شري دسم گرنتھ

صفحو - 1199


ਦਿਜ ਹਮ ਮਹਾ ਕਾਲ ਕੋ ਮਾਨੈ ॥
dij ham mahaa kaal ko maanai |

اي برهمڻ! مان (صرف) مها ڪال ۾ يقين رکان ٿو

ਪਾਹਨ ਮੈ ਮਨ ਕੋ ਨਹਿ ਆਨੈ ॥
paahan mai man ko neh aanai |

۽ (پٿر جي پوڄا ۾) ڌيان نه ٿو ڏئي.

ਪਾਹਨ ਕੋ ਪਾਹਨ ਕਰਿ ਜਾਨਤ ॥
paahan ko paahan kar jaanat |

(مان) پٿر کي پٿر سمجهو.

ਤਾ ਤੇ ਬੁਰੋ ਲੋਗ ਏ ਮਾਨਤ ॥੯੧॥
taa te buro log e maanat |91|

ان ڪري ماڻهو ان کي خراب سمجهن ٿا. 91.

ਝੂਠਾ ਕਹ ਝੂਠਾ ਹਮ ਕੈ ਹੈ ॥
jhootthaa kah jhootthaa ham kai hai |

مان ڪوڙي کي ڪوڙو چوندس

ਜੋ ਸਭ ਲੋਗ ਮਨੈ ਕੁਰਰੈ ਹੈ ॥
jo sabh log manai kurarai hai |

توڙي جو سڀني ماڻهن جي ذهنن ۾ (ڇو نه هجي).

ਹਮ ਕਾਹੂ ਕੀ ਕਾਨਿ ਨ ਰਾਖੈ ॥
ham kaahoo kee kaan na raakhai |

مون کي ڪنهن جي به پرواهه ناهي

ਸਤਿ ਬਚਨ ਮੁਖ ਊਪਰ ਭਾਖੈ ॥੯੨॥
sat bachan mukh aoopar bhaakhai |92|

۽ مان منهن تي سچ چوان ٿو. 92.

ਸੁਨੁ ਦਿਜ ਤੁਮ ਧਨ ਕੇ ਲਬ ਲਾਗੇ ॥
sun dij tum dhan ke lab laage |

اي برهمڻ! ٻڌ، تون پئسي جو لالچ آهين

ਮਾਗਤ ਫਿਰਤ ਸਭਨ ਕੇ ਆਗੇ ॥
maagat firat sabhan ke aage |

تون هر ڪنهن جي سامهون بهار گهرن ٿو.

ਆਪਨੇ ਮਨ ਭੀਤਰਿ ਨ ਲਜਾਵਹੁ ॥
aapane man bheetar na lajaavahu |

توهان جي ذهن ۾ ڪو به شرم نه آهي

ਇਕ ਟਕ ਹ੍ਵੈ ਹਰਿ ਧ੍ਯਾਨ ਨ ਲਾਵਹੁ ॥੯੩॥
eik ttak hvai har dhayaan na laavahu |93|

۽ اڪيلائيءَ جي ڪري هاريءَ جو غور نه ڪندا آهن. 93.

ਦਿਜ ਬਾਚ ॥
dij baach |

برهمڻ چيو:

ਤਬ ਦਿਜ ਬੋਲਾ ਤੈ ਕ੍ਯਾ ਮਾਨੈ ॥
tab dij bolaa tai kayaa maanai |

پوءِ برهمڻ چيو ته تون ڇا ٿو مڃين.

ਸੰਭੂ ਕੋ ਪਾਹਨ ਕਰਿ ਮਾਨੈ ॥
sanbhoo ko paahan kar maanai |

جيڪو شيو کي پٿر سمجهي رهيو آهي.

ਜੋ ਇਨ ਕੋ ਕਰਿ ਆਨ ਬਖਾਨੈ ॥
jo in ko kar aan bakhaanai |

جيڪو انهن کي ٻيو ڪجهه سمجهي ٿو (مطلب سامهون)

ਤਾ ਕੋ ਬ੍ਰਹਮ ਪਾਤਕੀ ਜਾਨੈ ॥੯੪॥
taa ko braham paatakee jaanai |94|

خدا هن کي گنهگار سمجهي ٿو. 94.

