هڪ ٻئي جا هٿ پڪڙي بلاول راڳ ۾ گيت ڳائين ٿا ۽ ڪرشن جي ڪهاڻي ٻڌائين ٿا.
محبت جو ديوتا انهن جي ٽنگن تي پنهنجي پڪڙي وڌائي رهيو آهي ۽ انهن سڀني کي ڏسي حيا به شرمسار ٿئي ٿي. 240.
سڀ گوپيون، اڇا ۽ ڪارا، گڏجي بلاول (راڳي ۾) گيت ڳائين ٿا.
سڀ ڪاريون ۽ اڇيون گوپيون گيت ڳائي رهيون آهن ۽ سڀ پتلي ۽ وڏيون گوپيون ڪرشن کي پنهنجي مڙس جي حيثيت ۾ چاهين ٿيون.
شيام ڪوي چوي ٿو ته، هن جي چهري کي ڏسي چنڊ جو فن گم ٿي ويو آهي.
سندن چهرن کي ڏسي، چنڊ جون مافوق الفطرت قوتون پنهنجي چمڪ وڃائي ويٺيون آهن ۽ جمنا ۾ غسل ڪندي، گهر ۾ هڪ شاندار باغ وانگر نظر اچن ٿيون.
سڀئي گوپيون بي خوف ٿي غسل ڪن ٿيون
اھي ڪرشن جا گيت ڳائي رھيا آھن ۽ دھن وڄائي رھيا آھن ۽ اھي سڀ ھڪ ٽولي ۾ گڏ ٿيا آھن
اهي سڀ چون ٿا ته اهڙو آرام اندرا جي محلات ۾ به ناهي
شاعر چوي ٿو ته اهي سڀ ڪجهه شاندار نظر اچن ٿا جهڙوڪ هڪ ٽانڪي جي گلن سان ڀريل.242.
ديوي کي خطاب ڪندي گوپين جو ڪلام:
سويا
هن کي هٿ ۾ مٽيءَ سان پڪڙي، چوي ٿي ته هيءَ ديوي آهي.
ھٿن ۾ مٽي کڻي، ديوي جي تصوير لڳائي، سندس پيرن تي مٿو جھڪائي، سڀ چوندا آھن،
(اي درگا!) جيڪو اسان جي دلين ۾ آهي سو اسان کي ڏئي اسان تنهنجي عبادت ڪريون ٿا.
� اي ديوي! اسان تنهنجي عبادت ڪريون ٿا ته اسان جي دل جي مرضي مطابق برڪت عطا ڪري، ته جيئن اسان جو مڙس ڪرشن جي چنڊ جهڙو چهرو هجي.
پيشانيءَ تي (درگا جي بت جي) زعفران ۽ چانور لڳل آهن ۽ اڇي چندن جي ڪاٺيءَ کي مس ڪيو وڃي ٿو.
عشق جي ديوي جي پيشانيءَ تي زعفران، عڪست ۽ چندن لڳائي، پوءِ گلن جي بارش ڪري، پيار سان سندس واکاڻ ڪن ٿا.
ڪپڙو، بخور، ٿلهو، ڊچنا ۽ پان (پرهيز وغيره ڪري) چٽ جي پوري چانهه سان ظاهر ٿئي ٿو.
اهي ڪپڙا، بخور، پنچامرت، مذهبي تحفا ۽ طواف ڪري رهيا آهن ۽ ڪرشن سان شادي ڪرڻ جي ڪوشش ڪري رهيا آهن، چوندا آهن ته ڪو دوست هجي، جيڪو اسان جي دل جي خواهش پوري ڪري.
ديوي کي خطاب ڪندي گوپين جو ڪلام:
ڪيبٽ
(اي ديوي!) تون اهڙو طاقتور آهين، جيڪو ڀوتن کي ماريندو آهين، مري ويلن کي بچائيندو آهي، آفتن کي دور ڪندو آهي.
� اي ديوي! تون ئي اها طاقت آهين، جيڪا ڀوتن کي ناس ڪري، هن دنيا مان گنهگارن کي پار ڪري ۽ ڏکن کي دور ڪرين، تون ئي ويد جو ڇوٽڪارو ڏيندڙ آهين، تون ئي آهين راجا ڏاهر، اندرا کي گوري جي چمڪندڙ روشني.
