بيشمار گومُخ، جھانجھا، ٽُڪر،
ڍول، مريدنگ، مچانگ، ناگاري (وغيره)
خوفناڪ آوازون ’ڀڀڪ ڀاڀڪ‘ وڄڻ لڳيون.
ويڙهاڪن پنهنجا ڪمان ڪڍيا ۽ تير مارڻ لڳا. 114.
اتي رت جا ڳوڙها ڀرجي ويا.
انهن ۾ بيشمار جنات ظاهر ٿيا.
(انهن) گڏجي ’مارو مارو‘ جو نعرو هڻڻ شروع ڪيو.
انهن مان هزارين جنات پيدا ٿيا. 115.
انهن کي (مارڻ سان) جڏهن زمين تي ڏڪار پئجي ويو.
پوءِ رت سان لڪي زمين کي سينگاريو ويندو.
بيشمار جنات اٿي کڙا ٿيندا ۽ ڀڄي ويندا
۽ تير، ڪمان ۽ ٻاجهه استعمال ڪيا ويندا هئا. 116.
اهي ڏاڍا غضب سان اڳيان ايندا هئا.
ڏڪار (انهن کي) هڪ ئي وقت ماري ڇڏي ها.
انهن جو سمورو رت (زمين تي) پوي ٿو.
پوءِ (ان کان) جنات جو لشڪر عذاب ڪندو. 117.
پوءِ اوچتو سخت جنگ شروع ٿي وئي.
گهوڙن جي ڇرن سان ڌرتيءَ جا ڇهه پهر ڀڄي ويا.
(اهڙيءَ طرح ستن مان) تيرهن آسمان ٿي ويا
۽ اتي (صرف) ھڪڙو دوزخ رھيو. 118.
هتي، ڀتاچرج (مها ڪال جو) يش ڳائي رهيو هو
۽ ڍاڌي سائين ڪڪڙ (آيت) پڙهي رهيو هو.
هر وقت، ڪال جو شڪ وڌي رهيو هو
۽ هو (دشمنن کي) چانهه ۽ چانهه سان (پنهنجي مرضيءَ مطابق) ڪيترن ئي قسمن جي ’دُباهيه‘ (ٻنهي هٿن سان هٿيارن سان) ماري رهيو هو.
انهن (شيطانن) جو گوشت ۽ ميوا جيڪي (زمين تي) ڪريا،
(هوءَ) رٿن، هاٿين ۽ گهوڙي سوارن جو روپ اختيار ڪري رهي هئي.
(اتي) ڪيترا خوفناڪ ديو پيدا ٿيا،
(هاڻي) مان انهن کي چڱيءَ طرح بيان ڪريان ٿو. 120.
جنهن کي هڪڙي اک ۽ فقط هڪ ٽنگ هئي
۽ انهن وٽ ٻه هزار (مطلب) اميت ڀاڳ هئا.
انهن مان گهڻا پنج پاسا هئا
۽ (انهن) هٿن ۾ هٿيار ۽ هٿيار هئا. 121.
(گهڻن جو) هڪ نڪ، هڪ پير
۽ هڪ هٿ هو ۽ آسمان ۾ هلي رهيا هئا.
ڪن جا اڌ ۽ ڪن جا مڙهه مڏيل هئا.
ڪيترا ڪيس رکيل هئا ۽ (آسمان ۾) هلي رهيا هئا. 122.
(انهن مان) هڪ شراب جي ٽانڪي پيئي
۽ دنيا ۾ اهڙا به هئا جيڪي انسانن کي کائي زندگي گذاريندا هئا.
(هو) ڏهه هزار ٿلهو ڀنگ جا
پ پ وارا اچي جنگ ۾ وڙهندا هئا. 123.
ٻٽي
بجرا تير، وڇون، تير ۽ ٻيا (ٻيا) وڏا هٿيارن جي بارش ڪري رهيا هئا.
اعليٰ ۽ پست، بهادر ۽ بزدل کي برابر ڪيو ويو. 124.
چوويهه:
جنگ جو سامان کڻڻ سان
اهڙي خوفناڪ جنگ لڳي.
جڏهن وڏو زمانو ڪاوڙيو،
تڏهن ئي ڪيترائي ديوتا ناس ٿي ويا. 125.