏ ॥
je pad pankaj ses mahes sures dines nises na paae |

جن کي چرن-ڪمل شيشنگا، سهيش، اندرا، سج ۽ چنڊ ملي نه سگهيا.

ਜੇ ਪਦ ਪੰਕਜ ਬੇਦ ਪੁਰਾਨ ਬਖਾਨਿ ਪ੍ਰਮਾਨ ਕੈ ਗ੍ਯਾਨ ਨ ਗਾਏ ॥
je pad pankaj bed puraan bakhaan pramaan kai gayaan na gaae |

اهي پير، جن کي شيشنگا، شيو، سج ۽ چنڊ حاصل نه ڪري سگهيا آهن ۽ جن جي شان جو ذڪر ويد، پراڻن وغيره ۾ ڪيو ويو آهي.

ਜੇ ਪਦ ਪੰਕਜ ਸਿਧ ਸਮਾਧਿ ਮੈ ਸਾਧਤ ਹੈ ਮਨਿ ਮੋਨ ਲਗਾਏ ॥
je pad pankaj sidh samaadh mai saadhat hai man mon lagaae |

ڪنول جا پير جن کي ساڌ سماڌي ۾ پوکيندا آهن ۽ ساجن خاموشيءَ سان غور ڪندا آهن.

ਜੇ ਪਦ ਪੰਕਜ ਕੇਸਵ ਕੇ ਅਬ ਊਧਵ ਲੈ ਕਰ ਮੈ ਸਹਰਾਏ ॥੯੯੦॥
je pad pankaj kesav ke ab aoodhav lai kar mai saharaae |990|

اُهي پير، جن تي پير پاڳل پنهنجي تڙپ ۾ مراقبو ڪندا آهن، هاڻي اُڍو انهن پيرن کي وڏي شفقت سان دٻائي رهيو آهي. 990.

ਸੰਤ ਸਹਾਰਤ ਸ੍ਯਾਮ ਕੇ ਪਾਇ ਮਹਾ ਬਿਗਸਿਯੋ ਮਨ ਭੀਤਰ ਸੋਊ ॥
sant sahaarat sayaam ke paae mahaa bigasiyo man bheetar soaoo |

جيڪي اولياءَ روحاني سطح تي بيحد ترقي ڪن ٿا، اهي فقط رب جي پيرن جي شان ۾ آهن.

ਜੋਗਨ ਕੇ ਜੋਊ ਧ੍ਯਾਨ ਕੇ ਬੀਚ ਨ ਆਵਤ ਹੈ ਅਤਿ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਹੋਊ ॥
jogan ke joaoo dhayaan ke beech na aavat hai at bayaakul hoaoo |

اهي پير، جن کي مراقبي ۾ بي صبري يوگين جي نظر نه ايندي آهي،

ਜਾ ਬ੍ਰਹਮਾਦਿਕ ਸੇਸ ਸੁਰਾਦਿਕ ਖੋਜਤ ਅੰਤਿ ਨ ਪਾਵਤ ਕੋਊ ॥
jaa brahamaadik ses suraadik khojat ant na paavat koaoo |

جن برهما وغيره، شيشن ناگا، ديوتا وغيره جي ڳولا ڪئي، پر ان جي ڪا پڄاڻي نه ٿي سگهي.

ਸੋ ਪਦ ਕੰਜਨ ਕੀ ਸਮ ਤੁਲਿ ਪਲੋਟਤ ਊਧਵ ਲੈ ਕਰਿ ਦੋਊ ॥੯੯੧॥
so pad kanjan kee sam tul palottat aoodhav lai kar doaoo |991|

۽ جن جو اسرار برهما، اندرا، شيشناگا وغيره نه سمجهي سگهيا آهن، اهي ڪمل پيرن کي هاڻي اوڌو پنهنجي هٿن سان دٻائي رهيا آهن.

ਇਤ ਸ੍ਯਾਮ ਪਲੋਟਤ ਊਧਵ ਪਾਇ ਉਤੈ ਉਨ ਮਾਲਨਿ ਸਾਜ ਕੀਏ ॥
eit sayaam palottat aoodhav paae utai un maalan saaj kee |

هن پاسي اُڌاوا ڪرشن جا پير دٻائي رهيو آهي، ته ٻئي طرف باغبان ڪُبجا پاڻ کي سجدو ڪري رهي آهي.

ਸੁਭ ਬਜ੍ਰਨ ਕੇ ਅਰੁ ਲਾਲ ਜਵਾਹਰ ਦੇਖਿ ਜਿਸੈ ਸੁਖ ਹੋਤ ਜੀਏ ॥
subh bajran ke ar laal javaahar dekh jisai sukh hot jee |

هوءَ آرام ڏيارڻ وارا قيمتي پٿر جهڙوڪ ياقوت، جواهر وغيره.

