جيڪي وڏائي سان بحث ڪن ٿا،
جيڪي پاڻ ۾ جهڳڙو ڪن ٿا، سي رب کان پري ٿي وڃن ٿا.
ويد ۾ خدا نه آهي.
اي خدا جا ماڻهو! اهو سمجھو ته رب ويدن ۽ ڪتن ۾ نه ٿو رهي. 61.
جيڪڏهن ڪو بند اکين سان منافقت ڪري.
جيڪو اکيون بند ڪري بزدليءَ جو مظاهرو ڪري ٿو، سو انڌو ٿي پوي ٿو.
اکيون تنگ ڪرڻ سان (جڏهن) رستو نظر نه اچي
اکيون بند ڪرڻ سان رستو معلوم نه ٿو ٿئي ته پوءِ اي ڀاءُ ڪيئن ٿيندو! هو لاتعداد رب سان ملن ٿا؟
ڪو به تفصيل سان نٿو چئي سگهي
ڪهڙي حد تائين، تفصيل ڏنا وڃن؟ جڏهن ڪو سمجهي ٿو ته هو ٿڪجي پيو آهي.
جيڪڏهن ڪو هڪ لک زبانون سمجهي،
جيڪڏهن ڪنهن کي لکين زبانون مليون، تڏهن به هو انهن جي تعداد ۾ گھٽ ٿو محسوس ڪندو آهي، (جڏهن ته رب جي حمد ڳائڻ وقت) ۶۳.
DOHRA
جڏهن رب جي مرضي هئي ته مان هن ڌرتيءَ تي پيدا ٿيس.
هاڻي مان مختصر طور تي پنهنجي ڪهاڻي بيان ڪندس.
بچيتار ناٽڪ جي ڇهين باب جي پڄاڻي جنهن جو عنوان آهي The Command of Supreme KAL to Me for Coming into the World.6.279.
هتان شروع ٿئي ٿو شاعر جي جنم جو احوال.
چوپي
منهنجو پيءُ (يعني گرو تيگ بهادر) اوڀر ڏانهن ويو
منهنجو پيءُ اوڀر طرف هليو ويو ۽ ڪيترن ئي هنڌن تي زيارت ڪيائين.
جڏهن اهي تروينيءَ (پرياگ) پهتا.
جڏهن هو تروينيءَ (پرياگ) ويو، تڏهن هن پنهنجا ڏينهن خيرات ۾ گذاريا.
اتي ئي اسان جو جنم ٿيو (يعني تصور ڪيو ويو).
اتي مون کي جنم ڏنو ويو ۽ پٽنا ۾ جنم ورتو.
(اوڀر کان) اسان کي مدرا ديش (پنجاب) وٺي آيو.
جتان مون کي مدرا ديش (پنجاب) آندو ويو، جتي مختلف نرسن مون کي پاليو.
(منهنجو) جسم ڪيترن ئي طريقن سان محفوظ ڪيو ويو
مون کي مختلف طريقن سان جسماني تحفظ ڏنو ويو ۽ مختلف قسم جي تعليم ڏني وئي.
جڏهن اسان (سمجهڻ جي) قابل ٿي ويا هئاسين ته ڌرم ڪرم
جڏهن مون ڌرم جو عمل شروع ڪيو ته منهنجو پيءُ پنهنجي جنت ڏانهن روانو ٿيو.
بچيتار ناٽڪ جي ستين باب جي پڄاڻي بعنوان شاعر جي تشريح 7.282
هتي اختيار جي عظمت جي وضاحت شروع ٿئي ٿي:
چوپي
جڏهن گرگدي (راج) جي ذميواري اسان تي آئي
جڏهن مون کي ذميواري جو منصب مليو ته مون مذهبي عبادات کي پنهنجي سگهه جي حد تائين سرانجام ڏنو.
بن ۾ مختلف قسم جا شڪار ڪيا ويندا هئا
مان جهنگ ۾ مختلف قسمن جي جانورن جو شڪار ڪرڻ لاءِ ويو هوس ۽ رڇ، نيرو ٻڪريون ۽ ايلڪس ماريندو هوس.
پوءِ اسان کي ملڪ (آنندپور) ڇڏڻو پيو.
پوءِ مان پنهنجو گهر ڇڏي پاونٽا نالي جاءِ تي ويس.
