تو ڪھڙي قسم جو غلط ڪم ڪيو آھي؟
بي شرميءَ سان ڇو ٿا رهو؟
مان اتي ويندس
اهو ڪيئن آهي ته توهان سڀ شرم جو احساس وڃائي ڇڏيو؟ ته اهڙو بڇڙو ڪم ڪيو اٿئي. مان ھاڻي ھلندس جتي رام ويو آھي. '276.
ڪوسما بچيتار اسٽينزا
هن (ڀارت) رام کي بنواسي طور سڃاتو
ٻيلي ۾ رهندڙ ماڻهو رگوير رام کي سڃاڻن ٿا ۽ سندس ڏک ۽ سک کي پنهنجو سمجهن ٿا.
(هو چوڻ لڳو-) هاڻي (آءٌ) رڍن جي کڙين جا هٿيار پائڻ ڪري بان ٿي ويندس.
ھاڻي مان وڻ جي ڇنڊ ڇاڻ ڪري ٻيلي ۾ ويندس ۽ ٻيلي جو ميوو رام سان گڏ کائيندس.
(ڀارت) اهڙيون ڳالهيون ڪري گهر ڇڏي ويو.
اهو چئي ڀارت پنهنجو گهر ڇڏي ويو ۽ زيور ٽوڙي اڇلائي ڇڏيائين ۽ ٿلهي جي ٿلهي کي وڍي ڇڏيائين.
راجا دشرٿ کي دفن ڪرڻ بعد، (ڀارت) ايوڌيا شهر ڇڏي ڏنو
هن راجا دسرٿ جي وفات جي رسم ادا ڪئي ۽ اوڌ ڇڏي، رام جي پيرن ۾ رهڻ تي ڌيان ڏنو. 278.
سڙيل زمين ڏسي، هو سڀ ڪجهه ڇڏي اڳتي هليو ويو
ٻيلي وارا، هندستان جي مضبوط لشڪر کي ڏسي، ساجن ساڻ کڻي اچي ان جاءِ تي پهتا، جتي رام رهيل هو.
لشڪر جي اچڻ تي، رام (سمجهيو) ته (هڪ) دشمن جي فوج (آهي).
رام کي زوردار قوت ڏسي خيال آيو ته ڪي ظالم حملي آور آيا آهن، تنهن ڪري هن ڪمان ۽ تير هٿ ۾ کنيا.
جڏهن رام ڪمان ورتو ۽ پوري طاقت سان تير کي ڌڪ هنيو
رام پنهنجي ڪمان کي هٿ ۾ کڻي تير ڇڏڻ لڳو ۽ ان کي ڏسي اندرا، سج وغيره ڊڄي ويا.
هر گهر ۾ چڱا مڙس ۽ ديوتائون خوشيءَ سان ويٺا هئا،
اهو ڏسي ٻهراڙيءَ وارا پنهنجي رهاڪن ۾ خوش ٿيا، پر امرپور جا ديوتا هي لڙائي ڏسي پريشان ٿي ويا.
جڏهن ڀارت کي (اها ڳالهه) ذهن ۾ آئي
پوءِ ڀارت پنهنجي ذهن ۾ خيال ڪيو ته رام جنگ شروع ڪرڻ جو سوچي رهيو آهي.
(اهي) هيٺاهين قوت ڇڏي اڪيلو نڪري آيا
تنهن ڪري هو پنهنجون سموريون قوتون ڇڏي، اڪيلو اڳتي وڌيو ۽ رام کي ڏسي سندس سڀ ڏک ختم ٿي ويا.
جڏهن شيروماني پنهنجي اکين سان رام کي ڏٺو
جڏهن ڀارت پنهنجي اکين سان عظيم رام کي ڏٺو، تڏهن پنهنجي سڀني خواهشن کي ڇڏي، ڀارت هن جي اڳيان سجدو ڪيو.
اها حالت ڏسي، رام چندر (اها ڳالهه) وڃڻ لاءِ چيو
اهو ڏسي رام سمجهي ويو ته اهو ڀارت آهي، جيڪو پنهنجي راڄڌاني ڇڏي آيو هو.
ڀارت کي سڃاڻڻ ۽ شتروگھن کي ڏسڻ سان.
شتروگھن ۽ ڀارت کي ڏسي، رام کين سڃاڻي ورتو ۽ رام ۽ لکشمن جي ذهن ۾ اها ڳالهه آئي ته راجا دسرٿ هن دنيا مان هليو ويو آهي.
تير کان سواءِ رام ۽ لڇمن به (ڌنوش)
هنن پنهنجا تير ڇڏي ڏنو ۽ پنهنجي ناراضگيءَ کي منهن ڏئي جبل تان هيٺ لهي آيا.
دال بل (چارئي ڀائر) ڇڏي هڪ ٻئي کي ڀاڪر پائي روئڻ لڳا (۽ چوڻ لڳا-)
لشڪر کي ڇڏي هڪ ٻئي کي ڀاڪر پائي روئڻ لڳا. پرديس اهڙي اذيت ڏني هئي جو اهي سڀ آسائشون وڃائي ويٺا هئا.
(ڀارت چيو-) اي منھنجا (رگھبر)! هاڻي اچو ته گهر هلون
ڀرت چيو ته اي رهگوير، پنهنجي استقامت کي ڇڏي پنهنجي گهر موٽي وڃ، ڇو ته ان ڪري ئي سڀ ماڻهو تنهنجي پيرن تي ڪري پيا هئا.
رام جو خطاب ڀارت کي:
ڪانٿ آڀوشن اسٽينزا
اي ڀارت ڪمار! اصرار نه ڪريو
�اي ڀارت! ضد نه ڪر، پنهنجي گهر وڃ، هتي رهڻ سان مون کي وڌيڪ تڪليف نه ڏي
(اهو ڪم) راجا (دسرٿ) ٻڌايو آهي، (جيڪو) اسان قبول ڪيو آهي.
مون کي جيڪا به اجازت ڏني وئي آهي، مان ان تي عمل ڪري رهيو آهيان ۽ تيرهن سال جهنگ ۾ رهندس (۽ چوڏهين سال موٽي ايندس) 285.
تيرهن سالن جي گذرڻ کان پوءِ (اسين) وري اينداسين.
”آءٌ تيرنهن سالن کان پوءِ موٽي ايندس ۽ تخت تي ويهندس، ڇت هيٺان.
(تون) گهر وڃ ۽ منهنجو سک بڻجي وڃ (ڇاڪاڻ ته)
منهنجي نصيحت ٻڌو ۽ گهر موٽي اچو، اتي تنهنجي مائرون ضرور روئي رهيون آهن.
رام کي خطاب ڪندي ڀارت جي تقرير: