کيس مها ڪماري نالي هڪ ڌيءَ هئي
هن جهڙو ڪنهن کي به پيدا نه ڪيو آهي. 1.
اتي هڪ شاهه جو پٽ سوجن هو.
(سندس) نالو چندر سين هو ۽ (هو) ڏاڍو مضبوط هو.
مها ڪماري سندس حسن کي ڏٺو
۽ ذهن قول ۽ فعل سان پرسڪون ٿي ويو. 2.
(هن) هڪ نوڪر موڪليو ۽ ان کي سڏيو
۽ ڀنگ، ڀنگ ۽ آفيم جو مطالبو.
هن کي ڪيترن ئي طريقن سان کارايو ويو
۽ ڏاڍي مزي ڪرڻ کان پوءِ، کيس ڀاڪر پاتو. 3.
(هن) محبوب کي شراب ۾ مست ڪيو
۽ ڪڏهن به هن کي سيني کان ڌار نه ڪيو.
(هوءَ) جفا کي ڪيترن ئي انداز ۾ پائيندا هئا
۽ هوءَ ٻنهي ڳلن کي چمي، بليهار ڏانهن ويندي هئي. 4.
اهو دوست به پوريءَ طرح مشغول هو،
(هن کي) نه ڇڏيو ويو.
(ٻئي) هڪ ٻئي ۾ ويڙهيل لطف اندوز ٿيندا هئا.
چمي ڏيندا هئا، ڀاڪر پائيندا هئا ۽ مختلف پوشاڪون ڪندا هئا. 5.
(هوءَ) ان ۾ اهڙي ته جذب ٿي وئي جو ڪو به پاسو نه رهيو.
هوءَ کيس ڪيترن ئي طريقن سان چمڪندي خوشي حاصل ڪري رهي هئي.
(راج ڪماري سوچڻ لڳي ته) هن سان ڪيئن ۽ ڪهڙي طريقي سان هلان
۽ پوء مون کي هاڻي ڇا ڪرڻ گهرجي؟ 6.
(هن) ڄاڻي واڻي هڪ برهمڻ کي قتل ڪيو
۽ بادشاهه وٽ ويو ۽ چيائين ته (مون وڏو گناهه ڪيو آهي.
سو) ھاڻي مان (ڪاشي ڏانھن) ويندس ۽ ڪلوترا کڻندس
۽ (پنهنجو پاڻ کي ڍڪڻ سان) مان پنهنجي جسم کي ڦيرايو ۽ جنت ڏانهن ويندس. 7.
پيءُ روڪيندو رهيو، پر هو نه مڃيائين.
راڻي به (پنهنجي) پيرن سان چمڪندي رهي.
منتر جي طاقت سان هن ڪلوترا کي پنهنجي مٿي تي رکيو
پر سندس هڪ بال به نه خراب ٿيو.
(هن اهڙو مذاق ڪيو جو) سڀني ڏٺو ته اهو کڻي ويو آهي.
اهڙيءَ طرح (هن) سندن اکيون بند ڪري ڇڏيون.
هوءَ پنهنجي دوست جي گهر وئي.
ان عورت جو راز ڪنهن کي به سمجهه ۾ نه آيو. 9.
ٻٽي
اهڙيءَ طرح ماءُ پيءُ کان ڀڄي وئي ۽ مترا سان گڏ هلي وئي.
شاعر شيام چوي ٿو، تڏهن ئي ڪهاڻيءَ جو احوال ختم ٿي ويو. 10.
هتي سري چرتروپاخيان جي منتري ڀوپ سمواد جي 400 هين باب جو نتيجو آهي. هلي ٿو
چوويهه:
ڪرو نالي هڪ راجا ٻڌندو هو.
جنهن کي دنيا ۾ اميت تيج سمجهيو ويندو هو.
سندس گهر چاليهه (چهل) خزانن سان ڀريل هو.
جنهن جي پڄاڻي نه ٿي سگهي. 1.
انهيءَ شهر ۾ هڪ شاهه جي ڌيءَ ٻڌي هئي.
هوءَ (ڏاڍي سهڻي) بت وانگر سمجهي ويندي هئي.
هوءَ بادشاهه جو روپ ڏسي مسحور ٿي وئي.
هن ڏانهن هڪ نوڪر موڪليو ويو. 2.
سندس (عورت) جو نالو بسنت ڪماري هو.