ಶ್ರೀ ದಸಮ್ ಗ್ರಂಥ್

ಪುಟ - 225

ਸੂਲ ਸਹੋਂ ਤਨ ਸੂਕ ਰਹੋਂ ਪਰ ਸੀ ਨ ਕਹੋਂ ਸਿਰ ਸੂਲ ਸਹੋਂਗੀ ॥

sool sahon tan sook rahon par see na kahon sir sool sahongee |

ಮುಳ್ಳುಗಳು ಕುಟುಕಿದರೆ ಮತ್ತು ದೇಹವು ಕೊಚ್ಚಿಹೋದರೆ, ನನ್ನ ತಲೆಯ ಮೇಲಿನ ಮುಳ್ಳಿನ ಕಷ್ಟವನ್ನು ನಾನು ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ.

ਬਾਘ ਬੁਕਾਰ ਫਨੀਨ ਫੁਕਾਰ ਸੁ ਸੀਸ ਗਿਰੋ ਪਰ ਸੀ ਨ ਕਹੋਂਗੀ ॥

baagh bukaar faneen fukaar su sees giro par see na kahongee |

ಹುಲಿಗಳು ಮತ್ತು ಸರ್ಪಗಳು ನನ್ನ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದರೆ, ನಾನು "ಓಹ್" ಅಥವಾ "ಅಯ್ಯೋ" ಎಂದು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ.

ਬਾਸ ਕਹਾ ਬਨਬਾਸ ਭਲੋ ਨਹੀ ਪਾਸ ਤਜੋ ਪੀਯ ਪਾਇ ਗਹੋਂਗੀ ॥

baas kahaa banabaas bhalo nahee paas tajo peey paae gahongee |

ನನಗೆ ಅರಮನೆಗಿಂತ ಕಾಡಿನ ಗಡಿಪಾರು ಒಳ್ಳೆಯದು, ಓ ಪ್ರಿಯ! ನಿಮ್ಮ ಪಾದಗಳಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿ.

ਹਾਸ ਕਹਾ ਇਹ ਉਦਾਸ ਸਮੈ ਗ੍ਰਿਹ ਆਸ ਰਹੋ ਪਰ ਮੈ ਨ ਰਹੋਂਗੀ ॥੨੪੯॥

haas kahaa ih udaas samai grih aas raho par mai na rahongee |249|

ಈ ದುಃಖದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ತಮಾಷೆ ಮಾಡಬೇಡಿ, ನಾನು ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗಿದ್ದರೆ ನಾನು ಭರವಸೆ ಹೊಂದಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಹಿಂತಿರುಗುತ್ತೇನೆ, ಆದರೆ ನೀವು ಇಲ್ಲದೆ ನಾನು ಇಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ਰਾਮ ਬਾਚ ਸੀਤਾ ਪ੍ਰਤਿ ॥

raam baach seetaa prat |

ಸೀತೆಯನ್ನು ಉದ್ದೇಶಿಸಿ ರಾಮನ ಮಾತು:

ਰਾਸ ਕਹੋ ਤੁਹਿ ਬਾਸ ਕਰੋ ਗ੍ਰਿਹ ਸਾਸੁ ਕੀ ਸੇਵ ਭਲੀ ਬਿਧਿ ਕੀਜੈ ॥

raas kaho tuhi baas karo grih saas kee sev bhalee bidh keejai |

ಓ ಸೀತಾ! ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಅತ್ತೆ-ಮಾವನ ಸೇವೆಯನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತೀರಿ ಎಂಬ ಸತ್ಯವನ್ನು ನಾನು ನಿಮಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.

ਕਾਲ ਹੀ ਬਾਸ ਬਨੈ ਮ੍ਰਿਗ ਲੋਚਨਿ ਰਾਜ ਕਰੋਂ ਤੁਮ ਸੋ ਸੁਨ ਲੀਜੈ ॥

kaal hee baas banai mrig lochan raaj karon tum so sun leejai |

ಓ ಡೋ-ಐಡ್! ಸಮಯವು ಬೇಗನೆ ಹಾದುಹೋಗುತ್ತದೆ, ನಾನು ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ಆಳುತ್ತೇನೆ.

