۽ انھن مان گھڻن کي ٽوڙيو. 10.
صبح جو (سڀ) ڪرچڪ غضب سان ڀرجي ويا
۽ دروپتي جي وارن کي مضبوطيءَ سان پڪڙيو.
(چيو ته) ان کي باهه ۾ ساڙي ڇڏينداسين.
جتي (اسان جو) ڀاءُ ويو آهي، اسان کيس اتي موڪلينداسين. 11.
هن (پنهنجي) وارن کي پڪڙي کيس اتي وٺي ويو
جتي بينڪ ڪرچڪ هڪ هيرو هو.
تڏهن ڀيم ڪاوڙ ۾ ڀرجي ويو.
هن پنهنجي هٿ ۾ کجيءَ جي بلڊ رکي هئي. 12.
جنهن کي ڀوڳن سان ڪاوڙ ايندي هئي،
هن جو مٿو ڌڙڪي رهيو هو.
ڪنهن کي ڳچيءَ مان پڪڙي ماريندو هو.
هو ڪنهن کي ڪيسن ۾ ڦاسائي ماريندو هو. 13.
بغلن ۾ ڳوڙها کڻي ويا (’ڪنيا‘).
۽ انهن کي ٻرندڙ چتاءَ ۾ اڇلائي ڇڏيو.
(انهيءَ هڪ) ڪرچڪ سان پنج هزار ٻيا ڪرچڪ مارجي ويا.
(انهيءَ طرح) پنهنجي زال جي جان بچائي. 14.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمواد جو 184 هين باب سري چرتروپاخيان جي تريا چرتر جي، تمام سٺو آهي. 184.3543. هلي ٿو
ٻٽي
هڪ باني جي زال اڪبر آباد ۾ رهندي هئي.
شري رڻ رنگ ڪماري کي ڏسي، ديوتا ۽ راڻا خوش ٿيندا هئا. 1.
چوويهه:
هڪ ڏينهن اڪبر شڪار تي ويو.
هن جي ظاهر کان حيران ٿي ويو.
هن ڏانهن هڪ نوڪر موڪليو ويو
هن کي وٺي اچڻ ۽ مون سان ملڻ لاءِ. 2.
پوءِ سخي پنهنجي گهر ويو
۽ کيس سڄي ڳالهه ٻڌائي (چڱو).
هوءَ بادشاهه جي گهر نه وئي،
ان جي بدران، هن بادشاهه کي (پنهنجي) گهر ڏانهن دعوت ڏني. 3.
جڏهن بادشاهه پنهنجي گهر آيو.
سو هو عورت جي صوفيءَ تي ويهي رهيو.
تڏهن راڻي (عورت) کيس چيو ته:
اي روح رهاڻ بادشاهه! ٻڌو. 4.
جيڪڏهن توهان مون کي اجازت ڏيو ته مان مختصر پيشاب لاءِ ايندس.
پوءِ پنهنجي بابا کي وڻندڙ بڻايو.
ائين چوڻ کان پوءِ هوءَ هلي وئي
۽ گهر جا دروازا بند ڪري ڇڏيا. 5.
وڃي پنهنجي مڙس کي سڀ ڪجهه ٻڌاءِ
۽ هوء ساڻس گڏ آئي.
پوءِ باني ڏاڍو ناراض ٿيو
۽ جوتا لاهي هٿ ۾ جهليائين. 6.
بادشاهه جي مٿي تي جوتا ('پاني') مارڻ لڳا.
شرمسار بادشاهه ڳالهائي نه سگهيو.
کيس ڌڪ هڻي درياهه ۾ اڇلائي ڇڏيو
۽ ساڳيءَ طرح دروازو بند ڪيو.7.
ٻٽي
صبح جو ڪوٽوال وٽ ويو ۽ فون ڪيائين.