اتي هڪ تمام سهڻي راڻي هئي جنهن جو نالو ڪيلاش متي هو
جن کان دنيا جي بادشاهن جنگ جي سکيا ورتي. 1.
چوويهه:
هن جو مڙس هڪ بير سنگهه (نامياري شخص) هو.
جنهن جي روپ ۽ ڍنگ تي دنيا بحث ڪندي هئي.
هن جي بيحد خوبصورتي هئي
جنهن کي ڏسندي ئي سج ۽ چنڊ سندن ذهنن ۾ اچي ويندا هئا. 2.
(هو) ڏينهن رات دشمنن کي تباهه ڪندو هو
۽ بادشاهه جي پرڳڻن کي ماريندو هو.
هو هڪ به جهاز کي وڃڻ نه ڏيندو هو.
هو هر ڪنهن کي ڦرندو هو. 3.
ثابت قدم:
سڀ گڏجي لٽجي ويا
هو اتي ويو جتي شاهجهان شهنشاهه هو.
هر ڪو درٻار ۾ آيو ۽ رڙيون ڪرڻ لڳو.
(اي بادشاهه!) اسان جو فيصلو ڪر ۽ انهن کي قتل ڪر. 4.
بادشاهه چيو:
چئو ته توهان کي ڪنهن لُٽيو، (اسان) ان کي ماري ڇڏيو.
هن جو نالو هتي ڏيو.
هاڻي مان پنهنجي فوج کي مٿس سوار ڪري رهيو آهيان
۽ مان تنهنجو سمورو سامان هن کان وٺندس. 5.
فرنگي چيو:
ٻٽي
جتي ڪماچيا (ديوتا) جو مندر آهي، هو ان جاءِ جو بادشاهه آهي.
(هن) ڪيترائي فرنگي قتل ڪيا ۽ مال ملڪيت کسي ورتو. 6.
چوويهه:
اهڙيءَ طرح جڏهن بادشاهه ٻڌو
اتي ڪيترائي لشڪر موڪليا ويا.
اتي فوج اچي رهي هئي.
جتي ڪمچايا جو مندر سينگاريو ويو هو.
ثابت قدم:
ان وقت تائين بير سنگهه ديوي لوڪ (جنت) ڏانهن هليو ويو هو.
راڻي (بادشاهه جو لاش) ساڙي ڇڏيو، پر ماڻهن کي نه ٻڌايو.
(هن ماڻهن کي ٻڌايو ته) بادشاهه ڪجهه ڏينهن کان بيمار آهي.
(راڻي) تلوار کڻي رياست جو ڪم سنڀاليو. 8.
جيستائين بادشاھ نه اچي، تيستائين مان (وڙھڻ) وڃان ٿو.
مان انهن دشمنن جي سر تي تلوار هلائيان ٿو.
سڀني دشمنن کي مارڻ کان پوءِ (پوءِ) مان گهر موٽي ايندس
۽ مان پنهنجي مڙس کي مرڪ سان سجدو ڪندس. 9.
اهڙيون ڳالهيون ٻڌي سڀ ويڙهاڪ خوش ٿيا.
سڀني هڪ ٻئي جا هٿيار هٿ ۾ کنيا.
ڪجهه ويڙهاڪن (دشمن جي) فوج راڻي کي ڏيکاري.
هوء فوج ۾ داخل ٿي ۽ سڀني کي قتل ڪيو. 10.
(راڻي) رات جو ڏهه هزار ڍڳن جو حڪم ڏنو
۽ ٻه ٻه مسالا روشن ڪرڻ کان پوءِ انهن کي ٻڪرين جي سڱن سان ڳنڍي ڇڏيو.
انهيءَ پاسي کان دشمن جي ٽوليءَ کي (ڳالھ) ڏيکاريندي، هوءَ (پاڻ) ٻئي پاسي کان آئي.
وڏن وڏن بادشاهن کي ڪرڪيٽ وانگر قتل ڪيو. 11.
ثابت قدم: