پنهنجي ڌيءَ کي اهڙيءَ طرح سيکاريندي، چانڊڪا جي پوڄا ڪئي ۽ اٺويهه ڏينهن مسلسل سندس خدمت ڪري، هن کي خوش ڪيو.
شاعر شيام ( چوي ٿو ) درگا ان وقت کانئس خوش ٿي هن کي اها نعمت ڏني
چانڊڪا، خوش ٿيڻ سان، غمگين نه ٿيڻ جو هي نعمت عطا ڪيو، ڇاڪاڻ ته ڪرشنا واپس ايندي. 2060.
ڪرشن کي پنهنجي زال ۽ مانيءَ سان ڏسي، سڀ غم وساري ويٺا.
ڪرشن کي زيور سان ڏسي، رُڪماني ٻيون سڀ شيون وساري، چانڊڪا کي نذر ڪرڻ لاءِ پاڻي کڻي اچي (مندر ۾) پهتي.
سڀ يھودي راضي ٿي ويا ۽ شھر ۾ خوشيءَ جو سلسلو شروع ٿي ويو
شاعر چوي ٿو ته اهڙيءَ طرح هر ڪنهن کي دنيا جي ماءُ سمجهندي هئي.2061.
جمونت کي فتح ڪرڻ ۽ زيور کي پنهنجي ڌيءَ سان گڏ آڻڻ جي بيان جي پڄاڻي.
سويا
شري ڪرشن ستراجيت کي ڏٺو ۽ پنهنجي هٿ ۾ مالا کڻي هن جي مٿي تي ڌڪ هنيو
ستراجيت جي خبر پوڻ کان پوءِ ڪرشن زيور کي هٿ ۾ کڻي سندس اڳيان اڇلائي چيو ته ”اي بيوقوف! تنهنجو زيور کڻي وڃ، جنهن لاءِ تو مون کي بدنام ڪيو هو“.
سڀ يهودي حيران ٿي ويا ۽ چوڻ لڳا، ”ڏسو، ڪرشن ڪهڙي ڪاوڙ ڪئي آهي.
ڪرشن جي اها ڪاوڙ ڏسي سڀ يهود حيران ٿي ويا ۽ اها ئي ڳالهه شاعر شيام پنهنجي سٽون 2062 ۾ بيان ڪئي آهي.
هٿ ۾ مالا جهلي بيٺو (محافظ) ۽ ڪنهن ڏانهن نهاريائين.
هن زيور کي هٿ ۾ کنيو ۽ ڪنهن کي به ڏسڻ کان سواءِ شرمسار ٿي پنهنجي گهر ڏانهن روانو ٿيو.
هاڻي ڪرشن منهنجو دشمن بڻجي ويو آهي ۽ اهو منهنجي لاءِ هڪ داغ آهي پر ان سان گڏ منهنجو ڀاءُ به ماريو ويو آهي.
مان هڪ مشڪل حالت ۾ ڦاسي چڪو آهيان، تنهنڪري هاڻي مون کي پنهنجي ڌيء ڪرشن کي پيش ڪرڻ گهرجي. 2063.
بچيتار ناٽڪ ۾ ڪرشناوتار (دشم اسڪند پراڻ تي ٻڌل) ۾ ستراجيت کي زيور ڏيڻ بابت بيان جي پڇاڙي.
هاڻي سُترجيت جي ڌيءَ جي شادي جي ڪهاڻي
سويا
برهمڻن کي سڏي ستراجيت پنهنجي ڌيءَ جي شادي ويدڪ رسمن مطابق ڪرائي.
سندس ڌيءَ جو نالو ستيه ڀاما هو، جنهن جي ساراهه سڀني ماڻهن ۾ پکڙجي وئي هئي
جيتوڻيڪ لڪشمي به هن وانگر نه هئي
2064ع ۾ ڪرشنا کي شاديءَ لاءِ عزت سان دعوت ڏني وئي.
اهو نئون حاصل ڪري، ڪرشن شادي واري پارٽي سان گڏ هن ڏانهن ويو
رب جي اچڻ جي خبر پئي، سڀ ماڻهو سندس استقبال لاءِ پهچي ويا
کيس شاديءَ جي رسمن لاءِ وڏي احترام سان ورتو ويو
برهمڻن کي تحفا ڏنا ويا، ڪرشن شاديءَ کان پوءِ خوشيءَ سان پنهنجي گهر موٽي آيو.2065.
شاديءَ جي رسمن جي پڄاڻي.
ھاڻي ھائوس آف وڪس جي قسط جو بيان شروع ٿئي ٿو
سويا
ان وقت تائين اهي سڀ ڳالهيون ٻڌي، پانڊو، موم جي گهر ۾ آيا
انهن سڀني گڏجي ڪورواسين کي عرض ڪيو، پر ڪوروڙن کي رحم جو ذرو به نه هو.
چت ۾ ائين سوچيندي، شري ڪرشن سڀني (يادن) کي سڏيو ۽ اتي ويا.
وڏي سوچ ويچار کان پوءِ هنن ڪرشن کي سڏيو، جنهن پنهنجي رٿ کي سينگارڻ کان پوءِ ان جاءِ ڏانهن روانو ڪيو. 2066.
جڏهن سري ڪرشن اتي ويو، برماڪرت (ڪرت ورما) اها صلاح ڏني
جڏهن ڪرشن اُن جاءِ ڏانهن وڃڻ لڳو، تڏهن ڪرتورما ڪجهه سوچيو ۽ اڪرور کي پاڻ سان وٺي، کانئس پڇيو، ”ڪرشن ڪيڏانهن ويو آهي؟
اچو ته ستراجيت کان زيور کسي وٺون ۽ ائين سوچيندي ستراجيت کي ماري ڇڏيائون
کيس قتل ڪرڻ کان پوءِ ڪرتورما پنهنجي گهر هليو ويو.2067.
چوپي
ستڌنا (جنگي نالو) پڻ گڏ ٿيا
جڏهن هنن ستراجيت، شتڌنوا کي ساڻ ڪري ماريو
انهن ٽنهي (هن کي) قتل ڪيو ۽ (پنهنجي) ڪئمپ ۾ آيا
انهيءَ پاسي، ٽيئي اٺ پنهنجن گهرن ڏانهن ۽ انهيءَ پاسي، ڪرشن کي خبر پئي.2068.
ڪرشن کي خطاب ڪندي قاصد جو خطاب:
چوويهه:
ملائڪن سري ڪرشن سان ڳالهايو
قاصد خداوند کي چيو، ”ڪرت ورما ستراجيت کي ماريو آهي