ھاڻي مون کان سند (اختيار) لکو
۽ خزاني مان (منهنجي) گهر سميت سڀ ڪجهه وٺو. 7.
جيڪڏھن تون مون کي پھانسي ڏيندين ۽ ھاڻي ماريندين،
پوءِ توکي به اها ئي دولت ملندي جيڪا مون وٽ آهي.
ڇو نه صناد لکان ۽ (سڀ پئسا) طلب ڪريان.
۽ خزاني مان گھر سميت سڀ ڪجھ کڻي وڃو. 8.
ٻٽي
(انهن) چورن جو خيال هو ته ان کي مارڻ سان اسان کي پئسا ملندا
(هو) پوءِ فقط هتان جو مال ورتو ويندو، اتان جو مال (يعني سندس گهر) نه ورتو ويندو. 9.
تنهن ڪري، هاڻي (ڪاغذ) کي ترتيب ڏيڻ گهرجي ۽ ان مان هڪ سند لکڻ گهرجي
۽ ان جو سمورو مال گهر سان گڏ شهر ۾ وڃي حاصل ڪيو وڃي. 10.
ثابت قدم:
(ڪاغذ لاءِ پڇيائون) ۽ سند لکيائين.
ان عورت کي به ڪاوڙ آئي ۽ ان ۾ لکيائين.
(هن لکيو ته) اهو ڄاڻڻ ته مان اڪيلو آهيان، مون کي ڦاسي ۾ وجهي ڇڏيو آهي
۽ سڀ ڪپڙا ۽ پئسا کڻي ويا ۽ صناد لکيائين. 11.
چوويهه:
کيس ڦاسي کان آزاد ڪيو.
هن شهر جو رستو ورتو.
قاضيءَ جڏهن ساند کي ڏٺو.
پوءِ کين چاندني چوڪ ۾ قتل ڪيو ويو. 12.
ٻٽي
پوءِ ٽنڊ ڪالا هن قسم جو ڪردار بن ۾ ادا ڪيو.
(هن) پنهنجي جان بچائي ۽ پنهنجو مال محفوظ ڪري انهن چورن کي ماري ڇڏيو. 13.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چرتر جي منتري ڀوپ سمواد جي 162 هين باب جو نتيجو آهي، تمام سٺو آهي. 162.3224. هلي ٿو
ٻٽي
گواليار جي قلعي ۾ ڀدر سين نالي هڪ راجا رهندو هو.
جنهن (نالو) کي دنيا جي سموري مخلوق اٺ ڀيرا ورجايو. 1.
چوويهه:
هن جي سنگتي هڪ سهڻي عورت هئي جنهن جو نالو بجي ڪوري هو.
ڄڻ ته فنڪار پنهنجي هٿن سان ٺاهيو هو.
هن جو هڪ تمام خوبصورت روپ هو
جنهن کي ڏسي چنڊ به ٽهڪ ڏيندو هو. 2.
ٻٽي
ڀدر سين راجا هڪ ڏينهن شڪار تي ويو.
دشمنن مٿس حملو ڪري کيس قتل ڪيو. 3.
چوويهه:
اها خبر راڻي تائين پهتي
ته دشمن هليا ويا ۽ بادشاهه کي ماري ڇڏيو.
تڏهن راڻي دل ۾ سوچيو.
(شاعر چوي ٿو) مون چوپي ۾ چيو آهي. 4.
خدا منهنجي پٽ کي (اڃا تائين) ننڍو ڪيو آهي.
۽ مڙس جنت جي واٽ ورتي آهي.
تنهنڪري هڪ اهڙي ڪردار تي غور ڪرڻ گهرجي.
ان دشمن کي ٺڳيءَ سان قتل ڪيو وڃي. 5.
هن خط لکي دشمن جي بادشاهه ڏانهن موڪليو.
(۽ لکيائين ته) بادشاهه جيڪو ڪيو آهي، سو ئي مليو آهي.
(ھاڻي مھرباني ڪري منھنجي) ڌيءَ ثريا ڪلا کي وٺو