ಶ್ರೀ ದಸಮ್ ಗ್ರಂಥ್

ಪುಟ - 489


ਰੋਜ ਮਯਾ ਦੁਨੀਆ ਅਫਤਾਬਮ ਸ੍ਯਾਮ ਸਬੇ ਅਦਲੀ ਸਬ ਸਾਹਮ ॥
roj mayaa duneea afataabam sayaam sabe adalee sab saaham |

“ನಾನೂ ಚಂದ್ರ, ರಾತ್ರಿಯ ಪ್ರಭು, ಓ ಕೃಷ್ಣಾ! ಈಗ ಯುದ್ಧವನ್ನು ಮುಂದೂಡಬೇಡಿ

ਕਾਨ੍ਰਹ ਗੁਰੇਜੀ ਮਕੁਨ ਤੁ ਬਿਆ ਖੁਸ ਮਾਤੁ ਕੁਨੇਮ ਜਿ ਜੰਗ ਗੁਆਹਮ ॥੧੯੧੭॥
kaanrah gurejee makun tu biaa khus maat kunem ji jang guaaham |1917|

ಸಂತೋಷದಿಂದ ಬನ್ನಿ, ಇದರಿಂದ ನಾವು ಯುದ್ಧದ ಚೆಂಡಿನ ಆಟವನ್ನು ಆಡಲು ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಗೆಲ್ಲಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ”1917.

ਯੌ ਸੁਨਿ ਕੈ ਤਿਹ ਕੀ ਬਤੀਯਾ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਤਾ ਹੀ ਕੀ ਓਰਿ ਸਿਧਾਰੇ ॥
yau sun kai tih kee bateeyaa brij naaeik taa hee kee or sidhaare |

ಅವನ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿದ ಕೃಷ್ಣ ಅವನತ್ತ ಸಾಗಿದನು

ਕ੍ਰੋਧ ਬਢਾਇ ਚਿਤੈ ਤਿਹ ਕੋ ਅਗਨਾਯੁਧ ਲੈ ਤਿਹ ਊਪਰਿ ਝਾਰੇ ॥
krodh badtaae chitai tih ko aganaayudh lai tih aoopar jhaare |

ಕೋಪದಿಂದ ಅವನ ಕಡೆಗೆ ತನ್ನ ಬೆಂಕಿಯ ತೋಳನ್ನು ಹೊರಹಾಕಿದನು

ਸੂਤ ਹਨਿਯੋ ਪ੍ਰਿਥਮੈ ਤਿਹ ਕੋ ਫਿਰ ਕੈ ਤਿਹ ਕੇ ਹਯ ਚਾਰ ਹੀ ਮਾਰੇ ॥
soot haniyo prithamai tih ko fir kai tih ke hay chaar hee maare |

ಅವನು ಮೊದಲು ತನ್ನ ಸಾರಥಿಯನ್ನು ಕೆಡವಿದನು ಮತ್ತು ನಂತರ ಅವನ ಎಲ್ಲಾ ನಾಲ್ಕು ಕುದುರೆಗಳನ್ನು ಕೊಂದನು

ਅਉਰ ਜਿਤੇ ਬਿਬਿਧਾਸਤ੍ਰ ਹੁਤੇ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਸਭ ਹੀ ਕਟਿ ਡਾਰੇ ॥੧੯੧੮॥
aaur jite bibidhaasatr hute kab sayaam kahai sabh hee katt ddaare |1918|

ಅವನು ಬಳಸಿದ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಆಯುಧಗಳನ್ನು ಕೃಷ್ಣನು ತಡೆದನು.1918.

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

ಚೌಪೈ

ਜੋ ਮਲੇਛ ਰਿਸ ਸਸਤ੍ਰ ਸੰਭਾਰੇ ॥
jo malechh ris sasatr sanbhaare |

(ಕಾಲ್ ಜಮನ್) ಮಾಲೆಕ್ ಕೋಪಗೊಂಡನು ಮತ್ತು ಯಾವುದೇ ರಕ್ಷಾಕವಚವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡನು,

ਸੋ ਕਟਿ ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥਹਿ ਡਾਰੇ ॥
so katt sree brijanaatheh ddaare |

