شري دسم گرنتھ

صفحو - 382


ਜਸੁਧਾ ਬਾਚ ॥
jasudhaa baach |

یشودا جو ڪلام:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਬਚਿਯੋ ਜਿਨਿ ਤਾਤ ਬਡੇ ਅਹਿ ਤੇ ਜਿਨ ਹੂੰ ਬਕ ਬੀਰ ਬਲੀ ਹਨਿ ਦਈਯਾ ॥
bachiyo jin taat badde eh te jin hoon bak beer balee han deeyaa |

جنهن (پنهنجي) پيءُ کي وڏي نانگ کان بچايو ۽ جنهن زبردست جنگجو بکاسورا کي ماري ڇڏيو.

ਜਾਹਿ ਮਰਿਯੋ ਅਘ ਨਾਮ ਮਹਾ ਰਿਪੁ ਪੈ ਪਿਅਰਵਾ ਮੁਸਲੀਧਰ ਭਈਆ ॥
jaeh mariyo agh naam mahaa rip pai piaravaa musaleedhar bheea |

جنهن پنهنجي پيءُ کي وڏي نانگ کان بچايو هو، جنهن طاقتور راڻيءَ بڪاسور کي ماريو هو، اهو هو، پياري هلڌر (بلرام) جو ڀاءُ، جنهن اگھاسورا نالي ديوتا کي ماريو هو.

ਜੋ ਤਪਸ੍ਯਾ ਕਰਿ ਕੈ ਪ੍ਰਭ ਤੇ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਪਰਿ ਪਾਇਨ ਲਈਯਾ ॥
jo tapasayaa kar kai prabh te kab sayaam kahai par paaein leeyaa |

۽ اھو، جنھن جي پيرن کي رب جي ياد ڪرڻ سان محسوس ڪري سگھجي ٿو،

ਸੋ ਪੁਰ ਬਾਸਨ ਛੀਨ ਲਯੋ ਹਮ ਤੇ ਸੁਨੀਯੇ ਸਖੀ ਪੂਤ ਕਨ੍ਰਹਈਆ ॥੮੬੦॥
so pur baasan chheen layo ham te suneeye sakhee poot kanraheea |860|

اي دوستو! ته مٿورا جي رهاڪن مون کان رب ڪرشن کي ڇني ورتو آهي.

ਸਭ ਗ੍ਵਾਰਨੀਆ ਬਿਰਲਾਪੁ ॥
sabh gvaaraneea biralaap |

سڀني گوپين جو ماتم:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਸੁਨਿ ਕੈ ਇਹ ਬਾਤ ਸਭੈ ਮਿਲਿ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਪੈ ਮਿਲਿ ਕੈ ਤਿਨ ਸੋਕ ਸੁ ਕੀਨੋ ॥
sun kai ih baat sabhai mil gvaaran pai mil kai tin sok su keeno |

اهي ڳالهيون ٻڌي سڀ گوپيون غم سان ڀرجي ويون

ਆਨੰਦ ਦੂਰਿ ਕਰਿਯੋ ਮਨ ਤੇ ਹਰਿ ਧ੍ਯਾਨ ਬਿਖੈ ਤਿਨਹੂੰ ਮਨ ਦੀਨੋ ॥
aanand door kariyo man te har dhayaan bikhai tinahoon man deeno |

انهن جي ذهن جي خوشي ختم ٿي چڪي هئي ۽ انهن سڀني ڪرشن تي غور ڪيو

ਧਰਨੀ ਪਰ ਸੋ ਮੁਰਝਾਇ ਗਿਰੀ ਸੁ ਪਰਿਯੋ ਤਿਨ ਕੇ ਤਨ ਤੇ ਸੁ ਪਸੀਨੋ ॥
dharanee par so murajhaae giree su pariyo tin ke tan te su paseeno |

سندن بدن مان پگهر وهڻ لڳو ۽ هو مايوس ٿي زمين تي ڪري پيا

ਹਾਹੁਕ ਲੈਨ ਲਗੀ ਸਭਿ ਹੀ ਸੁ ਭਯੋ ਸੁਖ ਤੇ ਤਿਨ ਕੋ ਤਨ ਹੀਨੋ ॥੮੬੧॥
haahuk lain lagee sabh hee su bhayo sukh te tin ko tan heeno |861|

روئڻ لڳا ۽ سندن دماغ ۽ جسم سڀ خوشيون وڃائي ويٺا.

ਅਤਿ ਆਤੁਰ ਹ੍ਵੈ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਹਿ ਸੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਨ ਗਾਵੈ ॥
at aatur hvai har preeteh so kab sayaam kahai har ke gun gaavai |

جيئن شاعر شيام جو چوڻ آهي ته، گوپيون (گوپيون) ڪرشن جي ساراهه ڳائينديون آهن ڇاڪاڻ ته انهن جي رب ڪرشن سان محبت هئي.

ਸੋਰਠਿ ਸੁਧ ਮਲਾਰ ਬਿਲਾਵਲ ਸਾਰੰਗ ਭੀਤਰ ਤਾਨ ਬਸਾਵੈ ॥
soratth sudh malaar bilaaval saarang bheetar taan basaavai |

ڪرشن جي محبت ۾ بيحد پريشان ٿي، سورٺ، شُدھ ملهار، بلاول، سارنگ وغيره جي موسيقيءَ جي راڳن کي ذهن ۾ رکي سندس گيت ڳائيندا آهن.

ਧਿਆਨ ਧਰੈ ਤਿਹ ਤੇ ਜੀਯ ਮੈ ਤਿਹ ਧ੍ਯਾਨਹਿ ਤੇ ਅਤਿ ਹੀ ਦੁਖੁ ਪਾਵੈ ॥
dhiaan dharai tih te jeey mai tih dhayaaneh te at hee dukh paavai |

اهي هن (سري ڪرشن) جو مراقبو پنهنجي دلين ۾ برقرار رکندا آهن (پر) ان مراقبي مان تمام گهڻو درد به حاصل ڪندا آهن.

ਯੌ ਮੁਰਝਾਵਤ ਹੈ ਮੁਖ ਤਾ ਸਸਿ ਜਿਉ ਪਿਖਿ ਕੰਜ ਮਨੋ ਮੁਰਝਾਵੈ ॥੮੬੨॥
yau murajhaavat hai mukh taa sas jiau pikh kanj mano murajhaavai |862|

اهي پنهنجي ذهن ۾ ان تي غور ڪري رهيا آهن ۽ ان سان انتهائي پريشان ٿي رهيا آهن، اهي رات جي وقت چنڊ کي ڏسڻ ۾ ڪنول وانگر سڪي رهيا آهن.

ਪੁਰ ਬਾਸਨਿ ਸੰਗਿ ਰਚੇ ਹਰਿ ਜੂ ਹਮਹੂੰ ਮਨ ਤੇ ਜਦੁਰਾਇ ਬਿਸਾਰੀ ॥
pur baasan sang rache har joo hamahoon man te jaduraae bisaaree |

هاڻي ڪرشن پاڻ کي شهر جي رهاڪن ۾ جذب ڪري ڇڏيو آهي ۽ اسان کي پنهنجي ذهن مان وساري ڇڏيو آهي

ਤ੍ਯਾਗਿ ਗਏ ਹਮ ਕੋ ਇਹ ਠਉਰ ਹਮ ਊਪਰ ਤੇ ਅਤਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸੁ ਟਾਰੀ ॥
tayaag ge ham ko ih tthaur ham aoopar te at preet su ttaaree |

هن اسان کي هتي ڇڏي ڏنو آهي ۽ هاڻي اسان هن جي پيار کي ڇڏي ڏنو آهي

ਪੈ ਕਹਿ ਕੈ ਨ ਕਛੁ ਪਠਿਯੋ ਤਿਹ ਤ੍ਰੀਯਨ ਕੇ ਬਸਿ ਭੈ ਗਿਰਧਾਰੀ ॥
pai keh kai na kachh patthiyo tih treeyan ke bas bhai giradhaaree |

ڪيڏي نه عجيب ڳالهه آهي جو اتي هو عورتن جي اثر هيٺ ايترو ته اچي ويو آهي جو اتي هن اسان کي ڪو پيغام به نه ڏنو آهي.

ਏਕ ਗਿਰੀ ਕਹੂੰ ਐਸੇ ਧਰਾ ਇਕ ਕੂਕਤ ਹੈ ਸੁ ਹਹਾ ਰੀ ਹਹਾ ਰੀ ॥੮੬੩॥
ek giree kahoon aaise dharaa ik kookat hai su hahaa ree hahaa ree |863|

ائين چئي، ڪو زمين تي ڪري پيو ۽ ڪو روئڻ لڳو. 863.

ਇਹ ਭਾਤਿ ਸੋ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਬੋਲਤ ਹੈ ਜੀਯ ਮੈ ਅਤਿ ਮਾਨਿ ਉਦਾਸੀ ॥
eih bhaat so gvaaran bolat hai jeey mai at maan udaasee |

اهڙيءَ طرح گوپيون ڏاڍيون غمگين ٿي هڪ ٻئي سان ڳالهيون ڪنديون آهن

ਸੋਕ ਬਢਿਯੋ ਤਿਨ ਕੇ ਜੀਯ ਮੈ ਹਰਿ ਡਾਰਿ ਗਏ ਹਿਤ ਕੀ ਤਿਨ ਫਾਸੀ ॥
sok badtiyo tin ke jeey mai har ddaar ge hit kee tin faasee |

سندن دل ۾ غم وڌندو پيو وڃي، ڇاڪاڻ ته کين پيار ۾ ڦاسائي، ڪرشن کين ڇڏي هليو ويو آهي.

ਅਉ ਰਿਸ ਮਾਨਿ ਕਹੈ ਮੁਖ ਤੇ ਜਦੁਰਾਇ ਨ ਮਾਨਤ ਲੋਗਨ ਹਾਸੀ ॥
aau ris maan kahai mukh te jaduraae na maanat logan haasee |

ڪڏهن ڪڏهن ڪاوڙ ۾ چوندا آهن ته ڪرشن کي ماڻهن جي لوهي ڦاٽن جي پرواهه ڇو نه آهي

ਤ੍ਯਾਗਿ ਹਮੈ ਸੁ ਗਏ ਬ੍ਰਿਜ ਮੈ ਪੁਰ ਬਾਸਿਨ ਸੰਗਿ ਫਸੇ ਬ੍ਰਿਜ ਬਾਸੀ ॥੮੬੪॥
tayaag hamai su ge brij mai pur baasin sang fase brij baasee |864|

ته هو اسان کي برجا ۾ ڇڏي ويو آهي ۽ اتي شهر جي رهاڪن سان گڏ آهي.