ਇਤਨੇ ਪਹਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਪੈ ਆਇ ਗਈ ਬਿੰਦੁਰੀ ਕਹਿਯੋ ਈਗਰ ਭਾਲਿ ਦੀਏ ॥
eitane peh kaanrah pai aae gee binduree kahiyo eegar bhaal dee |

۽ پيشانيءَ تي نشان لڳائي ۽ وارن جي ورهاست ۾ ڪنور وجهي، هوءَ وڃي ڪرشن جي ڀرسان ويٺي.

ਤਿਹ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿ ਹੁਲਾਸ ਬਢਿਯੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਜਦੁਬੀਰ ਹੀਏ ॥੯੯੨॥
tih roop nihaar hulaas badtiyo kab sayaam kahai jadubeer hee |992|

هن جي حسن ۽ جمال کي ڏسي ڪرشن دل ۾ ڏاڍو خوش ٿيو.

ਸਜਿ ਸਾਜਨ ਮਾਲਨਿ ਅੰਗਨ ਮੈ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਸੋ ਹਰਿ ਪਾਸ ਗਈ ॥
saj saajan maalan angan mai at sundar so har paas gee |

ملانا شري ڪرشن وٽ آئي، سندس ڄنگهن ۾ سينگاريل ۽ ڏاڍي سهڻي هئي.

ਮਨੋ ਦੂਸਰਿ ਚੰਦ੍ਰਕਲਾ ਪ੍ਰਗਟੀ ਮਨੋ ਹੇਰਤ ਕੈ ਇਹ ਰੂਪ ਮਈ ॥
mano doosar chandrakalaa pragattee mano herat kai ih roop mee |

پاڻ کي سجدو ڪرڻ کان پوء، عورت باغي ڪبجا ڪرشن ڏانهن وئي ۽ چندرڪالا جو ٻيو مظهر ظاهر ٿيو.

ਹਰਿ ਜੂ ਲਖਿ ਕੈ ਜੀਯ ਕੀ ਬਿਰਥਾ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਸੋਊ ਐਚ ਲਈ ॥
har joo lakh kai jeey kee birathaa kab sayaam kahai soaoo aaich lee |

ڪرشن ڪبجا جي ذهن جي تڪليف کي محسوس ڪندي، هن کي پاڻ ڏانهن ڇڪيو

ਤਿਹ ਊਪਰਿ ਬੈਸਿ ਅਸੰਕ ਭਈ ਮਨ ਕੀ ਸਭ ਸੰਕ ਪਰਾਇ ਗਈ ॥੯੯੩॥
tih aoopar bais asank bhee man kee sabh sank paraae gee |993|

ڪُبجا به ڪرشن جي آڱوٺو ۾ ويٺي شرمائي ڇڏيائين ۽ سندس سڀ جھجھڪون ختم ٿي ويون.

ਬਹੀਯਾ ਜਬ ਹੀ ਗਹਿ ਸ੍ਯਾਮਿ ਲਈ ਕੁਬਿਜਾ ਅਤਿ ਹੀ ਮਨ ਮੈ ਸੁਖ ਪਾਯੋ ॥
baheeyaa jab hee geh sayaam lee kubijaa at hee man mai sukh paayo |

جڏهن ڪرشن ڪبجا جي هٿ کي پڪڙيو، ته هوء ڏاڍي خوشي محسوس ڪئي

ਸ੍ਯਾਮ ਮਿਲੇ ਬਹੁਤੇ ਦਿਨ ਮੈ ਹਮ ਕਉ ਕਹਿ ਕੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਸੁਨਾਯੋ ॥
sayaam mile bahute din mai ham kau keh kai ih bhaat sunaayo |

هوءَ آواز ۾ چيو، ”اي ڪرشنا! تون مون سان ڪيترن ڏينهن کان پوءِ ملي آهين

ਚੰਦਨ ਜਿਉ ਤੁਹਿ ਅੰਗ ਮਲਿਯੋ ਤਿਹ ਤੇ ਹਮ ਹੂੰ ਜਦੁਬੀਰ ਰਿਝਾਯੋ ॥
chandan jiau tuhi ang maliyo tih te ham hoon jadubeer rijhaayo |

جيئن سري ڪرشن اڄ مون کي تنهنجي بدن تي چندن جو مالش ڪري خوش ڪيو آهي.

ਜੋਊ ਮਨੋਰਥ ਥੋ ਜੀਯ ਮੈ ਤੁਮਰੇ ਮਿਲਏ ਸੋਊ ਮੋ ਕਰਿ ਆਯੋ ॥੯੯੪॥
joaoo manorath tho jeey mai tumare mile soaoo mo kar aayo |994|

اي یادون جا هيرو، تنهنجي رضا لاءِ، مون پنهنجي ڄنگهن تي چندن جو مالش ڪيو آهي، ۽ هاڻي توسان ملاقات ڪري، مون پنهنجي ذهن جو مقصد حاصل ڪيو آهي.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕੁਬਜਾ ਕੇ ਗ੍ਰਿਹ ਜਾ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰਨ ਸਮਾਪਤੰ ॥
eit sree bachitr naattak granthe kubajaa ke grih jaa manorath pooran samaapatan |

”بچتر ناٽڪ“ ۾ ”ڪبجا جي گھر وڃڻ جو مقصد پورو ڪرڻ“ جي بيان جي پڄاڻي.

