شري دسم گرنتھ

صفحو - 1387


ਘਟ ਘਟ ਕੇ ਅੰਤਰ ਕੀ ਜਾਨਤ ॥
ghatt ghatt ke antar kee jaanat |

هو هر دل جي اندر جي احساسن کي ڄاڻي ٿو

ਭਲੇ ਬੁਰੇ ਕੀ ਪੀਰ ਪਛਾਨਤ ॥
bhale bure kee peer pachhaanat |

هو سٺي ۽ خراب ٻنهي جي تڪليف کي ڄاڻي ٿو

ਚੀਟੀ ਤੇ ਕੁੰਚਰ ਅਸਥੂਲਾ ॥
cheettee te kunchar asathoolaa |

چيلهه کان مضبوط هاٿي تائين

ਸਭ ਪਰ ਕ੍ਰਿਪਾ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਕਰਿ ਫੂਲਾ ॥੩੮੭॥
sabh par kripaa drisatt kar foolaa |387|

387. ھو پنھنجي مھربان نظر سڀني تي رکي ٿو ۽ خوش ٿئي ٿو.

ਸੰਤਨ ਦੁਖ ਪਾਏ ਤੇ ਦੁਖੀ ॥
santan dukh paae te dukhee |

هن کي ڏک ٿيندو آهي، جڏهن هو پنهنجن بزرگن کي غم ۾ ڏسندو آهي

ਸੁਖ ਪਾਏ ਸਾਧੁਨ ਕੇ ਸੁਖੀ ॥
sukh paae saadhun ke sukhee |

هو خوش هوندو آهي، جڏهن هن جا درويش خوش هوندا آهن.

ਏਕ ਏਕ ਕੀ ਪੀਰ ਪਛਾਨੈਂ ॥
ek ek kee peer pachhaanain |

هو هر ڪنهن جي تڪليف کان واقف آهي

ਘਟ ਘਟ ਕੇ ਪਟ ਪਟ ਕੀ ਜਾਨੈਂ ॥੩੮੮॥
ghatt ghatt ke patt patt kee jaanain |388|

هو هر دل جا ڳجها راز ڄاڻي ٿو.

ਜਬ ਉਦਕਰਖ ਕਰਾ ਕਰਤਾਰਾ ॥
jab udakarakh karaa karataaraa |

جڏهن خالق پاڻ کي پيش ڪيو،

ਪ੍ਰਜਾ ਧਰਤ ਤਬ ਦੇਹ ਅਪਾਰਾ ॥
prajaa dharat tab deh apaaraa |

سندس تخليق بيشمار شڪلين ۾ ظاهر ٿي

ਜਬ ਆਕਰਖ ਕਰਤ ਹੋ ਕਬਹੂੰ ॥
jab aakarakh karat ho kabahoon |

جڏهن هو ڪنهن به وقت پنهنجي تخليق کي واپس وٺي،

ਤੁਮ ਮੈ ਮਿਲਤ ਦੇਹ ਧਰ ਸਭਹੂੰ ॥੩੮੯॥
tum mai milat deh dhar sabhahoon |389|

سڀ جسماني روپ هن ۾ ضم ٿي ويا آهن. 389.

ਜੇਤੇ ਬਦਨ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਭ ਧਾਰੈ ॥
jete badan srisatt sabh dhaarai |

دنيا ۾ پيدا ٿيل جاندارن جا سڀ جسم

ਆਪੁ ਆਪਨੀ ਬੂਝਿ ਉਚਾਰੈ ॥
aap aapanee boojh uchaarai |

انھن جي سمجھ موجب سندس باري ۾ ڳالھايو

ਜਾਨਤ ਬੇਦ ਭੇਦ ਅਰ ਆਲਮ ॥੩੯੦॥
jaanat bed bhed ar aalam |390|

اها حقيقت ويد ۽ عالمن کي معلوم آهي.

