اسان ماڻهن کي گُرودا (بلو جي) کان وڏو خوف هو ۽ اسان پاڻ کي هن تلاءَ ۾ لڪايو هو.
اسان جي مڙس کي ضرور ڪجهه غرور هوندو هو ۽ هن رب کي ياد نه ڪيو آهي
اي رب اسان جي بيوقوف مڙس کي خبر نه هئي ته تون ئي هئين جنهن راڻيءَ جا ڏهه مٿو ڪٽيا هئا.
اسان سڀني پاڻ کي، پنهنجي خاندان کي اجايو، بيڪار تباهه ڪري ڇڏيو هو.
ناگن ڪالي جي خاندان کي خطاب ڪندي ڪرشن جي تقرير:
سويا
تڏهن ڪرشن چيو ته هاڻي مان توهان سڀني کي آزاد ڪريان ٿو، توهان ڏکڻ طرف هليا وڃو
ھن تلاءَ ۾ ڪڏھن به نه رھو، ھاڻي توھان سڀ پنھنجي ٻارن سميت ھليو وڃو.
توهان سڀيئي پنهنجين عورتن کي پاڻ سان گڏ وٺي هلو ۽ رب جو نالو ياد ڪريو
اهڙيءَ طرح ڪرشن ڪالي کي آزاد ڪيو ۽ ٿڪجي پيو هو ڍڳي تي ليٽيو.
شاعر جو ڪلام:
سويا
اهو نانگ شري ڪرشن کان ڏاڍو ڊڄي ويو، پوءِ اٿيو ۽ پنهنجي گهر مان ڀڄي ويو.
ڪرشن اهو ڏٺو ته وڏو نانگ اٿيو ۽ واپس پنهنجي جاءِ تي هليو ويو ۽ واريءَ تي ليٽيل آرام سان سمهڻ ٿي چاهيو ڄڻ ته هو ڪيترين ئي راتين کان جاڳندو رهيو هجي.
هن جو غرور ٽٽي ويو ۽ هو رب جي محبت ۾ جذب ٿي ويو
هن رب جي واکاڻ ڪرڻ شروع ڪئي ۽ هاريءَ جي پوک ۾ ڇڏيل غير استعمال ٿيل مٽيءَ وانگر اتي ئي ليٽيو.
جڏهن نانگ کي هوش آيو ته هو ڪرشن جي پيرن تي ڪري پيو
�اي ربّ! ٿڪل ٿي سمهي پيس ۽ جاڳندي به تنهنجي پيرن کي ڇهڻ آيو آهيان
اي ڪرشن! جيڪا جاءِ تو مون کي ڏني آهي اها منهنجي لاءِ چڱي آهي. چيائين (اها ڳالهه) ۽ اٿيو ۽ ڀڄي ويو. (ڪرشن چيو)
ڪرشن چيو، ”جيڪو مون چيو آهي، تون ان تي عمل ڪر ۽ ڌرم (نظم) جي پاسداري ڪر ۽ اي عورتون! بلاشڪ منهنجي گاڏي گُروڙ هن کي مارڻ گهري هئي، پر پوءِ به مون هن کي نه ماريو آهي.
”بچتر ناٽڪ“ ۾ ڪرشن اوتارا ۾ ”The Ejection of the Serpent Kali��� جي وضاحت جي پڄاڻي.
ھاڻي شروع ٿئي ٿو خيرات جي نعمت جو بيان
سويا
ناگا کي الوداع ڪندي، ڪرشن پنهنجي ڪٽنب وٽ آيو
بلرام ڊوڙندو اچي وٽس آيو، سندس ماءُ ساڻس مليو ۽ سڀني جو ڏک ختم ٿي ويو
ساڳئي وقت، هڪ هزار سونهري سڱن واريون ڳئون، ڪرشن تي قربان ڪري، خيرات ۾ ڏنيون ويون.
شاعر شيام چوي ٿو ته اهڙيءَ طرح، پنهنجي ذهن ۾ انتهائي لاڳاپو وڌائيندي، برهمڻن کي اها خيرات ڏني وئي. 220.
ڳاڙها موتي ۽ وڏا هيرا ۽ زيور ۽ وڏا هاٿي ۽ تيز گهوڙا، نيلم،
ڳاڙها جواهر، موتي، زيور ۽ گهوڙا خيرات ۾ ڏنا ويا، برهمڻن کي ڪيترن ئي قسمن جا ڳاڙها ڪپڙا ڏنا ويا.
هوءَ پنهنجي سيني کي موتين جي هارن، هيرن ۽ جواهرن سان ڀري ٿي.
هيرن، جواهرن ۽ جواهرن جي هارن سان ڀريل ٿلهو ڏنو ويو ۽ سون جا زيور ڏئي ماءُ يشودا دعا گهري ته سندس پٽ جي حفاظت ٿئي.
هاڻي شروع ٿئي ٿو جنگل جي باهه جو بيان
سويا
برجا جا سڀ ماڻهو، خوش ٿي، رات جو پنهنجن گهرن ۾ سمهڻ لڳا
رات جو هر طرف باهه لڳي ۽ سڀ ڊڄي ويا
انهن سڀني جو خيال هو ته انهن کي ڪرشن جي طرفان محفوظ ڪيو ويندو
ڪرشن کين چيو ته اکيون بند ڪريو، ته جيئن سندن سڀ ڏک ختم ٿين.222.
جيئن ئي سڀني ماڻهن پنهنجون اکيون بند ڪيون، ڪرشنا سڄي باهه کي ساڙي ڇڏيو
هن انهن جا سڀ ڏک ۽ خوف ختم ڪيا
انهن جي باري ۾ پريشان ٿيڻ جي ڪا به شيء ناهي، فضل جو هڪ سمنڊ جيڪو انهن جي غم کي ختم ڪري ٿو.
جن جي اذيت ڪرشن دور ڪري ڇڏي، اُهي ڪنهن به شيءِ لاءِ پريشان ڪيئن رهن؟ سڀني جي گرميءَ کي ائين ٿڌو ڪيو ويو، ڄڻ پاڻيءَ جي موج ۾ ڌوئي ٿڌو ڪيو ويو هجي. 223.
ڪيبٽ
ماڻهن جون اکيون بند ڪري بي انتها لذت ۾ پنهنجو جسم وڌائيندي ڪرشن سمورو باهه ساڙي ڇڏيو.
ماڻهن جي حفاظت لاءِ رب العالمين وڏي ٺڳيءَ ذريعي شهر کي بچائي ورتو آهي.
شيام ڪوي جو چوڻ آهي ته، هن وڏي محنت ڪئي آهي، جنهن ڪري سندس ڪاميابي ڏهن طرفن ۾ ڦهلجي رهي آهي.
شاعر شيام چوي ٿو ته ڪرشن هڪ تمام ڏکيو ڪم ڪيو ۽ ان سان سندس نالو ڏهن طرفن ۾ پکڙجي ويو ۽ اهو سڀ ڪم هڪ جادوگر وانگر ڪيو ويو، جيڪو پاڻ کي نظر کان پري رکي سڀني کي چيري ۽ هضم ڪري ٿو.
ڪرشناوتار ۾ جنگل جي باھ کان بچاءَ بابت بيان جي پڄاڻي.
ھاڻي شروع ٿئي ٿو گوپس سان ھولي کيڏڻ جو بيان