ويڙهاڪن پنهنجا هٿيار کڻي (جنگ لاءِ) ڊوڙيا.
ديوتا ۽ ديوتا ڏسڻ ۾ آيا (جنگ).
جنهن تي، ٻنهي هٿن ۾ (تلوار) جهلي، مار ڪيائين.
تنهنڪري هڪ هيرو مان ٻه ٻه هوندا. 24.
جنهن جي بدن تي تلوار هلي،
هن جي ڳچيء سان هاڻي نه.
جنهن تي لڳل تير،
هو به اک ڇنڀ ۾ مري ويو هوندو. 25.
جنهن کي گجگوڙ ڪري،
روح سندس جسم ڇڏي ڀڄي ويندو هو.
گهوڙي سوار رڙيون ڪري رهيا هئا.
(اهي) راٺوڙ راجپوتن سان گڏ ڀڄي ويا. 26.
پاڻ:
چئني پاسن کان راٺوڙ ھٿن ۾ ھٿيارن ۽ غضب سان ڀريل آيا.
هن لکين ويڙهاڪن جي سرن کي ٽوڙي ڇڏيو ۽ هاٿين ('هلڪين') کي گهيرو ڪيو.
ڪٿي بادشاهن جا سُر پيل آهن ته ڪٿي ڍڳا ۽ گهوڙن جا رڍ آهن جن کي سڃاڻي به نٿو سگهجي.
دشالا (ڪمبر) جو ٺهيل فوجي هٿيار (‘تمبر امبر‘) کڻي وڃي امبر هين (‘دگمبر‘) ٺاهيو پيو وڃي.
چوويهه:
اهڙيءَ طرح ڪيترن ئي ويڙهاڪن کي قتل ڪري
رگھوناٿ سنگھ جنت ڏانھن ويو.
رب جي ڪم جي واعدن کي پورو ڪيو
۽ راجپوتنين (هاديه) کي جوڌپور موڪليو. 28.
ٻٽي
عظيم (هيرو) وڏي طاقت سان جنگ ۾ مارجي ويو ۽ (جنگ جي ميدان مان) هڪ عضوو به نه ڦريو.
شاعر ڪال (چوي ٿو) (مطلب - شاعر جي مطابق) تڏهن ئي ڪهاڻيءَ جو احوال پورو ٿيو. 29.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمواد جو 195 هين باب سري چرتروپاخيان جي تريا چرتر جي، تمام سٺو آهي. 195.3669. هلي ٿو
چوويهه:
چندرپوري نالي هڪ شهر ٻڌو هو.
(اُتي) اپرتم ڪالا نالي هڪ راڻي ڏاڍي نيڪ هئي.
(هن) جيئن ئي انجن راءِ کي ڏٺو
تڏهن ئي شيو جي دشمن (ڪما ديو) کيس تير سان ماريو. 1.
کيس گهر سڏيو
۽ هن سان چڱي طرح راند ڪيو.
پوءِ ان شخص چيو
ته جيئن تنهنجو مڙس مون کي نه ڏسي ۽ مون کي ماري ڇڏي. 2.
عورت چيو:
چِٽَ ۾ نه ڊڄڻ گهرجي
۽ مون سان چڱي طرح کيڏ.
مان توهان کي هڪ ڪردار ٻڌايان ٿو
جنهن سان تنهنجو غم دور ٿيندو. 3.
ٻٽي
پنهنجي مڙس جي سامهون، هوء توهان سان جنسي تعلق ڪندي ۽ گهر جي مال کي چوري ڪندي.
مان تنهنجي پيرن تي بادشاهه جو سر جهڪائيندس. 4.
چوويهه:
تون منهنجي ڳالهه ٻڌ
۽ جوگ جو سمورو روپ وٺو.
بادشاهه کي ڪجهه راز (’خاموش‘) منتر سيکاريو.
جنهن ڪري (توهان) کي سندس گرو چئي سگهجي ٿو. 5.