جيڪو چوندو مهرن جي ڏينهن ۾،
(23) ”جيڪو ماڻهو ٽِڪَڻ جي تاريخ ٻڌائيندو، سو سکن تي قبضو ڪندو.
بنيا کي مهر جي عمر جي خبر نه هئي.
جيئن ته شاهه کي من ٽنگ جي تاريخ جي خبر نه هئي، تنهن ڪري هن اکيون بند ڪري پنهنجو وات بند رکيو.
جيئن ته شاهه کي من ٽنگ جي تاريخ جي خبر نه هئي، تنهن ڪري هن اکيون بند ڪري پنهنجو وات بند رکيو.
پوءِ مسلسل روئڻ لڳو ۽ شڪايت ڪرڻ لڳو ته ”اي خدا تو مون سان ائين ڇو ڪيو؟“ (24)
دوهيرا
(چڱو) ”هڪ سؤ اڪبري سڪا آهن ۽ ٻه سؤ جهانگيري.
۽ شاهجهاني جا چار سؤ اهڙا آهن جن کي ڪو به اچي تصديق ڪري سگهي ٿو (25)
چوپائي
جڏهن ته اسيمبلي ۾ سيل ڏيکاريا ويا
جڏهن سڪن کي اسيمبليءَ ۾ چيڪ ڪيو ويو ته اهي ائين ئي مليا، جيئن ڌاڙيل اڳڪٿي ڪئي هئي.
جڏهن سڪن کي اسيمبليءَ ۾ چيڪ ڪيو ويو ته اهي ائين ئي مليا، جيئن ڌاڙيل اڳڪٿي ڪئي هئي.
تنهن ڪري قاضي صاحب انهن سڀني کي ضبط ڪري چوريءَ جي حوالي ڪري ڇڏيو (26)
دوهيرا
ٺڳيءَ سڄي ڳوٺ ۾ قاضي صاحب جي ساراهه ڪئي ۽ چيو.
(27) ”اڄ ڏينهن هن مقدس ڪتاب موجب انصاف ڪيو آهي.
چوپائي
ٺڳ ٺڪر کڻي گھر آيو،
“ ٺڳي ڪندڙ سڪا کڻي پنهنجي گهر هليو ويو، پر قاضي صاحب لڪايل سچ کي به قبول نه ڪري سگهيو.
“ ٺڳي ڪندڙ سڪا کڻي پنهنجي گهر هليو ويو، پر قاضي صاحب لڪايل سچ کي به قبول نه ڪري سگهيو.
هن چور کي گهر مان ٻاهر ڪڍي ڇڏيو جيئن ٻوڙي ڪوڙ کي سچ ۾ بدلائي ڇڏيو هو (28)
دوهيرا
قاضي صاحب کيس ست سؤ سڪا ڏنا هئا،
هن عورت کي گهر آندو. (29) (1)
راجا ۽ وزير جي گفت و شناسي جي اٺين مثال، خيرات سان پورو ٿيو. (38) (732)
چوپائي
جڏھن رات ويجھي آئي، تڏھن چور اٿيو
پاڻ کي ڪتي جي روپ ۾ ڏيکاريائين.
هو شاهجهان جي گهر ويو.
اُتي ھن کي ھڪڙي ڳالھائيندڙ گپ شپ ملي.(1)
ان چور جو نالو عادل شاهه هو.
هو شاهجهان جي گهر آيو هو.
راج متي جي خاطر هو اتي پهتو.
جتي راجائن جا راجا ننڊ پيا هئا.(2)
سويا
تلوار ڪڍي، چور گپ شپ کي ماري ڇڏيو.
هن پنهنجي ڳاڙهي پگڙي ڪڍي تلوار تي هڪ آنو ڀڃي ڇڏيو.
شاهه پنهنجو پتلون لاٿو ۽ پنهنجا ڪپڙا پنهنجي هٿن ۾ ڦيرايا.
پوءِ هن سوچيو ته ڪيئن، هڪ عورت جي خاطر، جهيڙو پيدا ٿيو (3)؟
دوهيرا
جيئن ته شاهه جي پتل تي سِرُ پيو هو، سو لاهي ويو.
۽ چور ڳاڙهي پگڙي ۽ سڀ ڪپڙا سنڀالي ورتو (4)
چوپائي
چور اچي بيٺو ۽ قصو هن ريت ٻڌايو
چور ھاڻي ويھي رھيو ۽ چوڻ لڳو، ”ھڪڙو چور ھو ۽ ھڪڙو ھو، جيڪو ڦاسي جي لائق ھو.
چور ھاڻي ويھي رھيو ۽ چوڻ لڳو، ”ھڪڙو چور ھو ۽ ھڪڙو ھو، جيڪو ڦاسي جي لائق ھو.
”اهي هڪ عورت سان هٿ چراند ڪندا هئا. ٻنهي دعوي ڪئي ته هوء اتي هئي انهن جي ذهنن کي خوش ڪرڻ لاء (5)