ڪٿي ٿا اچن ۽ گوڙ ڪن ٿا ته ڪٿي ڀڄي وڃن ٿا. 73.
جڏهن ته سيد پال سڀني پٺاڻن کي قتل ڪيو
۽ سندن تاج، گھوڙا ۽ گھوڙا کڻي ويا.
(تڏھن) ڪيترائي پٺاڻ جيڪي پري رھندا ھئا، اتي اچي پھتا.
ثابت پال (چار طرفن کان) شرابي هاٿي وانگر ويڙهيل هو.
جيترا پٺاڻ ڀڄي ويا هئا، اوترا ٻيا به آيا
۽ هاٿي سيد پال جا چارئي پاسا گوڙ ڪرڻ لڳا (۽ چوڻ لڳا)
اي ڇٽي! ڪيڏانهن ويندين، (توکي) وڃڻ نه ڏنو ويندو.
اسان توکي جلد ئي هن جنگ جي ميدان ۾ (’ڇپرا‘) ختم ڪنداسين. 75.
اهڙيون ڳالهيون ٻڌي سورما ڪاوڙ ۾ ڀرجي آئي.
هو هر قسم جي هٿيارن سان ليس هو ۽ هٿيارن جي استعمال ۾ به ماهر هو.
پاڻ سڄي لشڪر کي اهڙيءَ طرح اجازت ڏني،
جيئن بندر جي فوج رامجي ڏني هئي. 76.
(صد پال جي) ڳالهه ٻڌي سڄي لشڪر کي ڪاوڙ لڳي
۽ ھٿ ۾ سمورو ھٿيار ۽ ھٿيار کڻي ھليو ويو.
جيڪي پٺاڻ آيا سي سڀ ميدان جنگ ۾ مارجي ويا.
انهن مان ڪن کي ڀڄائي قلعي ۾ اڇلائي ڇڏيائون. 77.
ڪنهن هنڌ تير انداز جنگي سوار پنهنجن گهوڙن سان گڏ بيٺا هئا.
ڪٿي ڪٿي ته جنگيون به اچي گڏ ٿيا هئا.
ڪٿي ڪٿي تلوارن ۽ ڇتين سان گھوڙا نچندا (اُتي ايندا ھئا)
جتي وڏا ويڙهاڪ وڙهندا هئا.78.
(ڪٿي) وڏيون وڏيون موتيون گونجي گونجي رهيون هيون
(۽ ٻين هنڌن تي) وڏا وڏا بادشاهه اچي جنگ وڙهي رهيا هئا.
ڇتين جون ننگيون تلوارون ائين وڌي رهيون هيون،
ڄڻ ته وقت جو سيلاب وهي رهيو آهي. 79.
ڪڏھن ڪنگڻ (مٿي تي لوھ جا ڪپڙا) ڪٽيا ويا ته ڪٿي ٽوٽل ٽوپي ھيٺ ڪري پئي.
ڪٿي ڪٿي تاج شهزادن جون ڍالون کليل هيون.
جنگ جي ميدان ۾ ڪٿي ڪٿي ڪٽيل ڍال هن طرح بيٺي هئي
۽ ڪنهن هنڌ چار (ليٽا هئا) ڄڻ ته هُن پاڻ کي سينگاري رهيا آهن.
ڪٿي ڪٿي ڪٽيل جھنڊا ائين چمڪي رهيا هئا،
ڄڻ واءُ وڏين شاخن کي ٽوڙي زمين تي اڇلائي ڇڏيو هجي.
ڪٿي ڪٿي اڌ ڪٽيل گهوڙا بيٺا هئا
۽ ڪٿي ڪٿي ٽٽل هاٿي به هئا. 81.
ڪيترا دٻجي ويا (خون جي) ٿانون ۾ ۽ ڪيترا وائڙا ٿي ويا.
(ڪٿي) هاٿي ۽ رياستي گهوڙا کاڌو کائڻ کان پوءِ زمين تي مئل پيا هئا.
