سک سمرِدهي - شري دسم گرنتھ (صفحو: 590) - Read in Sindhi

 

شري دسم گرنتھ

صفحو - 590


ਤਾਜ ਕਹੂੰ ਗਜਰਾਜ ਰਣੰ ਭਟ ਕੇਸਨ ਤੇ ਗਹਿ ਕੇਸਨ ਜੂਟੇ ॥
taaj kahoon gajaraaj ranan bhatt kesan te geh kesan jootte |

ڪٿي جنگ جي ميدان ۾ تاج گريا آهن، (ڪڏهن) وڏا هاٿي (گرجي ويا آهن) ۽ ڪٿي جنگي سپاهي (هڪ ٻئي جا) ڪيس رکڻ ۾ مصروف آهن.

ਪਉਨ ਸਮਾਨ ਬਹੈ ਕਲਿ ਬਾਨ ਸਬੈ ਅਰਿ ਬਾਦਲ ਸੇ ਚਲਿ ਫੂਟੇ ॥੩੮੮॥
paun samaan bahai kal baan sabai ar baadal se chal footte |388|

ڪٿي پاڙيسري ته ڪٿي هاٿي ڊوڙندي نظر اچي رهيا هئا، ويڙهاڪ هڪ ٻئي جا وار پڪڙي انهن سان وڙهڻ ۾ مصروف هئا، تير واءُ وانگر ڇڏيا پيا هئا ۽ انهن سان گڏ تير به واءَ وانگر ڇڏيا پيا هئا.

ਧਾਇ ਪਰੇ ਕਰਿ ਕੋਪ ਬੜੇ ਭਟ ਬਾਨ ਕਮਾਨ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਸੰਭਾਰੇ ॥
dhaae pare kar kop barre bhatt baan kamaan kripaan sanbhaare |

وڏا ويڙهاڪ وڏي غصي ۾ تير، ڪمان، ڪرپان (هٿيارن وغيره) سان ڪري پيا.

ਪਟਿਸ ਲੋਹਹਥੀ ਪਰਸਾ ਕਰਿ ਕ੍ਰੋਧ ਚਹੂੰ ਦਿਸ ਚਉਕ ਪ੍ਰਹਾਰੇ ॥
pattis lohahathee parasaa kar krodh chahoon dis chauk prahaare |

وڏا ويڙهاڪ پنهنجن تيرن، ڪمانن ۽ تلوارن کي جهلي (مخالفن) تي ڪري پيا، ويڙهاڪ پنهنجين تلوارن، ڪهاڙين وغيره کي هٿن ۾ کڻي چئن طرفن کان گوليون هڻي رهيا هئا.

ਕੁੰਜਰ ਪੁੰਜ ਗਿਰੇ ਰਣਿ ਮੂਰਧਨ ਸੋਭਤ ਹੈ ਅਤਿ ਡੀਲ ਡਿਲਾਰੇ ॥
kunjar punj gire ran mooradhan sobhat hai at ddeel ddilaare |

هاٿين جا رڍ ۽ مٿو ميدان جنگ ۾ بيٺا آهن ۽ وڏا (هاٿي) ڏيکاري رهيا آهن.

ਰਾਵਣ ਰਾਮ ਸਮੈ ਰਣ ਕੇ ਗਿਰਿਰਾਜ ਨੋ ਹਨਵੰਤਿ ਉਖਾਰੇ ॥੩੮੯॥
raavan raam samai ran ke giriraaj no hanavant ukhaare |389|

جنگ ۾ هاٿين جا ٽولا هئا جن جي پاسي ۽ منهن جي حمايت هئي ۽ اهي جبل وانگر ظاهر ٿيا ۽ رام-راون جنگ ۾ هنومان طرفان اڇلائي ڇڏيا.

