جنهن جو جسم سون جهڙو ۽ جنهن جو حسن چنڊ جهڙو.
ڪرشن جو جسم سونهن جهڙو آهي ۽ منهن جو شان چنڊ جهڙو آهي، بانسري جو آواز ٻڌي گوپين جو ذهن رڳو تاري ۾ ئي رهجي ويو آهي.641.
ديو گانڌاري، وبڀس، بلاول، سارنگ (ابتدائي راڳ) جو راڳ ان (بانسري) ۾ آهي.
ديوگنڌري، وبڀاس، بلاول، سارنگ سورٺ، شُدھ ملهار ۽ ملشري جي موسيقيءَ جي راڳن تي بانسريءَ تي امن بخشيندڙ راڳ وڄايو پيو وڃي.
(اهو آواز ٻڌي) سڀ ديوتا ۽ مرد جادو ٿي پيا آهن ۽ گوپيون اهو ٻڌي خوش ٿي ڀڄي وڃن ٿيون.
اهو ٻڌي سڀئي ديوتا ۽ مرد خوش ٿي ڊوڙي رهيا آهن ۽ انهن جي آواز ۾ اهڙي شدت سان سحر طاري ٿي وڃي ٿو جو لڳي ٿو ته هو ڪرشن جي محبت جي ڪنهن ڦڙي ۾ ڦاسي ويا آهن.
جنهن جو چهرو نهايت سهڻو آهي ۽ جنهن پنهنجي ڪلهن تي پيلو ڪپڙو رکيو آهي
اُهو، جنهن آڳاسور ديويءَ کي ناس ڪيو هو ۽ جنهن پنهنجي بزرگن کي نانگ جي وات کان بچايو هو.
ڪير ظالمن جو سر قلم ڪرڻ وارو آهي ۽ صالحن جي تڪليفن کي ڪير مات ڏيڻ وارو آهي.
جيڪو ظالمن جو ناس ڪندڙ ۽ سنتن جي تڪليفن کي دور ڪرڻ وارو آهي، اهو ڪرشن، پنهنجي خوشبودار بانسري تي وڄائي، ديوتائن جي ذهن کي موهي ڇڏيو. 643.
جنهن وبڀيشن کي بادشاهي ڏني هئي ۽ جنهن ڪاوڙ ۾ راون کي ماري ڇڏيو هو.
جنهن وبشن کي بادشاهي ڏني، ان راڻ کي وڏي غضب ۾ ماريو، جنهن پنهنجي سڪ سان شيشوپال جو مٿو ڪٽي ڇڏيو.
هو ڪمديو آهي (جيئن خوبصورت) ۽ سيتا جو مڙس (رام) جنهن جي شڪل بي مثال آهي.
ڪير عشق جي ديوتا جهڙو خوبصورت آهي ۽ ڪير رام، سيتا جو مڙس، جيڪو حسن ۾ بي مثال آهي، ته ڪرشن پنهنجي هٿن ۾ بانسري کڻي، اڄڪلهه دلڪش گوپين جي ذهن کي موهي رهيو آهي. 644.
راڌا، چندر ڀاڳ ۽ چندر مُخي (گوپي) سڀ گڏجي راند ڪندا آهن.
راڌا، چندرڀگا ۽ چندرموڌي سڀ گڏجي ڳائي رهيا آهن ۽ شوقين راند ۾ مشغول آهن.
ديوتا به هي عجيب راند ڏسي، پنهنجا اباڻا ڇڏي ويا آهن
ھاڻي ٻڌو آھستي آھستي آھستي آھستي آھستي آھستي آھستي آھستي آھستي آھستي آھستي آھستي.
جتي گوپيون رقص ڪنديون هيون ۽ پکي ٽمندڙ گلن تي گوڙ ڪندا هئا.
اها جاءِ، جتي گوپيون رقص ڪري رهيون هيون، اتي گل ٽڙيا هئا ۽ ڪارا مکيون گونجي رهيون هيون، درياهه گڏجي گيت ڳائي رهيا هئا.
اهي ڏاڍي پيار سان راند ڪندا آهن ۽ انهن جي ذهنن ۾ ڪو به شڪ نه رکندا آهن.
اُتي بي خوفي ۽ پيار سان کيڏي رهيا هئا ۽ ٻئي شعر وغيره پڙهڻ ۾ هڪ ٻئي کان شڪست قبول نه ڪري رهيا هئا.
هاڻي يڪشا جي آسمان ۾ گوپين سان اڏامڻ جو بيان آهي
سويا