ಶ್ರೀ ದಸಮ್ ಗ್ರಂಥ್

ಪುಟ - 313

ਤ੍ਰਾਸ ਬਡੋ ਅਹਿ ਕੇ ਰਿਪੁ ਕੋ ਕਰਿ ਭਾਗਿ ਸਰਾ ਮਧਿ ਆਇ ਛਪੇ ਥੇ ॥

traas baddo eh ke rip ko kar bhaag saraa madh aae chhape the |

ನಮಗೆ ಗರುಡ (ಬ್ಲೂ ಜೇ) ಬಗ್ಗೆ ಬಹಳ ಭಯವಿತ್ತು ಮತ್ತು ನಾವು ಈ ಕೊಳದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಮರೆಮಾಡಿದ್ದೇವೆ.

ਗਰਬੁ ਬਡੋ ਹਮਰੇ ਪਤਿ ਮੈ ਅਬ ਜਾਨਿ ਹਮੈ ਹਰਿ ਨਾਹਿ ਜਪੇ ਥੇ ॥

garab baddo hamare pat mai ab jaan hamai har naeh jape the |

ನಮ್ಮ ಪತಿಗೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಮ್ಮೆ ಇತ್ತು ಮತ್ತು ಅವನು ಭಗವಂತನನ್ನು ಸ್ಮರಿಸಲಿಲ್ಲ

ਹੇ ਜਗ ਕੇ ਪਤਿ ਹੇ ਕਰੁਨਾ ਨਿਧਿ ਤੈ ਦਸ ਰਾਵਨ ਸੀਸ ਕਪੇ ਥੇ ॥

he jag ke pat he karunaa nidh tai das raavan sees kape the |

ರಾವಣನ ಎಲ್ಲಾ ಹತ್ತು ತಲೆಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿದವನು ನೀನೇ ಎಂದು ನಮ್ಮ ಮೂರ್ಖ ಪತಿಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ.

ਮੂਰਖ ਬਾਤ ਜਨੀ ਨ ਕਛੂ ਪਰਵਾਰ ਸਨੈ ਹਮ ਇਉ ਹੀ ਖਪੇ ਥੇ ॥੨੧੬॥

moorakh baat janee na kachhoo paravaar sanai ham iau hee khape the |216|

ಕ್ಷೋಭೆಗೊಳಗಾದ ಮೇಲೆ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ನಮ್ಮನ್ನು, ನಮ್ಮ ಕುಟುಂಬವನ್ನು ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ನಾಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਾਚ ਕਾਲੀ ਸੋ ॥

kaanrah baach kaalee so |

ಸರ್ಪ ಕಾಳಿಯ ಕುಟುಂಬವನ್ನು ಉದ್ದೇಶಿಸಿ ಕೃಷ್ಣನ ಮಾತು:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ಸ್ವಯ್ಯ

ਬੋਲਿ ਉਠਿਓ ਤਬ ਇਉ ਹਰਿ ਜੀ ਅਬ ਛਾਡਤ ਹਉ ਤੁਮ ਦਛਨਿ ਜਈਯੋ ॥

bol utthio tab iau har jee ab chhaaddat hau tum dachhan jeeyo |

ಆಗ ಕೃಷ್ಣನು ಹೇಳಿದನು, "ಈಗ ನಾನು ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರನ್ನೂ ಬಿಡುತ್ತೇನೆ, ನೀವು ದಕ್ಷಿಣದ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಡಿ

ਰੰਚਕ ਨ ਬਸੀਯੋ ਸਰ ਮੈ ਸਭ ਹੀ ਸੁਤ ਲੈ ਸੰਗ ਬਾਟਹਿ ਪਈਯੋ ॥

ranchak na baseeyo sar mai sabh hee sut lai sang baatteh peeyo |

ಈ ಕೊಳದಲ್ಲಿ ಎಂದಿಗೂ ಇರಬೇಡಿ, ನೀವೆಲ್ಲರೂ ಈಗ ನಿಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ಹೋಗಬಹುದು.

