(اهو لڳي ٿو) ڄڻ ته (هوءَ) پوريءَ طرح حوس سان ڀريل هئي. 2.
کين هڪ پٽ ڄائو.
(جنهن) ويهن ورهين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي.
راڻي جو غم ڏاڍو وڌي ويو،
جنهن سبب سڄو گهر وسري ويو. 3.
اتي شاهه جو پٽ آيو.
(هو ايترو) روشن هو، ڄڻ پرڪاش کيس جنم ڏنو هجي.
جيئن راڻي جي پٽ جو روپ هو،
ساڳيءَ طرح ان جو روپ به نظر آيو. 4.
جڏهن راڻي ان ماڻهوءَ کي ڏٺو،
سو، لاڙ جي آداب کي ڇڏي، دل ۾ سوچيو.
مون کي هاڻي ان سان مذاق ڪرڻ ڏيو،
ٻي صورت ۾، مان چاقو سان مري ويندس. 5.
جڏهن هو ڪمار راهه وٽان لنگهيو
پوءِ راڻي به کيس ڏسڻ لاءِ ويندي هئي.
هڪ ڏينهن هن کي بادشاهه ڏٺو
۽ هن سان هن طرح ڳالهايو. 6.
تون هتي ڪيئن آيو آهين؟
۽ توهان ڪنهن کي ڏسي رهيا آهيو؟
تڏهن راڻيءَ چيو ته:
اي راجن! تون مون کي ٻڌ.7.
جيئن تنهنجو پٽ جنت بڻيو،
هن (ڪمار) ڄڻ ته ڪو ٻيو روپ اختيار ڪيو هو.
تون ان کي منهنجي بابا جي ڀرسان سمهاري
۽ منهنجي دل جو درد دور ڪر.
بيوقوف (بادشاهه) فرق نه سمجهيو
۽ پاڻ ان نوجوان کي سڏيو.
راجا پاڻ دلالي ڪئي (’ڀاروپن‘).
۽ سٺو يا خراب جو خيال نه ڪيو. 9.
(هن) هڪ دلال طور ڪم ڪيو
۽ صحيح ۽ غلط جي باري ۾ ڪجھ به نه سوچيو.
راڻي قاصد موڪلي (سندس سڏڻ کان) بچي وئي
۽ بادشاهه کي قاصد بڻائي ڇڏيو. 10.
هن کي پنهنجي بابا جي ويجهو رکيو
۽ کيس سٺو کاڌو کارايو.
چون ٿا ته (ان جو) منهن منهنجي پٽ جهڙو آهي،
ان ڪري مون کي ان جي سنگت ڏاڍي پياري لڳي. 11.
(ٻي) عورت جيڪا کيس کارائي،
تنهن ڪري راڻي کيس گاريون ڏيندي هئي.
هن جو منهن منهنجي پٽ جهڙو آهي.
(تنهن ڪري) ان کي سٺي خوراڪ ڏني وڃي. 12.
هن کي ويجهو رکڻ
۽ هن جي ڀرسان هن جي سيني کي ڍڪي ڇڏيو.
جڏهن بادشاهه هن سان گڏ سمهي ٿو،
پوءِ راڻيءَ به ساڻس (ڪمار) صحبت ڪئي. 13.
(هوءَ) دوستن سان ڪچهري ڪندي هئي
۽ سندس مڙني عضون کي مٺو ڪري ڇڏيندو هو.
(هن سان) مختلف ڪمن ۾ مشغول رهندو هو