گهاتمپور ۾ هڪ بادشاهه هوندو هو.
(سندس) زال کي الانڪرت دئي سڏيو ويندو هو.
سبحان خان کي سندس گهر ۾ (دي) نالي هڪ ڌيءَ هئي.
(هوءَ ايتري سهڻي هئي جو) هن جي برابر (ڪنهن به) عورت يا عورت نه هئي. 1.
سندس مڙس ڏاڍو بدصورت هو
۽ هن جي زال کي تمام خوبصورت چيو ويندو هو.
اتي هڪ ٻي خوبصورت ڇت هوندي هئي
جيڪو نهايت سهڻو، نيڪ ۽ لباس پائڻ وارو هو. 2.
ثابت قدم:
راج ڪماري جڏهن ملتاني راءِ کي ڏٺو.
سو هن پنهنجي مڙس کي وساري ڇڏيو.
(هن) سخي کي موڪليو ۽ کيس (ملتاني راءِ) گهر سڏيو
۽ آفيم ۽ ڀنگ ڏيڻ کان پوءِ، هن وري لفظ چيو. 3.
چوويهه:
اي پيارا! ھاڻي اچ ۽ مون سان ڀاڪر پاتو.
تنهنجون اکيون ڏسي ٿڪجي پيو آهيان.
هن ٻه ڀيرا ”نه نه“ چيو،
پر آخر ۾ هن راج ڪماري جي ڳالهه قبول ڪئي. 4.
ثابت قدم:
(ٻئي) مختلف شراب پيئڻ ڪري چريو ٿي ويا.
(اهو عاشق) ڀانت ڀانت جي ابلا جي سيٽ وٺڻ لڳو.
عورت جوش ۾ اچي وئي ۽ مختلف جنسي سرگرمين کي انجام ڏنو
۽ ان صاحب جي حسن کي ڏسڻ کان پوء، هوء وڪرو ڪيو. 5.
چوويهه:
هن سان تمام گهڻو مذاق ڪيو
۽ (پنهنجي) صورت سان چمڪندڙ.
(هوءَ) ميترا ۾ اهڙي مشغول ٿي وئي جو ان مان نجات حاصل نه ٿي.
موقعو وٺندي هن ڳالهايو. 6.
اي ساجن! مان اڄ توسان شادي ڪندس
۽ مان پنهنجي مڙس کي پنهنجي هٿ سان ماري ڇڏيندس.
(هاڻي) مان توکي پڌرو پاڻ سان گڏ آڻيندس
۽ مان پنهنجي والدين جي سامهون توهان سان جنسي تعلق ڪندس. 7.
هوءَ پنهنجي مڙس کي شيو مندر وٺي وئي.
هو اتي ويو ۽ پنهنجو مٿو ڪٽي ڇڏيو.
ماڻهن کي شيو جو نالو ٻڌايائين
ته مڙس حسن حاصل ڪرڻ لاءِ اڳواٽ پيش ڪيو آهي.8.
پوءِ شيوا تمام گهڻو فضل ڪيو
۽ منهنجي مڙس کي خوبصورت بڻايو.
جيڪو (شيو) چيو هو (انهن کي) هن کي قتل ڪري ڏيکاريو ويو.
مون صرف شيو جي شان تي غور ڪيو آهي. 9.
مڙس جي لالچ کي دٻايو
۽ کيس مڙس جي حيثيت ۾ گهر وٺي آيو.
ڪو به فرق نه سمجهي
۽ پاڻيءَ کان سواءِ پنهنجو مٿو منڍيو. (مطلب- ٺڳي) 10.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمواد جو 399 هون باب سري چرتروپاخيان جي تريا چارترا جي، سڀ خير آهي.399.7072. هلي ٿو
چوويهه:
اتي هڪ راجا هو، جنهن جو نالو سورج ڪرن هو.
(سندس) شهر چانڊ ڪرانپور سڏبو هو.