ತನ್ನ ಆಯುಧವನ್ನು ಹಿಡಿದ ಮಲೆಚ್ಚನನ್ನು ಕೃಷ್ಣನು ಕತ್ತರಿಸಿದನು

ਆਯੋ ਭਿਰਨ ਇਹੀ ਬਲੁ ਕਹਿਯੋ ॥
aayo bhiran ihee bal kahiyo |

ಶತ್ರು ಕಾಲ್ನಡಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದಾಗ,

ਜਬ ਅਰਿ ਪਾਇ ਪਿਆਦਾ ਰਹਿਯੋ ॥੧੯੧੯॥
jab ar paae piaadaa rahiyo |1919|

ಶತ್ರುಗಳು ಕೇವಲ ಕಾಲ್ನಡಿಗೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಉಳಿದು ರಥದಿಂದ ವಂಚಿತರಾದಾಗ, ಕೃಷ್ಣನು ಹೇಳಿದನು, "ನೀವು ಅಂತಹ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ನಂಬಿ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದೀರಾ?" 1919.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

ಸ್ವಯ್ಯ

ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਿਚਾਰ ਕੀਯੋ ਚਿਤ ਮੈ ਭਈ ਸੋ ਨ ਮਲੇਛ ਜੋ ਮੁਸਟ ਲਰੈ ਹੈ ॥
kaanrah bichaar keeyo chit mai bhee so na malechh jo musatt larai hai |

ಮಲೇಚ್ಛನು ಮುಕಯ್ಯನೊಡನೆ ಕಾದಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನು ತನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಯೋಚಿಸಿದನು.

ਤਉ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਹਮਰੇ ਸਭ ਹੀ ਤਨ ਕੋ ਅਪਵਿਤ੍ਰ ਕਰੈ ਹੈ ॥
tau kab sayaam kahai hamare sabh hee tan ko apavitr karai hai |

ಈ ಮಲೆಚ್ಚ ಮುಸ್ತಿಕಾ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಜಗಳವಾಡಿದರೆ ನನ್ನ ಇಡೀ ದೇಹವನ್ನು ಅಪವಿತ್ರಗೊಳಿಸುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಕೃಷ್ಣನು ತನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಯೋಚಿಸಿದನು

ਆਯੁਧ ਕਉਚ ਸਜੇ ਤਨ ਮੈ ਸਭ ਸੈਨ ਜੁਰੈ ਮੁਹਿ ਨਾਇ ਬਧੈ ਹੈ ॥
aayudh kauch saje tan mai sabh sain jurai muhi naae badhai hai |

(ಅವನು) ಅವನ ದೇಹದಾದ್ಯಂತ ರಕ್ಷಾಕವಚ ಮತ್ತು ರಕ್ಷಾಕವಚದಿಂದ ಅಲಂಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ಇಡೀ ಸೈನ್ಯದೊಂದಿಗೆ ನಾನು (ಅದನ್ನು) ಕೊಲ್ಲಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਜੋ ਇਹ ਕੋ ਸਿਰ ਕਾਟਤ ਹੋਂ ਤੁ ਨਿਰਸਤ੍ਰ ਭਯੋ ਹਮਰੋ ਬਲ ਜੈ ਹੈ ॥੧੯੨੦॥
jo ih ko sir kaattat hon tu nirasatr bhayo hamaro bal jai hai |1920|

ಅವನು ತನ್ನ ರಕ್ಷಾಕವಚ ಮತ್ತು ಆಯುಧಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿದ ನಂತರ ಬಂದರೆ, ಅವನು ಅವನನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ನಾನು ಅವನನ್ನು ಕೊಂದರೆ, ಅವನು ಆಯುಧವಿಲ್ಲದಿದ್ದಾಗ, ಅವನ ಶಕ್ತಿ ಕ್ಷೀಣಿಸುತ್ತದೆ.1920.

ਏਕ ਬਿਚਾਰ ਕੀਯੋ ਚਿਤ ਮੈ ਭਜ ਹੌ ਇਹ ਤੇ ਇਹ ਪਾਛੇ ਪਰੈ ਹੋ ॥
ek bichaar keeyo chit mai bhaj hau ih te ih paachhe parai ho |

ಓಡಿ ಹೋದರೆ ಮಲೆಚ್ಚಾ ತನ್ನ ಹಿಂದೆ ಓಡುತ್ತದೆ ಎಂದು ಕೃಷ್ಣ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅಂದುಕೊಂಡ

ਜੈਹੋ ਹਉ ਥੋਰੇਈ ਬੀਚ ਚਲਿਯੋ ਤਨ ਭੇਟਨ ਯਾਹਿ ਮਲੇਛ ਨ ਦੈ ਹੋ ॥
jaiho hau thoreee beech chaliyo tan bhettan yaeh malechh na dai ho |

