ಶ್ರೀ ದಸಮ್ ಗ್ರಂಥ್

ಪುಟ - 228

ਕਾ ਕਰਯੋ ਕੁਕਾਜ ॥

kaa karayo kukaaj |

ಎಂತಹ ದುಷ್ಕೃತ್ಯ ಮಾಡಿದ್ದೀರಿ?

ਕਯੋ ਜੀਐ ਨਿਲਾਜ ॥

kayo jeeai nilaaj |

ನಾಚಿಕೆಯಿಲ್ಲದೆ ಏಕೆ ಬದುಕುತ್ತಿರುವೆ?

ਮੋਹਿ ਜੈਬੇ ਤਹੀ ॥

mohi jaibe tahee |

ನಾನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ

ਰਾਮ ਹੈ ਗੇ ਜਹੀ ॥੨੭੬॥

raam hai ge jahee |276|

ನಾಚಿಕೆ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡೆ? ನೀನು ಎಂಥ ಕೆಟ್ಟ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದೆ ಎಂದು; ರಾಮನು ಹೋದ ಕಡೆ ನಾನೂ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ. '276.

ਕੁਸਮ ਬਚਿਤ੍ਰ ਛੰਦ ॥

kusam bachitr chhand |

ಕುಸ್ಮಾ ಬಚ್ಚಿತಾರ್ ಚರಣ

ਤਿਨ ਬਨਬਾਸੀ ਰਘੁਬਰ ਜਾਨੈ ॥

tin banabaasee raghubar jaanai |

ಅವರು (ಭರತ್) ರಾಮನನ್ನು ಬನವಾಸಿ ಎಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದರು

ਦੁਖ ਸੁਖ ਸਮ ਕਰ ਸੁਖ ਦੁਖ ਮਾਨੈ ॥

dukh sukh sam kar sukh dukh maanai |

ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಜನರು ರಘುವೀರ್ ರಾಮ್ ಅವರನ್ನು ತಿಳಿದಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಸಂಕಟ ಮತ್ತು ಸಾಂತ್ವನವನ್ನು ತಮ್ಮದು ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਬਲਕਲ ਧਰ ਕਰ ਅਬ ਬਨ ਜੈਹੈਂ ॥

balakal dhar kar ab ban jaihain |

(ಅವರು ಹೇಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು-) ಈಗ (ನಾನು) ಪಕ್ಕೆಲುಬುಗಳ ಚರ್ಮದ ರಕ್ಷಾಕವಚವನ್ನು ಧರಿಸಿ ಬ್ಯಾನ್ ಆಗುತ್ತೇನೆ.

ਰਘੁਪਤ ਸੰਗ ਹਮ ਬਨ ਫਲ ਖੈਹੈਂ ॥੨੭੭॥

raghupat sang ham ban fal khaihain |277|

ಈಗ ನಾನು ಮರದ ತೊಗಟೆಯನ್ನು ಧರಿಸಿ ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ಕಾಡಿನ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಟಗರುಗಳೊಂದಿಗೆ ತಿನ್ನುತ್ತೇನೆ. 277.

ਇਮ ਕਹਾ ਬਚਨਾ ਘਰ ਬਰ ਛੋਰੇ ॥

eim kahaa bachanaa ghar bar chhore |

(ಭರತ್) ಅಂತಹ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಟುಹೋದನು.

ਬਲਕਲ ਧਰਿ ਤਨ ਭੂਖਨ ਤੋਰੇ ॥

balakal dhar tan bhookhan tore |

ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾ ಭರತ್ ತನ್ನ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಟು ಆಭರಣಗಳನ್ನು ಒಡೆದು ಎಸೆದು ತೊಗಟೆಯ ಸಿಪ್ಪೆಯನ್ನು ಧರಿಸಿದನು.

ਅਵਧਿਸ ਜਾਰੇ ਅਵਧਹਿ ਛਾਡਯੋ ॥

avadhis jaare avadheh chhaaddayo |

ರಾಜ ದಶರಥನನ್ನು ಸಮಾಧಿ ಮಾಡಿದ ನಂತರ, (ಭರತ) ಅಯೋಧ್ಯಾ ನಗರವನ್ನು ತೊರೆದರು

ਰਘੁਪਤਿ ਪਗ ਤਰ ਕਰ ਘਰ ਮਾਡਿਯੋ ॥੨੭੮॥

raghupat pag tar kar ghar maaddiyo |278|

ಅವರು ರಾಜ ದಶರಥನ ಮರಣದ ಸಮಾರಂಭವನ್ನು ನೆರವೇರಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಔಧ್ ಅನ್ನು ತೊರೆದರು ಮತ್ತು ರಾಮನ ಪಾದಗಳಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುವುದರ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸಿದರು.278.

