پاڻ دنيا کان لاتعلق رهي ٿو،
مان هن حقيقت کي شروع کان ڄاڻان ٿو (قديم زماني کان).
هو پاڻ کي پيدا ڪري ٿو ۽ پاڻ کي تباهه ڪري ٿو
پر هو ٻين جي سر تي ذميواري عائد ڪري ٿو
هو پاڻ کان لاتعلق ۽ هر شيءِ کان پري رهي ٿو
تنهن ڪري، هن کي لامحدود سڏيو ويندو آهي.6.
جن کي چوويهه اوتار چئبو آهي
اي رب! اهي توهان کي ٿورڙي انداز ۾ محسوس نه ڪري سگهيا آهن
اهي دنيا جا بادشاهه ٿي ويا ۽ گمراهه ٿي ويا
ان ڪري انهن کي بيشمار نالن سان سڏيو ويو.
اي رب! تون ٻين کي گمراھ ڪري رھيو آھين، پر ٻين کي گمراھ نه ڪري سگھين ٿو
تنهن ڪري توکي ”ملازم“ سڏيو وڃي ٿو
اوليائن کي ڏک ۾ ڏسي تون بيزار ٿي،
تنهن ڪري تو کي عاجز جو فقير به سڏيو وڃي ٿو.
جنهن وقت تون ڪائنات کي تباهه ڪندين
تنهن ڪري دنيا تنهنجو نالو KAL (تباهي ڪندڙ رب) رکيو آهي.
توهان سڀني بزرگن جي مدد ڪئي آهي
تنهن ڪري اولياءَ تنهنجي اوتارن جو حساب ورتو آهي.9.
غريبن تي تنهنجي رحمت ڏسي
تنهنجو نالو ’دين بندو‘ (غريب جو مددگار) رکيو ويو آهي
تون اوليائن تي مهربان آهين
تنهن ڪري دنيا توکي ڪرونا نِدي (رحمت جو خزانو) سڏي ٿي.
تون ئي اوليائن جي ڏک کي دور ڪرين ٿو
تنهن ڪري تون نالو آهين سنڪت هارن، تڪليفن کي دور ڪرڻ وارو