شري دسم گرنتھ

صفحو - 952


ਤਬ ਸਸਿਯਾ ਅਤਿ ਚਮਕਿ ਚਿਤ ਤਾ ਕੌ ਕਿਯੋ ਉਪਾਇ ॥
tab sasiyaa at chamak chit taa kau kiyo upaae |

سسئي ڪاوڙجي وئي، دل ۾ رٿ ڪيائين،

ਸਖੀ ਜਿਤੀ ਸ੍ਯਾਨੀ ਹੁਤੀ ਤੇ ਸਭ ਲਈ ਬੁਲਾਇ ॥੧੮॥
sakhee jitee sayaanee hutee te sabh lee bulaae |18|

۽ کيس سڀني همراه دوستن سڏيو (18)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਤਬ ਸਖਿਯਨ ਯਹ ਕਿਯੌ ਉਪਾਈ ॥
tab sakhiyan yah kiyau upaaee |

پوءِ سخن اها ماپ ڪئي

ਜੰਤ੍ਰ ਮੰਤ੍ਰ ਕਰਿ ਲਯੋ ਬੁਲਾਈ ॥
jantr mantr kar layo bulaaee |

هن جي دوستن هن کي علاج جو مشورو ڏنو ۽ جادوگريءَ سان راجا کي گهرايو.

ਸਸਿਯਾ ਸੰਗ ਪ੍ਰੇਮ ਅਤਿ ਭਯੋ ॥
sasiyaa sang prem at bhayo |

(هن کي) سسئيءَ سان پيار ٿي ويو

ਪਹਿਲੀ ਤ੍ਰਿਯ ਪਰਹਰਿ ਕਰਿ ਦਯੋ ॥੧੯॥
pahilee triy parahar kar dayo |19|

راجا سسئي سان پيار ۾ پئجي ويو ۽ پنهنجي پهرين راڻي کي ڇڏي ڏنو (19)

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਤਾ ਸੋ ਰਤਿ ਮਾਨੈ ॥
bhaat bhaat taa so rat maanai |

(هو) هن سان پيار ڪندو هو

ਬਰਸ ਦਿਵਸ ਕੋ ਇਕ ਦਿਨ ਜਾਨੈ ॥
baras divas ko ik din jaanai |

هوءَ لازوال محبتن مان لطف اندوز ٿيڻ لڳي، ۽ سال لمحن وانگر گذري ويا.

ਤਾ ਪਰ ਮਤ ਅਧਿਕ ਨ੍ਰਿਪ ਭਯੋ ॥
taa par mat adhik nrip bhayo |

بادشاهه ان ۾ مشغول ٿي ويو

ਗ੍ਰਿਹ ਕੋ ਰਾਜ ਬਿਸਰਿ ਸਭ ਗਯੋ ॥੨੦॥
grih ko raaj bisar sabh gayo |20|

هن جي پيار ۾ مست ٿي راجا پنهنجي سڀني شاهي فرضن کي نظرانداز ڪري ڇڏيو (20)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਏਕ ਤਰੁਨਿ ਦੂਜੇ ਚਤੁਰਿ ਤਰੁਨ ਤੀਸਰੇ ਪਾਇ ॥
ek tarun dooje chatur tarun teesare paae |

پهرين ته هوءَ جوان هئي، ٻيو ته هوشيار هئي ۽ ٽيون ته هوءَ آسانيءَ سان دستياب هئي.

ਚਹਤ ਲਗਾਯੋ ਉਰਨ ਸੋ ਛਿਨਕਿ ਨ ਛੋਰਿਯੋ ਜਾਇ ॥੨੧॥
chahat lagaayo uran so chhinak na chhoriyo jaae |21|

۽ راجا هن جي پيار ۾ مڪمل طور تي مشغول هو ۽ ڪڏهن به نه ويندو (21)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਰੈਨਿ ਦਿਵਸ ਤਾ ਸੋ ਰਤਿ ਮਾਨੈ ॥
rain divas taa so rat maanai |

(سسيا به) هن سان ڏينهن رات پيار ڪندي هئي

ਪ੍ਰਾਨਨ ਤੇ ਪ੍ਯਾਰੋ ਪਹਿਚਾਨੈ ॥
praanan te payaaro pahichaanai |

ڏينهن رات، هوءَ ساڻس گڏ لطف اندوز ٿيندي هئي ۽ کيس پنهنجي زندگيءَ کان گهڻو وڌيڪ سمجهي ويندي هئي.