(اُتي) جمنا نديءَ جي ڪناري تي (ڪيترائي) ڪوتائون ڪيون ويون
مون ڪلندري (يمونا) جي ڪناري تي رهڻ جو مزو ورتو ۽ مختلف قسم جا تفريح ڏٺا.
اتان (ٻيلي مان) ڪيترائي شينهن چونڊي ماريا ويا
اتي مون شينهن، نيلگاس ۽ رڇ کي ماري ڇڏيو.
پوءِ فتح شاهه راجا (اسان سان) ناراض ٿي ويو.
ان تي بادشاهه فتح شاهه ناراض ٿي ويو ۽ بغير ڪنهن سبب جي مون سان جنگ ڪيائين.
ڀجنگ پريت اسٽينزا
جنگ ۾ سائين سانگو شاهه ناراض ٿي ويو
اتي سري شاهه (سانگو شاهه) ناراض ٿي ويو ۽ پنجئي ويڙهاڪ ميدان جنگ ۾ مضبوطيءَ سان بيٺا.
جيوت مل هٽي هڪ ويڙهاڪ هو ۽ گلاب (راءِ) هڪ عظيم جنگجو هو.
جن ۾ حوصلو رکندڙ جيت مل ۽ مايوس هيرو گلاب به شامل هئا، جن جا منهن غصي سان لال هئا، ميدان ۾.4.
مهري چند ۽ گنگا رام سخت وڙهيا،
مسلسل مهاري چند ۽ گنگا رام، جن ڪافي قوتن کي شڪست ڏني هئي.
لال چند ناراض ٿي ويو ۽ ڳاڙهو ڳاڙهو ٿي ويو
لعل چند غصي سان لال ٿي ويو، جنهن ڪيترن ئي شينهن جهڙن هيروز جو غرور ٽوڙي ڇڏيو هو.
مهري چند ناراض ٿي ويو ۽ خوفناڪ روپ اختيار ڪري ويو
مهارو ڪاوڙ ۾ اچي ويو ۽ خوفناڪ اظهار سان بهادر خان کي جنگ جي ميدان ۾ ماريو.
ديا رام برهمڻ کي به جنگ ۾ ڏاڍي ڪاوڙ آئي
ديوتا ديا رام، وڏي غضب سان ڀريل، ڊرونچاريا وانگر ميدان ۾ ڏاڍي دليريءَ سان وڙهيو.
(مهنت) ڪرپال داس ناراض ٿي لٺ کڻي ويو
ڪرپال غصي ۾ اچي پنهنجي ڏاڙهيءَ سان ڏاڙهيءَ سان حيات خان جي مٿي تي وار ڪيائين.
جنهن جي زور سان هن (حيات خان جو) ميوو ڪڍي ڇڏيو ۽ هن جون ٽنگون اهڙيون اڀريون
هن پنهنجي پوري طاقت سان، هن جي مٿي مان ميرو وهايو، جيڪو مکڻ جي ٿلهي مان نڪرندڙ مکڻ وانگر ڀڄندو هو.
اتي (ان وقت جو ديوان) نند چند ڏاڍو ناراض هو
پوءِ نام چند، سخت غصي ۾، پنهنجي تلوار کي زور سان ماريو.
(وڙهندي ۽ وڙهندي) تيز تلوار ڀڃي ۽ خنجر ڪڍيائين.
پر اهو ڀڄي ويو. پوءِ هن پنهنجو خنجر ڪڍيو ۽ ڏاڙهيءَ وارن سوڍي خاندان جي عزت بچائي.
تڏهن ماما ڪرپال ناراض ٿي ويو
پوءِ ماسي ڪرپال، ڏاڍي ڪاوڙ ۾، سچي ڪشتري وانگر جنگي ڪارنامي جو مظاهرو ڪيو.
انهيءَ عظيم هيرو پنهنجي جسم تي تير هنيا
عظيم هيرو کي تير لڳل هو، پر هن بهادر خان کي زينت مان ڪري ڇڏيو.9.
هاٿيءَ صاحب چند (جنگ ۽ وڙهندي) پوري همت سان.
صاحب چند، بهادر ڪشتري، خراسان جي هڪ خونخوار خان کي قتل ڪيو.