ਲਖਿ ਜਲ ਥਲ ਕਹ ਤਜਿ ਕੁਲ ਧਾਏ ॥

lakh jal thal kah taj kul dhaae |

ಉರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ನೆಲವನ್ನು ನೋಡಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು ಮುಂದೆ ನಡೆದರು

ਮਨੁ ਮਨ ਸੰਗਿ ਲੈ ਤਿਹ ਠਾ ਆਏ ॥

man man sang lai tih tthaa aae |

ವನವಾಸಿಗಳು ಭರತನ ಬಲಿಷ್ಠ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ನೋಡಿ ಋಷಿಗಳ ಸಮೇತ ಬಂದು ರಾಮನಿದ್ದ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಬಂದರು.

ਲਖਿ ਬਲ ਰਾਮੰ ਖਲ ਦਲ ਭੀਰੰ ॥

lakh bal raaman khal dal bheeran |

ಸೇನೆಯ ಆಗಮನವನ್ನು ನೋಡಿದ ರಾಮನು (ಒಂದು) ಶತ್ರು ಸೈನ್ಯವು (ಬಂದಿದೆ) ಎಂದು ಗ್ರಹಿಸಿದನು.

ਗਹਿ ਧਨ ਪਾਣੰ ਸਿਤ ਧਰ ਤੀਰੰ ॥੨੭੯॥

geh dhan paanan sit dhar teeran |279|

ಬಲಶಾಲಿಯಾದ ರಾಮ್‌ನನ್ನು ನೋಡಿ ಕೆಲವು ದುರುಳರು ಆಕ್ರಮಣ ಮಾಡಲು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿದರು, ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನು ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಬಿಲ್ಲು ಮತ್ತು ಬಾಣಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದನು.279.

ਗਹਿ ਧਨੁ ਰਾਮੰ ਸਰ ਬਰ ਪੂਰੰ ॥

geh dhan raaman sar bar pooran |

ರಾಮನು ಧನುಸ್ಸನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಪೂರ್ಣ ಬಲದಿಂದ ಬಾಣವನ್ನು ಹೊಡೆದಾಗ

ਅਰਬਰ ਥਹਰੇ ਖਲ ਦਲ ਸੂਰੰ ॥

arabar thahare khal dal sooran |

ರಾಮನು ತನ್ನ ಬಿಲ್ಲನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಬಾಣ ಬಿಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಇದನ್ನು ನೋಡಿದ ಇಂದ್ರ, ಸೂರ್ಯ ಮುಂತಾದವರು ಭಯದಿಂದ ನಡುಗಿದರು.

ਨਰ ਬਰ ਹਰਖੇ ਘਰ ਘਰ ਅਮਰੰ ॥

nar bar harakhe ghar ghar amaran |

ಒಳ್ಳೆಯ ಮನುಷ್ಯರು ಮತ್ತು ದೇವರುಗಳು ಪ್ರತಿ ಮನೆಯಲ್ಲೂ ಸಂತೋಷಪಡುತ್ತಿದ್ದರು,

ਅਮਰਰਿ ਧਰਕੇ ਲਹਿ ਕਰਿ ਸਮਰੰ ॥੨੮੦॥

amarar dharake leh kar samaran |280|

ಇದನ್ನು ನೋಡಿ ವನವಾಸಿಗಳು ತಮ್ಮ ವಾಸಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ ಸಂತಸಗೊಂಡರು, ಆದರೆ ಅಮರಪುರದ ದೇವತೆಗಳು ಈ ಯುದ್ಧವನ್ನು ನೋಡಿ ಆತಂಕಗೊಂಡರು.280.

ਤਬ ਚਿਤ ਅਪਨੇ ਭਰਥਰ ਜਾਨੀ ॥

tab chit apane bharathar jaanee |

ಭರತನು ತನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ (ಈ ವಿಷಯ) ತಿಳಿದಾಗ

ਰਨ ਰੰਗ ਰਾਤੇ ਰਘੁਬਰ ਮਾਨੀ ॥

ran rang raate raghubar maanee |

ಆಗ ರಾಮನು ಯುದ್ಧವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಲು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಭರತನು ತನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸಿದನು.

