شري دسم گرنتھ

صفحو - 970


ਪਾਇ ਬ੍ਰਤੋਤਮ ਕੌ ਤਰੁਨੀ ਤਨ ਸੋਕ ਨਿਵਾਰਿ ਅਸੋਕੁਪਜਾਯੋ ॥
paae bratotam kau tarunee tan sok nivaar asokupajaayo |

بابا تي فتح حاصل ڪرڻ کان پوءِ عورت پنهنجي مصيبتن کي ختم ڪري ڇڏيو.

ਭਾਤਿ ਅਨੇਕ ਬਿਹਾਰਤ ਸੁੰਦਰ ਸਾਤ ਸੁਤਾ ਖਟ ਪੂਤੁਪਜਾਯੋ ॥
bhaat anek bihaarat sundar saat sutaa khatt pootupajaayo |

هميشه محبت ڪرڻ سان هن ستن ڇوڪرن ۽ ڇهن ڌيئرن کي جنم ڏنو.

ਤ੍ਯਾਗ ਦਯੇ ਬਨ ਕੋ ਬਸਿਬੋ ਪੁਰ ਭੀਤਰ ਕੋ ਬਸਿਯੋ ਮਨ ਭਾਯੋ ॥੨੦॥
tayaag daye ban ko basibo pur bheetar ko basiyo man bhaayo |20|

پوءِ هن جنگل جي زندگي ڇڏڻ جو فيصلو ڪيو ۽ شهر ۾ اچي رهڻ جو فيصلو ڪيو (20)

ਏਕ ਮਹਾ ਬਨ ਹੈ ਸੁਨਿ ਹੋ ਮੁਨਿ ਆਜੁ ਚਲੈ ਤਹ ਜਾਇ ਬਿਹਾਰੈ ॥
ek mahaa ban hai sun ho mun aaj chalai tah jaae bihaarai |

”منهنجي ڳالهه ٻڌ، بابا، هتي هڪڙو خوبصورت جهنگ آهي، اچو ته اتي وڃون ۽ پيار ڪريون.

ਫੂਲ ਘਨੇ ਫਲ ਰਾਜਤ ਸੁੰਦਰ ਫੂਲਿ ਰਹੇ ਜਮੁਨਾ ਕੇ ਕਿਨਾਰੈ ॥
fool ghane fal raajat sundar fool rahe jamunaa ke kinaarai |

هتي تمام گهڻا ميوا ۽ ميوي وارا وڻ آهن ۽ اهو جمنا نديءَ جي ڪناري تي آهي.

ਤ੍ਯਾਗ ਬਿਲੰਬ ਚਲੋ ਤਿਤ ਕੋ ਤੁਮ ਕਾਨਨ ਸੋ ਰਮਨੀਯ ਨਿਹਾਰੈ ॥
tayaag bilanb chalo tith ko tum kaanan so ramaneey nihaarai |

هن جنگل کي ڇڏي، توهان کي اتي وڃڻ گهرجي ڇو ته اهو گهڻو وڌيڪ دلڪش آهي.

ਕੇਲ ਕਰੈ ਮਿਲਿ ਆਪਸ ਮੈ ਦੋਊ ਕੰਦ੍ਰਪ ਕੌ ਸਭ ਦ੍ਰਪ ਨਿਵਾਰੈ ॥੨੧॥
kel karai mil aapas mai doaoo kandrap kau sabh drap nivaarai |21|

اسان اتي وينداسين، پيار ڪنداسين ۽ ڪمپڊ جي انا کي ختم ڪنداسين (21)

ਕਾਨਨ ਜੇਤਿਕ ਥੇ ਤਿਹ ਦੇਸ ਸਭੈ ਅਥਿਤੇਸ ਕੋ ਬਾਲ ਦਿਖਾਏ ॥
kaanan jetik the tih des sabhai athites ko baal dikhaae |

ان ملڪ ۾ جيترا به بنس هئا، ان عورت اهي سڀ يوگي کي ڏيکاريا.

ਕਾਖ ਤੇ ਕੰਕਨ ਕੁੰਡਲ ਕਾਢਿ ਜਰਾਵਕਿ ਜੇਬ ਜਰੇ ਪਹਿਰਾਏ ॥
kaakh te kankan kunddal kaadt jaraavak jeb jare pahiraae |

(انهيءَ عورت) پنهنجي پوٽي مان چوڙيون، ڪنول ۽ ٻيا زيور ڪڍي (يوگي کي!) ڏنائين.

