جنگ جي ميدان ۾ ڪٿي ڪٿي گھوڙا کاڌو کائڻ کان پوءِ زمين تي ڪري رهيا هئا.
(اهڙي طرح نظر آيو) ڄڻ ته قاضي ڪعبي ۾ سجدو ڪري رهيا هئا. 268.
هٽي بئنڪ جا جنگي جن جي آڱرين تي گوپ ۽ گلٽران (لوهي دستانا) ٻڌل هئا.
۽ بي خوف (ناسڪي) سخت غصي ۾ هليو ويو.
ڪٿي ڪٿي ڍال ۽ هٿيار ڦاٽي پيا هئا
۽ ڪٿي ڪٿي گدھ گوشت جا بنڊل کڻي وڃي رهيا آهن. 269.
ڪٿي ڪٿي لشڪر، گهوڙا، نگري اچي بيٺا هئا
۽ ڪٿي ڪٿي مسخ ٿيل سپاهي مري ويا.
ڪٿي ڪٿي هاٿي به ماريا ويا.
(انهن کي ائين پئي لڳو) ڄڻ ته اهي جبل آهن وڄ جي زور سان. 270.
پاڻ:
جڏهن (مها ڪال) هٿ ۾ ڪرپان کڻي آيو ته سڀ ديوتا ۽ شيطان کيس ڏسي ڊڄي ويا.
Asiketu (عظيم عمر) طوفان جي ڏينهن وانگر ظاهر ٿيو.
(سڀني جا) منهن پيلا ٿي ويا، ٿلهو سڪي ويو ۽ لکين ماڻهو هٿيار کڻي ڀڄي ويا (اهڙيءَ طرح).
ڄڻ صابڻ بدران واءُ جو آواز ٻڌڻ ۾ اچي (هو ڀڄي ويا) 271.
ڪٿي پوسٽر رت پي رهيا هئا ته ڪٿي ويمپائر ۽ ڀوت رڙيون ڪري رهيا هئا.
ڪٿي ڍول وڄي رهيا هئا ته ڪٿي ڀوت ۽ ڀوت گوڙ ڪري رهيا هئا.
ڪٿي ”جنگ“ (جنگ) مريدنگا، اُپنگ وڄي رهيا هئا ته ڪٿي جنگ ۾ ويڙهاڪن مان ڀائي ڀائي جو زوردار آواز ٻڌڻ ۾ اچي رهيو هو.
اوچتو ڪنهن هنڌ ويڙهاڪ اچي بيٺا هئا ۽ غضب سان مارون ڪري زخمي ڪري رهيا هئا. 272.
اهڙي خوفناڪ جنگ کي ڏسي دشمن جي ويڙهاڪن ۾ ڪاوڙ اچي وئي
ڀَلو ، تير ، ڪمان ، ڪرپان ، گدا ، برچھي ترشول
لڙائي ڪندي دشمن تي حملو ڪندا هئا ۽ ڪيترن ئي تيرن جا وار برداشت ڪرڻ کان پوءِ به پوئتي نه هٽندا هئا.
(سندن) لاش ميدان جنگ ۾ ٽڪرا ٽڪرا ٿي پيا هئا، پر هنن پنهنجي وات مان غم جو اظهار نه ڪيو. 273.
ثابت قدم:
(وڏو) ھٿيار ھلائيندڙ ٻنھي ھٿن سان ڏند پيس ۽ حملو ڪندا ھئا
۽ بجرا تير، ٻڪريون ۽ تير ھڻندا ھئا.
ٽٽي مري رهيو هو پر پوئتي نه هٽيو.
اهي ماڻهو اوچتو اسهرن سان وڙهي ويا. 274.
دوڀيا (جنگي) غضب سان ڀريل
اُهي ٽڪرا ٽڪرا ٿي ويا، پر (سندن) پير پوئتي نه هٽيا.
ويڙهاڪن ۾ وڙهندا ۽ وڙهندا هئا
۽ گهڻيون خوشيون حاصل ڪري، جنت ۾ رهڻ لڳا. 275.
پاڻ:
ديوتا (خاص ڪري: هتي ’ڀوتن‘ هجڻ گهرجي) سخت ناراض ٿي، پنهنجا ڪرپون ڪڍي جنگ جي ميدان ڏانهن ڀڄي ويا.
هو هٿياربند ٿي جنگ جي ميدان ڏانهن ڊوڙيا ۽ ٻه قدم به پوئتي نه هٽيا.
هنن بي خوفيءَ سان ’مارو‘ ’مارو‘ جو نعرو هنيو جيئن الٽرن گوڙ ڪيو.
(اهو لڳي رهيو هو) ڄڻ ته ساون جي موسم ۾ شاخن مان ڦڙا ٽڙي پون ٿا. 276.
ڍول، جتوئي وغيره سڀ جنگي هٿيار کڻي آيا.
اهي وڏا ضدي ماڻهو ڏاڍا ناراض ٿيا ۽ پنهنجن هٿن ۾ تير ۽ تلوارون کڻي ويا.
چئني طرفن کان وڏا وڏا جنگي جند اکين سان اٽڪي پيا
۽ هو آيو ۽ خرگدوج (عظيم عمر) سان وڙهندو رهيو ۽ ميدان جنگ کي منهن ڏيڻ کان سواءِ ٻه قدم به نه هليو (يعني پوئتي نه هٽيو). 277.
ڏاڍي جوش ۽ جذبي سان، ويڙهاڪن مختلف قسم جا هٿيار کنيا ۽ ڀڄي ويا.
ڪُوچ، ڪرپن وغيره سڀ سينگاريل ۽ ڏاڍا ڪاوڙيل پنهنجا چپ چپ چاپ مٿي کڻي آيا.
اهي سڀيئي سٺن قبيلن ۾ پيدا ٿيا ۽ ڪنهن به شيءِ ۾ گهٽ نه هئا.
اهي خرگودج (عظيم عمر) سان وڙهندي مارجي ويا ۽ انهن جا سڀئي عضوا رت سان ڳاڙهي ويا. 278.
چوويهه:
اهڙيءَ طرح جڏهن ڪالا غضب سان ڀرجي وئي،
(تنهنڪري) هن بدڪار کي دنگ ۾ ماري ڇڏيو.