ਚਓਪੁ ਚਰੀ ਚਤੁਰੰਗ ਚਮੂੰ ਕਰੁਣਾਲਯ ਕੇ ਪਰ ਸਿੰਧੁਰ ਪੇਲੇ ॥
chop charee chaturang chamoon karunaalay ke par sindhur pele |

چترنگني سينا ('چمن') وڏي جوش سان چڙھي وئي آھي، ڪالڪي ('ڪروناليا') تي ھٿيارن کي سوار ڪيو ويو آھي.

ਧਾਇ ਪਰੇ ਕਰਿ ਕੋਪ ਹਠੀ ਕਰ ਕਾਟਿ ਸਬੈ ਪਗ ਦ੍ਵੈ ਨ ਪਿਛੇਲੇ ॥
dhaae pare kar kop hatthee kar kaatt sabai pag dvai na pichhele |

چوڏهين فوج کڻي، رب (ڪلڪيءَ) تي هاٿين ذريعي حملا ڪيا ويا، لڳاتار ويڙهاڪن کي ٽوڙيو ويو، پر پوءِ به هنن پنهنجا قدم پوئتي نه هٽايا.

ਬਾਨ ਕਮਾਨ ਕ੍ਰਿਪਾਨਨ ਕੇ ਘਨ ਸ੍ਯਾਮ ਘਨੇ ਤਨਿ ਆਯੁਧ ਝੇਲੇ ॥
baan kamaan kripaanan ke ghan sayaam ghane tan aayudh jhele |

گھنشيام (ڪلڪيءَ) جي جسم تي ڪمان، تير ۽ ڪرپان جھڙا ھٿيار آھن.

ਸ੍ਰੋਨ ਰੰਗੇ ਰਮਣੀਅ ਰਮਾਪਤਿ ਫਾਗੁਨ ਅੰਤਿ ਬਸੰਤ ਸੇ ਖੇਲੇ ॥੩੯੦॥
sron range ramaneea ramaapat faagun ant basant se khele |390|

ڪمان، تلوارن ۽ ٻين هٿيارن جا وار برداشت ڪندي ۽ رت سان رنگيل، رب (ڪلڪيءَ) ڄڻ ته بهار جي موسم ۾ هولي کيڏيو هو.

ਘਾਇ ਸਬੈ ਸਹਿ ਕੈ ਕਮਲਾਪਤਿ ਕੋਪਿ ਭਰ੍ਯੋ ਕਰਿ ਆਯੁਧ ਲੀਨੇ ॥
ghaae sabai seh kai kamalaapat kop bharayo kar aayudh leene |

ڪالڪي اوتار (’ڪمالپتي‘) ڪاوڙ ۾ ڀرجي (دشمن جو) وار برداشت ڪرڻ کان پوءِ هٿ ۾ هٿيار کنيا آهن.

ਦੁਜਨ ਸੈਨ ਬਿਖੈ ਧਸਿ ਕੈ ਛਿਨ ਮੈ ਬਿਨ ਪ੍ਰਾਣ ਸਬੈ ਅਰਿ ਕੀਨੇ ॥
dujan sain bikhai dhas kai chhin mai bin praan sabai ar keene |

جڏهن زخمي ٿي پيو، تڏهن رب کي ڏاڍو غضب آيو ۽ هن پنهنجا هٿيار هٿ ۾ کنيا، دشمن جي لشڪر ۾ گهڙيو ۽ هڪ دم ۾ سڀني کي ماري ڇڏيائين.

ਟੂਟ ਪਰੇ ਰਮਣੀ ਅਸ ਭੂਖਣ ਬੀਰ ਬਲੀ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਚੀਨੇ ॥
ttoott pare ramanee as bhookhan beer balee at sundar cheene |

جيڪي خوبصورت تلوار کڻندڙ ڀوشنا (ڪلڪ ويري تي) ٽڪرا ٽڪرا ٿي ويا ۽ طاقتور ويڙهاڪن انهن کي تمام خوبصورت محسوس ڪيو.