ਮੋਹਿ ਰਹਿਯੋ ਤਿਹ ਕੌ ਲਖਿ ਕੈ ਮੁਨਿ ਜੋਗ ਕੈ ਨ੍ਯਾਸ ਸਭੈ ਬਿਸਰਾਏ ॥
mohi rahiyo tih kau lakh kai mun jog kai nayaas sabhai bisaraae |

انهن کي ڏسي، بابا متوجه ٿيو ۽ يوگا جون سڀئي چالون وساري ويٺو.

ਕਾਹੂੰ ਪ੍ਰਬੋਧ ਕਿਯੋ ਨਹਿ ਤਾ ਕਹ ਆਪਨ ਹੀ ਗ੍ਰਿਹ ਮੈ ਮੁਨਿ ਆਏ ॥੨੨॥
kaahoon prabodh kiyo neh taa kah aapan hee grih mai mun aae |22|

هن کي ڪنهن به علم نه سيکاريو، منگي پنهنجي گهر ۾ آيو. 22.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਸਾਤ ਸੁਤਾ ਆਗੇ ਕਰੀ ਤੀਨੁ ਤ੍ਰਿਯਹਿ ਸੁਤ ਲੀਨ ॥
saat sutaa aage karee teen triyeh sut leen |

هن پنهنجي ستن ڌيئرن کي اڳتي هلڻ لاءِ چيو ۽ ٽن پٽن کي گود ۾ کنيو.

ਇਕ ਕਾਧੇ ਇਕ ਕਾਖ ਮੈ ਖਸਟਮ ਮੁਨਿ ਸਿਰ ਦੀਨ ॥੨੩॥
eik kaadhe ik kaakh mai khasattam mun sir deen |23|

هن ٻن پٽن کي پنهنجي ڪلهن تي کنيو ۽ باقي ٻن پٽن کي کڻڻ لاءِ بابا کي ڪيائين (23)

ਤੋਟਕ ਛੰਦ ॥
tottak chhand |

ٽوڪ چانڊ

ਪੁਰ ਮੈ ਰਿਖਿ ਆਇ ਸੁਨੇ ਜਬ ਹੀ ॥
pur mai rikh aae sune jab hee |

شهر ۾ جڏهن ماڻهن کي بابا جي سڏ جو آواز آيو

ਜਨ ਪੂਜਨ ਤਾਹਿ ਚਲੇ ਸਭ ਹੀ ॥
jan poojan taeh chale sabh hee |

جڏهن ماڻهن کي بابا جي اچڻ جي خبر پئي ته سڀئي سندس پوڄا ڪرڻ لاءِ گڏ ٿيا.

ਚਿਤ ਭਾਤਹਿ ਭਾਤਿ ਅਨੰਦਿਤ ਹ੍ਵੈ ॥
chit bhaateh bhaat anandit hvai |

سڀ برابر خوش آهن

ਬ੍ਰਿਧ ਬਾਲ ਨ ਜ੍ਵਾਨ ਰਹਿਯੋ ਘਰ ਕ੍ਵੈ ॥੨੪॥
bridh baal na jvaan rahiyo ghar kvai |24|

انهن سڀني کي خوشي محسوس ڪئي ۽ ڪو به پوئتي نه رهيو، نه پوڙهو ۽ نه نوجوان، (24)

ਸਭ ਹੀ ਕਰ ਕੁੰਕਮ ਫੂਲ ਲੀਏ ॥
sabh hee kar kunkam fool lee |

سڀني جي هٿن ۾ زعفران جا گل آهن

ਮੁਨਿ ਊਪਰ ਵਾਰਿ ਕੈ ਡਾਰਿ ਦੀਏ ॥
mun aoopar vaar kai ddaar dee |

انهن سڀني گلن سان بابا جو استقبال ڪيو ۽ زعفران ڇنڊيا.

