جنهن کي محبوب هٿ ۾ کڻي پڙهڻ گهرجي. 17.
(خط ۾ لکيو) جنهن جي نانيءَ کي تو ڇهيو
۽ هٿن کي ٻنهي پيرن سان ڇهيو هو.
اهو شخص شهر ۾ آيو آهي
۽ توسان ملڻ ٿو چاهي. 18.
راج ڪماريءَ جڏهن خط ڏٺو.
(هار جي ڀيٽ ۾) کوليو ۽ ڪنهن جي هٿ ۾ نه ڏنو.
(هن) مالن کي وڏي پئماني تي دعوت ڏني
۽ پوءِ (پاڻ) خط لکي موڪليائين. 19.
(خط ۾ اشارو ڪيو ويو آهي) جتي شيو جو مندر سينگاريل آهي،
مان اڌ رات جو اتي ويندس.
اي ڪنوار! توهان اتي وڃو ۽ اچو
۽ مون سان گڏ پنهنجي دل جي مواد سان لطف اندوز ڪريو. 20.
ڪمار اڌ رات جو اتي پهتو.
راج ڪماري اڳ ۾ ئي اتي آئي هئي.
(انهن ۾) لذت جي اُڃ هئي،
(ملڻ تي) ٻئي ڄيٺا (يعني خواهش پوري ٿي). 21.
سڏائڻ (هن کي) ملان جي ڌيءَ
راج ڪمار راج ڪمار کي پنهنجي گهر وٺي آيو.
بادشاهه جو خوف وسارڻ سان
ڏينهن رات، ٻئي انڌير ڪندا هئا. 22.
گهڻن ڏينهن کان پوءِ سندس مڙس آيو.
هو ڏاڍو بدصورت هو، (جنهن کي) بيان نٿو ڪري سگهجي.
(سندس) ڏند سور وانگر هئا
جنهن کي ڏسي هاٿيءَ جا ٻئي ڏند ڀڄي ويندا هئا (انهن کي حقارت محسوس ٿيندي هئي). 23.
راج ڪمار هڪ عورت جي روپ ۾ هو.
(راج ڪماريءَ جو مڙس) صبح جو (’سوار‘) وٽس آيو.
اهو ڏسي راج ڪمار (عورت راج ڪمار) جو دلڪش ٿي ويو.
هن (ان سان) شامل ٿيڻ لاءِ هٿ وڌايو. 24.
راج ڪمار پوءِ چاقو کڻي ويو
۽ بادشاهه جي پٽ جي نڪ وڍي ڇڏيو.
بيوقوف ڏاڍو پريشان ٿيو ڇاڪاڻ ته هن جي نڪ ڪٽي وئي هئي
۽ گهر ڇڏي ٻيلي ڏانهن هليو ويو. 25.
جڏهن اهو بيوقوف پنهنجي نڪ ڪٽي ڇڏي ويو
سو هنن شيو مندر جو رستو ورتو.
راج ڪمار هڪ هرڻ کي ماري ان کي کڻي آيو.
ٻنهي هڪ ئي جاءِ تي ويهي کاڌو. 26.
اُتي ويٺي، ٻنهي ڄڻن جنسي تعلقات قائم ڪيا.
عورت جي رضا جي ڪا به خواهش باقي نه رهي.
(راج ڪمار) ساڻس گڏ ملڪ ڏانهن ويو
۽ ان جاءِ تي هڪ دوست موڪليو. 27.
ان سخي کي ست ڏينهن گذري ويا
۽ ائين بادشاهه ڏانهن ويو،
تنهنجي ڌيءَ ۽ مڙس ٻئي رات اتي ويا هئا
جتي هميشه شيو جو مندر هوندو هو. 28.
ٻئي اتي (مندر ۾) ويا ۽ منتر کي سچو ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي.
ٻيو ڪو به ٽيون ماڻهو ان کي نٿو ڄاڻي.
(منتر سڌيءَ جي اها ڪوشش) پٺڀرائي ٿي ۽ شيو ڪاوڙ سان ڀرجي ويو
۽ انهن ٻنهي کي کائي ڇڏيو. 29.
اها ئي خاڪ کيس (بادشاهه) ڏيکاري وئي.
جنهن کي هنن هرڻ کائڻ وقت وڌو هو.
خاڪ کي ڏسي، سڀني کي خبر پئي ته اهي سڙي ويا آهن.
(اتي) پريتم پنهنجي زال سان گڏ گهر ويو. 30.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمباد جو 366 هون چارتر، شري چرتروپاخيان جي تريا چترتر، سڀ خير آهي. 366.6663. هلي ٿو
چوويهه:
ان وقت انڌيوتي نالي هڪ شهر هو.
اتي جو بادشاهه بدد سان هو.
سندس راڻي جو نالو موڪا متي هو.
هن جهڙو بيوقوف ڪنهن نه ڏٺو هو. 1.
پرجا جا ماڻهو ڏاڍا پريشان آهن
ملڪ ڇڏي پرڏيهه هليا ويا.
ٻين بادشاهه کي سڏ ڪيو
ته تون اسان جو فيصلو نه ڪري رهيو آهين. 2.
سو تون ڪجهه ڪر
جيڪو پوءِ ملڪ ۾ اچي آباد ٿيو.
پوءِ چئن عورتن کي سڏ ڪري چيو
ته اسان بيوقوف بادشاهه کي ماري ڇڏينداسين. 3.
ٻه عورتون مردن جي روپ ۾
۽ شهر ڏانهن روانو ٿيو.
ٻن عورتن جوڳين جو روپ ورتو
۽ شهر پهچي ويو. 4.
هڪ عورت چوري ڪئي