ਸੀਘ੍ਰਤਾ ਐਸੀ ਕਰੋ ਤੁਮ ਹੂੰ ਤਿਰੀਆ ਲਈਯੋ ਅਰੁ ਨਾਮੁ ਸੁ ਲਈਯੋ ॥

seeghrataa aaisee karo tum hoon tireea leeyo ar naam su leeyo |

ನೀವೆಲ್ಲರೂ ನಿಮ್ಮ ಸ್ತ್ರೀಯರನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಕೂಡಲೇ ಹೊರಟು ಹೋಗಿ ಭಗವಂತನ ನಾಮಸ್ಮರಣೆ ಮಾಡಿರಿ

ਛੋਡਿ ਦਯੋ ਹਰਿ ਨਾਗ ਬਡੋ ਥਕਿ ਜਾਇ ਕੈ ਮਧਿ ਬਰੇਤਨ ਪਈਯੋ ॥੨੧੭॥

chhodd dayo har naag baddo thak jaae kai madh baretan peeyo |217|

ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ, ಕೃಷ್ಣನು ಕಾಳಿಯನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿದನು ಮತ್ತು ದಣಿದ ಅವನು ಮರಳಿನ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿದನು.217.

ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ॥

kabiyo baach |

ಕವಿಯ ಮಾತು:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ಸ್ವಯ್ಯ

ਹੇਰਿ ਬਡੋ ਹਰਿ ਭੈ ਵਹ ਪੰਨਗ ਪੈ ਅਪਨੇ ਗ੍ਰਿਹ ਕੋ ਉਠਿ ਭਾਗਾ ॥

her baddo har bhai vah panag pai apane grih ko utth bhaagaa |

ಆ ಹಾವು ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಬಹಳ ಹೆದರಿ, ಎದ್ದು ತನ್ನ ಮನೆಯಿಂದ ಓಡಿಹೋಯಿತು.

ਬਾਰੂ ਕੇ ਮਧਿ ਗਯੋ ਪਰ ਕੈ ਜਨ ਸੋਇ ਰਹਿਯੋ ਸੁਖ ਕੈ ਨਿਸਿ ਜਾਗਾ ॥

baaroo ke madh gayo par kai jan soe rahiyo sukh kai nis jaagaa |

ಕೃಷ್ಣನು ದೊಡ್ಡ ಹಾವು ಎದ್ದು ತನ್ನ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಹಿಂತಿರುಗುವುದನ್ನು ಕಂಡನು ಮತ್ತು ಮರಳಿನ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿದ್ದನು, ಅವನು ಹಲವಾರು ರಾತ್ರಿಗಳಿಂದ ಎಚ್ಚರಗೊಂಡಂತೆ ಆರಾಮವಾಗಿ ಮಲಗಲು ಬಯಸಿದನು.

ਗਰਬ ਗਯੋ ਗਿਰ ਕੈ ਤਿਹ ਕੋ ਰਨ ਕੈ ਹਰਿ ਕੇ ਰਸ ਸੋ ਅਨੁਰਾਗਾ ॥

garab gayo gir kai tih ko ran kai har ke ras so anuraagaa |

ಅವನ ಹೆಮ್ಮೆಯನ್ನು ಹೊಡೆದು ಹಾಕಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಅವನು ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದನು

ਲੇਟ ਰਹਿਓ ਕਰ ਕੇ ਉਪਮਾ ਇਹ ਡਾਰਿ ਚਲੇ ਕਿਰਸਾਨ ਸੁਹਾਗਾ ॥੨੧੮॥

lett rahio kar ke upamaa ih ddaar chale kirasaan suhaagaa |218|

ಅವನು ಭಗವಂತನನ್ನು ಸ್ತುತಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದನು ಮತ್ತು ರೈತನು ಹೊಲದಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟ ಬಳಕೆಯಾಗದ ಗೊಬ್ಬರದಂತೆ ಮಲಗಿದನು.218.