ਯੌ ਉਪਮਾ ਉਪਜੀ ਮਨ ਮੈ ਰਣ ਭੂਮਿ ਕੋ ਮਾਨਹੁ ਭੂਖਨ ਦੀਨੇ ॥੩੯੧॥
yau upamaa upajee man mai ran bhoom ko maanahu bhookhan deene |391|

هو ويڙهاڪن تي ڪري پيو ۽ هو ايترو خوبصورت لڳي رهيو هو ڄڻ جنگ جي ميدان ۾ سڀني ويڙهاڪن کي زخمن جا زيور ڏنا ويا هجن.

ਚਉਪਿ ਚੜਿਓ ਕਰਿ ਕੋਪ ਕਲੀ ਕ੍ਰਿਤ ਆਯੁਧ ਅੰਗ ਅਨੇਕਨ ਸਾਜੇ ॥
chaup charrio kar kop kalee krit aayudh ang anekan saaje |

ڪالڪي، ڪاوڙيل، جوش سان مٿي چڙھي وئي آھي ۽ پنھنجي جسم تي ڪيترن ئي ھٿيارن سان سينگاريل آھي.

ਤਾਲ ਮ੍ਰਿਦੰਗ ਉਪੰਗ ਮੁਚੰਗ ਸੁ ਭਾਤਿ ਅਨੇਕ ਭਲੀ ਬਿਧਿ ਬਾਜੇ ॥
taal mridang upang muchang su bhaat anek bhalee bidh baaje |

رب ڪلڪي، پنهنجن عضون کي هٿيارن سان سينگاريو، ۽ وڏي غضب ۾ اڳتي وڌيو، جنگ جي ميدان ۾ ڊرم سميت ڪيترائي ساز وڄايا ويا.

ਪੂਰਿ ਫਟੀ ਛੁਟਿ ਧੂਰ ਜਟੀ ਜਟ ਦੇਵ ਅਦੇਵ ਦੋਊ ਉਠਿ ਭਾਜੇ ॥
poor fattee chhutt dhoor jattee jatt dev adev doaoo utth bhaaje |

(سڄي سنسار ۾) آواز گونجي، شيو جي سماڌيءَ کي آزاد ڪيو وڃي. ٻئي ديوتا ۽ شيطان اٿيا ۽ ڀڄي ويا،

ਕੋਪ ਕਛੂ ਕਰਿ ਕੈ ਚਿਤ ਮੋ ਕਲਕੀ ਅਵਤਾਰ ਜਬੈ ਰਣਿ ਗਾਜੇ ॥੩੯੨॥
kop kachhoo kar kai chit mo kalakee avataar jabai ran gaaje |392|

انهيءَ خوفناڪ جنگ کي ڏسي، شيو جا ٺهيل تالا به کليل ٿي ويا ۽ ٻئي ديوتا ۽ راڻا ڀڄي ويا، اهو سڀ ڪجهه ان وقت ٿيو، جڏهن ڪالڪي جنگ جي ميدان ۾ غضب ۾ وڪوڙي ويو.

ਬਾਜ ਹਨੇ ਗਜਰਾਜ ਹਨੇ ਨ੍ਰਿਪਰਾਜ ਹਨੇ ਰਣ ਭੂਮਿ ਗਿਰਾਏ ॥
baaj hane gajaraaj hane nriparaaj hane ran bhoom giraae |

گھوڙا ماريا ويا، وڏا هاٿي ڪٺا ويا، بادشاهن کي به قتل ڪري ميدان جنگ ۾ اڇلايو ويو.

ਡੋਲਿ ਗਿਰਿਓ ਗਿਰ ਮੇਰ ਰਸਾਤਲ ਦੇਵ ਅਦੇਵ ਸਬੈ ਭਹਰਾਏ ॥
ddol girio gir mer rasaatal dev adev sabai bhaharaae |

جنگ جي ميدان ۾ گھوڙا، هاٿي ۽ بادشاھ مارجي ويا، سميرو جبل لرزڻ لڳو ۽ زمين ۾ دٻجي ويو، ديوتا ۽ شيطان ٻئي خوفزده ٿي ويا.

ਸਾਤੋਊ ਸਿੰਧੁ ਸੁਕੀ ਸਰਤਾ ਸਬ ਲੋਕ ਅਲੋਕ ਸਬੈ ਥਹਰਾਏ ॥
saatoaoo sindh sukee sarataa sab lok alok sabai thaharaae |

ست سمنڊ سميت سڀ درياهه سڪي ويا آهن. ماڻهو ۽ الوڪ (آخرت) سڀ لرزجي ويا آهن.

ਚਉਕ ਚਕੇ ਦ੍ਰਿਗਪਾਲ ਸਬੈ ਕਿਹ ਪੈ ਕਲਕੀ ਕਰਿ ਕੋਪ ਰਿਸਾਏ ॥੩੯੩॥
chauk chake drigapaal sabai kih pai kalakee kar kop risaae |393|

ست سمنڊ ۽ سڀئي درياءَ خشڪ ٿي ويا، خوف ۾ سڀ ماڻهو لرزڻ لڳا، سڀني طرفن جا نگهبان حيران ٿي ويا ته ڪالڪي غضب ۾ ڪنهن تي حملو ڪيو هو.

ਬਾਨ ਕਮਾਨ ਸੰਭਾਰਿ ਹਠੀ ਹਠ ਠਾਨਿ ਹਠੀ ਰਣਿ ਕੋਟਿਕੁ ਮਾਰੇ ॥
baan kamaan sanbhaar hatthee hatth tthaan hatthee ran kottik maare |

ضدي ويڙهاڪن تير ۽ ڪمان جو خيال رکندي جنگ جي ميدان ۾ ڪيترن ئي دشمنن کي سختي سان ماريو آهي.

ਜਾਘ ਕਹੂੰ ਸਿਰ ਬਾਹ ਕਹੂੰ ਅਸਿ ਰੇਣੁ ਪ੍ਰਮਾਣ ਸਬੈ ਕਰਿ ਡਾਰੇ ॥
jaagh kahoon sir baah kahoon as ren pramaan sabai kar ddaare |

ڪلڪي پنهنجي ڪمان ۽ تيرن کي هٿ ۾ کڻي ڪروڙين دشمنن کي ماري ڇڏيو، پير، مٿو ۽ تلوارون ڪيترن هنڌن تي پکڙيل هيون، رب (ڪلڪي) سڀ ڪجهه مٽيءَ ۾ ملائي ڇڏيو.

ਬਾਜ ਕਹੂੰ ਗਜਰਾਜ ਧੁਜਾ ਰਥ ਉਸਟ ਪਰੇ ਰਣਿ ਪੁਸਟ ਬਿਦਾਰੇ ॥
baaj kahoon gajaraaj dhujaa rath usatt pare ran pusatt bidaare |

ڪي گھوڙا، ڪي وڏا هاٿي ۽ ڪي اُٺ، جھنڊا ۽ رٿ پنھنجي پٺيءَ تي ميدان ۾ بيٺا آھن.

ਜਾਨੁਕ ਬਾਗ ਬਨਿਓ ਰਣਿ ਮੰਡਲ ਪੇਖਨ ਕਉ ਜਟਿ ਧੂਰ ਪਧਾਰੇ ॥੩੯੪॥
jaanuk baag banio ran manddal pekhan kau jatt dhoor padhaare |394|

هاٿي، گهوڙا، رٿ ۽ اُٺ مري پيا هئا، ائين پئي لڳو ته جنگ جو ميدان بڻجي ويو آهي، تير ۽ شيو ان کي ڳولي رهيو آهي، هيڏانهن هوڏانهن ڦري رهيو آهي.

ਲਾਜ ਭਰੇ ਅਰਿਰਾਜ ਚਹੂੰ ਦਿਸ ਭਾਜਿ ਚਲੇ ਨਹੀ ਆਨਿ ਘਿਰੇ ॥
laaj bhare ariraaj chahoon dis bhaaj chale nahee aan ghire |

دشمن بادشاهن، ڪاوڙ ۾ ڀريل، چارئي طرفن ڏانهن ڀڄي ويا آهن ۽ انهن جي چوڌاري گهيرو نه ٿي سگهيو.

