شري دسم گرنتھ

صفحو - 568


ਰਾਜਾ ਸੂਦ੍ਰ ਬਾਚ ॥
raajaa soodr baach |

شودر بادشاهه جي تقرير:

ਨਹੀ ਹਨਤ ਤੋਹ ਦਿਜ ਕਹੀ ਆਜ ॥
nahee hanat toh dij kahee aaj |

اي برهمڻ! نه ته اڄ توکي ماري ڇڏيندس.

ਨਹੀ ਬੋਰ ਬਾਰ ਮੋ ਪੂਜ ਸਾਜ ॥
nahee bor baar mo pooj saaj |

ٻي صورت ۾ توکي عبادت جي سامان سميت سمنڊ ۾ غرق ڪري ڇڏيندس.

ਕੈ ਤਜਹੁ ਸੇਵ ਦੇਵੀ ਪ੍ਰਚੰਡ ॥
kai tajahu sev devee prachandd |

پرچنڊا ديوي جي خدمت ڪرڻ ڇڏي ڏيو،

ਨਹੀ ਕਰਤ ਆਜ ਤੋ ਕੋ ਦੁਖੰਡ ॥੧੭੨॥
nahee karat aaj to ko dukhandd |172|

”اي برهمڻ! هن پوڄا جو سامان پاڻي ۾ اڇلائي ڇڏ، نه ته اڄ توکي ماري ڇڏيندس، ديوي جي پوڄا ڇڏي ڏي، نه ته توکي ٻه ٽڪر ڪري ڇڏيندس.

ਬਿਪ੍ਰ ਬਾਚ ਰਾਜਾ ਸੌ॥
bipr baach raajaa sau|

برهمڻ بادشاهه کي مخاطب ٿيندي چيو:

ਕੀਜੈ ਦੁਖੰਡ ਨਹਿ ਤਜੋ ਸੇਵ ॥
keejai dukhandd neh tajo sev |

(توهان بي پرواهه) مون کي ٻه ٽڪر ڪري ڇڏيو، (پر مان ديوتا جي خدمت نه ڇڏيندس).

ਸੁਨਿ ਲੇਹੁ ਸਾਚ ਤੁਹਿ ਕਹੋ ਦੇਵ ॥
sun lehu saach tuhi kaho dev |

اي راجن! ٻڌ، (مان) توکي سچ ٿو ٻڌايان.

ਕਿਉ ਨ ਹੋਹਿ ਟੂਕ ਤਨ ਕੇ ਹਜਾਰ ॥
kiau na hohi ttook tan ke hajaar |

منهنجي جسم جا هزار ٽڪر ڇو نه ٿي وڃن؟

ਨਹੀ ਤਜੋ ਪਾਇ ਦੇਵੀ ਉਦਾਰ ॥੧੭੩॥
nahee tajo paae devee udaar |173|

”اي بادشاهه! مان توکي سچ ٿو ٻڌايان، تون مون کي ٻن حصن ۾ ورهائي ڇڏجانءِ، پر آءٌ بي ديويءَ جي پوڄا نه ٿو ڇڏيان، مان ديوتا جا پير نه ڇڏيندس.

ਸੁਨ ਭਯੋ ਬੈਨ ਸੂਦਰ ਸੁ ਕ੍ਰੁਧ ॥
sun bhayo bain soodar su krudh |

اهي ڳالهيون ٻڌي شودر (بادشاهه) ناراض ٿي ويو

ਜਣ ਜੁਟ੍ਰਯੋ ਆਣਿ ਮਕਰਾਛ ਜੁਧ ॥
jan juttrayo aan makaraachh judh |

ڄڻ ته مڪرچ (ديو) اچي جنگ ۾ شريڪ ٿيو هجي.

ਦੋਊ ਦ੍ਰਿਗ ਸਕ੍ਰੁਧ ਸ੍ਰੋਣਤ ਚੁਚਾਨ ॥
doaoo drig sakrudh sronat chuchaan |

(سندس) ٻه اکيون غصي مان رت وهڻ لڳيون.

ਜਨ ਕਾਲ ਤਾਹਿ ਦੀਨੀ ਨਿਸਾਨ ॥੧੭੪॥
jan kaal taeh deenee nisaan |174|

اهي ڳالهيون ٻڌي، شودر راجا برهمڻ تي ديوتا مڪرڪش وانگر دشمن تي ڪري پيو، ۽ يمن جهڙو راجا جي ٻنهي اکين مان رت وهڻ لڳو.

ਅਤਿ ਗਰਬ ਮੂੜ ਭ੍ਰਿਤਨ ਬੁਲਾਇ ॥
at garab moorr bhritan bulaae |

بيوقوف (بادشاهه) نوڪرن کي سڏيو

ਉਚਰੇ ਬੈਨ ਇਹ ਹਣੋ ਜਾਇ ॥
auchare bain ih hano jaae |

هن وڏي فخر سان لفظ چيا ته هن کي وٺي وڃو ۽ ماريو.

ਲੈ ਗਏ ਤਾਸੁ ਦ੍ਰੋਹੀ ਦੁਰੰਤ ॥
lai ge taas drohee durant |

اهي خوفناڪ غدار جلاد (هن کي) اتي وٺي ويا

ਜਹ ਸੰਭ੍ਰ ਸੁਭ ਦੇਵਲ ਸੁਭੰਤ ॥੧੭੫॥
jah sanbhr subh deval subhant |175|

ان بيوقوف بادشاهه پنهنجي نوڪرن کي سڏي چيو ته ”هن برهمڻ کي ماريو. اهي ظالم کيس ديوي جي مندر ۾ وٺي ويا.

ਤਿਹ ਬਾਧ ਆਂਖ ਮੁਸਕੈਂ ਚੜਾਇ ॥
tih baadh aankh musakain charraae |

هن جي اکين تي پٽيون ٻڌل هيون.

ਕਰਿ ਲੀਨ ਕਾਢਿ ਅਸਿ ਕੋ ਨਚਾਇ ॥
kar leen kaadt as ko nachaae |

(پوءِ) ھٿ سان تلوار ڪڍيائين ۽ ھٿ سان جھليائين.

ਜਬ ਲਗੇ ਦੇਨ ਤਿਹ ਤੇਗ ਤਾਨ ॥
jab lage den tih teg taan |

جڏهن باهه لڳڻ شروع ٿئي ٿي،

ਤਬ ਕੀਓ ਕਾਲ ਕੋ ਬਿਪ੍ਰ ਧਿਆਨ ॥੧੭੬॥
tab keeo kaal ko bipr dhiaan |176|

هن جي اکين اڳيان پٽيون ٻڌي ۽ هٿ ٻڌي، چمڪندڙ تلوار ڪڍي، جڏهن اهي تلوار سان ڌڪ هڻڻ وارا هئا، تڏهن برهمڻ کي ڪال (موت) ياد آيو.176.

ਜਬ ਕੀਯੋ ਚਿਤ ਮੋ ਬਿਪ੍ਰ ਧਿਆਨ ॥
jab keeyo chit mo bipr dhiaan |

جڏهن برهمڻ چت ۾ (پوڙهي ماڻهوءَ تي) غور ڪيو

ਤਿਹ ਦੀਨ ਦਰਸ ਤਬ ਕਾਲ ਆਨਿ ॥
tih deen daras tab kaal aan |

پوءِ ڪال پورڪ آيو ۽ کيس درشن ڏنائين.