ਲਾਗੀ ਰਹਤ ਤਵਨ ਕੇ ਉਰ ਸੋ ॥
laagee rahat tavan ke ur so |

(هر وقت) پنهنجي سيني سان چمڪندو رهيو

ਜੈਸੋ ਭਾਤਿ ਮਾਖਿਕਾ ਗੁਰ ਸੋ ॥੨੨॥
jaiso bhaat maakhikaa gur so |22|

هُوءَ ساڻس جُڙيل رهندي، اهڙيءَ طرح مَکڙيون جَسَنِ گَڙَنَ ۾ اٽڪيل رهنديون.(22)

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

ساوا

ਲਾਲ ਕੋ ਖ੍ਯਾਲ ਅਨੂਪਮ ਹੇਰਿ ਸੁ ਰੀਝ ਰਹੀ ਅਬਲਾ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥
laal ko khayaal anoopam her su reejh rahee abalaa man maahee |

هن جي دل ۾ هن جي عاشق، هوء سڪون محسوس ڪندي.

ਛੈਲਨਿ ਛੈਲ ਛਕੇ ਰਸ ਸੋ ਦੋਊ ਹੇਰਿ ਤਿਨੇ ਮਨ ਮੈ ਬਲਿ ਜਾਹੀ ॥
chhailan chhail chhake ras so doaoo her tine man mai bal jaahee |

هن جي پيار کي ڏسي، نوجوان توڙي پوڙها سڀ سندس تعريف ڪندا هئا.

ਕਾਮ ਕਸੀ ਸੁ ਸਸੀ ਸਸਿ ਸੀ ਛਬਿ ਮੀਤ ਸੋ ਨੈਨ ਮਿਲੇ ਮੁਸਕਾਹੀ ॥
kaam kasee su sasee sas see chhab meet so nain mile musakaahee |

پيار جي جذبي ۾ لت پت، سسئي کيس مسڪرائيندي هئي.

ਯੌ ਡਹਕੀ ਬਹਕੀ ਛਬਿ ਯਾਰ ਪੀਯਾ ਹੂੰ ਕੋ ਪਾਇ ਪਤੀਜਤ ਨਾਹੀ ॥੨੩॥
yau ddahakee bahakee chhab yaar peeyaa hoon ko paae pateejat naahee |23|

هوءَ هن جي شوق ۾ ايترو ته چريو ٿي وئي جو هوءَ سڪون نه ڪندي هئي (23)

ਕਬਿਤੁ ॥
kabit |

ڪبت

ਜੋਬਨ ਕੇ ਜੋਰ ਜੋਰਾਵਰੀ ਜਾਗੀ ਜਾਲਿਮ ਸੋ ਜਗ ਤੇ ਅਨ੍ਰਯਾਰੀਯੌ ਬਿਸਾਰੀ ਸੁਧਿ ਚੀਤ ਕੀ ॥
joban ke jor joraavaree jaagee jaalim so jag te anrayaareeyau bisaaree sudh cheet kee |

جوانيءَ جي طاقت سان، سندس جوش ايترو ته اڀاريو، جو هن بهادر ماڻهوءَ، سندس نيڪ عملن کي به نظرانداز ڪري ڇڏيو.

ਨਿਸਿ ਦਿਨ ਲਾਗਿਯੋ ਰਹਿਤ ਤਾ ਸੋ ਛਬਿ ਕੀ ਜ੍ਯੋਂ ਏਕੈ ਹ੍ਵੈ ਗਈ ਸੁ ਮਾਨੋ ਐਸੀ ਰਾਜਨੀਤ ਕੀ ॥
nis din laagiyo rahit taa so chhab kee jayon ekai hvai gee su maano aaisee raajaneet kee |

ڏينهن رات، هن جي پوڄا ۾ پاڻ کي غرق ڪندو هو، ۽ ائين محسوس ٿيندو هو ته حب الوطني ۽ محبت مترادف ٿي ويا هئا.