ਗਹਿ ਬਾਨ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਗਦਾ ਬਰਛੀ ਛਟ ਛੈਲ ਛਕੇ ਚਿਤ ਚੌਪ ਚਿਰੇ ॥
geh baan kripaan gadaa barachhee chhatt chhail chhake chit chauap chire |

دشمن بادشاهه شرم سان ڀرجي چئني طرفن ڏانهن ڊوڙڻ لڳا ۽ وري ٻيئي جوش سان پنهنجون تلوارون، ميڻ بتيون، ڌاڳو وغيره کڻي وار ڪرڻ لڳا.

ਪ੍ਰਤਿਮਾਨ ਸੁਜਾਨ ਅਜਾਨੁ ਭੁਜਾ ਕਰਿ ਪੈਜ ਪਰੇ ਨਹੀ ਫੇਰਿ ਫਿਰੇ ॥
pratimaan sujaan ajaan bhujaa kar paij pare nahee fer fire |

(خدا جو) نمائندو سوجن (ڪلڪي) جنهن جا هٿ گوڏن تائين آهن، (دشمن بادشاهن) غضب ۾ اچي مٿس ڪِري پيا ۽ پوئتي نه هٽيا.

ਰਣ ਮੋ ਮਰਿ ਕੈ ਜਸ ਕੋ ਕਰਿ ਕੈ ਹਰਿ ਸੋ ਲਰਿ ਕੈ ਭਵ ਸਿੰਧੁ ਤਰੇ ॥੩੯੫॥
ran mo mar kai jas ko kar kai har so lar kai bhav sindh tare |395|

هو، جيڪو به ان عظيم رب سان وڙهڻ لاءِ آيو، سو جيئرو نه موٽيو، هو رب (ڪلڪيءَ) سان وڙهندي مري ويو ۽ رضامندي حاصل ڪري، خوف جي سمنڊ مان لڏي ويو. 395.

ਰੰਗ ਸੋ ਜਾਨੁ ਸੁਰੰਗੇ ਹੈ ਸਿੰਧੁਰ ਛੂਟੀ ਹੈ ਸੀਸ ਪੈ ਸ੍ਰੋਨ ਅਲੇਲੈ ॥
rang so jaan surange hai sindhur chhoottee hai sees pai sron alelai |

هاٿي (رت) رنگ ۾ رنگيل آهن ۽ (سندن) سرن مان رت جو هڪ سلسلو جاري آهي.

ਬਾਜ ਗਿਰੇ ਭਟ ਰਾਜ ਕਹੂੰ ਬਿਚਲੇ ਕੁਪ ਕੈ ਕਲ ਕੇ ਅਸਿ ਕੇਲੈ ॥
baaj gire bhatt raaj kahoon bichale kup kai kal ke as kelai |

رت جا وهڪرا، انهن تي ڪري پيا، هاٿي سهڻي رنگ ۾ رنگيل نظر اچن ٿا، رب ڪالڪي پنهنجي غضب ۾ اهڙي تباهي مچائي ڇڏي آهي، جو ڪٿي گهوڙا ڪري پيا آهن، ته ڪٿي شاندار جنگي لڙي ويا آهن.

ਚਾਚਰ ਜਾਨੁ ਕਰੈ ਬਸੁਧਾ ਪਰ ਜੂਝਿ ਗਿਰੇ ਪਗ ਦ੍ਵੈ ਨ ਪਛੇਲੈ ॥
chaachar jaan karai basudhaa par joojh gire pag dvai na pachhelai |

(ويڙهاڪ ايتري تيزيءَ سان وڙهندا آهن) جيئن زمين تي گِند؛ هو وڙهڻ کان پوءِ ڪري پيا، پر پوئتي نه هٽندا آهن.

