ان کي فوري طور تي مارڻ يا ختم ڪرڻ گهرجي.
چڱو آهي ته هن وٽ هڪ چُنڍي به نه وڃي
اها عورت جيڪا ڏينهن رات ظلم ڪري ٿي. 10.
هڪ عورت ان جي لائق آهي
جنهن کي شاهه جي گهر ۾ پيدا ٿيڻ لاءِ چيو وڃي ٿو.
جيئن ته هي بادشاهي انسانن جي بادشاهي آهي،
اهڙي طرح هوءَ عورتن جو تاج آهي. 11.
جيڪڏھن بادشاھ کيس (سندس) گھر وٺي اچي.
پوءِ (سندس) سڄي بادشاهي عاليشان ٿيندي.
کيس ڏسي سڀ عورتون لڪنديون (بي هوش ٿي وينديون).
جيئن سج جي ڇانوَ جي ڪري تارا (غائب) ٿين ٿا. 12.
بادشاهه اها ڳالهه ٻڌي
تنهن ڪري مون پنهنجي ذهن ۾ اهو خيال طئي ڪيو
ته بدمعاش عورت کي ڇڏي ڏئي
۽ شاهه جي ڌيءَ کي پنهنجي زال بڻائي. 13.
جڏهن (بادشاهه) صبح جو گهر پهتو ته اتي پهتا
۽ چوڌرين کي سڏيو.
جيئن شاهه جي ڌيءَ ڪيئن ملي
۽ راڻيءَ کي دل مان ڪڍي ڇڏيو. 14.
ٻٽي
اهو ڪردار ان عورت کيس (بادشاهه) کي ڏيکاريو هو.
هن هن کي پنهنجي زال کان ڌار ڪيو ۽ هن سان اتحاد ۾ لطف اندوز ٿيڻ لڳو. 15.
314.5973. 314.5973.314.5973.314.5973.314.5973.314.5973. هلي ٿو
چوويهه:
جتي گنگا نديءَ جي ڪناري تي اٽاوا شهر هو.
اتي هڪ راجا هوندو هو، جنهن جو نالو پچيم پال هو.
هن جي گهر ۾ هڪ عورت هئي جنهن جو نالو پچيمدي (ديئي) هو.
هن جهڙو ڪو ديوتا، نانگ يا انسان (مرد) عورت نه هو. 1.
راڻي (هڪ دفعي) هڪ بدي (ڪاروڪار) ڏٺو.
تڏهن ئي هن جو جسم ڪاما ديو (يعني ڪاما ۾ مشغول ٿي ويو) جي لپيٽ ۾ اچي ويو.
هوءَ (راڻي) کيس ڏاڍي وڻندي هئي
۽ راجا کي چت جو وسڪارو ڪيائين. 2.
ان سان (اُها) عورت اهڙي جذب ٿي وئي،
جنهن ڪري هن پنهنجي مڙس جي محبت کي وساري ڇڏيو.
(هن هڪ ڏينهن) گگر کي ٽوڙيو ۽ پيتو
۽ بادشاهه جي نظر ۾، هن پنهنجي وات مان ڪڍي ڇڏيو. 3.
(بادشاهه) سمجهي ويو (ته) وات مان رت وهي ويو آهي.
اهو درد بادشاهه کان برداشت نه ٿيو.
ڏاڍو پريشان ٿي (هن) طبيب کي سڏيو
۽ (طبيب کي) ان عورت جي مرض جون نشانيون ٻڌاءِ. 4.
ان کان پوءِ هن (عورت) وري چريو پيتو.
(هن) سڀني کي رت الٽي ڪرڻ جو خيال هو.
پوءِ ان عورت پنھنجي مڙس کي چيو.
هاڻي راڻي کي مئل سمجهو. 5.
راڻي بادشاهه کي چوڻ لڳي ته (تون) ڪر (جيڪو مون ٻڌايو آهي).
منهنجي منهن ڏانهن وري نه ڏس.
اهو ڪنهن ٻئي کي نه ڏيکاريو.
راڻي کي ساڙڻ کان پوءِ ئي گهر اچي. 6.