ਅਪਨੇ ਹੀ ਹਾਥਨ ਬਨਾਵਤ ਸਿੰਗਾਰ ਤਾ ਕੇ ਪਾਸ ਕੀ ਸਖੀ ਨ ਕੀਨ ਨੈਕ ਕੁ ਪ੍ਰਤੀਤ ਕੀ ॥
apane hee haathan banaavat singaar taa ke paas kee sakhee na keen naik ku prateet kee |

هن جي ساٿين ۽ نوڪرن جي خيال کان سواء، هو پاڻ، هن جو ميڪ اپ ڪندو،

ਅੰਗ ਲਪਟਾਇ ਮੁਖੁ ਚਾਪਿ ਬਲਿ ਜਾਇ ਤਾ ਕੇ ਐਸੋ ਹੀ ਪਿਯਾਰੀ ਜਾਨੈ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੋ ਪ੍ਰੀਤ ਕੀ ॥੨੪॥
ang lapattaae mukh chaap bal jaae taa ke aaiso hee piyaaree jaanai preetam so preet kee |24|

هُو کيس پنهنجي چپن ذريعي هن جي سڄي جسم تي چمي ڏيندو هو، ۽ هوءَ ڏاڍي پيار ۽ محبت سان جواب ڏيندي هئي (24)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਰੂਪ ਲਲਾ ਕੋ ਲਾਲਚੀ ਲੋਚਨ ਲਾਲ ਅਮੋਲ ॥
roop lalaa ko laalachee lochan laal amol |

”هن جو چهرو دلڪش آهي ۽ هن جون اکيون اشتعال انگيز آهن.

ਬੰਕ ਬਿਲੌਕਨਿ ਖਰਚ ਧਨੁ ਮੋ ਮਨ ਲੀਨੋ ਮੋਲ ॥੨੫॥
bank bilauakan kharach dhan mo man leeno mol |25|

”آءٌ پنھنجو سمورو قيمتي شعور ھن جي محبت کي مائل ڪرڻ لاءِ خرچ ڪندس.“ (25)

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

ساوا

ਰੀਝ ਰਹੀ ਅਬਲਾ ਮਨ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ ਲਖਿ ਰੂਪ ਸਰੂਪ ਕੀ ਧਾਨੀ ॥
reejh rahee abalaa man mai at hee lakh roop saroop kee dhaanee |

”تمام پريشانيءَ ۾ مبتلا عورتون سندس فضل ڏسي خوش ٿي رهيون آهن.

ਸ੍ਰਯਾਨ ਛੁਟੀ ਸਿਗਰੀ ਸਭ ਕੀ ਲਖਿ ਲਾਲ ਕੋ ਖਿਯਾਲ ਭਈ ਅਤਿ ਯਾਨੀ ॥
srayaan chhuttee sigaree sabh kee lakh laal ko khiyaal bhee at yaanee |

(شاعر) صيام چوي ٿو ته، ”سڀني حياءَ کي ڇڏي، عورتون دوست هن جي نگاهن ۾ ڦاسي پون ٿا.

ਲਾਜ ਤਜੀ ਸਜਿ ਸਾਜ ਸਭੈ ਲਖਿ ਹੇਰਿ ਰਹੀ ਸਜਨੀ ਸਭ ਸ੍ਯਾਨੀ ॥
laaj tajee saj saaj sabhai lakh her rahee sajanee sabh sayaanee |

”مون ڏاڍي ڪوشش ڪئي ته پنهنجي دماغ کي جانچڻ جي، پر هن نه ٻڌي ۽ وڪرو ڪري ڇڏيو

ਹੌ ਮਨ ਹੋਰਿ ਰਹੀ ਨ ਹਟਿਯੋ ਬਿਨੁ ਦਾਮਨ ਮੀਤ ਕੇ ਹਾਥ ਬਿਕਾਨੀ ॥੨੬॥
hau man hor rahee na hattiyo bin daaman meet ke haath bikaanee |26|

