تون وڃ ۽ صبح جو (’سوار‘).
گنگا چرڻ ('جانوي'). ان مان جيڪو به نر نڪرندو،
هو منهنجو مڙس هوندو. 15.
اهو ٻڌي بادشاهه خوش ٿيو.
(اهو) بيوقوف سچ ۽ ڪوڙ کي سمجهي نه سگهيو.
(هن) ماڻهن کي گڏ ڪيو ۽ ڍول وڄايا
۽ صبح جو هو گنگا کي ڇهڻ لاءِ ويو. 16.
وڏڙن جي وات کي پڪڙيو
۽ ان کي گنگا ۾ وجھي منٿون ڪرڻ لڳو.
جڏهن پاڻي ٿورڙو ٿڪايو وڃي،
پوءِ ان مان هڪ ماڻهو نڪري آيو. 17.
ان صاحب جي بيحد شڪل ڏسي
(راج ڪمار) ان راج ڪمار جو خيال رکيو.
انهيءَ بيوقوف ڪنهن به شيءِ کي غير واضح نه سمجهيو.
هن چال سان، عورت پنهنجي مڙس کي ورتو. 18.
ٻٽي
جيئن وشنو لڇمي سان شادي ڪئي ساگر کي سجدو ڪري،
اهڙيءَ طرح راج ڪماري به گنگا کي سجدو ڪري پنهنجي دوست سان شادي ڪئي. 19.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمواد جو 394 هون باب سري چرتروپاخيان جي تريا چارترا جي، سڀ خير آهي.394.7015. هلي ٿو
چوويهه:
سرب سنگهه نالي هڪ بادشاهه سهڻو هو.
جتي سرب سنڌ پور نالي هڪ قلعو آهي.
سندس سنگتيءَ جو هڪ ڏاهو پٽ هو، جنهن جو نالو ٿامبو هو.
هن جهڙو سهڻو ٻيو ڪو نه هو. 1.
دود سنگهه سندس ڀاءُ هو،
جنهن کي سڀ ماڻهو ٻيو چنڊ سمجهندا هئا.
چيو ويندو هو ته هو سهڻو ۽ نيڪ هو.
هن جهڙو سهڻو ٻيو ڪير ٿو چئي سگهي. 2.
(اتي) شاهه جي ڌيءَ جو نالو سوزلف (دي) (رهندو هو).
هن جهڙي ڪا به خدائي عورت نه هئي.
جڏهن هن راجڪمار کي ڏٺو.
تڏهن ئي (هن) خراب رويو اختيار ڪيو. 3.
(هن هڪ کي سڏيو) هيتاشان سخي
۽ سڄو راز ٻڌائڻ کان پوءِ کيس سندس جاءِ تي موڪليو.
پر راج ڪمار کيس قابو ڪري نه سگهيو.
اهڙيءَ طرح هو اچي شاهه جي ڌيءَ کي ٻڌايائين. 4.
شاهه جي ڌيءَ ڏاڍي ڪوشش ڪري ٿڪجي پيئي.
پر راج ڪمار ڪنهن به صورت ۾ سندس گهر نه ويو.
هن هڪ بير (ٻانهون بيرن مان) سڏائي اتي موڪليو.
(هن) (راج ڪمار) کي پڪڙيو، جيڪو سيج تي سمهي رهيو هو ۽ کيس ماريو.
ڪڏهن ڪڏهن ڀوت (بير) سندس ٽنگ پڪڙيندو هو
۽ ڪڏهن ڪڏهن ساج تي اڇلائي ڇڏيندو هو.
هن کي خوفزده ڪري هن کي پڪڙيو
۽ ان (شاهه جي ڌيءَ) جي خوف کان، هن کي قتل نه ڪيو. 6.
سڄي رات کيس سمهڻ نه ڏنو
۽ راجڪمار کي ڏاڍو ڊڄي ويو.
(انهيءَ جي) خبر بادشاهه تائين به پهتي.
راجا ان کي سڏيو، جيڪو شيطان کي ناس ڪري.