ਜੌ ਨ ਲਗੈ ਜੀਯ ਅਉਧ ਸੁਭਾਨਨਿ ਜਾਹਿ ਪਿਤਾ ਗ੍ਰਿਹ ਸਾਚ ਭਨੀਜੈ ॥

jau na lagai jeey aaudh subhaanan jaeh pitaa grih saach bhaneejai |

"ಒಂದು ವೇಳೆ, ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಔಧ್‌ನಲ್ಲಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿರದಿದ್ದರೆ, ಓ ವಿಜೃಂಭಣೆಯ ಮುಖ! ನೀನು ನಿನ್ನ ತಂದೆಯ ಮನೆಗೆ ಹೋಗು.

ਤਾਤ ਕੀ ਬਾਤ ਗਡੀ ਜੀਯ ਜਾਤ ਸਿਧਾਤ ਬਨੈ ਮੁਹਿ ਆਇਸ ਦੀਜੈ ॥੨੫੦॥

taat kee baat gaddee jeey jaat sidhaat banai muhi aaeis deejai |250|

ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ತಂದೆಯ ಸೂಚನೆಯು ಬದ್ಧವಾಗಿದೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ನೀವು ನನಗೆ ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗಲು ಅನುಮತಿ ನೀಡುತ್ತೀರಿ.

ਲਛਮਣ ਬਾਚ ॥

lachhaman baach |

ಲಕ್ಷ್ಮಣ್ ಭಾಷಣ:

ਬਾਤ ਇਤੈ ਇਹੁ ਭਾਤ ਭਈ ਸੁਨਿ ਆਇਗੇ ਭ੍ਰਾਤ ਸਰਾਸਨ ਲੀਨੇ ॥

baat itai ihu bhaat bhee sun aaeige bhraat saraasan leene |

ಈ ರೀತಿಯ ವಿಷಯವನ್ನು ಕೇಳಿ, ಸಹೋದರನು ಬಿಲ್ಲು ಮತ್ತು ಬಾಣದೊಂದಿಗೆ (ಅವನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಲಚ್ಮಣ) ಬಂದನು.

ਕਉਨ ਕੁਪੂਤ ਭਯੋ ਕੁਲ ਮੈ ਜਿਨ ਰਾਮਹਿ ਬਾਸ ਬਨੈ ਕਹੁ ਦੀਨੇ ॥

kaun kupoot bhayo kul mai jin raameh baas banai kahu deene |

ಈ ಮಾತುಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಲಕ್ಷ್ಮಣನು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಬಿಲ್ಲನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಬಂದು, “ನಮ್ಮ ಕುಲದಲ್ಲಿ ರಾಮನನ್ನು ವನವಾಸವನ್ನು ಕೇಳಿದ ಆ ವಿವೇಚನೆಯಿಲ್ಲದ ಮಗ ಯಾರಿರಬಹುದು?

ਕਾਮ ਕੇ ਬਾਨ ਬਧਿਯੋ ਬਸ ਕਾਮਨਿ ਕੂਰ ਕੁਚਾਲ ਮਹਾ ਮਤਿ ਹੀਨੇ ॥

kaam ke baan badhiyo bas kaaman koor kuchaal mahaa mat heene |

ಕಾಮದ ಬಾಣದಿಂದ ಚುಚ್ಚಲ್ಪಟ್ಟ ಮತ್ತು ಮಹಿಳೆ (ರಾಜ) ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡಿರುವುದು ಸುಳ್ಳು, ಕೆಟ್ಟ ನಡತೆ ಮತ್ತು ತುಂಬಾ ಅಭಿಪ್ರಾಯ.

ਰਾਡ ਕੁਭਾਡ ਕੇ ਹਾਥ ਬਿਕਿਯੋ ਕਪਿ ਨਾਚਤ ਨਾਚ ਛਰੀ ਜਿਮ ਚੀਨੇ ॥੨੫੧॥

raadd kubhaadd ke haath bikiyo kap naachat naach chharee jim cheene |251|

ಈ ಮೂರ್ಖ ವ್ಯಕ್ತಿ (ರಾಜ) ಪ್ರೀತಿಯ ದೇವರ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಚುಚ್ಚಲ್ಪಟ್ಟನು, ಕ್ರೂರ ದುರ್ನಡತೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡನು, ಮೂರ್ಖ ಮಹಿಳೆಯ ಪ್ರಭಾವದಿಂದ ಕೋಲಿನ ಚಿಹ್ನೆಯನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಕೋತಿಯಂತೆ ನೃತ್ಯ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.251.

ਕਾਮ ਕੋ ਡੰਡ ਲੀਏ ਕਰ ਕੇਕਈ ਬਾਨਰ ਜਿਉ ਨ੍ਰਿਪ ਨਾਚ ਨਚਾਵੈ ॥

kaam ko ddandd lee kar kekee baanar jiau nrip naach nachaavai |

ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕೋತಿಯಂತೆ ಕಾಮನ ದಂಡವು ರಾಜ ದಶರಥನನ್ನು ನೃತ್ಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ.

ਐਠਨ ਐਠ ਅਮੈਠ ਲੀਏ ਢਿਗ ਬੈਠ ਸੂਆ ਜਿਮ ਪਾਠ ਪੜਾਵੈ ॥

aaitthan aaitth amaitth lee dtig baitth sooaa jim paatth parraavai |

ಕೈಕೇಯಿಯು ಕಾಮನ ಕೋಲನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ರಾಜನನ್ನು ಕೋತಿಯಂತೆ ಕುಣಿಯುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾಳೆ, ಹೆಮ್ಮೆಯ ಮಹಿಳೆ ರಾಜನನ್ನು ಹಿಡಿದಳು ಮತ್ತು ಅವನೊಂದಿಗೆ ಕುಳಿತು ಗಿಳಿಯಂತೆ ಪಾಠ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ.

ਸਉਤਨ ਸੀਸ ਹ੍ਵੈ ਈਸਕ ਈਸ ਪ੍ਰਿਥੀਸ ਜਿਉ ਚਾਮ ਕੇ ਦਾਮ ਚਲਾਵੈ ॥

sautan sees hvai eesak ees prithees jiau chaam ke daam chalaavai |

ಪ್ರಭುಗಳ ಅಧಿಪತಿಯಾಗಿರುವ ಅವಳು ವಿವೇಕಿಗಳ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ರಾಜನಂತೆ ತಾಲಿಸ್ಮನನ್ನು ನಡೆಸುತ್ತಾಳೆ.

ਕੂਰ ਕੁਜਾਤ ਕੁਪੰਥ ਦੁਰਾਨਨ ਲੋਗ ਗਏ ਪਰਲੋਕ ਗਵਾਵੈ ॥੨੫੨॥

koor kujaat kupanth duraanan log ge paralok gavaavai |252|

ಈ ಮಹಿಳೆ ತನ್ನ ಸಹ-ಪತ್ನಿಯರ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಹಾಡ್ಸ್ ದೇವರಂತೆ ಸವಾರಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಮತ್ತು ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದವರೆಗೆ ರಾಜನಂತೆ ಚರ್ಮದ ನಾಣ್ಯಗಳನ್ನು ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸುತ್ತಾಳೆ (ಅಂದರೆ ಅವಳು ತನ್ನ ಇಚ್ಛೆಯಂತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾಳೆ). ಈ ಕ್ರೂರ, ಕೀಳು, ಕೆಟ್ಟ ಶಿಸ್ತಿನ ಮತ್ತು ಕೆಟ್ಟ ಬಾಯಿಯ ಮಹಿಳೆ ಮಾತ್ರ ಹೊಂದಿಲ್ಲ