بذات خود هن جي هٿن ۾، مالي فائدي کان سواء.' (26)

ਸਸਿਯਾ ਬਾਚ ॥
sasiyaa baach |

سسئي چيو:

ਅੰਗ ਸਭੈ ਬਿਨੁ ਸੰਗ ਸਖੀ ਸਿਵ ਕੋ ਅਰਿ ਆਨਿ ਅਨੰਗ ਜਗ੍ਯੋ ॥
ang sabhai bin sang sakhee siv ko ar aan anang jagayo |

”او منهنجا دوست، هن جي جدائي ۾، جوش منهنجي سڄي جسم تي زور ڀريو آهي.

ਤਬ ਤੇ ਨ ਸੁਹਾਤ ਕਛੂ ਮੁਹਿ ਕੋ ਸਭ ਖਾਨ ਔ ਪਾਨ ਸਿਯਾਨ ਭਗ੍ਰਯੋ ॥
tab te na suhaat kachhoo muhi ko sabh khaan aau paan siyaan bhagrayo |

”نه ته مان پاڻ کي سينگارڻ چاهيان ٿو ۽ نه ئي مان پنهنجي بُک کي ختم ڪرڻ چاهيان ٿو.

ਝਟਕੌ ਪਟਕੌ ਚਿਤ ਤੇ ਝਟ ਦੈ ਨ ਛੂਟੇ ਇਹ ਭਾਤਿ ਸੋ ਨੇਹ ਲਗ੍ਯੋ ॥
jhattakau pattakau chit te jhatt dai na chhootte ih bhaat so neh lagayo |

”ڇڏڻ جي گهڻي ڪوشش ڪرڻ جي باوجود، ان کي ڇڏي نٿو سگهجي.

ਬਲਿ ਹੌ ਜੁ ਗਈ ਠਗ ਕੌ ਠਗਨੈ ਠਗ ਮੈ ਨ ਠਗ੍ਯੋ ਠਗ ਮੋਹਿ ਠਗ੍ਯੋ ॥੨੭॥
bal hau ju gee tthag kau tthaganai tthag mai na tthagayo tthag mohi tthagayo |27|

”مون هن کي پڪڙڻ ٿي چاهيو، پر، ان جي بدران، ٺڳيءَ منهنجي دل کي ٻوڙي ڇڏيو آهي.(27)

ਕਬਿਤੁ ॥
kabit |

ڪبت

ਦੇਖੇ ਮੁਖ ਜੀਹੌ ਬਿਨੁ ਦੇਖੇ ਪਿਯ ਹੂੰ ਨ ਪਾਣੀ ਤਾਤ ਮਾਤ ਤ੍ਯਾਗ ਬਾਤ ਇਹੈ ਹੈ ਪ੍ਰਤੀਤ ਕੀ ॥
dekhe mukh jeehau bin dekhe piy hoon na paanee taat maat tayaag baat ihai hai prateet kee |

”مان هن جي نظر ۾ جيئرو رهندس ۽ هن جي جاسوسي ڪرڻ کان سواءِ پاڻي به نه پيئندس.

ਐਸੋ ਪ੍ਰਨ ਲੈਹੌ ਪਿਯ ਕਹੈ ਸੋਈ ਕਾਜ ਕੈਹੌ ਅਤਿ ਹੀ ਰਿਝੈਹੌ ਯਹੈ ਸਿਛਾ ਰਾਜਨੀਤ ਕੀ ॥
aaiso pran laihau piy kahai soee kaaj kaihau at hee rijhaihau yahai sichhaa raajaneet kee |

'مان پنهنجي والدين کي قربان ڪندس، ۽ اهو منهنجي زندگي جو معيار آهي. ”مان قسم کڻان ٿو ته جيڪو به پڇي سو ڪندس.

ਜੌ ਕਹੈ ਬਕੈਹੌ ਕਹੈ ਪਾਨੀ ਭਰਿ ਆਨਿ ਦੈਹੌ ਹੇਰੇ ਬਲਿ ਜੈਹੌ ਸੁਨ ਸਖੀ ਬਾਤ ਚੀਤ ਕੀ ॥
jau kahai bakaihau kahai paanee bhar aan daihau here bal jaihau sun sakhee baat cheet kee |

”آءٌ سندس پوري طرح خدمت ڪندس، ۽ اها ئي منهنجي خواهش آهي. ”جيڪڏهن هو مون کي پاڻيءَ جو گلاس آڻڻ لاءِ چوي ته مان ائين ڪندس. ”ٻڌو دوستو؛ مان سندس ڪلام تي قربان آهيان.

ਲਗਨ ਨਿਗੌਡੀ ਲਾਗੀ ਜਾ ਤੈ ਨੀਦ ਭੂਖਿ ਭਾਗੀ ਪ੍ਯਾਰੋ ਮੀਤ ਮੇਰੋ ਹੋ ਪਿਯਾਰੀ ਅਤਿ ਮੀਤ ਕੀ ॥੨੮॥
lagan nigauaddee laagee jaa tai need bhookh bhaagee payaaro meet mero ho piyaaree at meet kee |28|

جڏهن کان هن سان منهنجي وابستگي ٿي آهي، تڏهن کان مان پنهنجي سموري بک ۽ ننڊ وڃائي ويٺي آهيان، ’مان سڀ ڪجهه پنهنجي محبوب لاءِ آهيان ۽ منهنجو محبوب سڀ ڪجهه منهنجي لاءِ آهي.‘ (28)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਯਹ ਸਭ ਬਾਤ ਤਵਨ ਸੁਨਿ ਪਾਈ ॥
yah sabh baat tavan sun paaee |

هن (راڻي) اهو سڀ ڪجهه ٻڌو

ਪਹਿਲੇ ਬ੍ਯਾਹਿ ਧਾਮ ਮੈ ਆਈ ॥
pahile bayaeh dhaam mai aaee |

اھا سڀ ڳالھه ان عورت جي ڪنن تائين پھتي جيڪا پھرين ڪامريڊ (سندس پھرين زال جي حيثيت ۾) ھئي.

ਯਾ ਸੌ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸੁਨਤ ਰਿਸਿ ਭਰੀ ॥
yaa sau preet sunat ris bharee |

هن کان پيار جون ڳالهيون ٻڌي هو ڪاوڙ ۾ ڀرجي ويو

ਮਸਲਤ ਜੋਰਿ ਸੂਰ ਨਿਜੁ ਕਰੀ ॥੨੯॥
masalat jor soor nij karee |29|

هڪ دفعي هن جون مٺيون ڳالهيون ٻڌيون هيون، پر هاڻي هن ڪجهه اعتماد وارن کي صلاح ڪرڻ لاءِ سڏيو (29)

ਜਨਮੇ ਕੁਅਰਿ ਬਾਪ ਕੇ ਰਹੀ ॥
janame kuar baap ke rahee |

(مان سمجهندس ته) مان پنهنجي پيءُ جي گهر ۾ اڪيلو رهيو آهيان.

ਹ੍ਵੈ ਬੇਰਕਤ ਮੇਖਲਾ ਗਹੀ ॥
hvai berakat mekhalaa gahee |

”مان وڃي پنهنجي والدين وٽ ويندس جتي مان پيدا ٿيس، ٿي سگهي ٿو ته مون کي بيوس ٿي رهڻو پوي.

ਘਾਤ ਆਪਣੇ ਪਤ ਕੋ ਕਰਿਹੋ ॥
ghaat aapane pat ko kariho |

مڙس کي ماري ڇڏيندو

ਸੁਤ ਕੇ ਛਤ੍ਰ ਸੀਸ ਪਰ ਧਰਿਹੋ ॥੩੦॥
sut ke chhatr sees par dhariho |30|

يا مان پنهنجي مڙس کي قتل ڪريان ۽ پنهنجي پٽ کي تخت تي ويهاريان.