ਦਲ ਬਲ ਤਜਿ ਕਰਿ ਇਕਲੇ ਨਿਸਰੇ ॥

dal bal taj kar ikale nisare |

(ಅವರು) ಕೆಳಗಿನ ಬಲವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಒಬ್ಬಂಟಿಯಾಗಿ ಹೊರಬಂದರು

ਰਘੁਬਰ ਨਿਰਖੇ ਸਭ ਦੁਖ ਬਿਸਰੇ ॥੨੮੧॥

raghubar nirakhe sabh dukh bisare |281|

ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನು ತನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಪಡೆಗಳನ್ನು ತೊರೆದು, ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ಮುಂದೆ ಹೋದನು ಮತ್ತು ರಾಮನನ್ನು ನೋಡಿ ಅವನ ಎಲ್ಲಾ ದುಃಖಗಳು ಕೊನೆಗೊಂಡವು.281.

ਦ੍ਰਿਗ ਜਬ ਨਿਰਖੇ ਭਟ ਮਣ ਰਾਮੰ ॥

drig jab nirakhe bhatt man raaman |

ಶಿರೋಮಣಿ ರಾಮನನ್ನು ಕಣ್ಣಾರೆ ಕಂಡಾಗ

ਸਿਰ ਧਰ ਟੇਕਯੰ ਤਜ ਕਰ ਕਾਮੰ ॥

sir dhar ttekayan taj kar kaaman |

ಭರತನು ಪರಾಕ್ರಮಶಾಲಿಯಾದ ರಾಮನನ್ನು ತನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ನೋಡಿದಾಗ, ತನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಆಸೆಗಳನ್ನು ತೊರೆದಾಗ, ಭರತನು ಅವನ ಮುಂದೆ ಸಾಷ್ಟಾಂಗವೆರಗಿದನು.

ਇਮ ਗਤਿ ਲਖਿ ਕਰ ਰਘੁਪਤਿ ਜਾਨੀ ॥

eim gat lakh kar raghupat jaanee |

ಈ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನೋಡಿ, ರಾಮಚಂದ್ರ (ಈ ವಿಷಯ) ಹೋಗಲು

ਭਰਥਰ ਆਏ ਤਜਿ ਰਜਧਾਨੀ ॥੨੮੨॥

bharathar aae taj rajadhaanee |282|

ಇದನ್ನು ನೋಡಿದ ರಾಮನು ತನ್ನ ರಾಜಧಾನಿಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬಂದವನು ಭರತನೆಂದು ಅರಿತುಕೊಂಡನು.282.

ਰਿਪਹਾ ਨਿਰਖੇ ਭਰਥਰ ਜਾਨੇ ॥

ripahaa nirakhe bharathar jaane |

ಭರತನನ್ನು ಗುರುತಿಸುವ ಮೂಲಕ ಮತ್ತು ಶತ್ರುಘ್ನನನ್ನು (ರಿಫಾ) ನೋಡುವ ಮೂಲಕ.

ਅਵਧਿਸ ਮੂਏ ਤਿਨ ਮਾਨ ਮਾਨੇ ॥

avadhis mooe tin maan maane |

ಶತ್ರುಘ್ನ ಮತ್ತು ಭರತನನ್ನು ನೋಡಿದ ರಾಮನು ಅವರನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದನು ಮತ್ತು ರಾಜ ದಶರಥನು ಇಹಲೋಕ ತ್ಯಜಿಸಿದನೆಂದು ರಾಮ ಮತ್ತು ಲಕ್ಷ್ಮಣನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮೂಡಿತು.

ਰਘੁਬਰ ਲਛਮਨ ਪਰਹਰ ਬਾਨੰ ॥

raghubar lachhaman parahar baanan |

ರಾಮ್ ಮತ್ತು ಲಚ್ಮಣ್ ಕೂಡ (ಧನುಷ್) ಬಾಣವನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ

ਗਿਰ ਤਰ ਆਏ ਤਜ ਅਭਿਮਾਨੰ ॥੨੮੩॥

gir tar aae taj abhimaanan |283|

ಅವರು ತಮ್ಮ ಬಾಣವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿದರು ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ಅಸಮಾಧಾನವನ್ನು ನಿವಾರಿಸಿ ಪರ್ವತದಿಂದ ಇಳಿದರು.283.

