جنگ کي ياد ڪري، يوگيني ڳوڙها ڳاڙي رهيا آهن ۽ لوهي دور جا بزدل بزدل به بي خوف ٿي ويا آهن، هيگ زور سان کلڻ لڳا آهن ۽ شيشن ناگا، شڪ ۾ مبتلا ٿي، ڊهي پيا آهن. 497.
ديوتائن کي ڏسي، چوندا آهن برڪت.
خوفناڪ نظر ايندڙ کوپڙين جو رڙيون.
ويڙهاڪن جي زخمن جو علاج ڪيو پيو وڃي (۽ اهڙيءَ طرح جنگين کي آزمايو پيو وڃي).
ديوتا ڏسي رهيا آهن ۽ چون ٿا ”براوو، براوو“، ۽ ديوتا جلال حاصل ڪري، گوڙ ڪري رهي آهي، تلوارن سان لڳل وهندڙ زخم جنگين جو امتحان وٺي رهيا آهن ۽ ويڙهاڪ پنهنجن گهوڙن سميت جنگ جو ظلم برداشت ڪري رهيا آهن. 498.
ديوي ڪپليني شينهن تي سوار ٿي رڙيون ڪري رهي آهي،
(جنهن جي هٿ ۾) تلوار چمڪي ٿي، (جيڪا) نور سان ڍڪيل آهي.
هورون جا ٽولا ميدان جنگ جي مٽيءَ ۾ لٽڪيل آهن.
ديوتا چانڊئي پنهنجي شينهن تي سوار ٿي زور زور سان وڄائي رهي آهي ۽ سندس عاليشان تلوار چمڪي رهي آهي، گانن ۽ آسماني ڌاڙيلن جي ڪري، جنگ جو ميدان مٽيءَ سان ڀرجي ويو آهي ۽ سڀئي ديوتا ۽ راڻا هن جنگ کي ڏسي رهيا آهن. 499.
خوفناڪ لاش ميدان جنگ ۾ ڊوڙندا آهن
(جنهن کي) ڏسي ديوتائن جي مجلس ڪاوڙجي ٿي.
هورس جا ٽولا رن ڀوميءَ ۾ شاديءَ جون تقريبون ڪندا آهن.
جنگ جي ميدان ۾ گهمندڙ ڦرندڙ سرن کي ڏسي، ديوتائون خوش ٿي وڃن ٿا، جنگي ميدان جنگ ۾ آسماني ڇوڪرين سان شادي ڪري رهيا آهن ۽ جنگين کي ڏسي، سورج ديوت پنهنجي رٿ کي روڪيو آهي. 500.
دڙو، ڍولڪ، سنبل، مِريدنگا، مُخرا،
دف، زنجير ('تال') طبلا ۽ سرنائي،
تري، سنخ، نفيري، ڀيري ۽ ڀانڪا (جيڪي گھنٽيون وڄايون وڃن ٿيون).
ڀوت ۽ ڀوت ڍول، پانگهه، تابوت، ڪنچ، ڄنگهون، ڪيٽل ڊرم وغيره جي آواز تي نچندا آهن.
اولهه طرف جي بي خوف بادشاهن کي فتح ڪري چڪو آهي.
هاڻي ناراض ٿي ڏکڻ طرف هليا ويا آهن.
دشمن ملڪ ۽ طرف کان ڀڄي ويا آهن.
مغرب جي بي خوف بادشاهن کي فتح ڪري، غصي ۾، ڪلڪي، سووهه ڏانهن اڳتي وڌيا، دشمن پنهنجا ملڪ ڇڏي ڀڄي ويا ۽ جنگي ميدان جنگ ۾ گوڙ ٿي ويا. 502.
ڀوت ۽ زور آور بيحد ناچ ڪري رهيا آهن.
هاٿين جا گوڙ ۽ وڏا نگرا آواز.
گهوڙا پاڙيسري ۽ هاٿي وڏي سنجيدگيءَ سان گونجن ٿا.