هو هر دل جي اندر جي احساسن کي ڄاڻي ٿو
هو سٺي ۽ خراب ٻنهي جي تڪليف کي ڄاڻي ٿو
چيلهه کان مضبوط هاٿي تائين
387. ھو پنھنجي مھربان نظر سڀني تي رکي ٿو ۽ خوش ٿئي ٿو.
هن کي ڏک ٿيندو آهي، جڏهن هو پنهنجن بزرگن کي غم ۾ ڏسندو آهي
هو خوش هوندو آهي، جڏهن هن جا درويش خوش هوندا آهن.
هو هر ڪنهن جي تڪليف کان واقف آهي
هو هر دل جا ڳجها راز ڄاڻي ٿو.
جڏهن خالق پاڻ کي پيش ڪيو،
سندس تخليق بيشمار شڪلين ۾ ظاهر ٿي
جڏهن هو ڪنهن به وقت پنهنجي تخليق کي واپس وٺي،
سڀ جسماني روپ هن ۾ ضم ٿي ويا آهن. 389.
دنيا ۾ پيدا ٿيل جاندارن جا سڀ جسم
انھن جي سمجھ موجب سندس باري ۾ ڳالھايو
اها حقيقت ويد ۽ عالمن کي معلوم آهي.
رب بي شڪل، بي گناهه ۽ بي پناهه آهي:
بيوقوف پنهنجي رازن جي ڄاڻ بابت فخر سان دعوي ڪري ٿو،
جنهن کي ويد به نٿا ڄاڻن.391.
بيوقوف هن کي پٿر سمجهي ٿو،
پر وڏو بيوقوف ڪو به راز نٿو ڄاڻي
هو شيو کي سڏي ٿو "ابدي رب،
”پر هو بي صورت رب جي راز کي نٿو ڄاڻي.
عقل جي فتح مطابق،
ھڪڙو توھان کي مختلف طرح بيان ڪري ٿو
تنهنجي تخليق جون حدون معلوم نه ٿيون ٿين
۽ شروعات ۾ دنيا ڪيئن ٺھي وئي؟
هن وٽ صرف هڪ بي مثال فارم آهي
هو پاڻ کي مختلف هنڌن تي غريب ماڻهو يا بادشاهه طور ظاهر ڪري ٿو
هُن هڏن، پيٽ ۽ پسي مان جاندار پيدا ڪيا
پوءِ هن سبزي جي بادشاهي پيدا ڪئي. 394.
ڪٿي ڪٿي هو خوشيءَ سان بادشاهه بڻجي ويٺو آهي
ڪٿي ڪٿي هو پاڻ کي شيو، يوگي جي حيثيت سان معاهدو ڪري ٿو
هن جي سموري تخليق شاندار شيون ظاهر ڪري ٿي
هو، پرائمل پاور، ازل کان آهي ۽ خود موجود آهي. 395.
اي رب! ھاڻي مون کي پنھنجي حفاظت ۾ رکو
منهنجي شاگردن جي حفاظت ڪريو ۽ منهنجي دشمنن کي تباهه ڪريو
جيتريون بڇڙا تخليقون (اپدرا)
396 .
اي اسديوجا! جيڪو تو ۾ پناهه وٺي،
اي عظيم تباهي ڪندڙ! جن تنهنجي پناهه گهري، انهن جي دشمنن کي دردناڪ موت مليو
(جيڪي) مرد تو ۾ پناهه وٺن،
جيڪي ماڻهو تنهنجي پيرن تي ڪري پيا، تن جا سڀ ڏک تو دور ڪري ڇڏيا.
جيڪو هڪ ڀيرو ’ڪالي‘ جو نعرو هڻي،
جيڪي ماڻهو وڏي تباهيءَ جو به دھیان ڪن ٿا، موت انهن جي ويجهو نه ٿو اچي
اهي هر وقت محفوظ آهن
انهن جا دشمن ۽ مصيبتون اچي وڃن ٿيون ۽ هڪدم ختم ٿي وڃن ٿيون.