ಅವನು ಯಾವುದಾದರೂ ಗುಹೆಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತಾನೆ, ಆದರೆ ಆ ಮಲೆಚಾ ತನ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಮುಟ್ಟಲು ಇಷ್ಟಪಡುವುದಿಲ್ಲ

ਸੋਵਤ ਹੈ ਮੁਚਕੁੰਦ ਜਹਾ ਧਸਿ ਵਾਹੀ ਗੁਫਾ ਮਹਿ ਜਾਇ ਜਗੈ ਹੋ ॥
sovat hai muchakund jahaa dhas vaahee gufaa meh jaae jagai ho |

ಅವನು ಮಲಗಿದ್ದ ಮುಚುಕುಂದನನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸುತ್ತಿದ್ದನು (ಮಾಂಧತೆಯ ಮಗ, ಅವನನ್ನು ನಿದ್ರೆಯಿಂದ ಎಬ್ಬಿಸುವ ಯಾರಾದರೂ ಬೂದಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ ಎಂಬ ವರವನ್ನು ನೀಡಲಾಯಿತು)

ਜੈਹੋ ਬਚਾਇ ਮੈ ਆਪਨ ਕੈ ਤਿਹ ਡੀਠਹ ਸੋ ਇਹ ਕੋ ਜਰਵੈ ਹੋ ॥੧੯੨੧॥
jaiho bachaae mai aapan kai tih ddeetthah so ih ko jaravai ho |1921|

ಅವನು ತನ್ನನ್ನು ಮರೆಮಾಚುತ್ತಿದ್ದನು, ಆದರೆ ಮುಚುಕುಂದನ ದೃಷ್ಟಿಯ ಬೆಂಕಿಯಿಂದ ಮಲೆಚಾ ಕೊಲ್ಲಲ್ಪಟ್ಟನು. 1921.

ਸੋਰਠਾ ॥
soratthaa |

SORTHA

ਤਉ ਇਹ ਸ੍ਵਰਗਹਿ ਜਾਇ ਜਉ ਇਹ ਰਨ ਭੀਤਰ ਹਨਿਓ ॥
tau ih svarageh jaae jau ih ran bheetar hanio |

ಯುದ್ಧ ಮಾಡುವಾಗ ಅವನನ್ನು (ಕಲ್ಯವನ) ಕೊಂದರೆ, ಅವನು ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನು ಬೆಂಕಿಯಿಂದ ಬೂದಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ.

ਅਗਨ ਭਏ ਜਰਵਾਇ ਖ੍ਵੈ ਹੋ ਧਰਮ ਮਲੇਛ ਕੋ ॥੧੯੨੨॥
agan bhe jaravaae khvai ho dharam malechh ko |1922|

ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನ ಧರ್ಮ (ಲಕ್ಷಣ) ಮಲೆಛಾ ಅಖಂಡವಾಗಿ ಉಳಿದಿದೆ.1922.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

ಸ್ವಯ್ಯ

ਛੋਰ ਕੈ ਸ੍ਯੰਦਨ ਸਸਤ੍ਰਨ ਤ੍ਯਾਗ ਕੈ ਕਾਨ੍ਰਹ ਭਜਿਯੋ ਜਨੁ ਤ੍ਰਾਸ ਬਢਾਯੋ ॥
chhor kai sayandan sasatran tayaag kai kaanrah bhajiyo jan traas badtaayo |

ತನ್ನ ರಥವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ತನ್ನ ಆಯುಧಗಳನ್ನು ತೊರೆದು, ಕೃಷ್ಣನು ಎಲ್ಲರನ್ನು ಹೆದರಿಸಿ ಓಡಿಹೋದನು

ਵਾਹਿ ਲਖਿਯੋ ਕਿ ਭਜਿਯੋ ਮੁਹਿ ਤੇ ਮਥੁਰਾ ਹੂ ਕੇ ਨਾਇਕ ਹ੍ਵੈ ਕਹਿ ਧਾਯੋ ॥
vaeh lakhiyo ki bhajiyo muhi te mathuraa hoo ke naaeik hvai keh dhaayo |

ಕಲ್ಯಾವನನು ಹೆದರಿ ಓಡಿಹೋದನೆಂದು ಭಾವಿಸಿ ಅವನನ್ನು ಕರೆದು ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದನು.