ਲਖਿ ਕੈ ਤਿਨ ਕੌ ਰਿਖਿ ਯੌ ਹਰਖਿਯੋ ॥
lakh kai tin kau rikh yau harakhiyo |

اهڙيءَ طرح سائين انهن کي ڏسي خوش ٿيو

ਤਬ ਹੀ ਘਨ ਸਾਵਨ ਜ੍ਯੋ ਬਰਖਿਯੋ ॥੨੫॥
tab hee ghan saavan jayo barakhiyo |25|

بابا خوش ٿيو، ۽ مينهن وسڻ لڳو جيئن ساون مهيني ۾ ٿيندو هو.(25)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਬਰਖਿਯੋ ਤਹਾ ਅਸੇਖ ਜਲ ਹਰਖੇ ਲੋਕ ਅਪਾਰ ॥
barakhiyo tahaa asekh jal harakhe lok apaar |

برسات پوڻ سان عوام سخت راحت محسوس ڪئي،

ਭਯੋ ਸੁਕਾਲ ਦੁਕਾਲ ਤੇ ਐਸੇ ਚਰਿਤ ਨਿਹਾਰਿ ॥੨੬॥
bhayo sukaal dukaal te aaise charit nihaar |26|

وَقَدْرَ عَلَيْهِمْ فِي الْحَقِّ (26)

ਤੋਟਕ ਛੰਦ ॥
tottak chhand |

ٽوڪ چانڊ

ਘਨ ਜ੍ਯੋ ਬਰਖਿਯੋ ਸੁ ਘਨੋ ਤਹ ਆਈ ॥
ghan jayo barakhiyo su ghano tah aaee |

(اتي) جيئن ئي زوردار مينهن وسڻ لڳا (ته هر طرف پاڻي ئي پاڻي هو).

ਪੁਨਿ ਲੋਕਨ ਕੇ ਉਪਜੀ ਦੁਚਿਤਾਈ ॥
pun lokan ke upajee duchitaaee |

جڏهن ڪافي دير تائين برسات وسندي رهي ته ماڻهن جا ذهن خوف سان ڀرجي ويا:

ਜਬ ਲੌ ਗ੍ਰਿਹ ਤੇ ਰਿਖਿ ਰਾਜ ਨ ਜੈ ਹੈ ॥
jab lau grih te rikh raaj na jai hai |

جيسين (شهر جي) بادشاهن جي گهر مان نڪرندا.

ਤਬ ਲੌ ਗਿਰਿ ਗਾਵ ਬਰਾਬਰਿ ਹ੍ਵੈ ਹੈ ॥੨੭॥
tab lau gir gaav baraabar hvai hai |27|

ٿي سگهي ٿو اهو ڪڏهن به بند نه ٿئي جيستائين بابا اتي رهندو ۽ سندن گهر زمين ۾ ٽڪرائجي ويندا (27)

ਤਬ ਹੀ ਤਿਹ ਪਾਤ੍ਰਹਿ ਬੋਲਿ ਲਿਯੋ ॥
tab hee tih paatreh bol liyo |

(بادشاهه) پوءِ ان عورت کي سڏيو

ਨਿਜੁ ਆਧਿਕ ਦੇਸ ਬਟਾਇ ਦਿਯੋ ॥
nij aadhik des battaae diyo |

پوءِ انهن طوائف کي سڏيو ۽ اڌ خودمختاري هن کي ڏني وئي.

ਪੁਨਿ ਤਾਹਿ ਕਹਿਯੋ ਰਿਖਿ ਕੌ ਤੁਮ ਟਾਰੋ ॥
pun taeh kahiyo rikh kau tum ttaaro |

پوءِ کيس چيو ته ساجن کي (هتان) وٺي اچ.

ਪੁਰ ਬਾਸਿਨ ਕੋ ਸਭ ਸੋਕ ਨਿਵਾਰੋ ॥੨੮॥
pur baasin ko sabh sok nivaaro |28|

هنن عرض ڪيو ته بابا کي وٺي وڃي شهر جي رهاڪن جي پريشاني ختم ڪري.(28)

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

ساوا

ਬੈਸ ਬਿਤੀ ਬਸਿ ਬਾਮਹੁ ਕੇ ਬਿਸੁਨਾਥ ਕਹੂੰ ਹਿਯ ਮੈ ਨ ਸਰਿਯੋ ॥
bais bitee bas baamahu ke bisunaath kahoon hiy mai na sariyo |

پوءِ ان عورت بابا کان پڇيو ته، ”توهان پنهنجي زندگي هڪ عورت جي حڪم هيٺ گذاري رهيا آهيو ۽ ڪڏهن به خدا جو ذڪر نه ڪيو آهي.

