ڪٿي جنگ جي ميدان ۾ تاج گريا آهن، (ڪڏهن) وڏا هاٿي (گرجي ويا آهن) ۽ ڪٿي جنگي سپاهي (هڪ ٻئي جا) ڪيس رکڻ ۾ مصروف آهن.
ڪٿي پاڙيسري ته ڪٿي هاٿي ڊوڙندي نظر اچي رهيا هئا، ويڙهاڪ هڪ ٻئي جا وار پڪڙي انهن سان وڙهڻ ۾ مصروف هئا، تير واءُ وانگر ڇڏيا پيا هئا ۽ انهن سان گڏ تير به واءَ وانگر ڇڏيا پيا هئا.
وڏا ويڙهاڪ وڏي غصي ۾ تير، ڪمان، ڪرپان (هٿيارن وغيره) سان ڪري پيا.
وڏا ويڙهاڪ پنهنجن تيرن، ڪمانن ۽ تلوارن کي جهلي (مخالفن) تي ڪري پيا، ويڙهاڪ پنهنجين تلوارن، ڪهاڙين وغيره کي هٿن ۾ کڻي چئن طرفن کان گوليون هڻي رهيا هئا.
هاٿين جا رڍ ۽ مٿو ميدان جنگ ۾ بيٺا آهن ۽ وڏا (هاٿي) ڏيکاري رهيا آهن.
جنگ ۾ هاٿين جا ٽولا هئا جن جي پاسي ۽ منهن جي حمايت هئي ۽ اهي جبل وانگر ظاهر ٿيا ۽ رام-راون جنگ ۾ هنومان طرفان اڇلائي ڇڏيا.
چترنگني سينا ('چمن') وڏي جوش سان چڙھي وئي آھي، ڪالڪي ('ڪروناليا') تي ھٿيارن کي سوار ڪيو ويو آھي.
چوڏهين فوج کڻي، رب (ڪلڪيءَ) تي هاٿين ذريعي حملا ڪيا ويا، لڳاتار ويڙهاڪن کي ٽوڙيو ويو، پر پوءِ به هنن پنهنجا قدم پوئتي نه هٽايا.
گھنشيام (ڪلڪيءَ) جي جسم تي ڪمان، تير ۽ ڪرپان جھڙا ھٿيار آھن.
ڪمان، تلوارن ۽ ٻين هٿيارن جا وار برداشت ڪندي ۽ رت سان رنگيل، رب (ڪلڪيءَ) ڄڻ ته بهار جي موسم ۾ هولي کيڏيو هو.
ڪالڪي اوتار (’ڪمالپتي‘) ڪاوڙ ۾ ڀرجي (دشمن جو) وار برداشت ڪرڻ کان پوءِ هٿ ۾ هٿيار کنيا آهن.
جڏهن زخمي ٿي پيو، تڏهن رب کي ڏاڍو غضب آيو ۽ هن پنهنجا هٿيار هٿ ۾ کنيا، دشمن جي لشڪر ۾ گهڙيو ۽ هڪ دم ۾ سڀني کي ماري ڇڏيائين.
جيڪي خوبصورت تلوار کڻندڙ ڀوشنا (ڪلڪ ويري تي) ٽڪرا ٽڪرا ٿي ويا ۽ طاقتور ويڙهاڪن انهن کي تمام خوبصورت محسوس ڪيو.
هو ويڙهاڪن تي ڪري پيو ۽ هو ايترو خوبصورت لڳي رهيو هو ڄڻ جنگ جي ميدان ۾ سڀني ويڙهاڪن کي زخمن جا زيور ڏنا ويا هجن.
ڪالڪي، ڪاوڙيل، جوش سان مٿي چڙھي وئي آھي ۽ پنھنجي جسم تي ڪيترن ئي ھٿيارن سان سينگاريل آھي.
رب ڪلڪي، پنهنجن عضون کي هٿيارن سان سينگاريو، ۽ وڏي غضب ۾ اڳتي وڌيو، جنگ جي ميدان ۾ ڊرم سميت ڪيترائي ساز وڄايا ويا.
(سڄي سنسار ۾) آواز گونجي، شيو جي سماڌيءَ کي آزاد ڪيو وڃي. ٻئي ديوتا ۽ شيطان اٿيا ۽ ڀڄي ويا،
انهيءَ خوفناڪ جنگ کي ڏسي، شيو جا ٺهيل تالا به کليل ٿي ويا ۽ ٻئي ديوتا ۽ راڻا ڀڄي ويا، اهو سڀ ڪجهه ان وقت ٿيو، جڏهن ڪالڪي جنگ جي ميدان ۾ غضب ۾ وڪوڙي ويو.
گھوڙا ماريا ويا، وڏا هاٿي ڪٺا ويا، بادشاهن کي به قتل ڪري ميدان جنگ ۾ اڇلايو ويو.
جنگ جي ميدان ۾ گھوڙا، هاٿي ۽ بادشاھ مارجي ويا، سميرو جبل لرزڻ لڳو ۽ زمين ۾ دٻجي ويو، ديوتا ۽ شيطان ٻئي خوفزده ٿي ويا.
ست سمنڊ سميت سڀ درياهه سڪي ويا آهن. ماڻهو ۽ الوڪ (آخرت) سڀ لرزجي ويا آهن.
ست سمنڊ ۽ سڀئي درياءَ خشڪ ٿي ويا، خوف ۾ سڀ ماڻهو لرزڻ لڳا، سڀني طرفن جا نگهبان حيران ٿي ويا ته ڪالڪي غضب ۾ ڪنهن تي حملو ڪيو هو.
ضدي ويڙهاڪن تير ۽ ڪمان جو خيال رکندي جنگ جي ميدان ۾ ڪيترن ئي دشمنن کي سختي سان ماريو آهي.
ڪلڪي پنهنجي ڪمان ۽ تيرن کي هٿ ۾ کڻي ڪروڙين دشمنن کي ماري ڇڏيو، پير، مٿو ۽ تلوارون ڪيترن هنڌن تي پکڙيل هيون، رب (ڪلڪي) سڀ ڪجهه مٽيءَ ۾ ملائي ڇڏيو.
ڪي گھوڙا، ڪي وڏا هاٿي ۽ ڪي اُٺ، جھنڊا ۽ رٿ پنھنجي پٺيءَ تي ميدان ۾ بيٺا آھن.
هاٿي، گهوڙا، رٿ ۽ اُٺ مري پيا هئا، ائين پئي لڳو ته جنگ جو ميدان بڻجي ويو آهي، تير ۽ شيو ان کي ڳولي رهيو آهي، هيڏانهن هوڏانهن ڦري رهيو آهي.
دشمن بادشاهن، ڪاوڙ ۾ ڀريل، چارئي طرفن ڏانهن ڀڄي ويا آهن ۽ انهن جي چوڌاري گهيرو نه ٿي سگهيو.
دشمن بادشاهه شرم سان ڀرجي چئني طرفن ڏانهن ڊوڙڻ لڳا ۽ وري ٻيئي جوش سان پنهنجون تلوارون، ميڻ بتيون، ڌاڳو وغيره کڻي وار ڪرڻ لڳا.
(خدا جو) نمائندو سوجن (ڪلڪي) جنهن جا هٿ گوڏن تائين آهن، (دشمن بادشاهن) غضب ۾ اچي مٿس ڪِري پيا ۽ پوئتي نه هٽيا.
هو، جيڪو به ان عظيم رب سان وڙهڻ لاءِ آيو، سو جيئرو نه موٽيو، هو رب (ڪلڪيءَ) سان وڙهندي مري ويو ۽ رضامندي حاصل ڪري، خوف جي سمنڊ مان لڏي ويو. 395.
هاٿي (رت) رنگ ۾ رنگيل آهن ۽ (سندن) سرن مان رت جو هڪ سلسلو جاري آهي.
رت جا وهڪرا، انهن تي ڪري پيا، هاٿي سهڻي رنگ ۾ رنگيل نظر اچن ٿا، رب ڪالڪي پنهنجي غضب ۾ اهڙي تباهي مچائي ڇڏي آهي، جو ڪٿي گهوڙا ڪري پيا آهن، ته ڪٿي شاندار جنگي لڙي ويا آهن.
(ويڙهاڪ ايتري تيزيءَ سان وڙهندا آهن) جيئن زمين تي گِند؛ هو وڙهڻ کان پوءِ ڪري پيا، پر پوئتي نه هٽندا آهن.
جيتوڻيڪ ويڙهاڪ زمين تي ڪري رهيا آهن، پر هو ٻه قدم به پوئتي نه هٽي رهيا آهن، اهي سڀ ائين ڏسندا آهن، جيئن ڍڳيون ڀنگ پيئندي هولي کيڏي رهيا آهن. 396.
جيترا به ويڙهاڪ جيئرا هئا، اهي جوش ۽ جذبي سان ٻيهر چڙهيا ۽ (ڪلڪيءَ) تي چئن طرفن کان حملو ڪيائون.
جيڪي جنگي ويڙهاڪ بچيا، تن چئني طرفن کان وڌيڪ جوش سان حملو ڪيو، ۽ پنهنجن هٿن ۾ ڪمان، تير، ميڻ، ڌاڙها ۽ تلوارون کڻي، انهن کي چمڪائڻ لڳا.
گھوڙن کي ڪوڙا هنيا ويا آهن ۽ جنگ جي ميدان ۾ اڇلايا ويا آهن ۽ ٽانڊي وانگر پکڙيل آهن.
پنهنجن گهوڙن کي چاڪ هڻي، ساون جي ڪڪر وانگر لڙڪائي، دشمن جي لشڪر ۾ داخل ٿي ويا، پر سندس تلوار هٿ ۾ کڻي، رب (ڪلڪيءَ) ڪيترن کي ماري ڇڏيو ۽ ڪيترائي ڀڄي ويا.
جڏهن (ڪلڪيءَ وٽان) مار جو حملو ٿيو ته سڀ ويڙهاڪ پنهنجا هٿيار اڇلائي ڀڄي ويا.
اهڙيءَ طرح جڏهن خوفناڪ جنگ لڳي ته ويڙهاڪن پنهنجا هٿيار ڇڏي ڀڄي ويا ۽ پنهنجا هٿيار ڦٽا ڪري ڇڏيا ۽ هٿيار ڦٽا ڪري ڀڄي ويا ۽ پوءِ لڙائي نه ڪيائون.
سري ڪالڪي اوتار اتي بيٺو آهي جيئن سڀئي هٿيار هٿ رکي
ڪلڪي، جنگ جي ميدان ۾ هٿيارن کي پڪڙيندي ايترو ته دلفريب نظر اچي ٿو جو سندس حسن کي ڏسي، زمين، آسمان ۽ ارضي دنيا سڀ شرمسار ٿي ويا.
دشمن جي لشڪر کي ڀڄندي ڏسي، ڪالڪي اوتار هٿ ۾ هٿيار کنيا.
دشمن جي لشڪر کي ڀڄندي ڏسي، ڪلڪي پنهنجا هٿيار کنيا، تير، تلوار، گدا وغيره، هڪ ئي لمحي ۾ سڀني کي ميسائي ڇڏيو.
ويڙهاڪن ڀڄي ويا آهن، جيئن اهي واء سان ونگ مان اکر (گرڻ) ڏسندا آهن.
ويڙهاڪ پنن وانگر ڀڄي ويا، واء جي ڦوڪ کان اڳ، جن پناهه ورتي، سي بچي ويا، باقي پنهنجا تير ڇڏي ڀڄي ويا. 399.
سپريا اسٽينزا
ڪٿي ڪٿي ويڙهاڪن گڏجي ’مارو مارو‘ جو نعرو لڳايو.