(پوءِ) سري ڪرشن پاڻيءَ جو هٿيار ڦٽو ڪيو
ان کان پوءِ ڪرشن پنهنجي وروناسٽر (ديوتا ورون جي حوالي سان بازو) کي خارج ڪيو، جيڪو بادشاهه خرگ سنگهه کي ماريو.
ورون ديوتا سورما (شير) جي روپ ۾ آيو.
ورون اُتي پهتو ۽ شينهن جو روپ اختيار ڪري پاڻ سان گڏ ندين جو لشڪر وٺي آيو.
جيئن ئي هو آيو، شوروير اهي لفظ پڙهيا،
اچڻ تي، ورون سينگ وڄايو (شينهن وانگر گرجندڙ) ۽ ڪاوڙ ۾ بادشاهه تي ڪري پيو.
(سندس) ڳالهيون ٻڌي، ٽي ماڻهو ڏڪي ويا
1483 جو خوفناڪ دڙڪو ٻڌي، ٽيئي جهان لرزجي ويا، پر راجا خرگ سنگهه نه ڊڄي.
سويا
راجا پنهنجي لن وانگر تير سان ورون جي جسم کي ڪٽي ڇڏيو
بادشاهه، ڏاڍي ڪاوڙ ۾ ستن سمنڊن جي دل کي ڇڪي ڇڏيو
سڀني وهڪرن کي زخمي ڪري، انهن جي عضون کي رت سان سينگاريو
پاڻي جو راجا (ورون) جنگ جي ميدان ۾ رهي نه سگهيو ۽ پنهنجي هيم ڏانهن ڀڄي ويو.1484.
چوپي
جڏهن ورون ديوتا گهر ويو،
جڏهن ورون پنهنجي گهر ڏانهن روانو ٿيو، تڏهن راجا ڪرشن تي پنهنجا تير ڇڏيا
پوءِ سري ڪرشن ياما (تباهي ڪندڙ) اسٽرا کي فائر ڪيو.
ان وقت ڪرشن ياما جي هٿ تي گولي هنئي، جنهن سان يما پاڻ ظاهر ٿيو ۽ بادشاهه تي ڪري پيو.
سويا
اتي (الف) بکرات نالي هڪ وڏو ديو سروير هو، جنهن کي ڪاوڙ اچي مسٽر خرگ سنگهه تي چڙهائي وئي.
وڪرات نالي شيطان ڏاڍو ڪاوڙيل، راجا خرگ سنگهه تي اچي بيٺو ۽ پنهنجو ڪمان، تير، تلوار، گدا، لانجه وغيره کڻي هڪ خوفناڪ جنگ شروع ڪيائين.
هن جي تيرن کي جاري رکڻ، هن پاڻ کي ڪيترن ئي انگن اکرن ۾ ظاهر ڪيو
شاعر جو چوڻ آهي ته هن جنگ ۾ راجا جو تير گرُوڙيءَ وانگر ٽُٽي پيو هو ۽ دشمن جي تير جي نانءَ کي هيٺ ڪري پيو.
بدڪردار ڀوت کي بادشاهه ماري وڌو ۽ پوءِ ناراض ٿي يما کي جواب ڏنو ته:
وڪرات کي مارڻ کان پوءِ، راجا يما کي چيو ته، ”ته پوءِ ڇا ٿيو، جيڪڏهن تون هن وقت تائين ڪيترن ئي ماڻهن کي ماري چڪو آهين ۽ هٿ ۾ وڏي لٺ کڻي ويٺو آهين.
”مون اڄ واعدو ورتو آهي ته توکي ماريندس، مان توکي مارڻ وارو آهيان
تون پنهنجي دماغ ۾ جيڪو سوچين سو ڪري سگهين ٿو، ڇو ته ٽيئي جهان منهنجي طاقت کان واقف آهن.“ 1487.
اهي لفظ چوڻ کان پوءِ شاعر رام موجب راجا يما سان جنگ ۾ مصروف ٿي ويو
انهيءَ جنگ ۾ ڀوت، گيدڙ، ڪانءُ ۽ پشاچ پنهنجي دل جو رت پيئندا هئا.
راجا ياما جي ڌمڪين سان به مرڻ وارو نه آهي، لڳي ٿو ته هن امبروسيا کي ڪٽايو آهي.
جڏهن بادشاهه پنهنجو ڪمان ۽ تير هٿن ۾ کنيو ته يما کي آخرڪار ڀڄي وڃڻو پيو.1488.
سورٿا
يما سان گڏ ڀڄي ويو، تڏهن بادشاهه ڪرشن ڏانهن ڏسندي چيو.
”اي جنگ جي ميدان جا عظيم سورما! تون مون سان وڙهڻ ڇو نٿو اچين؟ 1489.
سويا
جيڪو منترن جي ورجائي ۽ تپش جي عمل سان، ذهن ۾ نه ٿو اچي.
جيڪو يجن جي ڪارڪردگيءَ ۽ خيرات ڏيڻ سان محسوس نٿو ٿئي
جنهن کي اندرا، برهما، نرد، شاردا، وياس، پراشر ۽ شڪديو به سڏيندا آهن.
انهيءَ ڪرشن لاءِ، برجا جي پالڻهار، اڄ راجا خرگ سنگهه کيس سڄي سماج مان جنگ جي دعوت ڏني.
چوپي
پوءِ سري ڪرشن ’جچ استرا‘ هٿ ۾ کنيو
پوءِ ڪرشن يڪشاستر (يڪش سان لاڳاپيل بازو) پنهنجي هٿ ۾ کنيو ۽ پنهنجي ڪمان کي ڇڪي ٻاهر ڪڍي ڇڏيو.
(ان وقت) نل، ڪبر ۽ منا گريوا اوچتو بيٺا آهن.
هاڻي ڪبير جا ٻئي پٽ نالاڪبر ۽ مني گريف ميدان جنگ ۾ آيا.
ڪبيرا ('ڌناد') يڪشا ۽ ڪنارن سان گڏ هئا
پاڻ سان گڏ ڪيترائي يڪش، دولت جي سخي ۽ ڪنارن کي وٺي ويا، جيڪي ڪاوڙ ۾ اچي جنگ جي ميدان تي پهتا.
هن جو سڄو لشڪر ساڻ آيو آهي
سڄو لشڪر ساڻ کڻي آيو ۽ بادشاهه سان خوفناڪ جنگ ڪيائين.