ਦਲ ਬਲ ਤਜਿ ਕਰਿ ਮਿਲਿ ਗਲ ਰੋਏ ॥

dal bal taj kar mil gal roe |

ದಲ್-ಬಾಲ್ (ನಾಲ್ವರು ಸಹೋದರರು) ಬಿಟ್ಟು ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು ಅಳುತ್ತಿದ್ದರು (ಮತ್ತು ಹೇಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು-)

ਦੁਖ ਕਸਿ ਬਿਧਿ ਦੀਆ ਸੁਖ ਸਭ ਖੋਏ ॥

dukh kas bidh deea sukh sabh khoe |

ಸೇನೆಯನ್ನು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಬಿಟ್ಟು ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಕಣ್ಣೀರಿಟ್ಟರು. ಪ್ರಾವಿಡೆನ್ಸ್ ಅವರು ಎಲ್ಲಾ ಸೌಕರ್ಯಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿರುವಷ್ಟು ಸಂಕಟವನ್ನು ನೀಡಿದ್ದರು.

ਅਬ ਘਰ ਚਲੀਏ ਰਘੁਬਰ ਮੇਰੇ ॥

ab ghar chalee raghubar mere |

(ಭರತ್ ಹೇಳಿದರು-) ಓ ನನ್ನ (ಪ್ರಭು) ರಘುಬರ್! ಈಗ ಮನೆಗೆ ಹೋಗೋಣ

ਤਜਿ ਹਠਿ ਲਾਗੇ ਸਭ ਪਗ ਤੇਰੇ ॥੨੮੪॥

taj hatth laage sabh pag tere |284|

ಭರತ್ ಹೇಳಿದನು, "ಓ ರಘುವೀರ್, ನಿನ್ನ ಹಠವನ್ನು ತೊರೆದು ನಿನ್ನ ಮನೆಗೆ ಹಿಂತಿರುಗು, ಏಕೆಂದರೆ ಈ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಎಲ್ಲಾ ಜನರು ನಿನ್ನ ಪಾದಗಳಿಗೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದಾರೆ" 284.

ਰਾਮ ਬਾਚ ਭਰਥ ਸੋਂ ॥

raam baach bharath son |

ಭಾರತವನ್ನು ಉದ್ದೇಶಿಸಿ ರಾಮನ ಮಾತು:

ਕੰਠ ਅਭੂਖਨ ਛੰਦ ॥

kantth abhookhan chhand |

ಕಾಂತ ಆಭೂಷಣ ಚರಣ

ਭਰਥ ਕੁਮਾਰ ਨ ਅਉਹਠ ਕੀਜੈ ॥

bharath kumaar na aauhatth keejai |

ಹೇ ಭರತ್ ಕುಮಾರ್! ಒತ್ತಾಯ ಮಾಡಬೇಡಿ

ਜਾਹ ਘਰੈ ਨ ਹਮੈ ਦੁਖ ਦੀਜੈ ॥

jaah gharai na hamai dukh deejai |

ಓ ಭಾರತ್! ಹಠ ಮಾಡಬೇಡ, ನಿನ್ನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗು, ಇಲ್ಲೇ ಇದ್ದು ನನಗೆ ಹೆಚ್ಚು ವೇದನೆ ಕೊಡಬೇಡ

ਰਾਜ ਕਹਯੋ ਜੁ ਹਮੈ ਹਮ ਮਾਨੀ ॥

raaj kahayo ju hamai ham maanee |

(ಕೆಲಸ) ರಾಜ (ದಶರಥ) ನಮಗೆ ಹೇಳಿದ್ದಾನೆ, (ಅದು) ನಾವು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ.

ਤ੍ਰਿਯੋਦਸ ਬਰਖ ਬਸੈ ਬਨ ਧਾਨੀ ॥੨੮੫॥

triyodas barakh basai ban dhaanee |285|

ನಾನು ಅದರ ಪ್ರಕಾರ ನನಗೆ ಅನುಮತಿ, ನಾನು ಅದರ ಪ್ರಕಾರ ನನಗೆ ನೀಡಲಾದ ಅನುಮತಿ, ಮತ್ತು ಅದರ ಪ್ರಕಾರ ನಾನು ನನಗೆ ನೀಡಿದ ಪ್ರಕಾರ, ನಾನು ಅದರ ಪ್ರಕಾರ ಮತ್ತು ಅದರ ಪ್ರಕಾರ ನಾನು ಮತ್ತು ಅದರ ಪ್ರಕಾರ ನಾನು ಮತ್ತು ಅದರ ಪ್ರಕಾರ ನಾನು ಹದಿಮೂರು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತೇನೆ (ಮತ್ತು ಹದಿನಾಲ್ಕನೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಹಿಂತಿರುಗುತ್ತೇನೆ).285.