ڪيترا ئي اٿيا ۽ ڀڄي ويا ۽ ٻڪرين ۾ لڪي ويا.
(سندن) پٺيءَ تي زخم هئا ۽ انهن پنهنجو مٿو نه ڪڍيو. 82.
ڪن ماڻهن جا وار ٽنگن سان ٽنگيل هئا
۽ دشمن مونجهاري ۾ آزاد ٿيڻ جي درخواست ڪئي (پڪڙجي وڃڻ).
پنھنجا ڪرپن ڪڍڻ کان پوءِ به ھنن پوئتي نهاريو
۽ قاضي صاحب ڀڄڻ لڳا ۽ پنهنجن گهوڙن جو به خيال نه ڪيائون. 83.
ڪٿي ڪٿي پٺاڻن کي ٽوڙيو ويو هو ۽ (اهي) گهوڙن جو به خيال نه ڪري رهيا هئا.
ڪيتريون ئي عورتون پنهنجا ڪپڙا لاهي (’جور‘) ٺاهي رهيا هئا.
ڪيترائي کيس نذرانو ڏئي عرض ڪيائون.
ڪنهن جي هٿ ۾ تلوار ڏسندا هئا. 84.
ڪيترا سپاهي پنهنجي جان لاءِ ڊوڙندا رهيا
۽ ڪيترا ٽولا ميدان جنگ ۾ آيا هئا.
رن ڀوميءَ جي باهه ۾ ڪيترين ئي جانون قربان ڪيون هيون
(۽ ڪيترا) ٽڪرا ٽڪرا ٿي ويا ۽ وڙهندي مري ويا، ان کي گناهه سمجهي. 85.
جيڪي جنگ جي سامھون مري ويا،
اُتي اُتي اپچراسن حملو ڪيو.
هڪ ئي وقت ڪيترا دوزخي ٿي ويا
۽ جيترا به شمع صوفي (غير منشيات) هئا، (اهي) ڀڄندي ماريا ويا. 86.
ڪيترائي بزدل جنگي جنون بي بي قتل ٿي ويا
۽ تير مارڻ کان سواءِ ڊپ ۾ ڪري پيو.
ڪيترا اڳتي وڌيا ۽ جانيون ڏنيون
۽ ڪيترا خدا جي ماڻهن جي واٽ ورتي آهي. 87.
جيترا شمع صوفي ڀڄي ويا، (اهي) مارجي ويا.
اهي زمين کائي ويندا هئا (يعني ڪانو ۽ گدڙ کائي ويندا هئا) (انهن کي ڳنڍي نه ساڙيو ويندو هو).
هڪ وڏو ميڙ ٺهي چڪو هو ۽ وڏي جنگ لڳي هئي
۽ بهادرن کي بيٺو ڏسي، (بزدلن جو) سڄو بدن لرزڻ لڳو. 88.
جتي ثابت پال ڪيترن ئي دشمنن کي ماريو هو.
اتي ويڙهاڪن کي قلعي مان نڪرندي ڏٺو ويو.
(اهي) ڀڄي رهيا هئا ۽ هٿ نه کڻندا هئا،
(جڏهن هنن) شمس الدين کي زمين تي مئل ڏٺو. 89.
اتي ڀٽ ۽ دودي بيٺا هئا ۽ گيت ڳائي رهيا هئا.
پاڻ پنهنجي مالڪ کي سڏيندا هئا ۽ دشمن جي لشڪر کي خوفزده ڪندا هئا.
راڻاسنگهه، نفيس ۽ نگري ڪٿي ڪٿي راند ڪري رهيا هئا
۽ وڏا وڏا بادشاهه تاڙيون وڄائي کلندا رهيا. 90.
جڏهن ته سڀ پٺاڻ جنگ ۾ مارجي ويا
۽ هڪ به عظيم هاري باز نه بچيو.
دهليءَ جي راجا کي قتل ڪري، دهليءَ جي حڪومت کسي ورتي.