ਜਾਨੁਕ ਪਾਨ ਕੈ ਭੰਗ ਮਲੰਗ ਸੁ ਫਾਗੁਨ ਅੰਤਿ ਬਸੰਤ ਸੋ ਖੇਲੈ ॥੩੯੬॥
jaanuk paan kai bhang malang su faagun ant basant so khelai |396|

جيتوڻيڪ ويڙهاڪ زمين تي ڪري رهيا آهن، پر هو ٻه قدم به پوئتي نه هٽي رهيا آهن، اهي سڀ ائين ڏسندا آهن، جيئن ڍڳيون ڀنگ پيئندي هولي کيڏي رهيا آهن. 396.

ਜੇਤਕ ਜੀਤਿ ਬਚੇ ਸੁ ਸਬੈ ਭਟ ਚਓਪ ਚੜੇ ਚਹੁੰ ਓਰਨ ਧਾਏ ॥
jetak jeet bache su sabai bhatt chop charre chahun oran dhaae |

جيترا به ويڙهاڪ جيئرا هئا، اهي جوش ۽ جذبي سان ٻيهر چڙهيا ۽ (ڪلڪيءَ) تي چئن طرفن کان حملو ڪيائون.

ਬਾਨ ਕਮਾਨ ਗਦਾ ਬਰਛੀ ਅਸਿ ਕਾਢਿ ਲਏ ਕਰ ਮੋ ਚਮਕਾਏ ॥
baan kamaan gadaa barachhee as kaadt le kar mo chamakaae |

جيڪي جنگي ويڙهاڪ بچيا، تن چئني طرفن کان وڌيڪ جوش سان حملو ڪيو، ۽ پنهنجن هٿن ۾ ڪمان، تير، ميڻ، ڌاڙها ۽ تلوارون کڻي، انهن کي چمڪائڻ لڳا.

ਚਾਬੁਕ ਮਾਰਿ ਤੁਰੰਗ ਧਸੇ ਰਨਿ ਸਾਵਨ ਕੀ ਘਟਿ ਜਿਉ ਘਹਰਾਏ ॥
chaabuk maar turang dhase ran saavan kee ghatt jiau ghaharaae |

گھوڙن کي ڪوڙا هنيا ويا آهن ۽ جنگ جي ميدان ۾ اڇلايا ويا آهن ۽ ٽانڊي وانگر پکڙيل آهن.

ਸ੍ਰੀ ਕਲਕੀ ਕਰਿ ਲੈ ਕਰਵਾਰਿ ਸੁ ਏਕ ਹਨੇ ਅਰਿ ਅਨੇਕ ਪਰਾਏ ॥੩੯੭॥
sree kalakee kar lai karavaar su ek hane ar anek paraae |397|

پنهنجن گهوڙن کي چاڪ هڻي، ساون جي ڪڪر وانگر لڙڪائي، دشمن جي لشڪر ۾ داخل ٿي ويا، پر سندس تلوار هٿ ۾ کڻي، رب (ڪلڪيءَ) ڪيترن کي ماري ڇڏيو ۽ ڪيترائي ڀڄي ويا.

ਮਾਰ ਮਚੀ ਬਿਸੰਭਾਰ ਜਬੈ ਤਬ ਆਯੁਧ ਛੋਰਿ ਸਬੈ ਭਟ ਭਾਜੇ ॥
maar machee bisanbhaar jabai tab aayudh chhor sabai bhatt bhaaje |

جڏهن (ڪلڪيءَ وٽان) مار جو حملو ٿيو ته سڀ ويڙهاڪ پنهنجا هٿيار اڇلائي ڀڄي ويا.

ਡਾਰਿ ਹਥ੍ਯਾਰ ਉਤਾਰਿ ਸਨਾਹਿ ਸੁ ਏਕ ਹੀ ਬਾਰ ਭਜੇ ਨਹੀ ਗਾਜੇ ॥
ddaar hathayaar utaar sanaeh su ek hee baar bhaje nahee gaaje |

اهڙيءَ طرح جڏهن خوفناڪ جنگ لڳي ته ويڙهاڪن پنهنجا هٿيار ڇڏي ڀڄي ويا ۽ پنهنجا هٿيار ڦٽا ڪري ڇڏيا ۽ هٿيار ڦٽا ڪري ڀڄي ويا ۽ پوءِ لڙائي نه ڪيائون.