ਅਥ ਅਕ੍ਰੂਰ ਕੇ ਧਾਮ ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਆਏ ॥
ath akraoor ke dhaam kaanrah joo aae |

ھاڻي شروع ٿئي ٿو ڪرشن جي اڪرور جي گھر وڃڻ جو بيان

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਦੈ ਸੁਖ ਮਾਲਨਿ ਕਉ ਅਤਿ ਹੀ ਅਕ੍ਰੂਰਹਿ ਕੇ ਫਿਰ ਧਾਮਿ ਪਧਾਰਿਯੋ ॥
dai sukh maalan kau at hee akraooreh ke fir dhaam padhaariyo |

ملان کي ڏاڍيون خوشيون ڏيڻ کان پوءِ اهي وري اڪر جي گهر هليا ويا. (ڪرشن جو) حال ٻڌي، پيرن تي پيل،

ਆਵਤ ਸੋ ਸੁਨਿ ਪਾਇ ਲਗਿਯੋ ਤਿਹ ਮਧਿ ਚਲੋ ਹਰਿ ਪ੍ਰੇਮ ਚਿਤਾਰਿਯੋ ॥
aavat so sun paae lagiyo tih madh chalo har prem chitaariyo |

ڪبجا کي خوش ڪرڻ کان پوءِ ڪرشن اکر جي گهر ويو، سندس اچڻ جو ٻڌي، سندس پيرن تي ڪري پيو.

ਸੋ ਗਹਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕੇ ਪਾਇ ਰਹਿਯੋ ਕਬਿ ਨੇ ਮੁਖ ਤੇ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥
so geh sayaam ke paae rahiyo kab ne mukh te ih bhaat uchaariyo |

پوءِ هن سري ڪرشن جا پير پڪڙيا، (اهو منظر) شاعر هن طرح وات مان چيو آهي.

ਊਧਵ ਸੋ ਜਦੁਬੀਰ ਕਹਿਯੋ ਇਨ ਸੰਤਨ ਕੋ ਅਤਿ ਪ੍ਰੇਮ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥੯੯੫॥
aoodhav so jadubeer kahiyo in santan ko at prem nihaariyo |995|

جڏهن هو ڪرشن جي پيرن تي بيٺو هو، تڏهن هن کي ڏسي، هن اوڌوءَ کي چيو ته، ”هن قسم جي بزرگن جي محبت به گهڻي آهي، مون محسوس ڪئي آهي.

ਊਧਵ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹਿਯੋ ਸੁਨ ਕੈ ਅਕ੍ਰੂਰਹਿ ਕੋ ਅਤਿ ਪ੍ਰੇਮ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥
aoodhav sayaam kahiyo sun kai akraooreh ko at prem nihaariyo |

ڪرشن جي ڳالهه ٻڌڻ کان پوءِ، ادھو اکرور جي بيحد محبت کي ڏٺو.

ਸੁਧਿ ਕਰੀ ਉਨ ਕੀ ਮਨ ਮੈ ਕੁਬਿਜਾ ਕੋ ਕਹਿਯੋ ਅਰੁ ਪ੍ਰੇਮ ਚਿਤਾਰਿਯੋ ॥
sudh karee un kee man mai kubijaa ko kahiyo ar prem chitaariyo |

ڪرشن اُڌاوا کي چيو، ”اکرور جي محبت ڏسي مون کي ڪبجا جي محبت جي خبر پئجي وئي آهي.

ਸੋ ਗਨਤੀ ਕਰਿ ਕੈ ਮਨ ਮੈ ਕਨ੍ਰਹੀਯਾ ਸੰਗਿ ਪੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥
so ganatee kar kai man mai kanraheeyaa sang pai ih bhaat uchaariyo |

دل ۾ سوچڻ کان پوءِ هن ڪرشن کي چيو ته ائين چوڻ.

ਹੇ ਹਰਿ ਜੂ ਇਹ ਕੇ ਪਿਖਏ ਉਨ ਕੇ ਸਭ ਪ੍ਰੇਮ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਡਾਰਿਯੋ ॥੯੯੬॥
he har joo ih ke pikhe un ke sabh prem bidaa kar ddaariyo |996|

اهو ڏسي ۽ ان تي غور ڪندي اوڍو چيو ته، ”هو ايترو پيار ڏيکاري رهيو آهي، جنهن جي اڳيان ڪعبي جي محبت جي ڪابه اهميت نه آهي.