پنها
پوءِ اتي مهيشاسورا ظاهر ٿيو ۽ هن جيڪو ڪجهه ڪيو اهو هن ريت آهي:
هن پنهنجي هٿياربند طاقت سان، سڄي دنيا کي فتح ڪيو.
هن جنگ جي ميدان ۾ سڀني ديوتائن کي چيلينج ڪيو.
۽ هن پنهنجي هٿيارن سان انهن سڀني کي ڪٽي ڇڏيو.13.
سويا
ڀوتن جي راجا مهيشاسورا جنگ ڪئي ۽ ديوتائن جي سڀني قوتن کي ماري ڇڏيو.
هن زبردست ويڙهاڪن کي اڌ ٽڪرا ڪري ميدان ۾ اڇلائي، اهڙي خوفناڪ ۽ سخت جنگ وڙهي.
کيس رت سان لت پت ڏسي شاعر جي ذهن ۾ ائين ٿو اچي:
ڄڻ ته ڪشترين کي قتل ڪري، پرشورام پاڻ کي سندن رت ۾ ڌوئي ڇڏيو آهي.
مهيشاسورا پنهنجي هٿن ۽ هٿيارن سان ڏٺو ۽ ويڙهاڪن کي آري وانگر اڇلائي ڇڏيو.
لاش جا ڍير ڪري پيا ۽ وڏا گهوڙا جبلن وانگر رڍن ۾ ڪري پيا آهن.
ڪارا هاٿي سفيد ٿلهي ۽ ڳاڙهي رت سان گڏ ميدان ۾ ڪري پيا آهن.
اهي سڀ مري ويا آهن ڄڻ ته درزي، ڪپڙا ڪٽڻ پنهنجو ڍير بڻائي ٿو.15.
اندرا سڀني ديوتائن کي پاڻ سان وٺي دشمن جي لشڪر تي حملو ڪيو.
منهن کي ڍال سان ڍڪي ۽ تلوار هٿ ۾ کڻي زور زور سان حملو ڪيو.
ڀوت رت سان رنگيل آهن ۽ شاعر کي لڳي ٿو
ڄڻ ته رام جنگ کي فتح ڪرڻ کان پوءِ سڀني ڀينرن کي عزت جو (ڳاڙهي رنگ وارو) لباس ڏئي رهيو آهي.
ڪيترائي زخمي جنگجو ميدان جنگ ۾ لڙھي رھيا آھن ۽ انھن مان گھڻا روئي رھيا آھن زمين تي.
اتي ٽانڊا به ڦري رهيا آهن، جن کي ڏسي بزدل ڊڄي ويا.
مهيشاسورا اهڙي جنگ وڙهي جنهن ۾ گدڙ ۽ گدھ ڏاڍا خوش ٿيا.
۽ هيرو، نشي ۾ لت پت، رت جي وهڪري ۾ سجدو ڪري رهيا آهن.
مهيشاسورا جي جنگ ۾ وڙهندي ڏسي، سج پنهنجي مدار تي نه ٿو هلي.
برهما به رت جي وهڪري کي ڏسندي پنهنجي لکتن کي وساري ڇڏيو آهي.
ان جو گوشت ڏسي، گدڙ اهڙيءَ طرح بيٺا آهن، ڄڻ اسڪول ۾ ٻار پنهنجو سبق سيکاري رهيا هجن.
گدڙ لاشن کي ميدان ۾ اهڙيءَ ريت ڇڪي رهيا آهن، ڄڻ سرسوتي جي ڪناري تي ويٺل يوگي، پنھنجا ڍڳا رڱا پيا آھن.