ڪيترن کي گدڙ کائي ويو آهي ۽ ڪيترائي زخمي ٿي ڪري هيٺ لهي ويا آهن، ڪيترائي شينهن وانگر مضبوطيءَ سان بيٺا آهن، ڪيترائي جنگ ۾ خوفزده آهن ۽ ڪيترائي شرمسار ٿي روئي روئي رهيا آهن.1074
سويا
زخمي، وري اٿڻ لاءِ وڙهڻ لاءِ اڳتي وڌي رهيا آهن
شاعر چوي ٿو ته جيڪي لڪندا هئا، اهي هاڻي رڙ ٻڌي ڪاوڙجي پيا آهن
هنن جون ڳالهيون ٻڌي ڪرشن پنهنجي تلوار کي مضبوطيءَ سان جهليو ۽ هنن جو مقابلو ڪري، سندن مٿو ڪٽي ڇڏيو
پوءِ به واپس نه موٽيا ۽ ڄڻ ته مٿي کان سواءِ ٽڪنڊي بلرام ڏانهن وڌيا.1075.
”مار، مار“ جو نعرو هڻي، ويڙهاند تلوارون کڻي، وڙهڻ لڳا
هنن بلرام ۽ ڪرشن کي چئني پاسن کان ائين گهيرو ڪيو، جيئن پهلوانن جو ميدان
جڏهن ڪرشن پنهنجي ڪمان ۽ تير کي هٿ ۾ کنيو، تڏهن ويڙهاڪن بيوس محسوس ڪري جنگ جي ميدان مان ڀڄي وڃڻ شروع ڪيو.
ميدان ويران ۽ ويران لڳي رهيو هو ۽ اهڙي محفل ڏسي پنهنجي گهرن ڏانهن موٽڻ لڳا.
ويڙهاڪ جيڪو سري ڪرشن تي حملو ڪري ٿو جنهن جي هٿ ۾ تلوار آهي ۽ ڪاوڙ سان ڀريل آهي.
جڏهن به ڪو ويڙهاڪ پنهنجي تلوار هٿ ۾ کڻي ڪرشن تي اچي بيهندو آهي ته اهو تماشو ڏسي گانن يعني شيو جي حاضرين خوش ٿي ويندا آهن ۽ خوشي جا گيت ڳائڻ لڳندا آهن.
ڪو چوي ٿو ته ڪرشن جي فتح ٿيندي ۽ ڪو چوي ته اهي جنگجو فتح حاصل ڪندا
اهي ان وقت تائين جهڳڙا ڪندا آهن، جڏهن ڪرشن کين مارائي زمين تي اڇلائي ڇڏيندو آهي.
ڪيبٽ
هاٿين سان گڏ وڏا وڏا هٿيار پهريل، زبردست جنگجو، پنهنجن گھوڙن کي ناچ ڪري، اڳتي وڌڻ لڳا.
اُھي ميدان جنگ ۾ ثابت قدم رھيا ۽ پنھنجي مالڪن جي مفاد خاطر، پنھنجن احاطي مان نڪرندا ۽ ننڍڙا ڊرم وڄائيندا،
اهي پنهنجا خنجر ۽ تلوارون مضبوطيءَ سان هٿ ۾ کڻي ميدان جنگ ۾ پهتا ۽ ”مارو، مارو“ جو نعرو هڻي رهيا هئا.
ڪرشن سان وڙھي رھيا آھن، پر پنھنجن ماڳن تان ھٽڻ وارا نه آھن، ڌرتيءَ تي ڪري پيا آھن، پر زخمن سان وري اُٿي پيا آھن. 1078.
سويا
ڪاوڙ ۾ اهي روئي رهيا آهن ۽ پنهنجي هٿيارن سان بي خوفيءَ سان وڙهندا رهيا آهن
انهن جا جسم زخمن سان ڀريل آهن ۽ انهن مان رت وهي رهيو آهي، تڏهن به اهي هٿ ۾ تلوارون کڻي پوري طاقت سان وڙهندا رهيا آهن.
ساڳئي وقت بلراما موهلا (پنهنجي هٿ ۾) ورتو ۽ (انهن کي) چانورن وانگر پکيڙي ڇڏيو.
بلرام انهن کي چانورن وانگر ٿلهي سان ماريو آهي ۽ وري انهن کي پنهنجي هلت سان ماريو آهي، جنهن جي ڪري اهي زمين تي ڪري پيا آهن. 1079.