اي برهمڻ! مان (صرف) مها ڪال ۾ يقين رکان ٿو
۽ (پٿر جي پوڄا ۾) ڌيان نه ٿو ڏئي.
(مان) پٿر کي پٿر سمجهو.
ان ڪري ماڻهو ان کي خراب سمجهن ٿا. 91.
مان ڪوڙي کي ڪوڙو چوندس
توڙي جو سڀني ماڻهن جي ذهنن ۾ (ڇو نه هجي).
مون کي ڪنهن جي به پرواهه ناهي
۽ مان منهن تي سچ چوان ٿو. 92.
اي برهمڻ! ٻڌ، تون پئسي جو لالچ آهين
تون هر ڪنهن جي سامهون بهار گهرن ٿو.
توهان جي ذهن ۾ ڪو به شرم نه آهي
۽ اڪيلائيءَ جي ڪري هاريءَ جو غور نه ڪندا آهن. 93.
برهمڻ چيو:
پوءِ برهمڻ چيو ته تون ڇا ٿو مڃين.
جيڪو شيو کي پٿر سمجهي رهيو آهي.
جيڪو انهن کي ٻيو ڪجهه سمجهي ٿو (مطلب سامهون)
خدا هن کي گنهگار سمجهي ٿو. 94.
انهن جي خلاف ڪير ٿو ڳالهائن،
انهن کي قانون ساز طرفان هڪ خوفناڪ دوزخ ۾ اڇلايو ويو آهي.
انهن کي هميشه خدمت ڪرڻ گهرجي
ڇاڪاڻ ته اهي عظيم قديم ديوتا آهن. 95.
راج ڪماري چيو:
مان هڪ عظيم دور ۾ يقين رکان ٿو.
مان مها رودر کي ڪجهه به نه ٿو سمجهان.
(مان) برهما ۽ وشنو جي به خدمت نه ڪريان
۽ مان انهن کان ڪڏهن به نه ڊڄندس. 96.
جنهن برهما ۽ وشنو جا نالا ورتا.
سمجهو ته ميرو هن کي ماريو آهي.
جنهن ماڻهوءَ ڪل پرخ جي پوڄا ڪئي،
وقت (موت) هن جي ويجهو نه ايندي آهي. 97.
پروشا ڪال پرڪ کي ڪير ياد ڪري،
هو نر عمر جي ڄار ۾ نه ڦاسندو آهي.
سندس گهر ۾ سڀ رهاڪو (رهندا آهن)
۽ (هو) سڀني صلاحيتن ۾ ماهر رهي ٿو. 98.
جيڪو هڪ ڀيرو به ڪال پرخ جو نالو وٺي.
(سڀ) رڌيون سڌو سنئون سندس ٿي وڃن ٿيون.
(سندس) دولت جا خزانا ڀرجي ويا،
جنهن جي ڪا به پڇاڙي نه ٿي ملي. 99.
جنهن ماڻهوءَ کي ياد ڪيو ڪال پرڪ،
اھو ماڻھو وري ڪڏھن به ڪليگ ۾ نه ايندو.
(هو) هن دنيا ۾ گهڻي خوشي حاصل ڪري ٿو
۽ دشمنن کي ماري دنياداري حاصل ڪري ٿو. 100.
اي برهمڻ! جڏھن توکي ڏڪار اچي،
پوءِ ڪهڙو ڪتاب کڻندؤ؟
ڇا تون ڀاڳواد پران پڙھندين يا ڀگواد گيتا پڙھندين؟
تون رام کي پڪڙيندين يا شيو کي پڪڙيندين؟ 101.
جنهن کي تو اعليٰ ذات طور قائم ڪيو آهي
اُهي سڀ ڏڪار جي لٺ سان مري ويا آهن.