(عورت) چيو ته اي ناٿ! منهنجي ماءُ آهي
(اهو) مون کي جاڳائي نٿو سگهي
مان توهان کي تمام خلوص سان ٻڌايان ٿو. 6.
توهان ڪجهه ڪلاڪ ٻئي هنڌ گذاريو.
جڏھن اُڀري، تڏھن ھتي اچ.
جڏهن هوءَ اٿندي ته ڏاڍي ناراض ٿيندي.
مون کي ۽ توکي گڏ ڏسي، هوءَ خاموش ٿي ويندي. 7.
هن (پنهنجي زال جي) اها ڳالهه سچي مڃي ورتي
۽ (ھن) راند کي سمجھڻ کانسواءِ ھليو ويو.
(۽ چيائين ته) جڏهن هن ماءُ کي اٿندي ڏٺو
سو مون کي وري سڏ. 8.
ائين چئي بيوقوف هليو ويو
۽ (هن) کيس (ماڻهو) بستري تي کنيو.
ڪيترن ئي طريقن سان (هن سان گڏ) عيش.
(تڏهن ئي) سندس پيءُ گهر آيو. 9.
(هن) کيس (عاشق کي) اهڙيءَ طرح ننڊ ڏني
۽ پيءُ جي اچڻ تي هن چيو ته:
اي بابا! ٻڌ، هي تنهنجي عورت آهي
۽ گھر جي لعنت توکان لڪل آھي. 10.
اهو ٻڌي بادشاهه پنهنجي گهر هليو ويو.
ڪو به فرق سمجهي نه سگهيو.
(پوءِ) ان کي (ماڻهو) بابا وٽ وٺي ويا.
پوءِ سندس ماءُ اتي آئي. 11.
(پوءِ) ان (مڙس) کي اهڙيءَ طرح سمهاريائين
۽ ماءُ کي مخاطب ٿي فرمايائون (اهڙيءَ طرح)
اي ماءُ! ٻڌ، تنهنجو پٽ سوڌو آهي
جيڪو مون کي انسانن کان وڌيڪ پيارو آهي. 12.
هن جون اکيون ننڊ مان بيزار آهن،
سو ٿڪجي سمهي پيو.
مان ان کي جاڳائي نٿو سگهان
ڇو ته هاڻي (مون کي) خوشيون ڏيڻ وارو ننڊ اچي ويو آهي. 13.
اهي ڳالهيون ٻڌي ماءُ اٿي بيٺي ۽ گهر هلي وئي
۽ عورت پريتم کي صوفيءَ تي ويهاريو، کيس مضبوطيءَ سان ڀاڪر پاتو.
(هن سان گڏ) ڀانت ڀانت جي راڻي ڪئي
۽ پوءِ کيس گهر موڪليو. 14.
ٻٽي
انهيءَ ڪردار سان، اِسري محبوب کي (گهر) وٺي آيو.
عورتن جا راز ڪير به ڳولي نه سگهيو. 15.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمواد جو 380 هون باب سري چرتروپاخيان جي تريا چترتر جي، تمام سٺو آهي. 380.6847. هلي ٿو
چوويهه:
اي راجن! هڪ ڪهاڻي ٻڌو
اهڙي قسم جو ڪردار هڪ خوبصورت عورت هئي.
ملتان ۾ هڪ پير رهندو هو
جنهن کي تمام سهڻو چيو ويندو هو. 1.
سندس نالو روشن قادر هو.
عورت جيڪا کيس ڏسندي هئي، سا ٿڌي ٿي ويندي هئي.
جيڪو (عورت) ان عورت جي مڙس کي ڏسي،
تنهن ڪري جوتا هن کي زور سان ماريو. 2.