ਲੋਗ ਕੁਟੇਵ ਲਗੇ ਉਨ ਕੀ ਪ੍ਰਭ ਪਾਵ ਤਜੇ ਮੁਹਿ ਕਯੋ ਬਨ ਐਹੈ ॥

log kuttev lage un kee prabh paav taje muhi kayo ban aaihai |

ಜನರು ಅವರನ್ನು (ರಾಜ ಮತ್ತು ರಾಣಿ ಇಬ್ಬರೂ) ಖಂಡಿಸುವಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದಾರೆ, ಅವರು ರಾಮಚಂದ್ರನನ್ನು ಬಹಿಷ್ಕರಿಸಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು, ನಾನು ಹೇಗೆ (ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು) ಆಗಬಹುದು?

ਜਉ ਹਟ ਬੈਠ ਰਹੋ ਘਰਿ ਮੋ ਜਸ ਕਯੋ ਚਲਿਹੈ ਰਘੁਬੰਸ ਲਜੈਹੈ ॥

jau hatt baitth raho ghar mo jas kayo chalihai raghubans lajaihai |

ಜನರು ರಾಜ-ರಾಣಿ ಇಬ್ಬರ ಬಗ್ಗೆ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಮಾತನಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು, ರಾಮನ ಪಾದಗಳನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿ ನಾನು ಹೇಗೆ ಬದುಕುತ್ತೇನೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ನಾನು ಸಹ ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ.

ਕਾਲ ਹੀ ਕਾਲ ਉਚਾਰਤ ਕਾਲ ਗਯੋ ਇਹ ਕਾਲ ਸਭੋ ਛਲ ਜੈਹੈ ॥

kaal hee kaal uchaarat kaal gayo ih kaal sabho chhal jaihai |

ನಾಳೆ ಮಾತ್ರ ನಾಳೆ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಸಮಯ ಕಳೆದು ಹೋಗುತ್ತದೆ, ಈ 'ಸಮಯ' ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಹಿಂದಿಕ್ಕುತ್ತದೆ.

ਧਾਮ ਰਹੋ ਨਹੀ ਸਾਚ ਕਹੋਂ ਇਹ ਘਾਤ ਗਈ ਫਿਰ ਹਾਥਿ ਨ ਐਹੈ ॥੨੫੩॥

dhaam raho nahee saach kahon ih ghaat gee fir haath na aaihai |253|

ರಾಮ್ ಸೇವೆ ಮಾಡುವ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಹುಡುಕುವಲ್ಲಿ ಇಡೀ ಸಮಯ ಕಳೆದಿದೆ ಮತ್ತು ಈ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಮಯವು ಎಲ್ಲರನ್ನು ಮೋಸಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ನಾನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಉಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ನಾನು ಸತ್ಯವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ಈ ಸೇವೆಯ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡರೆ, ನಾನು ಅದನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.

ਚਾਪ ਧਰੈ ਕਰ ਚਾਰ ਕੁ ਤੀਰ ਤੁਨੀਰ ਕਸੇ ਦੋਊ ਬੀਰ ਸੁਹਾਏ ॥

chaap dharai kar chaar ku teer tuneer kase doaoo beer suhaae |

ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಬಿಲ್ಲು ಹಿಡಿದು ಇನ್ನೊಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಬಿಲ್ಲು (ಬೀಗದ ಸಹಿತ) ಹಿಡಿದು ಇಬ್ಬರು ಯೋಧರು ತಮ್ಮ ವೈಭವವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ਆਵਧ ਰਾਜ ਤ੍ਰੀਯਾ ਜਿਹ ਸੋਭਤ ਹੋਨ ਬਿਦਾ ਤਿਹ ਤੀਰ ਸਿਧਾਏ ॥

aavadh raaj treeyaa jih sobhat hon bidaa tih teer sidhaae |

ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಬಿಲ್ಲನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಬತ್ತಳಿಕೆಯನ್ನು ಬಿಗಿಗೊಳಿಸುತ್ತಾ ಇನ್ನೊಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಮೂರು-ನಾಲ್ಕು ಬಾಣಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಸಹೋದರರಿಬ್ಬರೂ ಆ ಕಡೆ ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ਪਾਇ ਪਰੇ ਭਰ ਨੈਨ ਰਹੇ ਭਰ ਮਾਤ ਭਲੀ ਬਿਧ ਕੰਠ ਲਗਾਏ ॥

paae pare bhar nain rahe bhar maat bhalee bidh kantth lagaae |

ಅವರು ಹೋಗಿ ಅವರ ಕಾಲಿಗೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಕಣ್ಣುಗಳು (ನೀರಿನಿಂದ) ತುಂಬಿವೆ. ತಾಯಂದಿರು (ಆಲಿಂಗನಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬಿದ್ದರು) ಅವರನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡರು

ਬੋਲੇ ਤੇ ਪੂਤ ਨ ਆਵਤ ਧਾਮਿ ਬੁਲਾਇ ਲਿਉ ਆਪਨ ਤੇ ਕਿਮੁ ਆਏ ॥੨੫੪॥

bole te poot na aavat dhaam bulaae liau aapan te kim aae |254|

ತಮ್ಮ ಎದೆಯಿಂದ ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡ ತಾಯಂದಿರ ಮುಂದೆ ಅವರು ನಮಸ್ಕರಿಸಿದರು, "ಓ ಮಗನೇ! ನೀವು ಕರೆದಾಗ ಬಹಳ ಹಿಂಜರಿಕೆಯಿಂದ ಬರುತ್ತೀರಿ ಆದರೆ ಇಂದು ನೀವೇ ಹೇಗೆ ಬಂದಿದ್ದೀರಿ.

ਰਾਮ ਬਾਚ ਮਾਤਾ ਪ੍ਰਤਿ ॥

raam baach maataa prat |

ತಾಯಿಯನ್ನು ಉದ್ದೇಶಿಸಿ ರಾಮನ ಮಾತು:

ਤਾਤ ਦਯੋ ਬਨਬਾਸ ਹਮੈ ਤੁਮ ਦੇਹ ਰਜਾਇ ਅਬੈ ਤਹ ਜਾਊ ॥

taat dayo banabaas hamai tum deh rajaae abai tah jaaoo |

ನನ್ನ ತಂದೆ ನನಗೆ ವನವಾಸವನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ, ನೀವು ಈಗ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಲು ನನಗೆ ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಡಿ.

ਕੰਟਕ ਕਾਨ ਬੇਹੜ ਗਾਹਿ ਤ੍ਰਿਯੋਦਸ ਬਰਖ ਬਿਤੇ ਫਿਰ ਆਊ ॥

kanttak kaan beharr gaeh triyodas barakh bite fir aaoo |

ತಂದೆಯು ನನ್ನನ್ನು ಗಡೀಪಾರು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಈಗ ನೀವು ನಮಗೆ ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗಲು ಅನುಮತಿ ನೀಡುತ್ತೀರಿ, ನಾನು ಹದಿಮೂರು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಮುಳ್ಳುಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ತಿರುಗಿ ಹದಿನಾಲ್ಕನೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಹಿಂತಿರುಗುತ್ತೇನೆ.

ਜੀਤ ਰਹੇ ਤੁ ਮਿਲੋ ਫਿਰਿ ਮਾਤ ਮਰੇ ਗਏ ਭੂਲਿ ਪਰੀ ਬਖਸਾਊ ॥

jeet rahe tu milo fir maat mare ge bhool paree bakhasaaoo |

ಆಗ ಬದುಕು, ಓ ತಾಯಿ! ಮತ್ತೆ ಬಂದು ನೋಡುತ್ತೇನೆ. ಅವನು ಸತ್ತರೆ (ಆದ್ದರಿಂದ ಏನು) ಮರೆತುಹೋಗಿದೆ, (ಅವನು ಕೇವಲ) ಕ್ಷಮಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਭੂਪਹ ਕੈ ਅਰਿਣੀ ਬਰ ਤੇ ਬਸ ਕੇ ਬਲ ਮੋ ਫਿਰਿ ਰਾਜ ਕਮਾਊ ॥੨੫੫॥

bhoopah kai arinee bar te bas ke bal mo fir raaj kamaaoo |255|

ಓ ತಾಯಿ! ನಾನು ಬದುಕಿದ್ದರೆ, ನಾವು ಮತ್ತೆ ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ನಾನು ಸತ್ತರೆ, ಆ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು ನನ್ನ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸುವಂತೆ ಕೇಳಲು ಬಂದಿದ್ದೇನೆ. ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದ ನಂತರ ರಾಜನು ನೀಡಿದ ವರಗಳ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ, ನಾನು ಮತ್ತೆ ಆಳ್ವಿಕೆ ನಡೆಸುತ್ತೇನೆ.

ਮਾਤਾ ਬਾਚ ਰਾਮ ਸੋਂ ॥

maataa baach raam son |

ರಾಮನನ್ನು ಉದ್ದೇಶಿಸಿ ತಾಯಿಯ ಮಾತು:

ਮਨੋਹਰ ਛੰਦ ॥

manohar chhand |

ಮನೋಹರ ಚರಣ

ਮਾਤ ਸੁਨੀ ਇਹ ਬਾਤ ਜਬੈ ਤਬ ਰੋਵਤ ਹੀ ਸੁਤ ਕੇ ਉਰ ਲਾਗੀ ॥

maat sunee ih baat jabai tab rovat hee sut ke ur laagee |

ಇದನ್ನು ಕೇಳಿದ ತಾಯಿ ಮಗನನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಅಳುತ್ತಾಳೆ.

ਹਾ ਰਘੁਬੀਰ ਸਿਰੋਮਣ ਰਾਮ ਚਲੇ ਬਨ ਕਉ ਮੁਹਿ ਕਉ ਕਤ ਤਿਆਗੀ ॥

haa raghubeer siroman raam chale ban kau muhi kau kat tiaagee |

ಈ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿದ ತಾಯಿಯು ತನ್ನ ಮಗನ ಕುತ್ತಿಗೆಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಳು ಮತ್ತು "ಅಯ್ಯೋ, ರಾಘುಕುಲದ ಶ್ರೇಷ್ಠ ವ್ಯಕ್ತಿ ರಾಮನೇ! ನನ್ನನ್ನು ಇಲ್ಲೇ ಬಿಟ್ಟು ಕಾಡಿಗೆ ಯಾಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೀಯ?

ਨੀਰ ਬਿਨਾ ਜਿਮ ਮੀਨ ਦਸਾ ਤਿਮ ਭੂਖ ਪਿਆਸ ਗਈ ਸਭ ਭਾਗੀ ॥

neer binaa jim meen dasaa tim bhookh piaas gee sabh bhaagee |

ನೀರಿಲ್ಲದ ಮೀನಿನ ಸ್ಥಿತಿ ಕುಶಲ್ಯನ ಸ್ಥಿತಿಯಾಯಿತು ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಾ (ಅವನ) ಹಸಿವು ನೋವುಗಳು ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು.

ਝੂਮ ਝਰਾਕ ਝਰੀ ਝਟ ਬਾਲ ਬਿਸਾਲ ਦਵਾ ਉਨ ਕੀ ਉਰ ਲਾਗੀ ॥੨੫੬॥

jhoom jharaak jharee jhatt baal bisaal davaa un kee ur laagee |256|

ಅದೇ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಮೀನುಗಳು ನೀರನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿದ ಮೇಲೆ ಅನುಭವಿಸುವ ಸ್ಥಾನ ಮತ್ತು ಹಸಿವು ಮತ್ತು ಸೆಳೆತವು ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು, ಅವಳು ಒಂದು ಸೆಳೆತದಿಂದ ಪ್ರಜ್ಞಾಹೀನಳಾಗಿದ್ದಳು ಮತ್ತು ಅವಳ ಹೃದಯವು ಸುಡುವ ಜ್ವಾಲೆಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿತು.256.

ਜੀਵਤ ਪੂਤ ਤਵਾਨਨ ਪੇਖ ਸੀਆ ਤੁਮਰੀ ਦੁਤ ਦੇਖ ਅਘਾਤੀ ॥

jeevat poot tavaanan pekh seea tumaree dut dekh aghaatee |

ಓ ಮಗನೇ! ನಿನ್ನ ಮುಖ ನೋಡಿ ಬದುಕುತ್ತೇನೆ. ಓ ಸೀತಾ! ನಿನ್ನ ತೇಜಸ್ಸು ನೋಡಿ ನನಗೆ ಸಂತೃಪ್ತಿಯಾಗಿದೆ

ਚੀਨ ਸੁਮਿਤ੍ਰਜ ਕੀ ਛਬ ਕੋ ਸਭ ਸੋਕ ਬਿਸਾਰ ਹੀਏ ਹਰਖਾਤੀ ॥

cheen sumitraj kee chhab ko sabh sok bisaar hee harakhaatee |

ಓ ಮಗನೇ! ನಾನು ನಿನ್ನ ಮುಖವನ್ನು ನೋಡಿಯೇ ಬದುಕುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ಸೀತೆಯೂ ನಿನ್ನ ದೈವತ್ವವನ್ನು ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಸಂತೋಷಪಡುತ್ತಾಳೆ, ಲಕ್ಷ್ಮಣನ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ನೋಡಿ ಸುಮಿತ್ರೆ ತನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ದುಃಖಗಳನ್ನು ಮರೆತು ಸಂತೋಷಪಡುತ್ತಾಳೆ.

ਕੇਕਈ ਆਦਿਕ ਸਉਤਨ ਕਉ ਲਖਿ ਭਉਹ ਚੜਾਇ ਸਦਾ ਗਰਬਾਤੀ ॥

kekee aadik sautan kau lakh bhauh charraae sadaa garabaatee |

ಕೈಕೇಯ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ನನಗೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಹೆಮ್ಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ.

ਤਾਕਹੁ ਤਾਤ ਅਨਾਥ ਜਿਉ ਆਜ ਚਲੇ ਬਨ ਕੋ ਤਜਿ ਕੈ ਬਿਲਲਾਤੀ ॥੨੫੭॥

taakahu taat anaath jiau aaj chale ban ko taj kai bilalaatee |257|

ಈ ರಾಣಿಯರು ಕೈಕೇಯಿ ಮತ್ತು ಇತರ ಸಹ-ಪತ್ನಿಯರನ್ನು ನೋಡಿ ತಮ್ಮ ತಿರಸ್ಕಾರವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ, ತಮ್ಮ ಸ್ವಾಭಿಮಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಮ್ಮೆ ಪಡುತ್ತಾರೆ, ತಮ್ಮ ಸ್ವಾಭಿಮಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಮ್ಮೆ ಪಡುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಅವರ ಮಕ್ಕಳು ಇಂದು ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಅವರನ್ನು ಅಳುತ್ತಾರೆ. ಅನಾಥರಂತೆ,

ਹੋਰ ਰਹੇ ਜਨ ਕੋਰ ਕਈ ਮਿਲਿ ਜੋਰ ਰਹੇ ਕਰ ਏਕ ਨ ਮਾਨੀ ॥

hor rahe jan kor kee mil jor rahe kar ek na maanee |

ಕೋಟಿಗಟ್ಟಲೆ ಜನರು ಒಟ್ಟಾಗಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ (ಹೋಗುವುದನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸಿ) ಕೈ ಜೋಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, (ಆದರೆ ರಾಮನು ಯಾರ ಮಾತನ್ನೂ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ).