ਬਿਸੰਭਾਰ ਭਯੋ ਬਰਰਾਤ ਕਹਾ ਬਿਨੁ ਬੇਦ ਕੇ ਬਾਦਿ ਬਿਬਾਦਿ ਬਰਿਯੋ ॥
bisanbhaar bhayo bararaat kahaa bin bed ke baad bibaad bariyo |

”هاڻي تون ڌرتيءَ تي بار بڻجي وئي آهين، جيئن تو ويد جي ڪلام کي به ڇڏي ڏنو آهي.

ਬਹਿ ਕੈ ਬਲੁ ਕੈ ਬਿਝੁ ਕੈ ਉਝ ਕੈ ਤੁਹਿ ਕਾਲ ਕੋ ਖ੍ਯਾਲ ਕਹਾ ਬਿਸਰਿਯੋ ॥
beh kai bal kai bijh kai ujh kai tuhi kaal ko khayaal kahaa bisariyo |

”پاڻ تي ضابطو ڇڏي تون گوڙ ڪري رهيو آهين ۽ موت جي ديوي ڪال جي خوف کي ڇڏي ڏنو آهي.

ਬਨਿ ਕੈ ਤਨਿ ਕੈ ਬਿਹਰੌ ਪੁਰ ਮੈ ਜੜ ਲਾਜਹਿ ਲਾਜ ਕੁਕਾਜ ਕਰਿਯੋ ॥੨੯॥
ban kai tan kai biharau pur mai jarr laajeh laaj kukaaj kariyo |29|

”جهنگ کي ويران ڪري ۽ شهر ۾ گهمي ڦري، پنهنجي عزت جي بي عزتي ڪري رهيو آهين.“ (29)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਬਚਨ ਸੁਨਤ ਐਸੋ ਮੁਨਿਜ ਮਨ ਮੈ ਕਿਯੋ ਬਿਚਾਰ ॥
bachan sunat aaiso munij man mai kiyo bichaar |

جڏهن هن اهڙي ڳجهارت ٻڌي، تڏهن سوچڻ لڳو،

ਤੁਰਤ ਬਨਹਿ ਪੁਰਿ ਛੋਰਿ ਕੈ ਉਠਿ ਭਾਜਿਯੋ ਬਿਸੰਭਾਰ ॥੩੦॥
turat baneh pur chhor kai utth bhaajiyo bisanbhaar |30|

۽ فوراً ڳوٺ ڇڏي جهنگ ڏانهن هليو ويو (30)

ਪ੍ਰਿਥਮ ਆਨਿ ਕਾਢਿਯੋ ਰਿਖਹਿ ਮੇਘ ਲਯੋ ਬਰਖਾਇ ॥
pritham aan kaadtiyo rikheh megh layo barakhaae |

پهرين هوءَ هن کي کڻي آئي ۽ مينهن وسائي،

ਅਰਧ ਰਾਜ ਤਿਹ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਕੋ ਲੀਨੌ ਆਪੁ ਬਟਾਇ ॥੩੧॥
aradh raaj tih nripat ko leenau aap battaae |31|

پوءِ راجا کيس اڌ بادشاهي ڏيڻ لاءِ چيو.(31)

ਸਤ ਟਾਰਿਯੋ ਤਿਹ ਮੁਨਿਜ ਕੋ ਅਰਧ ਦੇਸ ਕੌ ਪਾਇ ॥
sat ttaariyo tih munij ko aradh des kau paae |

اڌ ڊوميسائيل جي خاطر، هن بابا جي تعظيم کي تباهه ڪيو،

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਕੇ ਸੁਖ ਕਰੇ ਹ੍ਰਿਦੈ ਹਰਖ ਉਪਜਾਇ ॥੩੨॥
bhaat bhaat ke sukh kare hridai harakh upajaae |32|

۽ مطمئن ٿي، هوءَ کيس بيشمار خوشيون ڏنيون (32) (1)

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਇਕ ਸੌ ਚੌਦਸ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੧੧੪॥੨੨੩੯॥ਅਫਜੂੰ॥
eit sree charitr pakhayaane triyaa charitre mantree bhoop sanbaade ik sau chauadas charitr samaapatam sat subham sat |114|2239|afajoon|

114 هين مثال مبارڪ ڪرتار جي راجا ۽ وزير جي گفتگو، خيرات سان مڪمل. (114) (2237)