ਸੁਧਿ ਭਈ ਜਬ ਹੀ ਉਹ ਕੋ ਤਬ ਹੀ ਉਠ ਕੈ ਹਰਿ ਪਾਇਨ ਲਾਗਿਓ ॥

sudh bhee jab hee uh ko tab hee utth kai har paaein laagio |

ಹಾವಿನ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಮರಳಿದಾಗ, ಅವನು ಕೃಷ್ಣನ ಪಾದಗಳಿಗೆ ಬಿದ್ದನು

ਪਉਢਿ ਰਹਿਓ ਥਕ ਕੈ ਸੁਨਿ ਮੋ ਪਤਿ ਪਾਇ ਲਗਿਓ ਜਬ ਹੀ ਫੁਨਿ ਜਾਗਿਓ ॥

paudt rahio thak kai sun mo pat paae lagio jab hee fun jaagio |

ಓ ಪ್ರಭು! ಸುಸ್ತಾಗಿ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಿ ಎದ್ದ ಮೇಲೆ ನಿನ್ನ ಪಾದ ಮುಟ್ಟಲು ಬಂದೆ.

ਦੀ ਧਰਿ ਮੋਰਿ ਸੁ ਨੈਕੁ ਬਿਖੈ ਤੁਮ ਕਾਨ੍ਰਹ ਕਹੀ ਤਿਹ ਕੋ ਉਠਿ ਭਾਗਿਓ ॥

dee dhar mor su naik bikhai tum kaanrah kahee tih ko utth bhaagio |

ಓ ಕೃಷ್ಣಾ! (ನೀವು ನನಗೆ ನೀಡಿದ ಸ್ಥಳವು ನನಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದು. (ಈ ವಿಷಯ) ಹೇಳಿ ಎದ್ದು ಓಡಿಹೋದರು. (ಕೃಷ್ಣ ಹೇಳಿದ)

ਦੇਖਿ ਲਤਾ ਤੁਮ ਕਉ ਨ ਬਧੈ ਮਮ ਬਾਹਨ ਮੋ ਰਸ ਮੋ ਅਨੁਰਾਗਿਓ ॥੨੧੯॥

dekh lataa tum kau na badhai mam baahan mo ras mo anuraagio |219|

ಕೃಷ್ಣನು ಹೇಳಿದನು, "ನಾನು ಏನು ಹೇಳಿದ್ದೇನೆ, ನೀವು ಅದರಂತೆ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳಿ ಮತ್ತು ಧರ್ಮವನ್ನು (ಶಿಸ್ತು) ಮತ್ತು ಓ ಮಹಿಳೆಯರೇ! ನಿಸ್ಸಂದೇಹವಾಗಿ ನನ್ನ ವಾಹನ ಗರುಡನು ಅವನನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲು ಬಯಸಿದನು, ಆದರೆ ಇನ್ನೂ ನಾನು ಅವನನ್ನು ಕೊಂದಿಲ್ಲ.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਕਾਲੀ ਨਾਗ ਨਿਕਾਰਬੋ ਬਰਨਨੰ ॥

eit sree bachitr naattak granthe krisanaavataare kaalee naag nikaarabo barananan |

ಬಚಿತ್ತರ್ ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಕೃಷ್ಣ ಅವತಾರದಲ್ಲಿ "ಸರ್ಪ ಕಾಳಿಯ ಹೊರಹಾಕುವಿಕೆ" ವಿವರಣೆಯ ಅಂತ್ಯ.

ਅਥ ਦਾਨ ਦੀਬੋ ॥

ath daan deebo |

ಈಗ ದಾನ ದಾನದ ವಿವರಣೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ಸ್ವಯ್ಯ

ਨਾਗਿ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਕੈ ਗਰੜਧ੍ਵਜ ਆਇ ਮਿਲਿਓ ਅਪੁਨੇ ਪਰਵਾਰੈ ॥

naag bidaa kar kai gararradhvaj aae milio apune paravaarai |

ನಾಗನಿಗೆ ವಿದಾಯ ಹೇಳಿ, ಕೃಷ್ಣ ತನ್ನ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಬಂದನು

ਧਾਇ ਮਿਲਿਓ ਗਰੇ ਤਾਹਿ ਹਲੀ ਅਰੁ ਮਾਤ ਮਿਲੀ ਤਿਹ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰੈ ॥

dhaae milio gare taeh halee ar maat milee tih dookh nivaarai |

ಬಲರಾಮ್ ಅವನ ಬಳಿಗೆ ಓಡಿ ಬಂದನು, ಅವನ ತಾಯಿ ಅವನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದರು ಮತ್ತು ಎಲ್ಲರ ದುಃಖವು ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು

ਸ੍ਰਿੰਗ ਧਰੇ ਹਰਿ ਧੇਨ ਹਜਾਰ ਤਬੈ ਤਿਹ ਕੇ ਸਿਰ ਊਪਰਿ ਵਾਰੈ ॥

sring dhare har dhen hajaar tabai tih ke sir aoopar vaarai |

ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಒಂದು ಸಾವಿರ ಚಿನ್ನದ ಕೊಂಬಿನ ಹಸುಗಳನ್ನು ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಬಲಿಕೊಟ್ಟು ದಾನವಾಗಿ ನೀಡಲಾಯಿತು.

ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਮਨ ਮੋਹ ਬਢਾਇ ਬਹੁ ਪੁੰਨ ਕੈ ਬਾਮਨ ਕੋ ਦੈ ਡਾਰੈ ॥੨੨੦॥

sayaam kahai man moh badtaae bahu pun kai baaman ko dai ddaarai |220|

ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ತಮ್ಮ ಅತೀವವಾದ ಬಾಂಧವ್ಯವನ್ನು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ವಿಸ್ತರಿಸಿ ಈ ದಾನವನ್ನು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಿಗೆ ನೀಡಲಾಯಿತು ಎಂದು ಕವಿ ಶ್ಯಾಮ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.220.

ਲਾਲ ਮਨੀ ਅਰੁ ਨਾਗ ਬਡੇ ਨਗ ਦੇਤ ਜਵਾਹਰ ਤੀਛਨ ਘੋਰੇ ॥

laal manee ar naag badde nag det javaahar teechhan ghore |

ಕೆಂಪು ಮುತ್ತುಗಳು ಮತ್ತು ದೊಡ್ಡ ವಜ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಆಭರಣಗಳು ಮತ್ತು ದೊಡ್ಡ ಆನೆಗಳು ಮತ್ತು ವೇಗದ ಕುದುರೆಗಳು, ನೀಲಮಣಿಗಳು,

ਪੁਹਕਰ ਅਉ ਬਿਰਜੇ ਚੁਨਿ ਕੈ ਜਰਬਾਫ ਦਿਵਾਵਤ ਹੈ ਦਿਜ ਜੋਰੇ ॥

puhakar aau biraje chun kai jarabaaf divaavat hai dij jore |

ಕೆಂಪು ರತ್ನಗಳು, ಮುತ್ತುಗಳು, ಆಭರಣಗಳು ಮತ್ತು ಕುದುರೆಗಳನ್ನು ದಾನಕ್ಕಾಗಿ ನೀಡಲಾಯಿತು, ಅನೇಕ ವಿಧದ ಬ್ರೊಕೇಡ್ ವಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಿಗೆ ನೀಡಲಾಯಿತು.

ਮੋਤਿਨਿ ਹਾਰ ਹੀਰੇ ਅਰੁ ਮਾਨਿਕ ਦੇਵਤ ਹੈ ਭਰਿ ਪਾਨਨ ਬੋਰੇ ॥

motin haar heere ar maanik devat hai bhar paanan bore |

ಮುತ್ತಿನ ಹಾರಗಳು, ವಜ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಆಭರಣಗಳಿಂದ ಅವಳು ತನ್ನ ಎದೆಯನ್ನು ತುಂಬುತ್ತಾಳೆ.

ਕੰਚਨ ਰੋਕਿਨ ਕੇ ਗਹਨੇ ਗੜਿ ਦੇਤ ਕਹੈ ਸੁ ਬਚੇ ਸੁਤ ਮੋਰੇ ॥੨੨੧॥

kanchan rokin ke gahane garr det kahai su bache sut more |221|

ವಜ್ರಗಳು, ಆಭರಣಗಳು ಮತ್ತು ರತ್ನಗಳ ಹಾರಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ ಚೀಲಗಳನ್ನು ನೀಡಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಚಿನ್ನದ ಆಭರಣಗಳನ್ನು ನೀಡಲಾಯಿತು, ತಾಯಿ ಯಶೋದೆ ತನ್ನ ಮಗನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಬೇಕೆಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾಳೆ.221.

ਅਥ ਦਾਵਾਨਲ ਕਥਨੰ ॥

ath daavaanal kathanan |

ಈಗ ಕಾಡಿನ ಬೆಂಕಿಯ ವಿವರಣೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ಸ್ವಯ್ಯ

ਹੋਇ ਪ੍ਰਸੰਨਿ ਸਭੇ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਜਨ ਰੈਨ ਪਰੇ ਘਰ ਭੀਤਰਿ ਸੋਏ ॥

hoe prasan sabhe brij ke jan rain pare ghar bheetar soe |

ಪ್ರಸನ್ನರಾದವರೆಲ್ಲರೂ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದರು

ਆਗ ਲਗੀ ਸੁ ਦਿਸਾ ਬਿਦਿਸਾ ਮਧਿ ਜਾਗ ਤਬੈ ਤਿਹ ਤੇ ਡਰਿ ਰੋਏ ॥

aag lagee su disaa bidisaa madh jaag tabai tih te ddar roe |

ರಾತ್ರಿ ಎಲ್ಲಾ ದಿಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಂಕಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿತು ಮತ್ತು ಎಲ್ಲರೂ ಭಯಭೀತರಾದರು

ਰਛ ਕਰੈ ਹਮਰੀ ਹਰਿ ਜੀ ਇਹ ਚਿਤਿ ਬਿਚਾਰਿ ਤਹਾ ਕਹੁ ਹੋਏ ॥

rachh karai hamaree har jee ih chit bichaar tahaa kahu hoe |

ಕೃಷ್ಣನಿಂದ ರಕ್ಷಣೆ ಸಿಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಭಾವಿಸಿದ್ದರು

ਦ੍ਰਿਗ ਬਾਤ ਕਹੀ ਕਰੁਨਾ ਨਿਧਿ ਮੀਚ ਲਯੋ ਇਤਨੈ ਸੁ ਤਊ ਦੁਖ ਖੋਏ ॥੨੨੨॥

drig baat kahee karunaa nidh meech layo itanai su taoo dukh khoe |222|

ಕೃಷ್ಣನು ಅವರಿಗೆ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಲು ಹೇಳಿದನು, ಇದರಿಂದ ಅವರ ಎಲ್ಲಾ ದುಃಖಗಳು ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ.222.

ਮੀਚ ਲਏ ਦ੍ਰਿਗ ਜਉ ਸਭ ਹੀ ਨਰ ਪਾਨ ਕਰਿਯੋ ਹਰਿ ਜੀ ਹਰਿਦੌ ਤਉ ॥

meech le drig jau sabh hee nar paan kariyo har jee haridau tau |

ಜನರೆಲ್ಲ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದ ಕೂಡಲೇ ಕೃಷ್ಣನು ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣ ಕುಡಿದನು

ਦੋਖ ਮਿਟਾਇ ਦਯੋ ਪੁਰ ਕੋ ਸਭ ਹੀ ਜਨ ਕੇ ਮਨ ਕੋ ਹਨਿ ਦਯੋ ਭਉ ॥

dokh mittaae dayo pur ko sabh hee jan ke man ko han dayo bhau |

ಆತನು ಅವರ ಎಲ್ಲಾ ದುಃಖಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಭಯಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಿದನು

ਚਿੰਤ ਕਛੂ ਨਹਿ ਹੈ ਤਿਹ ਕੋ ਜਿਨ ਕੋ ਕਰੁਨਾਨਿਧਿ ਦੂਰ ਕਰੈ ਖਉ ॥

chint kachhoo neh hai tih ko jin ko karunaanidh door karai khau |

ಅವರು ಚಿಂತೆ ಮಾಡಲು ಏನೂ ಇಲ್ಲ, ಅವರ ದುಃಖವನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕುವ ಕೃಪೆಯ ಸಾಗರ.

ਦੂਰ ਕਰੀ ਤਪਤਾ ਤਿਹ ਕੀ ਜਨੁ ਡਾਰ ਦਯੋ ਜਲ ਕੋ ਛਲ ਕੈ ਰਉ ॥੨੨੩॥

door karee tapataa tih kee jan ddaar dayo jal ko chhal kai rau |223|

ಕೃಷ್ಣನು ಯಾರ ಸಂಕಟವನ್ನು ತೊಲಗಿಸಿದನೋ ಅವರು ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಚಿಂತಿತರಾಗಿ ಉಳಿಯುವುದು ಹೇಗೆ? ನೀರಿನ ಅಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಕೊಚ್ಚಿಕೊಂಡು ತಣ್ಣಗಾದ ಹಾಗೆ ಎಲ್ಲರ ಬಿಸಿಯೂ ತಣ್ಣಗಾಯಿತು ಡಾನ್.೨೨೩.

ਕਬਿਤੁ ॥

kabit |

KABIT

ਆਖੈ ਮਿਟਵਾਇ ਮਹਾ ਬਪੁ ਕੋ ਬਢਾਇ ਅਤਿ ਸੁਖ ਮਨਿ ਪਾਇ ਆਗਿ ਖਾਇ ਗਯੋ ਸਾਵਰਾ ॥

aakhai mittavaae mahaa bap ko badtaae at sukh man paae aag khaae gayo saavaraa |

ಜನರ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿ ತನ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಅಂತ್ಯವಿಲ್ಲದ ಆನಂದದಲ್ಲಿ ವಿಸ್ತರಿಸುವ ಮೂಲಕ, ಕೃಷ್ಣನು ಎಲ್ಲಾ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಕಬಳಿಸಿದನು

ਲੋਕਨ ਕੀ ਰਛਨ ਕੇ ਕਾਜ ਕਰੁਨਾ ਕੇ ਨਿਧਿ ਮਹਾ ਛਲ ਕਰਿ ਕੈ ਬਚਾਇ ਲਯੋ ਗਾਵਰਾ ॥

lokan kee rachhan ke kaaj karunaa ke nidh mahaa chhal kar kai bachaae layo gaavaraa |

ಜನರ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ, ಕರುಣಾಮಯಿ ಭಗವಂತ, ಮಹಾ ಮೋಸದಿಂದ ನಗರವನ್ನು ಉಳಿಸಿದ್ದಾನೆ.

ਕਹੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਤਿਨ ਕਾਮ ਕਰਿਓ ਦੁਖੁ ਕਰਿ ਤਾ ਕੋ ਫੁਨਿ ਫੈਲ ਰਹਿਓ ਦਸੋ ਦਿਸ ਨਾਵਰਾ ॥

kahai kab sayaam tin kaam kario dukh kar taa ko fun fail rahio daso dis naavaraa |

ಶ್ಯಾಮ್ ಕವಿ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ಅವರು ಕಠಿಣ ಪರಿಶ್ರಮವನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ, ಅದರ ಮೂಲಕ ಅವರ ಯಶಸ್ಸು ಹತ್ತು ದಿಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿ ಹರಡುತ್ತಿದೆ.

ਦਿਸਟਿ ਬਚਾਇ ਸਾਥ ਦਾਤਨ ਚਬਾਇ ਸੋ ਤੋ ਗਯੋ ਹੈ ਪਚਾਇ ਜੈਸੇ ਖੇਲੇ ਸਾਗ ਬਾਵਰਾ ॥੨੨੪॥

disatt bachaae saath daatan chabaae so to gayo hai pachaae jaise khele saag baavaraa |224|

ಕೃಷ್ಣನು ಬಹಳ ಕಷ್ಟಕರವಾದ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಿದನು ಮತ್ತು ಇದರೊಂದಿಗೆ ಅವನ ಹೆಸರು ಹತ್ತು ದಿಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಹರಡಿತು ಮತ್ತು ಈ ಎಲ್ಲಾ ಕೆಲಸವು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣದಂತೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಜಗಿದು ಜೀರ್ಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಜಗ್ಲರ್ನಂತೆ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ ಎಂದು ಕವಿ ಶ್ಯಾಮ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.224.