ਜੋ ਇਨ ਕਹ ਕਟੁ ਬਚਨ ਉਚਾਰੈ ॥
jo in kah katt bachan uchaarai |

انهن جي خلاف ڪير ٿو ڳالهائن،

ਤਾ ਕੌ ਮਹਾ ਨਰਕ ਬਿਧਿ ਡਾਰੈ ॥
taa kau mahaa narak bidh ddaarai |

انهن کي قانون ساز طرفان هڪ خوفناڪ دوزخ ۾ اڇلايو ويو آهي.

ਇਨ ਕੀ ਸਦਾ ਕੀਜਿਯੈ ਸੇਵਾ ॥
ein kee sadaa keejiyai sevaa |

انهن کي هميشه خدمت ڪرڻ گهرجي

ਏ ਹੈ ਪਰਮ ਪੁਰਾਤਨ ਦੇਵਾ ॥੯੫॥
e hai param puraatan devaa |95|

ڇاڪاڻ ته اهي عظيم قديم ديوتا آهن. 95.

ਕੁਅਰਿ ਬਾਚ ॥
kuar baach |

راج ڪماري چيو:

ਏਕੈ ਮਹਾ ਕਾਲ ਹਮ ਮਾਨੈ ॥
ekai mahaa kaal ham maanai |

مان هڪ عظيم دور ۾ يقين رکان ٿو.

ਮਹਾ ਰੁਦ੍ਰ ਕਹ ਕਛੂ ਨ ਜਾਨੈ ॥
mahaa rudr kah kachhoo na jaanai |

مان مها رودر کي ڪجهه به نه ٿو سمجهان.

ਬ੍ਰਹਮ ਬਿਸਨ ਕੀ ਸੇਵ ਨ ਕਰਹੀ ॥
braham bisan kee sev na karahee |

(مان) برهما ۽ وشنو جي به خدمت نه ڪريان

ਤਿਨ ਤੇ ਹਮ ਕਬਹੂੰ ਨਹੀ ਡਰਹੀ ॥੯੬॥
tin te ham kabahoon nahee ddarahee |96|

۽ مان انهن کان ڪڏهن به نه ڊڄندس. 96.

ਬ੍ਰਹਮ ਬਿਸਨ ਜਿਨ ਪੁਰਖ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥
braham bisan jin purakh uchaariyo |

جنهن برهما ۽ وشنو جا نالا ورتا.

ਤਾ ਕੌ ਮ੍ਰਿਤੁ ਜਾਨਿਯੈ ਮਾਰਿਯੋ ॥
taa kau mrit jaaniyai maariyo |

سمجهو ته ميرو هن کي ماريو آهي.

ਜਿਨ ਨਰ ਕਾਲ ਪੁਰਖ ਕੋ ਧ੍ਰਯਾਯੋ ॥
jin nar kaal purakh ko dhrayaayo |

جنهن ماڻهوءَ ڪل پرخ جي پوڄا ڪئي،

ਤਾ ਕੇ ਨਿਕਟ ਕਾਲ ਨਹਿ ਆਯੋ ॥੯੭॥
taa ke nikatt kaal neh aayo |97|

وقت (موت) هن جي ويجهو نه ايندي آهي. 97.

ਜੇ ਨਰ ਕਾਲ ਪੁਰਖ ਕੋ ਧ੍ਯਾਵੈ ॥
je nar kaal purakh ko dhayaavai |

پروشا ڪال پرڪ کي ڪير ياد ڪري،

ਤੇ ਨਰ ਕਾਲ ਫਾਸ ਨਹਿ ਜਾਵੈ ॥
te nar kaal faas neh jaavai |

هو نر عمر جي ڄار ۾ نه ڦاسندو آهي.

ਤਿਨ ਕੇ ਰਿਧ ਸਿਧ ਸਭ ਘਰ ਮੌ ॥
tin ke ridh sidh sabh ghar mau |

سندس گهر ۾ سڀ رهاڪو (رهندا آهن)

ਕੋਬਿਦ ਸਭ ਹੀ ਰਹਤ ਹੁਨਰ ਮੌ ॥੯੮॥
kobid sabh hee rahat hunar mau |98|

۽ (هو) سڀني صلاحيتن ۾ ماهر رهي ٿو. 98.

ਕਾਲ ਪੁਰਖ ਇਕਦਾ ਜਿਨ ਕਹਾ ॥
kaal purakh ikadaa jin kahaa |

جيڪو هڪ ڀيرو به ڪال پرخ جو نالو وٺي.

ਤਾ ਕੇ ਰਿਧਿ ਸਿਧਿ ਹ੍ਵੈ ਰਹਾ ॥
taa ke ridh sidh hvai rahaa |

(سڀ) رڌيون سڌو سنئون سندس ٿي وڃن ٿيون.

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਧਨ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰੂ ॥
bhaat bhaat dhan bhare bhanddaaroo |

(سندس) دولت جا خزانا ڀرجي ويا،

ਜਿਨ ਕਾ ਆਵਤ ਵਾਰ ਨ ਪਾਰੂ ॥੯੯॥
jin kaa aavat vaar na paaroo |99|

جنهن جي ڪا به پڇاڙي نه ٿي ملي. 99.

ਜਿਨ ਨਰ ਕਾਲ ਪੁਰਖ ਕਹ ਧ੍ਰਯਾਯੋ ॥
jin nar kaal purakh kah dhrayaayo |

جنهن ماڻهوءَ کي ياد ڪيو ڪال پرڪ،

ਸੋ ਨਰ ਕਲਿ ਮੋ ਕਬਹੂ ਨ ਆਯੋ ॥
so nar kal mo kabahoo na aayo |

اھو ماڻھو وري ڪڏھن به ڪليگ ۾ نه ايندو.

ਯਾ ਜਗ ਮੈ ਤੇ ਅਤਿ ਸੁਖ ਪਾਵੈ ॥
yaa jag mai te at sukh paavai |

(هو) هن دنيا ۾ گهڻي خوشي حاصل ڪري ٿو

ਭੋਗ ਕਰੈ ਬੈਰਨਿ ਕਹ ਘਾਵੈ ॥੧੦੦॥
bhog karai bairan kah ghaavai |100|

۽ دشمنن کي ماري دنياداري حاصل ڪري ٿو. 100.

ਜਬ ਤੋ ਕੋ ਦਿਜ ਕਾਲ ਸਤੈ ਹੈ ॥
jab to ko dij kaal satai hai |

اي برهمڻ! جڏھن توکي ڏڪار اچي،

ਤਬ ਤੂ ਕੋ ਪੁਸਤਕ ਕਰ ਲੈ ਹੈ ॥
tab too ko pusatak kar lai hai |

پوءِ ڪهڙو ڪتاب کڻندؤ؟

ਭਾਗਵਤ ਪੜੋ ਕਿ ਗੀਤਾ ਕਹਿ ਹੋ ॥
bhaagavat parro ki geetaa keh ho |

ڇا تون ڀاڳواد پران پڙھندين يا ڀگواد گيتا پڙھندين؟

ਰਾਮਹਿ ਪਕਰਿ ਕਿ ਸਿਵ ਕਹ ਗਹਿ ਹੋ ॥੧੦੧॥
raameh pakar ki siv kah geh ho |101|

تون رام کي پڪڙيندين يا شيو کي پڪڙيندين؟ 101.

ਜੇ ਤੁਮ ਪਰਮ ਪੁਰਖ ਠਹਰਾਏ ॥
je tum param purakh tthaharaae |

جنهن کي تو اعليٰ ذات طور قائم ڪيو آهي

ਤੇ ਸਭ ਡੰਡ ਕਾਲ ਕੇ ਘਾਏ ॥
te sabh ddandd kaal ke ghaae |

اُهي سڀ ڏڪار جي لٺ سان مري ويا آهن.