اسان گلن جا سهڻا مالا ٺاهي پنهنجي ڳلن ۾ وجھنداسين.
اسان پاڻ کي شوقين راند ۾ جذب ڪري سگهون ٿا، خوبصورت گارڊن پائڻ سان، اسان کي پنهنجي راند جي ذريعي جدائي جي تڪليف کي ختم ڪري سگهون ٿا. 503.
شري ڪرشن جي اجازت تي، سڀئي گوپيون ڀڄي ويا ۽ ان جاءِ ڏانهن هليون ويون.
ڪرشن سان اتفاق ڪندي سڀ گوپيون ان جاءِ ڏانهن هليون ويون، هڪ مسڪرائيندي هلي رهي آهي، ٻيو آهستي آهستي هلي رهيو آهي ۽ ڪو ڊوڙي رهيو آهي.
(شاعر) شيام انهن جي ساراهه ڪري ٿو ته جمنا ۾ گوپيون پاڻيءَ کي ٽوڙينديون آهن.
شاعر شيام چوي ٿو ته گوپيون جمنا جي پاڻيءَ ۾ ترنديون آهن ۽ هاٿيءَ جي چال جي انهن عورتن کي پنهنجي دل جي مرضيءَ موجب ڪم ڪندي ڏسي ٻيلي جا هرڻ به خوش ٿيندا آهن.
سري ڪرشن سميت سڀئي گوپيون ترڻ ڪري درياهه پار ڪيون آهن
سڀئي گوپيون ڪرشن سان گڏ جمنا پار ڪري ٻئي پاسي هليون ويون ۽ گڏ ٿي هڪ دائري ۾ اچي بيٺيون.
شاعر انهيءَ تصوير جي انتهائي تشبيهه (پنهنجي) منهن مان هن طرح پڙهي ٻڌائي.
اهو تماشو هن طرح ظاهر ٿيو: ته ڪرشن چنڊ وانگر هو ۽ سندس چوڌاري گوپيون هن جي ستارن جي خاندان وانگر نظر اچن ٿيون.
شاعر شيام چوي ٿو، سڀئي گوپيون گڏجي شري ڪرشن سان ڳالهائڻ لڳيون.
سڀ گوپيون، جيڪي چنڊ جهڙيون ۽ اکين واريون هيون، پاڻ ۾ ڳالهائڻ لڳيون:
برج جون اهي سڀئي سهڻيون عورتون گڏجي شري ڪرشن سان بحث ڪرڻ لڳيون.
برجا جي بيوقوف ڇوڪرين ڪرشن سان پيار جي باري ۾ بحث ڪيو ۽ هن عظيم مزو ۾ مشغول ٿي ويا، انهن سڀني شرمندگي کي ڇڏي ڏنو. 506.
يا ته سري ڪرشن رس حاصل ڪرڻ لاءِ ڏاڍي محنت ڪري هڪ منتر ٺاهيو آهي.
گوپين جو ذهن محبت ۾ جذب ٿيڻ يا ڪرشن لاءِ يا ڪنهن منتر يا طاقتور ينتر جي ڪري، تمام گهڻو پريشان ٿئي ٿو.
يا اهو تنتر جي ڪري انتهائي خوف ۾ ٻرندڙ آهي
507.
گوپين جو ڪلام:
سويا
گوپين ڪرشن کان پڇيو ته ”اسان کي ڇڏي ڪيڏانهن ويا؟
گوپين ڪرشن کي چيو ته اسان کي ڇڏي ڪيڏانهن هليو ويو هو؟ توهان اسان سان پيار ڪيو هو ۽ جمنا جي ڪناري تي اسان سان گڏ شوقين راند ۾ مشغول هئا
تون اسان کان اڻ واقف نه هئين، پر اسان کي ائين ڇڏي ويو آهين جيئن مسافر پنهنجي ساٿي کي ڇڏي.
اسان جا منهن ته هتي گلن وانگر ٽڙيا هئا، پر تون ڪاري ماکيءَ وانگر ڪنهن ٻئي هنڌ هلي وئي هئين.