ਜਨੁ ਗ੍ਰਿਹ ਛੋਰਿ ਤੀਰਥਨ ਗਈ ॥
jan grih chhor teerathan gee |

يا مان گهر ڇڏي حج تي وڃان

ਮਾਨਹੁ ਰਹਤ ਚੰਦ੍ਰ ਬ੍ਰਤ ਭਈ ॥
maanahu rahat chandr brat bhee |

”شايد مان چندر برات (چنڊ جو روزو) جو نذرانو وٺي پنهنجو گهر ڇڏي ڏيان ۽ زيارت تي وڃان.

ਯਾ ਸੁਹਾਗ ਤੇ ਰਾਡੈ ਨੀਕੀ ॥
yaa suhaag te raaddai neekee |

(آءٌ) هن سهاگ کان بهتر بيواهه آهيان.

ਯਾ ਕੀ ਲਗਤ ਰਾਜੇਸ੍ਵਰਿ ਫੀਕੀ ॥੩੧॥
yaa kee lagat raajesvar feekee |31|

”يا شايد مان سڄي ڄمار بيواهه ٿي رهندس، جيئن هن جي صحبت هاڻي بيزار ٿي رهي آهي.“ (31)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਖਿਲਤ ਅਖੇਟਕ ਜੋ ਹਨੈ ਹਮਰੇ ਪਤਿ ਕੋ ਕੋਇ ॥
khilat akhettak jo hanai hamare pat ko koe |

”جڏهن ڪو منهنجي مڙس کي شڪار دوران ماريندو،

ਤੋ ਸੁਨਿ ਕੈ ਸਸਿਯਾ ਮਰੇ ਜਿਯਤ ਨ ਬਚਿ ਹੈ ਸੋਇ ॥੩੨॥
to sun kai sasiyaa mare jiyat na bach hai soe |32|

”پوءِ اهو ٻڌي سسئي ڪلا جيئري نه رهندي ۽ پاڻ کي ماري ڇڏيندي.“ (32)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਬੈਠ ਮੰਤ੍ਰ ਤਿਨ ਯਹੈ ਪਕਾਯੋ ॥
baitth mantr tin yahai pakaayo |

هو ويٺو ۽ اهو ٺهراءُ تيار ڪيائين

ਅਮਿਤ ਦਰਬੁ ਦੈ ਦੂਤ ਪਠਾਯੋ ॥
amit darab dai doot patthaayo |

هو (محفوظ) بحث ڪرڻ لاءِ ويٺو هو جيئن هن کي پنهنجي منصوبي جو بدلو ملڻو هو.

ਖਿਲਤ ਅਖੇਟਕ ਰਾਵ ਜਬੈ ਹੈ ॥
khilat akhettak raav jabai hai |

(ملائڪ يقين ڏياريو ته) جڏهن بادشاهه شڪار کيڏندو

ਤਬ ਮੇਰੋ ਉਰ ਮੈ ਸਰ ਖੈਹੈ ॥੩੩॥
tab mero ur mai sar khaihai |33|

”جڏهن راجا شڪار ۾ مشغول هوندو، تڏهن منهنجو تير سندس سيني ۾ چڙهندو“ (33)

ਤਾ ਕੋ ਕਾਲੁ ਨਿਕਟ ਜਬ ਆਯੋ ॥
taa ko kaal nikatt jab aayo |

جڏهن پنوءَ جو سڏ آيو

ਪੁੰਨੂ ਸਾਹ ਸਿਕਾਰ ਸਿਧਾਯੋ ॥
punoo saah sikaar sidhaayo |

وقت گذرڻ سان گڏ راجا پنو به شڪار لاءِ نڪتو.

ਜਬ ਗਹਿਰੇ ਬਨ ਬੀਚ ਸਿਧਾਰਿਯੋ ॥
jab gahire ban beech sidhaariyo |

جڏهن (هو) گهاٽي بُن وٽ پهتو

ਤਨਿ ਧਨੁ ਬਾਨ ਸਤ੍ਰੁ ਤਬ ਮਾਰਿਯੋ ॥੩੪॥
tan dhan baan satru tab maariyo |34|

جڏهن هو گهاٽي جهنگ جي ويجهو پهتو ته دشمن مٿس تير اڇلايا (34)