زمين ۽ آسمان ۾ تو جهڙو نور ٻيو ڪو به نه آهي
تون آهين سج، چنڊ، تارن، اندرا ۽ شيو وغيره سڀني ۾ روشنيءَ وانگر چمڪندڙ آهين.
سڀئي گوپيون هٿ ملائي عرض ڪن ٿيون ته اي چنديڪا! اسان جي درخواست ٻڌي.
سڀئي گوپيون هٿ جوڙي دعائون ڪري رهيون آهن ته اي چندي! اسان جي دعا ٻڌو، ڇو ته توهان ديوتائن کي به ڇوٽڪارو ڏياريو آهي، جيڪي لکين گنهگارن کي پار ڪري چانڊ، منڊ، سمڀ ۽ نسڀ کي ناس ڪري ڇڏيا آهن.
� اي ماءُ! اسان لاءِ جيڪا نعمت گهري هئي سا ڏيو
اسان تنهنجي ۽ گنڊڪ نديءَ جي پٽ شاليگرام جي پوڄا ڪري رهيا آهيون، ڇاڪاڻ ته تو هن جي چوڻ کي قبول ڪيو هو، تنهن ڪري اسان کي برڪت عطا ڪر.
گوپين کي خطاب ڪندي ديوي جو ڪلام:
سويا
”تنهنجو مڙس ڪرشن هوندو“ ائين چئي، درگا هنن کي برڪت عطا ڪئي.
اهي ڳالهيون ٻڌي سڀ اٿي بيٺا ۽ لکين ڀيرا ديوي جي اڳيان سجدو ڪيائون
انهيءَ زماني جي عڪس جي وڏي ڪاميابيءَ کي شاعر پنهنجي ذهن ۾ اهڙيءَ طرح سمجهايو هو.
شاعر هن تماشي کي پنهنجي ذهن ۾ هن طرح غور ڪيو آهي ته اهي سڀ ڪرشن جي محبت ۾ رنگجي ويا آهن ۽ ان ۾ جذب ٿي ويا آهن.
سڀئي گوپيون ديوتائن جي پيرن تي ڪري، مختلف طريقن سان سندس تعريف ڪرڻ لڳيون
��اي دنيا جي ماءُ! تون ئي دنيا جي ڏکن کي دور ڪرڻ واري آهين، تون گنهگارن جي ماءُ آهين.
ان انتهائي خوبصورتيءَ جو مثال شاعر هن طرح بيان ڪيو آهي
شاعر چوي ٿو ته ڪرشن کي پنهنجو مڙس سمجهندي سڀني گوپين جا منهن خوشي ۽ شرم سان ڀرجي ويا ۽ لال ٿي ويا.
برڪت حاصل ڪرڻ کان پوءِ سڀئي گوپيون پنهنجي دل ۾ ڏاڍي خوش ٿي گهر پهتيون.
گوپيون مطلوبه نعمت حاصل ڪرڻ تي خوش ٿي پنهنجن گهرن ڏانهن موٽي آيون ۽ هڪ ٻئي کي مبارڪون ڏيڻ لڳيون ۽ گيت ڳائي پنهنجي خوشي جو اظهار ڪيو.
اهي سڀ هڪ قطار ۾ بيٺا؛ هن جي تشبيهه کي شاعر هن طرح بيان ڪيو آهي:
اهي قطار ۾ اهڙي طرح بيٺا آهن، ڄڻ ته گلن جون ڪُليون ٽانڪي ۾ بيٺا آهن ۽ چنڊ کي ڏسي رهيا آهن.249.
صبح جو سوير سڀ گوپيون جمنا ڏانهن هليون ويون
اهي گيت ڳائي رهيا هئا ۽ انهن کي خوشيءَ ۾ ڏسي، خوشي به ڪاوڙ ۾ اچڻ لڳي.
ساڳئي وقت ڪرشن به اتي ويو ۽ وڃي جمنا مان پاڻي پيتو. (ڪرشن جي اچڻ تي سڀ خاموش ٿي ويا)
پوءِ ڪرشن به جمنا طرف روانو ٿيو ۽ گوپين کي ڏسي کين چيائين ته ”اوھين ڇو نٿا ڳالھائين؟ ۽ تون خاموش ڇو آهين؟ ���250.