ਸੋਵਤ ਥੋ ਮੁਚਕੁੰਦ ਜਹਾ ਸੁ ਤਹਾ ਹੀ ਗਯੋ ਤਿਹ ਜਾਇ ਜਗਾਯੋ ॥
sovat tho muchakund jahaa su tahaa hee gayo tih jaae jagaayo |

ಮುಚುಕುಂದನು ಮಲಗಿದ್ದ ಕೃಷ್ಣ ಅಲ್ಲಿಗೆ ತಲುಪಿದನು

ਆਪੁ ਬਚਾਇ ਗਯੋ ਤਨ ਕੋ ਇਹ ਆਵਤ ਥੋ ਇਹ ਕੋ ਜਰਵਾਯੋ ॥੧੯੨੩॥
aap bachaae gayo tan ko ih aavat tho ih ko jaravaayo |1923|

ಅವನು ಅವನನ್ನು ಒದೆಯುವ ಮೂಲಕ ಎಚ್ಚರಗೊಳಿಸಿದನು ಮತ್ತು ನಂತರ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಮರೆಮಾಚಿದನು, ಈ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ, ಕೃಷ್ಣನು ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಂಡನು, ಆದರೆ ಕಾಲಯವನವನ್ನು ಬೂದಿಮಾಡಿದನು.1923.

ਸੋਰਠਾ ॥
soratthaa |

SORTHA

ਆਪਨ ਕੋ ਬਚਵਾਇ ਗਯੋ ਕਾਨ੍ਰਹ ਮੁਚਕੁੰਦ ਤੇ ॥
aapan ko bachavaae gayo kaanrah muchakund te |

ಕೃಷ್ಣನು ಮುಚುಕುಂದದಿಂದ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಂಡನು, ಆದರೆ ಮುಚುಕುಂದನು ನಿದ್ರೆಯಿಂದ ಎಚ್ಚರಗೊಂಡಾಗ ಮತ್ತು

ਤਜੀ ਨੀਦ ਤਿਹ ਰਾਇ ਹੇਰਤ ਭਸਮ ਮਲੇਛ ਭਯੋ ॥੧੯੨੪॥
tajee need tih raae herat bhasam malechh bhayo |1924|

ಕಲ್ಯಾವನ ಕಡೆಗೆ ನೋಡಿದರು, ಅವರು ಬೂದಿಯಾದರು.1924.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

ಸ್ವಯ್ಯ

ਜਰਿ ਛਾਰ ਮਲੇਛ ਭਯੋ ਜਬ ਹੀ ਮੁਚਕੁੰਦ ਪੈ ਤਉ ਬ੍ਰਿਜਭੂਖਨ ਆਯੋ ॥
jar chhaar malechh bhayo jab hee muchakund pai tau brijabhookhan aayo |

ಕಾಲಯವನ ಸುಟ್ಟು ಬೂದಿಯಾದಾಗ ಕೃಷ್ಣನು ಮುಚುಕುಂದಕ್ಕೆ ಬಂದನು

ਆਵਤ ਹੀ ਤਿਹ ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੋ ਹੇਰ ਕੈ ਪਾਇਨ ਊਪਰਿ ਸੀਸ ਝੁਕਾਯੋ ॥
aavat hee tih kaanrah ko her kai paaein aoopar sees jhukaayo |

ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ನೋಡಿದ ಮುಚುಕುಂದನು ಅವನ ಪಾದಗಳಿಗೆ ತಲೆಬಾಗಿ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದನು

ਅਉਰ ਜਿਤੌ ਦੁਖੁ ਥੋ ਤਿਹ ਕੋ ਹਰਿ ਬਾਤਨ ਸੋ ਤਿਹ ਤਾਪ ਬੁਝਾਯੋ ॥
aaur jitau dukh tho tih ko har baatan so tih taap bujhaayo |

ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನು ತನ್ನ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಅವನನ್ನು ಸಮಾಧಾನಪಡಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಮುಚುಕುಂದ್ ಮತ್ತು ಉಪದೇಶಿಸಿದನು

ਐਸੇ ਸਮੋਧਿ ਕੈ ਤਾ ਤਿਹ ਜਾਰਿ ਕੈ ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਡੇਰਨ ਆਯੋ ॥੧੯੨੫॥
aaise samodh kai taa tih jaar kai sree brij naaeik dderan aayo |1925|

ಕಲ್ಯಾವನ ಬೂದಿಯಾದ ನಂತರ ಅವನು ತನ್ನ ಮನೆಗೆ ಹೋದನು.1925.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਕਾਲ ਜਮਨ ਬਧਹਿ ਧਿਆਇ ਸਮਾਪਤੰ ॥
eit sree bachitr naattak granthe krisanaavataare kaal jaman badheh dhiaae samaapatan |

