شري دسم گرنتھ

صفحو - 378


ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਦੈ ਬਰੁ ਤਾ ਤ੍ਰੀਯ ਕੋ ਕ੍ਰਿਸਨ ਮੂੰਡ ਰਹੇ ਨਿਹੁਰਾਇ ॥
dai bar taa treey ko krisan moondd rahe nihuraae |

ڪرشنا ڌوٻيءَ جي زال کي آٿت ڏني ۽ ڪنڌ جهڪائي، هو اچي ويٺو

ਤਬ ਸੁਕ ਸੋ ਪੁਛਯੌ ਨ੍ਰਿਪੈ ਕਹੋ ਹਮੈ ਕਿਹ ਭਾਇ ॥੮੨੩॥
tab suk so puchhayau nripai kaho hamai kih bhaae |823|

تڏهن (بادشاهه) پرڪشت شڪا کان پڇيو ته اي بابا! مون کي ٻڌاءِ ته ائين ڇو ٿيو جو ڪرشن ڪنڌ ڌوڻي ويٺو هو؟

ਸੁਕ ਬਾਚ ਰਾਜਾ ਸੋ ॥
suk baach raajaa so |

شوڪا جو خطاب بادشاهه کي:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਚਤੁਰਭੁਜ ਕੋ ਬਰੁ ਵਾਹਿ ਦਯੋ ਬਰੁ ਪਾਇ ਸੁਖੀ ਰਹੁ ਤਾਹਿ ਕਹੇ ॥
chaturabhuj ko bar vaeh dayo bar paae sukhee rahu taeh kahe |

چار هٿياربند ڪرشن هن کي خوشين ۾ رهڻ جي نعمت سان نوازيو

ਹਰਿ ਬਾਕ ਕੇ ਹੋਵਤ ਪੈ ਤਿਨ ਹੂੰ ਅਮਰਾ ਪੁਰ ਕੇ ਫਲ ਹੈ ਸੁ ਲਹੇ ॥
har baak ke hovat pai tin hoon amaraa pur ke fal hai su lahe |

رب جي ڪلام سان ٽنهي جهانن جو ميوو ملي ٿو.

ਬਹੁ ਦੈ ਕਰਿ ਲਜਿਤ ਹੋਤ ਬਡੇ ਇਮ ਲੋਕ ਏ ਨੀਤਿ ਬਿਖੈ ਹੈ ਕਹੇ ॥
bahu dai kar lajit hot badde im lok e neet bikhai hai kahe |

پر روايت آهي ته عظيم انسان ڪجهه ڏيڻ کان پوءِ اهو سوچي شرم محسوس ڪندو آهي ته هن ڪجهه به نه ڏنو هو

ਹਰਿ ਜਾਨਿ ਕਿ ਮੈ ਇਹ ਥੋਰੋ ਦਯੋ ਤਿਹ ਤੇ ਮੁੰਡੀਆ ਨਿਹੁਰਾਇ ਰਹੇ ॥੮੨੪॥
har jaan ki mai ih thoro dayo tih te munddeea nihuraae rahe |824|

ڪرشن به اهو ڄاڻيندي ته هن گهٽ ۾ گهٽ احسان ڪيو هو، تنهن ڪري پنهنجو ڪنڌ جهڪايو. 824. ”بچتر ناٽڪ“ ۾ ڌوٻيءَ جي مارجڻ ۽ سندس زال کي نعمت ڏيڻ جي بيان جي پڄاڻي.

