شري دسم گرنتھ

صفحو - 57


ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਕੇ ਭੇ ਅਨੁਰਾਗੀ ॥
paarabraham ke bhe anuraagee |

جن ويدن ۽ ڪتبن جي واٽ ڇڏي، اهي رب جا پوئلڳ ٿي ويا.

ਤਿਨ ਕੇ ਗੂੜ ਮਤਿ ਜੇ ਚਲਹੀ ॥
tin ke goorr mat je chalahee |

جيڪڏهن (هڪ) پيرا برهم جي عظيم اصولن تي هلندي،

ਭਾਤਿ ਅਨੇਕ ਦੂਖ ਸੋ ਦਲਹੀ ॥੨੦॥
bhaat anek dookh so dalahee |20|

جيڪو به سندن واٽ تي هلي ٿو، سو مختلف قسم جي تڪليفن کي ڪَرائيندو آهي.20.

ਜੇ ਜੇ ਸਹਿਤ ਜਾਤਨ ਸੰਦੇਹਿ ॥
je je sahit jaatan sandehi |

جيڪي (صادق) جسم تي درد (جتن) برداشت ڪن ٿا

ਪ੍ਰਭ ਕੇ ਸੰਗਿ ਨ ਛੋਡਤ ਨੇਹ ॥
prabh ke sang na chhoddat neh |

جيڪي ذاتن کي بيوقوف سمجهن ٿا، سي رب جي محبت کي نه ڇڏين.

ਤੇ ਤੇ ਪਰਮ ਪੁਰੀ ਕਹਿ ਜਾਹੀ ॥
te te param puree keh jaahee |

اهي سڀ خدا جي درٻار (پرم-پوري) ڏانهن ويندا.

ਤਿਨ ਹਰਿ ਸਿਉ ਅੰਤਰੁ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ ॥੨੧॥
tin har siau antar kichh naahee |21|

جڏهن اهي دنيا ڇڏي وڃن ٿا، تڏهن رب جي گهر ۾ وڃن ٿا، ۽ انهن ۾ ۽ رب ۾ ڪو به فرق نه آهي.

ਜੇ ਜੇ ਜੀਯ ਜਾਤਨ ਤੇ ਡਰੇ ॥
je je jeey jaatan te ddare |

جيڪي مصيبت کان ڊڄن ٿا

ਪਰਮ ਪੁਰਖ ਤਜਿ ਤਿਨ ਮਗਿ ਪਰੇ ॥
param purakh taj tin mag pare |

جيڪي ذاتن کان ڊڄن ٿا ۽ انهن جي واٽ تي هلن ٿا، رب پاڪ کي ڇڏي.

ਤੇ ਤੇ ਨਰਕ ਕੁੰਡ ਮੋ ਪਰਹੀ ॥
te te narak kundd mo parahee |

اهي سڀ جهنم ۾ ويندا

ਬਾਰ ਬਾਰ ਜਗ ਮੋ ਬਪੁ ਧਰਹੀ ॥੨੨॥
baar baar jag mo bap dharahee |22|

اهي جهنم ۾ پوندا آهن ۽ بار بار لڏي ويندا آهن.22.

ਤਬ ਹਰਿ ਬਹੁਰਿ ਦਤ ਉਪਜਾਇਓ ॥
tab har bahur dat upajaaeio |

وري وري هري دتاتري کي پيدا ڪيو.

ਤਿਨ ਭੀ ਅਪਨਾ ਪੰਥੁ ਚਲਾਇਓ ॥
tin bhee apanaa panth chalaaeio |

پوءِ مون دت پيدا ڪيو، جنهن به پنهنجو رستو شروع ڪيو.

ਕਰ ਮੋ ਨਖ ਸਿਰ ਜਟਾ ਸਵਾਰੀ ॥
kar mo nakh sir jattaa savaaree |

(هن) هٿن ۾ نيل کنيا ۽ مٿي تي جتن ڪيا

ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਕ੍ਰਿਆ ਕਛੁ ਨ ਬਿਚਾਰੀ ॥੨੩॥
prabh kee kriaa kachh na bichaaree |23|

هن جي پوئلڳن جي هٿن ۾ ڊگها ناخن ۽ مٿي تي مٽيءَ جا وار آهن. رب جي راهه کي نه سمجهندا هئا.23

ਪੁਨਿ ਹਰਿ ਗੋਰਖ ਕੋ ਉਪਰਾਜਾ ॥
pun har gorakh ko uparaajaa |

پوءِ هاري گورک ناٿ پيدا ڪيو.

ਸਿਖ ਕਰੇ ਤਿਨ ਹੂ ਬਡ ਰਾਜਾ ॥
sikh kare tin hoo badd raajaa |

پوءِ مون گورک کي پيدا ڪيو، جنهن وڏن وڏن بادشاهن کي پنهنجو شاگرد بڻايو.

ਸ੍ਰਵਨ ਫਾਰਿ ਮੁਦ੍ਰਾ ਦੁਐ ਡਾਰੀ ॥
sravan faar mudraa duaai ddaaree |

(هن) پنهنجا ڪن ڦاڙي ڇڏيا ۽ ڪنن ۾ ٻه ٻڪريون رکيائين.

ਹਰਿ ਕੀ ਪ੍ਰਤਿ ਰੀਤਿ ਨ ਬਿਚਾਰੀ ॥੨੪॥
har kee prat reet na bichaaree |24|

هن جا شاگرد ڪنن ۾ رنڊڪ وجهن ٿا ۽ رب جي محبت کي نٿا ڄاڻن.24.

ਪੁਨਿ ਹਰਿ ਰਾਮਾਨੰਦ ਕੋ ਕਰਾ ॥
pun har raamaanand ko karaa |

پوءِ هري رامانند کي جنم ڏنو

ਭੇਸ ਬੈਰਾਗੀ ਕੋ ਜਿਨਿ ਧਰਾ ॥
bhes bairaagee ko jin dharaa |

پوءِ مون رامانند پيدا ڪيو، جنهن بيراگي جو رستو اختيار ڪيو.

ਕੰਠੀ ਕੰਠਿ ਕਾਠ ਕੀ ਡਾਰੀ ॥
kantthee kantth kaatth kee ddaaree |

ڳچيء ۾ ڪاٺ جي لٺ سان،

ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਕ੍ਰਿਆ ਨ ਕਛੂ ਬਿਚਾਰੀ ॥੨੫॥
prabh kee kriaa na kachhoo bichaaree |25|

هن جي ڳچيء ۾ ڪاٺ جي موتي جو هار هو ۽ رب جي طريقن کي سمجهي نه سگهيو. 25.

ਜੇ ਪ੍ਰਭ ਪਰਮ ਪੁਰਖ ਉਪਜਾਏ ॥
je prabh param purakh upajaae |

رب انهن عظيم ماڻهن کي پيدا ڪيو،

ਤਿਨ ਤਿਨ ਅਪਨੇ ਰਾਹ ਚਲਾਏ ॥
tin tin apane raah chalaae |

منهنجي پيدا ڪيل سڀني عظيم پروشن پنهنجا پنهنجا رستا شروع ڪيا.

ਮਹਾਦੀਨ ਤਬਿ ਪ੍ਰਭ ਉਪਰਾਜਾ ॥
mahaadeen tab prabh uparaajaa |

پوءِ رب پاڪ حضرت محمد ﷺ جن کي ’مهدين‘ پيدا ڪيو.

ਅਰਬ ਦੇਸ ਕੋ ਕੀਨੋ ਰਾਜਾ ॥੨੬॥
arab des ko keeno raajaa |26|

پوءِ مون محمد کي پيدا ڪيو، جنهن کي عرب جو آقا بنايو ويو.

ਤਿਨ ਭੀ ਏਕੁ ਪੰਥੁ ਉਪਰਾਜਾ ॥
tin bhee ek panth uparaajaa |

هن هڪ مذهب پڻ هلائي

ਲਿੰਗ ਬਿਨਾ ਕੀਨੇ ਸਭ ਰਾਜਾ ॥
ling binaa keene sabh raajaa |

هن هڪ مذهب شروع ڪيو ۽ سڀني بادشاهن جو طواف ڪيو.

ਸਭ ਤੇ ਅਪਨਾ ਨਾਮੁ ਜਪਾਯੋ ॥
sabh te apanaa naam japaayo |

هن سڀني کان پنهنجو نالو ورتو

ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਾਹੂੰ ਨ ਦ੍ਰਿੜਾਯੋ ॥੨੭॥
sat naam kaahoon na drirraayo |27|

هن سڀني کي پنهنجو نالو ڏيڻ لاءِ چيو ۽ ڪنهن کي به رب جو سچو نالو نه ڏنو.

ਸਭ ਅਪਨੀ ਅਪਨੀ ਉਰਝਾਨਾ ॥
sabh apanee apanee urajhaanaa |

سڀ پنهنجي پنهنجي (نظريي) ۾ مگن هئا.

ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਕਾਹੂੰ ਨ ਪਛਾਨਾ ॥
paarabraham kaahoon na pachhaanaa |

هر ڪنهن پنهنجي مفاد کي اوليت ڏني ۽ برهمڻ کي نه سمجهيو.

ਤਪ ਸਾਧਤ ਹਰਿ ਮੋਹਿ ਬੁਲਾਯੋ ॥
tap saadhat har mohi bulaayo |

هري مون کي تپسيا ڪرڻ لاءِ سڏيو

ਇਮ ਕਹਿ ਕੈ ਇਹ ਲੋਕ ਪਠਾਯੋ ॥੨੮॥
eim keh kai ih lok patthaayo |28|

مان جڏهن عقيدت ۾ مصروف هيس ته رب مون کي سڏيو ۽ هيٺين لفظن سان هن دنيا ۾ موڪليو.

ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਬਾਚ ॥
akaal purakh baach |

غير عارضي رب جو ڪلام:

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپي

ਮੈ ਅਪਨਾ ਸੁਤ ਤੋਹਿ ਨਿਵਾਜਾ ॥
mai apanaa sut tohi nivaajaa |

مون توکي پنهنجي پٽ جي حيثيت ۾ برڪت ڏني آهي

ਪੰਥੁ ਪ੍ਰਚੁਰ ਕਰਬੇ ਕਹ ਸਾਜਾ ॥
panth prachur karabe kah saajaa |

مون تو کي پنهنجو پٽ بڻائي ڇڏيو آهي ۽ تو کي راهه (پنٿ) جي تبليغ لاءِ پيدا ڪيو آهي.

ਜਾਹਿ ਤਹਾ ਤੈ ਧਰਮੁ ਚਲਾਇ ॥
jaeh tahaa tai dharam chalaae |

توهان کي اتي وڃڻو آهي ۽ هڪ مذهبي دورو ڪرڻو پوندو

ਕਬੁਧਿ ਕਰਨ ਤੇ ਲੋਕ ਹਟਾਇ ॥੨੯॥
kabudh karan te lok hattaae |29|

تنهن ڪري توهان مذهب جي پکيڙ لاءِ وڃو ۽ ماڻهن کي بڇڙن ڪمن کان پوئتي هٽائڻ جو سبب بڻجو.

ਕਬਿਬਾਚ ਦੋਹਰਾ ॥
kabibaach doharaa |

شاعر جي دنيا: DOHRA

ਠਾਢ ਭਯੋ ਮੈ ਜੋਰਿ ਕਰ ਬਚਨ ਕਹਾ ਸਿਰ ਨਯਾਇ ॥
tthaadt bhayo mai jor kar bachan kahaa sir nayaae |

مان هٿ جوڙي اٿي بيٺس ۽ ڪنڌ جهڪائي چيائين:

ਪੰਥ ਚਲੈ ਤਬ ਜਗਤ ਮੈ ਜਬ ਤੁਮ ਕਰਹੁ ਸਹਾਇ ॥੩੦॥
panth chalai tab jagat mai jab tum karahu sahaae |30|

 رستو (پنٿ) دنيا ۾ غالب هوندو، تنهنجي مدد سان.

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چاپي

ਇਹ ਕਾਰਨਿ ਪ੍ਰਭ ਮੋਹਿ ਪਠਾਯੋ ॥
eih kaaran prabh mohi patthaayo |

ان لاءِ رب مون کي (هن دنيا ۾) موڪليو آهي.

ਤਬ ਮੈ ਜਗਤਿ ਜਨਮੁ ਧਰਿ ਆਯੋ ॥
tab mai jagat janam dhar aayo |

ان لاءِ رب مون کي موڪليو ۽ مان هن دنيا ۾ پيدا ٿيس.

ਜਿਮ ਤਿਨ ਕਹੀ ਇਨੈ ਤਿਮ ਕਹਿਹੌ ॥
jim tin kahee inai tim kahihau |

جيئن رب فرمايو آهي، تيئن آءٌ دنيا کي چوندس؛