هن صاحبن کي هٿ ڏئي بچائي ورتو
۽ ڪيترن ئي دشمنن کي خندق ۾ ماري ڇڏيو. 279.
جڏهن اسيدُوجا (مها ڪال) رڻ ۾ ناراض ٿيو
(پوءِ) دشمنن کي چنبڙي ماريائين.
سڀني نوڪرن کي بچايو
۽ ظالمن جي ٽولي کي ماريو. 280.
جڏهن وقت اهڙيءَ طرح ظالمن کي ماري ڇڏيو آهي،
(پوءِ) خوفناڪ (شيطان) زمين تي ڪِرڻ لڳا.
هن صاحبن کي پنهنجي هٿن سان بچايو
۽ ڪيترن ئي دشمنن کي خندق ۾ ماري ڇڏيو. 281.
بيشمار جنات ڪاوڙ ۾ اچي ويا
۽ ’مارو مارو‘ ڏهن طرفن کان گوڙ ڪرڻ لڳو.
ڪلال ناراض ٿي ويو ۽ وري خار کي سنڀاليائين
۽ فوري طور تي دشمن جي فوج تي حملو ڪيو. 282.
بيشمار بڇڙائي غضب ڪرڻ سان
پوءِ مها ڪال کي مارڻ ٿي چاهيو.
جيئن آسمان تي تير ھلندو آھي، (اھو) آسمان تي نه لڳندو آھي.
بلڪه، هن کي (ڊرائيور) لڳي ٿو. 283.
جنات گھنٽيون وڄايون
۽ ويجھو (عظيم عمر).
تڏهن مها ڪالا پنهنجو فرض نڀايو.
۽ ظالمن کي مارڻ سان سنتن کي بچايو. 284.
(هن) جنات کي ماري کين ٽڪر ٽڪر ڪري ڇڏيو
۽ سڀني کي برابر ڪري ڇڏيو (پرائي) کي تليل.
ڪالي (ڪال) پوءِ آتشي استرا کي فائر ڪيو
۽ ديوين جي سڄي لشڪر کي تباهه ڪري ڇڏيو. 285.
پوءِ ڀوتن ورون جو هٿيار آزاد ڪيو،
جنهن سان اگني اسٽرا کي ڦيرائي ڇڏيو.
پوءِ ڪالا باسوا اسٽرا کي سنڀاليو
۽ اندرا ظاهر ٿيو ۽ جنگ شروع ڪئي. 286.
اندرا (’باسوا‘) کي ريگستان ۾ بيٺو ڏسي
ديو شراب جا ٻه کوهه پيتو.
وڏي ڪاوڙ ۾ روئڻ لڳو،
(جنهن جو) آواز ٻڌي زمين ۽ آسمان ڏڪڻ لڳا. 287.
(هن) اندرا تي بيشمار تير ماريا
جنهن ڍالن ۽ هٿيارن کي سوراخ ڪري پار ڪيو.
(ڏسڻ لڳو) ڄڻ ته نانگ سندن سوراخن ۾ داخل ٿي ويو هجي
۽ زمين کي ٽوڙي هيٺان دنيا ۾ هليو ويو. 288.
تڏهن اندرا ڏاڍي ناراض ٿي
۽ ڪمان ۽ تير هٿ ۾ کنيو.
ڏاڍو ناراض ٿي، هن تير اڇلايو
جيڪو ڀوتن کي ٽوڙي ٻاهر نڪري آيو. 289.
شيطان (ٻيهر) ناراض ٿي حملو ڪيو
۽ ديوتا جي پوڄارين کي رڻ مان ڪڍي ڇڏيو.
جڏهن ڪالي (عظيم عمر) ديوتائن کي جنگ کان ڀڄندي ڏٺو.
پوءِ هنن جنگ ۾ (سڀ) هٿيار ۽ هٿيار ڇڏي ڏنا. 290.
ڪالي تير ڪڍيا
جنهن جي ڏس ۾ وڏي فوج تباهه ٿي وئي.