ਲਛਨ ਮਾਤ ਕੇ ਧਾਮ ਬਿਦਾ ਕਹੁ ਜਾਤ ਭਏ ਜੀਅ ਮੋ ਇਹ ਠਾਨੀ ॥

lachhan maat ke dhaam bidaa kahu jaat bhe jeea mo ih tthaanee |

ರಾಮನನ್ನು ಕಾಡಿಗೆ ಬಿಡದಂತೆ ಸಾಮೂಹಿಕವಾಗಿ ಒತ್ತು ನೀಡಿದ ಇನ್ನೂ ಅನೇಕ ಜನರಿದ್ದರು, ಆದರೆ ಅವನು ಯಾರ ಮಾತನ್ನೂ ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ಲಕ್ಷ್ಮಣನೂ ಅವಳ ತಾಯಿಯನ್ನು ಬೀಳ್ಕೊಡುವ ಸಲುವಾಗಿ ಅವಳ ಅರಮನೆಗೆ ಹೋದನು.

ਸੋ ਸੁਨਿ ਬਾਤ ਪਪਾਤ ਧਰਾ ਪਰ ਘਾਤ ਭਲੀ ਇਹ ਬਾਤ ਬਖਾਨੀ ॥

so sun baat papaat dharaa par ghaat bhalee ih baat bakhaanee |

ಇದನ್ನು ಕೇಳಿದ ಅವಳು (ಸುಮಿತ್ರಾ) ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಳು. ಈ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಈ ಕೆಳಗಿನಂತೆ ವಿವರಿಸಬಹುದು

ਜਾਨੁਕ ਸੇਲ ਸੁਮਾਰ ਲਗੇ ਛਿਤ ਸੋਵਤ ਸੂਰ ਵਡੇ ਅਭਿਮਾਨੀ ॥੨੫੮॥

jaanuk sel sumaar lage chhit sovat soor vadde abhimaanee |258|

ಅವನು ತನ್ನ ತಾಯಿಗೆ ಹೇಳಿದನು, ಭೂಮಿಯು ಪಾಪಕೃತ್ಯಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದೆ ಮತ್ತು ರಾಮನೊಂದಿಗೆ ವಾಸಿಸಲು ಇದು ಸೂಕ್ತ ಸಮಯ. ಮತ್ತು ನಿದ್ರಿಸುತ್ತಾನೆ.258.

ਕਉਨ ਕੁਜਾਤ ਕੁਕਾਜ ਕੀਯੋ ਜਿਨ ਰਾਘਵ ਕੋ ਇਹ ਭਾਤ ਬਖਾਨਯੋ ॥

kaun kujaat kukaaj keeyo jin raaghav ko ih bhaat bakhaanayo |

ರಾಮಚಂದ್ರನಿಗೆ ಹೀಗೆ ಹೇಳಿದವನು ಎಂತಹ ಕೀಳುತನವನ್ನು ಮಾಡಿದನು.

ਲੋਕ ਅਲੋਕ ਗਵਾਇ ਦੁਰਾਨਨ ਭੂਪ ਸੰਘਾਰ ਤਹਾ ਸੁਖ ਮਾਨਯੋ ॥

lok alok gavaae duraanan bhoop sanghaar tahaa sukh maanayo |

ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಈ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ರಾಮನಿಗೆ ಅಂತಹ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದನು? ಅವನು ಈ ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಅರ್ಹತೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ರಾಜನನ್ನು ಕೊಂದವನು ಪರಮ ಸೌಕರ್ಯವನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿದನು.