سڀني فيصلو ڪيو ته، ”ٺيڪ آهي، اچو ته پاڻيءَ مان نڪري پوءِ ڪرشن کي عرض ڪريون.
سويا
اهي سڀئي پاڻي مان ٻاهر نڪتا، پنهنجن ڳجهن حصن کي پنهنجن هٿن سان لڪائيندا هئا
اهي ڪرشن جي پيرن تي ڪري پيا ۽ کيس مختلف طريقن سان عرض ڪيو
۽ کيس چوري ٿيل ڪپڙا واپس ڪرڻ لاءِ چيو
� �اسان چيو آهي ته اسان جي ذهن ۾ جيڪو هو سو اسان کي جلدي ڪپڙا ڏيو، اسان ٿڌي کان ٿڌا پيا آهيون.� �265.
ڪرشن جو ڪلام:
سويا
ڪرشن چيو، ”ڏسو، هاڻي مان جيڪو ڪجهه چوندس، توهان سڀني کي اهو قبول ڪرڻو پوندو
مون کي سڀني جي منهن کي چمي ڏي، مان چوندس ۽ توهان شمار ڪيو، توهان سڀني کي
مون کي پنهنجي سيني جي نپل کي ڇهڻ ڏي، نه ته توسان وڌيڪ خراب سلوڪ ڪندس.
مان سچ ٿو چوان ته هي سڀ ڪرڻ کان پوءِ ئي توکي ڪپڙا ڏيندس.
تڏهن ڪرشن کلڻ لڳو ۽ پنهنجي وات سان اها ڳالهه چوڻ لڳو ته اي پيارا! مون کي توکي هڪ ڳالهه چوڻي آهي، ٻڌ.
ڪرشنا وري چيو، منهنجي هڪ ڳالهه ٻڌو ۽ منهنجي اڳيان هٿ جهلي سجدو ڪر، ڇاڪاڻ ته توهان سڀ هن وقت منهنجي دل ۾ محبت جي ديوي جي مافوق الفطرت طاقتن وانگر ويٺا آهيو.
� � � مون توهان سڀني کي اهو چيو آهي ته اهو ڪرڻ لاء، مناسب موقعي ۽ ان جي اڪيلائي کي ڏسي
توهان کي ڏسي ۽ توهان سڀني کان حسن جو عطيو حاصل ڪري منهنجي دل مطمئن ٿي وئي آهي.
شاعر جو ڪلام: DOHRA
جڏهن ڪرشن سڀني گوپين سان ملاقات ڪئي
جڏهن ڪرشن گوپين ڏانهن ڏٺو ته سندس اکين جي ناچ جو سبب بڻجي ويو، تڏهن سڀئي خوش ٿي، امبروسيا جهڙا مٺا لفظ چوڻ لڳا.
ڪرشن کي خطاب ڪندي گوپين جو ڪلام:
سويا
اي ڪرشنا! اڳي ئي توھان کي گھٽ سمجھ آھي، توھان ھاڻي پنھنجي گھر ۾ راند ڪري سگھو ٿا
جڏھن نند ۽ يشھودا ٻڌندا، تڏھن شرم کان وڌيڪ گھٽتائي محسوس ڪندا
محبت (ڪڏھن) زور سان نه ٿي ٿئي، (پر تون) زور سان ناخن ڇو ٿو ھڻين.
محبت زور سان نٿي ٿي سگهي، تون اهو سڀ ڇو ڪري رهيو آهين؟ تون هاڻي اهڙين ڳالهين ۾ خوش نه ٿي سگهين، ڇو ته تون اڃا ڇوڪرو آهين. ���269.
ڪيبٽ
(جنهن جو) چهرو ڪنول جهڙو، اکيون هرڻ جهڙو، جسم جو حسن سڀني ماڻهن سان ڀريل آهي.
گوپيون ڪنول جھڙا منهن، ڊوءَ جھڙا اکيون ۽ جذبن سان ڀريل جسمن سان، چنڊ جي اڀرڻ تي سائي ۽ سفيد رنگن وانگر شاندار نظر اچي رهيون هيون.
اهي ڪرشن سان گڏ بيٺا آهن، جڏهن ته ناچ ۽ شوقين تفريح بابت ڳالهائي رهيا آهن
اُھي بيٺا آھن، اُھي جيڪي بيٺا آھن، اُن لاءِ بيٺا آھن جواھرن جو ھار braiding لاءِ in order to vest the god of love.270.
سويا
او منهنجا رب! ڀونءَ جي روپ ۾ ڪمان ٺاهي خواهشن جا تير ڇو ٿا مارن؟
اي ڪرشنا! تون پنهنجي ابرو جي ڪمان مان پيار جي ديوتا جا تير ڇو ڪڍي رهيو آهين؟ تون اسان ڏانهن ڇو وڌي رهيو آهين پيار سان مسڪرائيندي؟
هو ٿلهي پگڙي (سُر تي) ڇو ٺاهيندو آهي ۽ (هنن جي اکين سان) ٿلهي پگڙي ڇو ٺاهيندو آهي؟
���� تون پگھلنگ پگھلين کي پگھلين ڪرين ٿو ۽ تون به ڇو هلين ٿو؟ تون اسان سڀني کي ڇو موهي رهيو آهين؟ اي موهيندڙ! تون اسان کي تمام سٺو لڳين ٿو، جيتوڻيڪ تو ان بابت قسم کنيو هو. ���271.
(جڏهن) سري ڪرشن جا لفظ پنهنجن ڪنن سان ٻڌي، برج ڀومي جون سڀئي عورتون کلڻ لڳيون.
برجا جون عورتون جڏهن ڪرشن جون ڳالهيون ٻڌيون ته دل ۾ خوش ٿي ويون ۽ آهستي آهستي اهي هاٿي جي چَرَ کڻي ان وڻ هيٺان اچي پهتيون، جنهن تي ڪرشن ويٺو هو.
انهن جون اکيون مسلسل ڪرشن کي ڏسڻ لڳيون اهي هوس جي روشني وانگر ظاهر ٿيا
ڪرشن، انهن عورتن کي ڏسي، ڏاڍو بيزار ٿي، بکايل بازن وانگر مٿن ڪري پيو.
(جيڪو شري ڪرشن) ڪاما جهڙو روپ، چهرو چنڊ جهڙو، نڪ طوطي جهڙو ۽ اکيون هيرن جهڙو.
انهن گوپين کي عشق جي ديوي جو حسن، چهرا چنڊ جهڙو، نڪ طوطي جهڙو، اکيون ٻوٽي جهڙو، جسم سون جهڙو، ڏند انار جهڙو، ڳليون ڪبوتر جهڙيون ۽ مٺيون ڳالهيون راتيون جهڙيون.
شاعر شيام چوي ٿو ته، ڳئون جا حاضرين کلڻ لڳا ۽ چوڻ لڳا ته، (اي گوپي!)
ڪرشن انهن کي مسڪرائيندي چيو ته توهان ماڻهن پنهنجي نشانين ۽ ابرو جي ناچ ڪري منهنجي ذهن تي جادو ڪيو آهي.
ڪنڌ رس جو وڏو غلبو آهي. (جڏهن) هن اوچتو سڀني (گوپين) کي پاڻي ۾ (ننڍي غسل ڪندي) ڏٺو (هو انهن جي مٿي تي چڙهي ويو).
ڪرشن کين هڪ ذائقيدار شخص وانگر ظاهر ٿيو ۽ اهي هن سان چمڪندا رهيا، چيائون. توکي يشودا جو قسم کڻڻو پوندو ته تون ڪنهن کي به نه ٻڌائيندين ته تو اسان کي اهڙي طرح ڦاسايو آهي
هنن وڌيڪ چيو ته اسان اوهان جا غلام آهيون مهرباني ڪري اسان جا ڪپڙا واپس ڪر
اي ڪرشن، اسان کي ڪيئن سجدو ڪرڻ گهرجي؟ اسان کي ڏاڍي شرم محسوس ٿي رهي آهي.���274.
”مون تنهنجا ڪپڙا چوري ڪيا آهن ۽ هاڻي تون بيڪار سردي برداشت ڪري رهيو آهين