جڏهن هن ڏٺو ته سڀئي ماڻهو پانڊو سان پيار ڪندا آهن، تڏهن هن جي ذهن مان پريشاني ختم ٿي وئي.
اکرور جو خطاب Dhritrashtra کي خطاب ڪيو:
سويا
شهر ڏسڻ کان پوءِ اقرور بادشاهه جي مجلس ۾ ويو ۽ وڃي بادشاهه کي مخاطب ٿيندي چيائين:
اقرور شهر کي ڏسڻ کان پوءِ وري شاهي درٻار ۾ پهتو ۽ چيائين ته اي بادشاهه! مون کان حڪمت جون ڳالهيون ٻڌو ۽ جيڪو ڪجهه چوان ٿو، ان کي سچ سمجهو
���� توهان کي توهان جي ذهن ۾ صرف توهان جي پٽن جو پيار آهي ۽ توهان پانڊا جي پٽن جي دلچسپي کي نظر انداز ڪري رهيا آهيو
اي ڌرتراشٽر! ڇا توهان کي خبر ناهي ته توهان پنهنجي بادشاهي جي عمل کي خراب ڪري رهيا آهيو؟���1019.
جيئن دريوڌن تنهنجو پٽ آهي، تيئن تون پٽ پانڊو سمجهين ٿو
تنهن ڪري اي بادشاهه! مان توهان کي گذارش ڪريان ٿو ته بادشاهي جي معاملي ۾ انهن ۾ فرق نه ڪريو
انهن کي به خوش رکو ته دنيا ۾ تنهنجي ڪاميابيءَ جا گيت ڳايا وڃن.
� �ٻنهي پاسن کي خوش رکو ته جيئن دنيا تنهنجا ساراهه ڳائي.� اکروڙ اهي سڀ ڳالهيون اهڙي طرح بادشاهه کي ٻڌايون ته هر ڪو خوش ٿي ويو.1020
اهو ٻڌي بادشاهه جواب ڏيڻ لڳو ۽ ڪرشن جي قاصد کي چيائين ته:
اهي ڳالهيون ٻڌي بادشاهه ڪرشن جي قاصد اڪرور کي چيو ته، ”جيڪي تو چيو آهي، مان انهن سان متفق نه آهيان.
ھاڻي پانڊو جي پٽن کي ڳولي ماريو ويندو
مان جيڪو صحيح سمجهان سو ڪندس ۽ تنهنجي نصيحت کي هرگز قبول نه ڪندس.���1021.
قاصد بادشاهه کي چيو ته جيڪڏهن تون منهنجي ڳالهه نه مڃيندين ته ڪرشن غصي ۾ توکي ماري ڇڏيندو.
توهان کي جنگ جي باري ۾ سوچڻ نه گهرجي،
ڪرشن جو خوف پنهنجي ذهن ۾ رکي، منهنجي اچڻ کي عذر سمجھو
منهنجي ذهن ۾ جيڪو ڪجهه هو، سو مون چيو ۽ توهان کي ئي خبر آهي، جيڪو توهان جي ذهن ۾ آهي. ���1022.
بادشاھه کي اھي ڳالھيون چوڻ کان پوءِ، ھيءَ جاءِ ڇڏي اُتي ھليو ويو
ائين چئي اڪرور اُن جاءِ ڏانھن موٽي ويو، جتي ڪرشن، بلڀدر ۽ ٻيا بھادر ھيرو ويٺا ھئا.
ڪرشن جو چنڊ جھڙو چهرو ڏسي، سندس پيرن تي جھڪيو.
ڪرشن کي ڏسي، اڪرور پنهنجو مٿو سندس پيرن تي ڪري ڇڏيو ۽ هن ڪرشن کي هستناپور ۾ جيڪو ڪجهه ٿيو هو، تنهن کي بيان ڪيو. 1023.
اي ڪرشنا! ڪُنٽي تو کي مخاطب ٿي چيو هو ته هو همراهه جي درخواست ٻڌي