ਸ੍ਰੀ ਕਲਕੀ ਅਵਤਾਰ ਤਹਾ ਗਹਿ ਸਸਤ੍ਰ ਸਬੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਬਿਰਾਜੇ ॥
sree kalakee avataar tahaa geh sasatr sabai ih bhaat biraaje |

سري ڪالڪي اوتار اتي بيٺو آهي جيئن سڀئي هٿيار هٿ رکي

ਭੂਮਿ ਅਕਾਸ ਪਤਾਰ ਚਕਿਓ ਛਬਿ ਦੇਵ ਅਦੇਵ ਦੋਊ ਲਖਿ ਲਾਜੇ ॥੩੯੮॥
bhoom akaas pataar chakio chhab dev adev doaoo lakh laaje |398|

ڪلڪي، جنگ جي ميدان ۾ هٿيارن کي پڪڙيندي ايترو ته دلفريب نظر اچي ٿو جو سندس حسن کي ڏسي، زمين، آسمان ۽ ارضي دنيا سڀ شرمسار ٿي ويا.

ਦੇਖਿ ਭਜੀ ਪ੍ਰਤਿਨਾ ਅਰਿ ਕੀ ਕਲਕੀ ਅਵਤਾਰ ਹਥ੍ਯਾਰ ਸੰਭਾਰੇ ॥
dekh bhajee pratinaa ar kee kalakee avataar hathayaar sanbhaare |

دشمن جي لشڪر کي ڀڄندي ڏسي، ڪالڪي اوتار هٿ ۾ هٿيار کنيا.

ਬਾਨ ਕਮਾਨ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਗਦਾ ਛਿਨ ਬੀਚ ਸਬੈ ਕਰਿ ਚੂਰਨ ਡਾਰੇ ॥
baan kamaan kripaan gadaa chhin beech sabai kar chooran ddaare |

دشمن جي لشڪر کي ڀڄندي ڏسي، ڪلڪي پنهنجا هٿيار کنيا، تير، تلوار، گدا وغيره، هڪ ئي لمحي ۾ سڀني کي ميسائي ڇڏيو.

ਭਾਗਿ ਚਲੇ ਇਹ ਭਾਤਿ ਭਟਾ ਜਿਮਿ ਪਉਨ ਬਹੇ ਦ੍ਰੁਮ ਪਾਤ ਨਿਹਾਰੇ ॥
bhaag chale ih bhaat bhattaa jim paun bahe drum paat nihaare |

ويڙهاڪن ڀڄي ويا آهن، جيئن اهي واء سان ونگ مان اکر (گرڻ) ڏسندا آهن.

ਪੈਨ ਪਰੀ ਕਛੁ ਮਾਨ ਰਹਿਓ ਨਹਿ ਬਾਨਨ ਡਾਰਿ ਨਿਦਾਨ ਪਧਾਰੇ ॥੩੯੯॥
pain paree kachh maan rahio neh baanan ddaar nidaan padhaare |399|

ويڙهاڪ پنن وانگر ڀڄي ويا، واء جي ڦوڪ کان اڳ، جن پناهه ورتي، سي بچي ويا، باقي پنهنجا تير ڇڏي ڀڄي ويا. 399.

ਸੁਪ੍ਰਿਆ ਛੰਦ ॥
supriaa chhand |

سپريا اسٽينزا

ਕਹੂੰ ਭਟ ਮਿਲਤ ਮੁਖਿ ਮਾਰ ਉਚਾਰਤ ॥
kahoon bhatt milat mukh maar uchaarat |

ڪٿي ڪٿي ويڙهاڪن گڏجي ’مارو مارو‘ جو نعرو لڳايو.