ھاڻي شروع ٿئي ٿو پروش جي چئن قسمن جي فرق جي وضاحت
سويا
ڪي ماڻهو اهڙا به هوندا آهن، جيڪي پيار ڪرڻ کان سواءِ ئي پيار ڪندا آهن
ڪي ٻيا به آهن، جيڪي محبت ڪرڻ تي ئي پيار ڪندا آهن ۽ اهڙي محبت کي فائدو سمجهندا آهن، ٻيا اهڙا به آهن، جيڪي محبت ۾ فرق ڄاڻن ٿا ۽ محبت کي پنهنجي ذهن ۾ قبول ڪن ٿا.
دنيا ۾ چوٿين قسم جا ماڻهو اهڙا آهن، جن کي بيوقوف چئي سگهجي ٿو، ڇاڪاڻ ته اهي محبت کي ٿورو به نٿا سمجهن.
گوپيون ۽ ڪرشنا اهڙيءَ طرح بحث ۾ رڌل آهن.509.
گوپين جو ڪلام:
سويا
اهڙيءَ طرح گوپين (ڪرشن کي) چيو ته جيڪو به نيل ٺاهيندو، آخرڪار ٺڳي ڪندو.
گوپيون چونديون آهن، اچو ته ڏسون، عشق ختم ٿيڻ کان پوءِ ڪير ٿو ٺڳي؟ ڪرشن اهڙو آهي جو هو هر وقت ڪنهن جي ڀلائي لاءِ تيار رهي ٿو ته به دشمن کي پنهنجي سامهون بيٺو ڇڏي ۽ پاڻ کي ٺڳيءَ تي ٺڳي ٿو.
جهڙيءَ طرح جيڪو (مسافرن کي) رستي ۾ ماري ٿو، تيئن رستي ۾ ايندڙن کي به ماري ٿو، (هن کي به مٿي ذڪر ڪيل غنڊن مان سمجهيو وڃي).
هي اهڙو آهي جيڪو برسات جي موسم ۾ ڪنهن سان گڏ وڃي ڊڪٽي جي روپ ۾ گهيرو ڪري پنهنجي ساٿي کي رستي ۾ ماري ڇڏي ٿو، گوپين ڪاوڙ ۾ چيو ته ڪرشن اهڙو ماڻهو آهي.510
جڏهن گوپين اهو چيو ته ڪرشن انهن سان کلڻ لڳو
جنهن جو نالو چوڻ سان گنيڪا جهڙي گنهگار جا گناهه ناس ٿي ويا
جتي به سندس نالو ياد نه رهيو ته اها جاءِ ويران ٿي وئي
جنهن هن جو نالو ياد ڪيو، تنهن جي گهر ۾ خوشحالي اچي وئي ته ڪرشن گوپين کي اهو چيو ته، ”آءٌ توهان جي خوشنصيبيءَ ۾ خوفناڪ ڦاسي پيو آهيان“.
اهي لفظ چئي، ڪرشن مسڪرائي اٿيو ۽ جمنا ۾ ٽپو ڏنو
هن هڪدم جمنا پار ڪيو
گوپين ۽ پاڻي (جمنا) کي ڏسي ڪرشن دل سان کلڻ لڳو
جيتوڻيڪ گوپيون تمام گهڻيون پابنديون هونديون آهن ۽ انهن کي خانداني عمل جي ياد ڏياري ويندي آهي، پر اهي ڪرشن جي عاشق آهن. 512.
ڪرشن جو ڪلام:
سويا
(جڏهن) رات ٿي، تڏهن ڪرشن کلندي چيو ته اسان کي (راس جي راند) کيڏڻ گهرجي.
جڏهن رات ٿي، تڏهن ڪرشنا مسڪرائيندي چيو، ”اچو، پاڻ کي شوقين راند ۾ رڌل ڪريون،“ گوپين جي چهرن تي چنڊ جهڙي چمڪ آهي ۽ هنن گلن ۾ گلن جا هار پهريل آهن.