ಬಚ್ಚಿಟ್ಟರ ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಕೃಷ್ಣಾವತಾರದಲ್ಲಿ “ಕಲ್ಯವನ ಹತ್ಯೆ” ಎಂಬ ಶೀರ್ಷಿಕೆಯ ಅಧ್ಯಾಯದ ಅಂತ್ಯ.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

ಸ್ವಯ್ಯ

ਜਉ ਲਗਿ ਡੇਰਨ ਆਵਤ ਥੋ ਤਬ ਲਉ ਇਕਿ ਆਇ ਸੰਦੇਸ ਸੁਨਾਯੋ ॥
jau lag dderan aavat tho tab lau ik aae sandes sunaayo |

ಕೃಷ್ಣ ತನ್ನ ಗುಡಾರಕ್ಕೆ ಬಂದ ಕೂಡಲೇ ಸಂದೇಶ ನೀಡಲು ಯಾರೋ ಬಂದರು.

ਧਾਮ ਚਲੋ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਕਹਾ ਤੁਮ ਪੈ ਸਜਿ ਸੈਨ ਜਰਾਸੰਧਿ ਆਯੋ ॥
dhaam chalo brijanaath kahaa tum pai saj sain jaraasandh aayo |

“ಓ ಕೃಷ್ಣಾ! ನಿಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಏಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೀರಿ? ಆ ಕಡೆ ಜರಾಸಂಧನು ತನ್ನ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಧರಿಸಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.

ਅਉ ਸੁਨਿ ਕੈ ਬਤੀਯਾ ਤਿਹ ਕੀ ਮਨ ਮੈ ਭਟ ਅਉਰਨ ਤ੍ਰਾਸ ਬਢਾਯੋ ॥
aau sun kai bateeyaa tih kee man mai bhatt aauran traas badtaayo |

ಈ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ಯೋಧರ ಮನಸ್ಸು ಭಯಗೊಂಡಿತು

ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਜਦੁਬੀਰ ਹਲੀ ਅਤਿ ਹੀ ਮਨ ਆਪਨ ਮੈ ਸੁਖ ਪਾਯੋ ॥੧੯੨੬॥
sayaam bhanai jadubeer halee at hee man aapan mai sukh paayo |1926|

ಆದರೆ ಕೃಷ್ಣ ಮತ್ತು ಬಲರಾಮ್ ಇದರಿಂದ ಸಂತಸಗೊಂಡರು.1926.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

ದೋಹ್ರಾ

ਏਈ ਬਾਤੈ ਕਰਤ ਭਟ ਨਿਜ ਪੁਰ ਪਹੁੰਚੇ ਆਇ ॥
eee baatai karat bhatt nij pur pahunche aae |

ಈ ಮಾತುಕತೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ, ಎಲ್ಲಾ ಯೋಧರು ನಗರವನ್ನು ತಲುಪಿದರು

ਭੂਪ ਬੈਠਿ ਬੁਧਿਵੰਤ ਸਭ ਅਪੁਨੇ ਲੀਏ ਬੁਲਾਇ ॥੧੯੨੭॥
bhoop baitth budhivant sabh apune lee bulaae |1927|

ನಂತರ ರಾಜ ಉಗ್ಗರಸೈನ್ ತನ್ನ ಬುದ್ಧಿವಂತ ವಿಶ್ವಾಸಿಗಳನ್ನು ಕರೆದನು. 1927.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

ಸ್ವಯ್ಯ

ਜੋਰਿ ਘਨੋ ਦਲੁ ਸੰਧਿ ਜਰਾ ਨ੍ਰਿਪ ਆਯੋ ਹੈ ਕੋਪਿ ਅਬੈ ਕਹਿ ਕਈਯੈ ॥
jor ghano dal sandh jaraa nrip aayo hai kop abai keh keeyai |

ರಾಜನು ಹೇಳಿದನು, “ಜರಾಸಂಧನು ತನ್ನ ಬೃಹತ್ ಸೈನ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಕೋಪದಿಂದ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾನೆ

ਸੈਨ ਘਨੋ ਇਹ ਕੈ ਸੰਗਿ ਹੈ ਜੋ ਪੈ ਜੁਧੁ ਕਰੈ ਨਹੀ ਜਾਤਿ ਬਚਈਯੈ ॥
sain ghano ih kai sang hai jo pai judh karai nahee jaat bacheeyai |

ಹೋರಾಟದಿಂದ ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