جلد ئي صاحبن جي جاءِ تي پهتو. (17)
دوهيرا
”ٻڌ منهنجا دوست؛ رات ٿيڻ کان اڳ هتي نه اچو.
'ڪجهه جسم توهان کي سڃاڻي سگهي ٿو ۽ ٿي سگهي ٿو منهنجي والدين کي ٻڌائڻ لاء (18)
چوپائي
پوءِ سخي اچي کيس سمجھايو.
دوست آيو، کيس سمجهايو ۽ پوءِ باغ ۾ ويهي، ڏينهن گذاريائين.
جڏهن سج لهي ويو ۽ رات ٿي وئي
جڏهن سج لٿو، اونداهي ٿي وئي، تڏهن هو پنهنجي ڳوٺ ڏانهن روانو ٿيو (19).
رات جو هو ماستر وٽ ويو
جڏهن اوندهه ٿي وئي، تڏهن هو هن وٽ ويو ۽ هن کي پنهنجي گهوڙي جي پٺيءَ تي ويهاريو.
کيس شڪست ڏيئي، پنهنجي ملڪ هليو ويو.
هن کي وٺي وڃڻ کان پوءِ هو ٻئي ملڪ ڏانهن وڃڻ لڳو ۽ جيڪو به ان جي پٺيان لڳو ته کيس تيرن سان ماري ڇڏيائين (20)
سڄي رات کيس (گهوڙي تي سوار) وٺي ويو.
هو سڄي رات سفر ڪندو رهيو ۽ جڏهن ڏينهن ٿيندو هو ته هيٺ لهي ويندو هو.
پاڻ به ٿڪل هو ۽ صاحبن کي به پاڻ سان گڏ کڻي رهيو هو.
هو ٿڪل محسوس ڪري سمهي پيو ۽ ٻئي طرف، سندس سڀني مائٽن کي احساس ٿيو (21)
ڪجهه ٿڪجڻ سبب سمهي پيا.
ايتري تائين جو سڀني مائٽن (صاحبن جا) ٻڌا.
سڀ ويڙهاڪ ناراض ٿي پنهنجن گهوڙن تي ويٺا.
ناراض ٿي، انهن ٽيمون ٺهرايون ۽ ان طرف روانا ٿيا (22)
پوءِ ڏاهر پنهنجون اکيون کوليون ۽ ڏسڻ لڳا
جڏهن صاحبن اکيون کوليون ته هن کي هر طرف سوار نظر آيا.
هن پنهنجي ٻن ڀائرن کي به ساڻس گڏ ڏٺو
انهن سان گڏ، جڏهن هن پنهنجي ٻن ڀائرن کي ڏٺو، ته هوء پنهنجي ڳوڙها کي روڪي نه سگهيو (23)
جيڪڏهن منهنجو مڙس (مرزا) اهي (ٻه ڀائر) ڏسندو.
”جيڪڏهن منهنجي مڙس انهن کي ڏٺو ته هو انهن ٻنهي کي ٻن تيرن سان ماريندو.
تنهنڪري هڪ ڪوشش ڪرڻ گهرجي
'ڪجهه ڪرڻ گهرجي، ته منهنجا ڀائر بچيا وڃن.' (24)
هن ننڊ ۾ پيل مائٽ (مرزا) کي جاڳ نه ڪيو.
هن پنهنجي دوست کي نه اٿاريو پر هن جو ترڪ کڻي وڻ تي ٽنگيو.
هن ٻيا هٿيار به کڻي ويا ۽ انهن کي ڪنهن هنڌ لڪائي ڇڏيو.
ان سان گڏ هن پنهنجا ٻيا هٿيار به لڪائي ڇڏيا ته جيئن هو انهن کي ڳولي نه سگهي (25)
ايتري ۾ سڀ هيرو اچي چڪا هئا
ايتري ۾ سڀ بهادر اچي ويا ۽ نعرا هنيا ته ”مارو هن کي ماريو“.
پوءِ مرزا اکيون کوليون (۽ چيو)
پوءِ مرزا اکيون کوليائين ۽ پڇيائين ته سندس هٿيار ڪٿي آهن (26)
۽ چوڻ لڳو ته اي ناپاڪ عورت! توهان ڇا ڪيو آهي؟
”او، تون بيوقوف عورت، تون ڇو آهين. اهو ڪيو ۽ وڻ تي منهنجو ترڪ لٽڪايو؟
مضبوط گهوڙي سوار اچي ويا آهن.
(27) ”سوار ويجھا آيا آھن، تو منھنجا ھٿيار ڪٿي رکيا آھن؟
هٿيارن کان سواءِ (مون کي) ٻڌاءِ ته (مان) ڪيئن ماريان
”ڪجهه چئو عورت، هٿيارن کان سواءِ، کين ڪيئن ماري سگهندي؟
مون سان ڪو به شريڪ ناهي.
”ڊڄو، مون سان منهنجو ڪو دوست ڪونهي.“ (28)
ڳولا ختم ٿي وئي، (پر ڪٿي به) هٿيار نه مليا.
گهڻي ڳولا ڪرڻ جي باوجود به هن جا هٿيار نه ملي سگهيا.
(سندس ڀاءُ) عورت کي گهوڙي جي پٺي تي اڇلائي ڇڏيو