ਨਿਰੰਕਾਰ ਨ੍ਰਿਬਿਕਾਰ ਨਿਰਲੰਭ ॥
nirankaar nribikaar niralanbh |

رب بي شڪل، بي گناهه ۽ بي پناهه آهي:

ਤਾ ਕਾ ਮੂੜ੍ਹ ਉਚਾਰਤ ਭੇਦਾ ॥
taa kaa moorrh uchaarat bhedaa |

بيوقوف پنهنجي رازن جي ڄاڻ بابت فخر سان دعوي ڪري ٿو،

ਜਾ ਕੋ ਭੇਵ ਨ ਪਾਵਤ ਬੇਦਾ ॥੩੯੧॥
jaa ko bhev na paavat bedaa |391|

جنهن کي ويد به نٿا ڄاڻن.391.

ਤਾ ਕੋ ਕਰਿ ਪਾਹਨ ਅਨੁਮਾਨਤ ॥
taa ko kar paahan anumaanat |

بيوقوف هن کي پٿر سمجهي ٿو،

ਮਹਾ ਮੂੜ੍ਹ ਕਛੁ ਭੇਦ ਨ ਜਾਨਤ ॥
mahaa moorrh kachh bhed na jaanat |

پر وڏو بيوقوف ڪو به راز نٿو ڄاڻي

ਮਹਾਦੇਵ ਕੋ ਕਹਤ ਸਦਾ ਸਿਵ ॥
mahaadev ko kahat sadaa siv |

هو شيو کي سڏي ٿو "ابدي رب،

ਨਿਰੰਕਾਰ ਕਾ ਚੀਨਤ ਨਹਿ ਭਿਵ ॥੩੯੨॥
nirankaar kaa cheenat neh bhiv |392|

”پر هو بي صورت رب جي راز کي نٿو ڄاڻي.

ਆਪੁ ਆਪਨੀ ਬੁਧਿ ਹੈ ਜੇਤੀ ॥
aap aapanee budh hai jetee |

عقل جي فتح مطابق،

ਬਰਨਤ ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਤੁਹਿ ਤੇਤੀ ॥
baranat bhin bhin tuhi tetee |

ھڪڙو توھان کي مختلف طرح بيان ڪري ٿو

ਤੁਮਰਾ ਲਖਾ ਨ ਜਾਇ ਪਸਾਰਾ ॥
tumaraa lakhaa na jaae pasaaraa |

تنهنجي تخليق جون حدون معلوم نه ٿيون ٿين

ਕਿਹ ਬਿਧਿ ਸਜਾ ਪ੍ਰਥਮ ਸੰਸਾਰਾ ॥੩੯੩॥
kih bidh sajaa pratham sansaaraa |393|

۽ شروعات ۾ دنيا ڪيئن ٺھي وئي؟

ਏਕੈ ਰੂਪ ਅਨੂਪ ਸਰੂਪਾ ॥
ekai roop anoop saroopaa |

هن وٽ صرف هڪ بي مثال فارم آهي

ਰੰਕ ਭਯੋ ਰਾਵ ਕਹੀ ਭੂਪਾ ॥
rank bhayo raav kahee bhoopaa |

هو پاڻ کي مختلف هنڌن تي غريب ماڻهو يا بادشاهه طور ظاهر ڪري ٿو

ਅੰਡਜ ਜੇਰਜ ਸੇਤਜ ਕੀਨੀ ॥
anddaj jeraj setaj keenee |

هُن هڏن، پيٽ ۽ پسي مان جاندار پيدا ڪيا

ਉਤਭੁਜ ਖਾਨਿ ਬਹੁਰ ਰਚਿ ਦੀਨੀ ॥੩੯੪॥
autabhuj khaan bahur rach deenee |394|

پوءِ هن سبزي جي بادشاهي پيدا ڪئي. 394.

ਕਹੂੰ ਫੂਲਿ ਰਾਜਾ ਹ੍ਵੈ ਬੈਠਾ ॥
kahoon fool raajaa hvai baitthaa |

ڪٿي ڪٿي هو خوشيءَ سان بادشاهه بڻجي ويٺو آهي

ਕਹੂੰ ਸਿਮਟਿ ਭ੍ਯਿੋ ਸੰਕਰ ਇਕੈਠਾ ॥
kahoon simatt bhiyo sankar ikaitthaa |

ڪٿي ڪٿي هو پاڻ کي شيو، يوگي جي حيثيت سان معاهدو ڪري ٿو

ਸਗਰੀ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਦਿਖਾਇ ਅਚੰਭਵ ॥
sagaree srisatt dikhaae achanbhav |

هن جي سموري تخليق شاندار شيون ظاهر ڪري ٿي

ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਸਰੂਪ ਸੁਯੰਭਵ ॥੩੯੫॥
aad jugaad saroop suyanbhav |395|

هو، پرائمل پاور، ازل کان آهي ۽ خود موجود آهي. 395.

ਅਬ ਰਛਾ ਮੇਰੀ ਤੁਮ ਕਰੋ ॥
ab rachhaa meree tum karo |

اي رب! ھاڻي مون کي پنھنجي حفاظت ۾ رکو

ਸਿਖ ਉਬਾਰਿ ਅਸਿਖ ਸੰਘਰੋ ॥
sikh ubaar asikh sangharo |

منهنجي شاگردن جي حفاظت ڪريو ۽ منهنجي دشمنن کي تباهه ڪريو

ਦੁਸਟ ਜਿਤੇ ਉਠਵਤ ਉਤਪਾਤਾ ॥
dusatt jite utthavat utapaataa |

جيتريون بڇڙا تخليقون (اپدرا)

ਸਕਲ ਮਲੇਛ ਕਰੋ ਰਣ ਘਾਤਾ ॥੩੯੬॥
sakal malechh karo ran ghaataa |396|

396 .

ਜੇ ਅਸਿਧੁਜ ਤਵ ਸਰਨੀ ਪਰੇ ॥
je asidhuj tav saranee pare |

اي اسديوجا! جيڪو تو ۾ پناهه وٺي،

ਤਿਨ ਕੇ ਦੁਸਟ ਦੁਖਿਤ ਹ੍ਵੈ ਮਰੇ ॥
tin ke dusatt dukhit hvai mare |

اي عظيم تباهي ڪندڙ! جن تنهنجي پناهه گهري، انهن جي دشمنن کي دردناڪ موت مليو

ਪੁਰਖ ਜਵਨ ਪਗੁ ਪਰੇ ਤਿਹਾਰੇ ॥
purakh javan pag pare tihaare |

(جيڪي) مرد تو ۾ پناهه وٺن،

ਤਿਨ ਕੇ ਤੁਮ ਸੰਕਟ ਸਭ ਟਾਰੇ ॥੩੯੭॥
tin ke tum sankatt sabh ttaare |397|

جيڪي ماڻهو تنهنجي پيرن تي ڪري پيا، تن جا سڀ ڏک تو دور ڪري ڇڏيا.

ਜੋ ਕਲਿ ਕੋ ਇਕ ਬਾਰ ਧਿਐਹੈ ॥
jo kal ko ik baar dhiaaihai |

جيڪو هڪ ڀيرو ’ڪالي‘ جو نعرو هڻي،

ਤਾ ਕੇ ਕਾਲ ਨਿਕਟਿ ਨਹਿ ਐਹੈ ॥
taa ke kaal nikatt neh aaihai |

جيڪي ماڻهو وڏي تباهيءَ جو به دھیان ڪن ٿا، موت انهن جي ويجهو نه ٿو اچي

ਰਛਾ ਹੋਇ ਤਾਹਿ ਸਭ ਕਾਲਾ ॥
rachhaa hoe taeh sabh kaalaa |

اهي هر وقت محفوظ آهن

ਦੁਸਟ ਅਰਿਸਟ ਟਰੇਂ ਤਤਕਾਲਾ ॥੩੯੮॥
dusatt arisatt ttaren tatakaalaa |398|

انهن جا دشمن ۽ مصيبتون اچي وڃن ٿيون ۽ هڪدم ختم ٿي وڃن ٿيون.