چوپائي
پوءِ بادشاھه ڪنول جي گل کي کنيو ۽ ان لاءِ عرض ڪيائين
پوءِ راجا کين موڪلايو ۽ ڪنول جا پن گڏ ڪيا.
مٿس سڀ سخا رکيا ويا
هن سڀني نوڪرن کي انهن جي مٿان مختلف صورتن ۾ ويهاري ڇڏيو (5)
(تنهنڪري) هن ماڌونال کي سڏيو
هن ماڌو نال کي سڏيو ۽ کيس سامعين جي وچ ۾ ويهڻ لاءِ چيو.
پوءِ برهمڻ (ماڌونال) بيزار ٿي بانسري وڄائي،
هو بانسري وڄائيندو هو؛ سڀني عورتن کي گرفتار ڪيو ويو (6)
دوهيرا
جيئن ئي موسيقي جي زور تي، عورتون داخل ٿي ويون،
۽ ڪنول جي گلن جا پن انهن جي جسمن سان لڳل آهن (7)
چوپائي
راجا هڪدم مڌون نال کي ٻاهر ڪڍي ڇڏيو ۽،
برهمڻ ذات جي هجڻ ڪري کيس مرڻ نه ڏنو.
هو (برهمڻ) هليو ويو ۽ ڪموتي ۾ آيو، جيڪو ڪمپد جي شهر هو.
اتي هن کي ڪمڪنڊلا (ڪمپڊ جي عورت جي هم منصب) طرفان پسند ڪيو ويو (8)
دوهيرا
برهمڻ ان جاءِ تي پهتو، جنهن مان ڪم (لفظي طور ڪمپڊ) سين راجا هو.
جن جي درٻار ۾ ٽي سؤ سٺ ڇوڪريون نچنديون هيون.(9)
چوپائي
مدھوانال سندس ملاقات ۾ آيو
ماڌوان درٻار ۾ پهتو ۽ سر جهڪايو.
جتي ڪيترائي ويڙهاڪ ويٺا هئا،
اتي ڪيترائي بهادر موجود هئا ۽ ڪمڪنڊلا ناچ ڪري رهيا هئا (10)
دوهيرا
ڏاڍي مضبوطيءَ سان، ڪاما (ڪامڪندلا) چندن جي خوشبوءَ وارو چوڙو پهريل هو،
ٿلهو ته ظاهر هو پر چندن جو نه هو.(11)
صندل جي خوشبوءِ کان لال ٿي، هڪ ڪاري ماکيءَ آئي ۽ ان تي ويٺي.
هُن پنهنجي بدن کي ڌڪ هڻي ماکيءَ کي اُڏائي ڇڏيو.(l2)
چوپائي
برهمڻ اهو سڀ راز سمجهي ويو.
برهمڻ سڄو وقفو ڏٺو ۽ ڏاڍي خواهش محسوس ڪئي،
(اهو) جنهن بادشاهه کان ايترا پئسا کنيا هئا.
۽ جيڪا دولت کيس راجا طرفان انعام ۾ ملي، سا ڪمڪندلا کي ڏئي ڇڏيائين (13)
دوهيرا
(راجا سوچيو) ”جيڪا دولت مون هن کي ڏني هئي، سا هن ڏئي ڇڏي آهي.
”اهڙي بيوقوف برهمڻ پادريءَ کي مون وٽ رکي نه سگهبو.“ (l4)
چوپائي
برهمڻ کي (ان کي) مارڻ نه گهرجي.
”برهمڻ هجڻ جي ڪري هن کي قتل نه ڪيو وڃي پر هن کي ڳوٺ مان ڪڍيو وڃي.
(انهيءَ به چيو ته) جنهن جي گهر ۾ اهو لڪل مليو هو.
۽ جيڪو به ان کي پناهه ڏيندو، ان کي ٽڪرا ٽڪرا ڪيو ويندو (15)
برهمڻ اهو سڀ ڪجهه ٻڌو.
جڏهن برهمڻ کي ان ڳجهي اعلان جي خبر پئي ته هو هڪدم ان عورت جي گهر آيو.
(هو چوڻ لڳو ته) بادشاهه مون تي ڏاڍو ناراض ٿيو آهي.
(۽ چيائين ته) جيئن ته راجا مون کان سخت ناراض آهي، تنهن ڪري مان تنهنجي گهر آيو آهيان.
دوهيرا