ਅਥ ਬਾਗਵਾਨ ਕੋ ਉਧਾਰ ॥
ath baagavaan ko udhaar |

ھاڻي شروع ٿئي ٿو باغبان جي نجات جو بيان

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਬਧ ਕੈ ਧੋਬੀ ਕੌ ਕ੍ਰਿਸਨ ਕਰਿ ਤਾ ਤ੍ਰੀਯ ਕੋ ਕਾਮ ॥
badh kai dhobee kau krisan kar taa treey ko kaam |

ڌوٻيءَ کي مارڻ ۽ زال کي آزاد ڪرڻ جو ڪم بند ڪرڻ

ਰਥ ਧਵਾਇ ਤਬ ਹੀ ਚਲੇ ਨ੍ਰਿਪ ਕੇ ਸਾਮੁਹਿ ਧਾਮ ॥੮੨੫॥
rath dhavaae tab hee chale nrip ke saamuhi dhaam |825|

ڌوٻيءَ کي مارڻ کان پوءِ، ڪرشنا رٿ کي ھلائي، راجا جي محل جي اڳيان پھچايو.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਆਗੇ ਤੇ ਸ੍ਯਾਮ ਮਿਲਿਯੋ ਬਾਗਵਾਨ ਸੁ ਹਾਰ ਗਰੇ ਹਰਿ ਕੇ ਤਿਨਿ ਡਾਰਿਯੋ ॥
aage te sayaam miliyo baagavaan su haar gare har ke tin ddaariyo |

ڪرشن سان پهريون ڀيرو ملاقات ڪرڻ وارو باغي هو، جنهن کيس هار هارايو

ਪਾਇ ਪਰਿਯੋ ਹਰਿ ਕੇ ਬਹੁ ਬਾਰਨ ਭੋਜਨ ਧਾਮ ਲਿਜਾਇ ਜਿਵਾਰਿਯੋ ॥
paae pariyo har ke bahu baaran bhojan dhaam lijaae jivaariyo |

هو ڪيترائي ڀيرا ڪرشن جي پيرن تي ڪري پيو ۽ هن کي پاڻ سان گڏ وٺي، هن ڪرشن کي ماني ڏني

ਤਾ ਕੋ ਪ੍ਰਸੰਨਿ ਕੈ ਮਾਗਤ ਭਯੋ ਬਰੁ ਸਾਧ ਕੀ ਸੰਗਤਿ ਕੋ ਜੀਯ ਧਾਰਿਯੋ ॥
taa ko prasan kai maagat bhayo bar saadh kee sangat ko jeey dhaariyo |

ڪرشن ان تي خوش ٿيو ۽ کيس چيو ته خيرات گهر

ਜਾਨ ਲਈ ਜੀਯ ਕੀ ਘਨ ਸ੍ਯਾਮ ਤਬੈ ਬਰੁ ਵਾ ਉਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥੮੨੬॥
jaan lee jeey kee ghan sayaam tabai bar vaa uh bhaat uchaariyo |826|

باغبان پنهنجي ذهن ۾ هڪ بزرگ جي صحبت جي نعمت گهرڻ لاءِ سوچيو، ڪرشن پنهنجي ذهن مان اها ڳالهه پڙهي ۽ کيس اها ئي نعمت عطا ڪئي.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਬਰੁ ਜਬ ਮਾਲੀ ਕਉ ਦਯੋ ਰੀਝਿ ਮਨੈ ਘਨ ਸ੍ਯਾਮ ॥
bar jab maalee kau dayo reejh manai ghan sayaam |

جڏهن سري ڪرشن خوش ٿيو ۽ باغبان کي هڪ نعمت ڏني

ਫਿਰਿ ਪੁਰ ਹਾਟਨ ਪੈ ਗਏ ਕਰਨ ਕੂਬਰੀ ਕਾਮ ॥੮੨੭॥
fir pur haattan pai ge karan koobaree kaam |827|

ڪرشن دل ۾ خوش ٿي، باغبان کي نعمت ڏني ۽ پوءِ ڪُبجا جي خير ڪرڻ لاءِ شهر ڏانهن روانو ٿيو.

ਇਤਿ ਬਾਗਵਾਨ ਕੋ ਉਧਾਰ ਕੀਆ ॥
eit baagavaan ko udhaar keea |

ڪبجا جي نجات جي وضاحت جي آخر ۾

ਅਥ ਕੁਬਜਾ ਕੋ ਉਧਾਰ ਕਰਨੰ ॥
ath kubajaa ko udhaar karanan |

ڪبجا جي نجات جي وضاحت جي آخر ۾

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا