بس انهن ڪمن ڪري، چندرما جو جسم داغدار ٿي ويو.
انهيءَ ڪري ڀوتن جا راجا شمڀا ۽ اشومبها ڄام جي گهر ويا.
ائين ڪرڻ سان (هڪ) ڪرچڪ (سڀ) ڪرچڪ تباهه ٿي ويا.
ڌرمراج کي ٻڪريءَ جو پٽ بدور به سڏيندا هئا. 20.
اي حسن! ٻڌ، مان توکي نه وساريندس.
ايستائين جو شيو، سنڪ ۽ ٻيا سڀ گڏجي چون ٿا (ڇو نه).
ائين چئي (هو) ڳائڻ لڳو. عورت اٿي بيٺي ۽ ڏٺو
۽ هن هن کي هٿ کان پڪڙي ورتو ۽ هن کي ڇڪيو. 21.
ٻٽي
(سندس) دامن (ذوالخ) جي هٿ ۾ پڪڙيو ويو ۽ يوسف ڀڄي ويو.
هوءَ ساڻس صحبت نه ڪري سگهي ۽ عورت شرمسار رهي. 22.
ثابت قدم:
ٻيو قصو ٻڌايان ٿو جيڪو ٿيو.
(باقي) چيٽ ۾ رکڻ گهرجي ته ڳالهين جي وڌڻ کان بچڻ لاءِ.
يوسف جوان ٿيو ۽ عورت (زليخان) پوڙهي ٿي.
پر هن جي ذهن مان محبت جي دلچسپي غائب نه ٿي. 23.
هڪ ڏينهن يوسف هرن جو شڪار ڪري اتي آيو.
(زليخا) پڇڻ جي بهاني سندس (گھوڙي) کي ڇهيو.
ان عورت جي باهه مان گهوڙو ۽ تاج ۽ ڪپڙا به سڙي ويا.
هو (يوسف) دل ۾ رهجي ويو هو، تنهن ڪري نجات ملي. 24.
يوسف ان عورت جي شڪل ڏسي حيران ٿي ويو.
هن کي اهو ڏنو جيڪو هن جو ارادو هو.
زليخا سندس لشڪر ۽ گهوڙي کي ساڙي ڇڏيو.
پٽ جهڙو دوست مليو ۽ ساڻس شادي ڪيائين. 25.
ٻٽي
جنهن کان پوءِ عورتون ڀڄي وڃن ٿيون، ان جو فرار ٿيڻ ممڪن نه آهي.
هوءَ کيس هر قسم جي چالبازين سان ٺڳي ٿي، توڙي جو اهو شيو يا اندرا نه هجي. 26.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمواد جو 201 هين باب سري چرتروپاخيان جي تريا چارترا جي، تمام سٺو آهي. 201.3789. هلي ٿو
ٻٽي
اوگرا سنگهه، ڪاسڪر جو بادشاهه، وڏو بادشاهه هو.
هن جي گهر ۾ تمام گهڻو مال هو ۽ گهڻو لشڪر کڻي گهمندو هو. 1.
سندس ڌيءَ چپل ڪالا هئي، جنهن جا سڀ عضوا ڏاڍا سهڻا هئا.
يا ته هوءَ ڪاما ديو جي ڌيءَ هئي يا ڪاما ديو پاڻ. 2.
سندر انڌي سنگهه کي ڏسي کيس (محل ۾) سڏيائين.
۽ دل ۾ خوشيءَ کي وڌايو ۽ ڪافي دير تائين ساڻس کيڏندو رهيو. 3.
چوويهه:
گلاب هن سان کيڏندو هو.
بئنڪاڪ جوان ان حسن کان جدا نه ٿيو.
هن کي گهر ۾ رکيو،
پر راز ڪنهن کي به نه ٻڌايو. 4.
هن جي شاديءَ کي ڪافي عرصو گذري چڪو هو.
هڪ ڏينهن سندس مڙس کيس وٺڻ آيو.
هن عورت سان جنسي جماع ڪيو
۽ هو وڏي خوشي سان سمهي پيو. 5.
عورت ان ڳالهه تي راضي نه هئي.
هوءَ دوست وٽ وئي (سينه ۾ لڪيل) ۽ سينه کوليو (دوست سان جنسي تعلق ڪيو).
پوءِ ميتر ساڻس چڱو سلوڪ ڪيو
۽ ڪافي وقت تائين ساڻس گڏ رهيو. 6.